Morgunblaðið - 19.12.1990, Page 44

44
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 19. DESEMBER 1990
Agústa Agústsdótt-
ir syngnr íslensk
og norræn sönglög
Nýtt og betra
en nokkuð annað
Hljómplötur
Oddur Björnsson
Ágústa Ágústsdóttir, sópran
Agnes Löve, píanó
Söngur Ágústu Ágústsdóttur er
varla jafn kunnur áhugafólki um
sönglist og efni standa til. Ágústa
'J, hefur að vísu haldið fjölda tónleika
her heima og erlendis, samt sem
áður spyr maður sjálfan sig hvers
vegna söngur hennar heyrist ekki
oftar og hvers vegna hún Jiefur
Hljómplötur
Sveinn Guðjónsson
Björgvin Halldórsson hefur lengi
verið í hópi vinsælustu dægurtón-
listarmanna, landsins, allar götur
frá því hann kom fyrst fram á sjón-
arsviðið með Bendix sælla minning-
ar. Sem söngvari hefur Björgvin
vaxið og þroskast með árunum og
líklega hefur hann aldrei verið betri
en einmitt nú. Menn þurfa ekki
annað en að fara á rokksýninguna
á Hótel íslandi til að sannfærast
um það. Björgvin hefur líka verið
ákaflega farsæll í sínu starfi í gegn-
um árin og oftast nær hefur hann
hitt naglann á höfuðið hvað varðar
efnisval á hljómplötur. Að þessu
leyti finnst mér honum oft hafa
tekist betur upp en á nýjustu plötu
sinni „Líf og fjör í Fagradal", sem
kennd er við Sléttuúlfana. Þar má
að vísu finna góða spretti, en heild-
arútkoman er fremur daufleg og
ekki komið fram á íslensku óperu-
sviði, því hér er um að ræða mikla
og fallega rödd og vel skólaða, enda
stundaði frúin framhaldsnám við
Franz-Liszt tónlistarháskólann í
Weimar hjá Hanne-Lore Kuhse. Ef
dæmámá af flutningi þessara söng-
laga hvarflar að manni að söngur
frúarinnar nyti sín enn betur á
óperusviðinu. Sönglögin eru að vísu
vel sungin og mjög fallegum ef
ekki „spírituelum" tónum bregður
fyrir, en undirritaður hefði þó getað
hugsað sér meiri hógværð á ytra
borðinu og jafnvel skýrari flutning
ekki laust við að þreytubresti megi
merkja í tónsmíðunum.
Ekki vantar að platan er vel gerð
að flestu leyti. Hljóðfæraleíkur í
góðu lagi enda valinn maður í
hveiju rúmi, hljómgæði með betra
móti og textar Jónasar Friðriks með
þeim bestu sem heyrst hafa lengi.
En það er eins og eitthvert náttúru-
leysi sé yfir sjálfri tónlistinni, líkast
því sem reynt hafi verið að sá í
jarðveg, sem ekki er lengur fyrir
hendi. Þessi jarðvegur var fijósam-
ur fyrir tíu árum þegar Brimkló var
og hét, en mér finnst eins og þetta
passi ekki inn í þau plógför sem
marka dægurtónlistina í dag. Það
læðist líka að mér sú hugsun að
mörg laganna á plötunni séu ein-
faldlega ekki nógu góð og eru þó
kallaðir til landsliðsmenn í lagagerð
á borð við Gunnar Þórðarson,
Magnús Eiríksson, Valgeir Guð-
jónsson og Magnús Kjartansson.
Þeir eru allir langt frá sínu besta
texta. Eitthvað svipað má segja um
undirleik Agnesar Löve, se.m er
ekki alltaf nógu tillitssamur við
sönginn eða innihaldið. Má vera að
hér sé að nokkru leyti sjálfri upp-
tökunni um að kenna — eða öllu
heldur aðstæðum: hljóðritunin er í
sjálfu sér vel unnin (söngurinn
hljómar vel), en tómur salurinn í
Hlégarði, þar sem hljóðritun fór
fram, er því miður fyrir hendi.Samt
sem áður: Falleg lög og falleg rödd.
að þessu sinni og raunar er það svo
að sjálfur skýtur Björgvin þeim öll-
um ref fyrir rass í tónsmíðunum
að mínum dómi.
