Morgunblaðið - 08.01.1991, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 8. JANÚAR 1991
v
hefst mánudaginn 14. janúar.
Styrkjandi og liðkandi æfingar fyrir konur
á öllum aldri.
Byrjenda- og framhaldstímar. Kennsla fer
fram í íþróttahúsi Melaskóla.
Kennari Gígja Hermannsdóttir.
Upplýsingar og innritun í síma 13022
um helgar og virka daga í sama síma
eftir kl. 16.
Minning-:
-auí ásfcríftarröð-
TÓNLEIKAR
Sinfóníuhljómsveitar íslands
í Háskólabíói
fimmtudaginn 10. janúar kl. 20.00 og
laugardaginn 12. janúar kl. 16.30.
Efnisskrá:
Sinfónfa nr. 36 (Linz)
Messa í c-moll
Einsöngvarar og kór:
Gunnar Guðbjörnsson
Sigrún Hjálmtýsdóttir
Sólrún Bragadóttir
Viöar Gunnarsson og
söngsveitin Fílharmónía
Hljómsveitarstjóri: Owain Arwel Hughes
Kórstjóri: Úlrik Ólason
Sinfóníuhljómsveit Islands
Háskólabíói v/Hagatorg. Sími 622255
~ á (slandi er aðalstyrktaraðili Sinfóníuhljómsveitar
=~= íslnnds starfsárið 1990 - 1991
Ingólfur J. Stefáns-
son múrarameistari
Fæddur 17. desember 1902
Dáinn 2. janúar 1991
I dag fer fram hjá Hafnarfjarðar-
kirkju útför föðurbróður míns, Ing-
ólfs Jóns Stefánssonar, múrara-
meistara, sem lést á Sólvangi 2. jan-
úar, 88 ára að aldri. Með honum er
horfinn af sjónarsviðinu góður sonur
7Hafnarfjarðar, sem í meira en hálfa
' öld af fádæma dugnaði, skyldurækni
og vandvirkni þjónaði með störfum
við múrverk fjöimörgum samborgur-
um sínum og bæjarfélagi. Öll hans
þjónusta var unnin í anda þeirrar
gullvægu lífsreglu að gera fyrst og
fremst kröfur til sjálfs síns. Það
þekktu þeir vel, sem nutu hans eftir-
sóttu starfskrafta og miklu mann-
kosta.
Hann fæddist 17. desember 1902
í svonefndu Stefánshúsi að Suður-
götu 25, sem faðir hans hafði byggt
1889 og að mestu leyti einn. Það er
nú næst elsta íbúðarhúsið í Hafnar-
firði. Þar átti Ingólfur heima nær
alla ævi eða þar til hann fyrir rúmu
ári fluttist á Sólvang, en þá gat hann
ekki lengur verið einn í gamla og
góða húsinu, sem svo lengi hafði átt
hug hans allan.
Foreldrar Ingólfs voru hjónin Sól-
veig Gunnlaugsdóttir og Stefán Sig-
urðsson, trésmiður. Var hann yngst-
ur átta barna þeirra. Öll eru þau nú
látin. Systkini Ingólfs voru eftirtalin,
hér talin upp í réttri aldursröð: Sig-
urður Jóel, sem lærði trésmíði, lést
1914, aðeins 27 ára; Ásgeir, lengi
forstjóri Bæjarútgerðar Hafnarfjarð-
ar; d. 1965; tvíburasystkinin Ingi-
björg, d. 1961, og Gunnlaugur, kaup-
maður