Fram til þessa hefur-maður alltaf
litið á Björgvin Halldórsson sem
söngvara fyrst og fremst. Hér eftir
fer maður þó að gefa því nánari
gaum sem hann sjálfur er að semja
því staðreyndin er sú að langbestu
lögin á þessari plötu eru eftir hann
sjálfan. Þar ber af lagið„Skýið“ við
texta Vilhjálms Vilhjálmssonar.
„Litli kall“ er annað lag eftir Björg-
vin á þessari plötu sem vinnur vel
á og við flutninginn nýtur hann
góðrar aðstoðar Sigríðar Beinteins-
dóttur, sem alltaf stendur fyrir sínu.
Þriðja lagið eftir Björgvin,_ sem
ástæða er til að nefna, er „Ég er
ennþá þessi asni sem þú kysstir þá“
og hefði platan betur öll verið í
þessum dúr.
Nokkur erlend lög eru einnig á
plötunni, flest í einhvers konar „það
blanda allir landa“-stíl, en þau
nægðu ekki til að uppfylla vænting-
ar mínar um líf og fjör, eins og
boðað er í yfirskrift piötunnar. Ég
efast þó ekki um að þótt persónu-
lega hafi ég orðið fyrir nokkrum
vonbrigðum með þessa plötu höfðar
hún örugglega til fjölda fólks, svo
sem marka má af undirtektum, og
það fólk verður áreiðanlega ekki
svikið af þeim vönduðu vinnubrögð-
um sem Björgvin Halldórsson hefur
tamið sér, og kqma vel fram á þess-
ari plötu.
Todmobile:
Hljómplötur
Andrés Magnússon
Hljómsveitin Todmobile kvaddi
sér hljóðs með eftirminnilegum
hætti í fyrra. Aðdáendur vandaðrar
popptónlistar höfðu örvænt um
nokk.ra hríð þégar ekkert virtist
komast að nema sálarlaust vitleys-
ingapopp, þar sem verslunarmanna-
helgarfyllerí og gelgjukynórar voru
helstu yrkisefnin. Todmobile sýndi
og sannaði, að unnt var að semja
og selja vandaða popptónlist. Nú
er komin út ný plata með Todmo-
bile, sem er öllu léttari en hin fyrri.
Hún gefur hinni fyrri ekkert eftir.
Það hefur verið mikið látið með
klassískan uppruna þeirra Andreu
Gylfadóttur, Eyþórs Arnalds og
Þorvalds Bj. Þorvaldssonar í fjöl-
miðlum, en þó svo klassísk menntun
þeirra segi tvímælálaust til sín, tel
ég nú samt rétt að minna á að tón-
listaráhugann fengu þau öll í gegn-
um poppið. Það er ljóst að þau hafa
ekki vanrækt þær lexíur heldur.
Á plötunni eru lög beinlínis snið-
in til vinsælda eins og Pöddulagið
og Eldlagið. Þar eru líka epísk verk
eins og Requiem og dásamlega ang-
urvær lög eins og Næturlagið. Svo
eru lög eins og Gúggúlú, sem er
hreinræktað danslag (og felur í sér
létta vísun í Prince).
Það er erfitt að skrifa um skífu
á borð við þessa, því á henni er
bókstaflega ekki snöggur blettur.
Öll vinnubrögð eru til fyrirmyndar,
um hljóðfæraleik á ekki að þurfa
að fjölyrða, útsetningar eru snilld-
arlegar o.s.fiv. Platan er reyndar
ekki jafnheilsteypt og Betra en
nokkuð annað, en þótt það kunni
að virðast þversagnakennt, þá felst
styrkur hennar í því. Todmobile
tekur ólík lög fyrir og gerir þeim
skil með ólíkum hætti.
Sem fyrr á Þorvaldur flest lögin
á plötunni og gagnrýnandi fer ekki
ofan af því að hann er einn albesti
lagasmiður í íslensku poppi. Eldlag-
ið eftir Eyþór hefur talsvert verið
leikið í útvarpi upp á síðkastið, en
undirrituðum finnst annað lag eftir
hann, „Inn“ jafnvel enn betra.
Andrea semur aðeins eitt lag ef
hópvinnulagið Gúggúlú er undan-
skilið. Það er Spiladósarlagið og þar
birtist kannski helst aðalstyrkur
hljómsveitarinnar, en hann er sá
að yfir hveiju lagi er ákveðin
stemmning, sem áheyrandinn
skynjar milliliðalaust. í Spiladósar-
laginu er þetta greinilegra en ann-
ars staðar, því þar er á ferðinni
ævintýri í anda H.C. Andersen,
annarlegt og myrkrum hulið. Samt
á maður ekki í neinum vanda með
að sjá brothætta ballerínuna (eða
homunculusinn) fyrir sér, dansandi
allt til enda veraldar föst í álögum
illrar nornar. Reyndar finnst manni
oft sem um leikhústónlist sé að
ræða og til þess að kóróna allt sam-
an er létt kersknihlé gert á spenn-
unni í Spiladósarlaginu í anda Sha-
kesperes þegar nornin gerir sér
vonir um að vera kjörin Norn ársins
á næsta nornaþingi!
Miðað við hversu töm Todmobile
er sviðsetning í lögum sínum mætti
kannski spyija hvenær von sé á
söngleik?
Eyþóri hefur farið fram sem
söngvara, en hitt er ekki síður um
vert, að á þessari plötu heyrist mun
meira í sellóinu en hinni fyrri. Þor-
valdur hefur með þessari plötu skip-
að sér í röð fremstu gítarleikara á
íslandi. Ekki svo að skilja að það
eigi að koma á óvart þegar einleik-
ari er annars vegar, en hitt er þó
staðreynd, að það tekst ekki öllum
klassískum gítarleikurum að ná
fullu valdi á rafgítarnum sem sjálf-
stæðu hljóðfæri. Síðast en ekki síst
ber að nefna framlag Andreu. Ef
svo vildi ekki til að Björk Guð-
mundsdóttir væri á landinu hikaði
ég ekki við að útnefna Andreu söng-
drottningu íslands. Að svo stöddu
verða þær stöllur að deila hásætinu.
Að mínu viti er plata Todmobile
best að því nýja efni, sem streymir
á markaðinn þessi jól, og hún ætti
að eyða öllum rökum nátttrölla um
að orðið popptónlist sé mótsögn í
eðli sínu. Fimmfalt húrra.
Sléttuúlfarnir: Líf og fjör í Fagradal
Vönduð tónlist,
en þreytubrest-
- ir í tónsmíðum
HVERS VEGNA SKARAR
SENSODYNE
TANNBURSTINN FRAM ÚR?
í SENSODYNE tannburstanum eru vel slípuð hárfín ávöl
hreinsihár — sérstaklega gerð til að skaða ekki viðkvæmt
tannholdið.
Tannburstar með óslípuðum, grófum hárum geta sært
tannholdið og auðveldað þannig sýklum að komast að, en
þeir geta valdið tannskemmdum.
SENSODYNE tannburstar fást í mörgum litum og gerð-
um og nú eru komnir tannburstar með myndum af Gretti.
SENSODYNE tannburstar fást í öllum apótekum og
helstu stórmörkuðum.
KBVUMllA
HÖRGATÚNI 2, 210 GARÐABÆ, SÍMl: 40719
JANNLÆKNIR-V
í INN5AGÐI MÉR AÐ S
BUR5TA TENNURNAR
EFTIR MÁLTIÐIR 06 FYRIR
- 5VBFN. É6 ER BÓK-
5TAFLE6A ALLTAF AE) x
A Í3UR5TATENN- -J
URNARLy
^
SENSODYNE TANNBURSTAR
MEÐ MYNDUM AF SKJALD-
BÖKUNUM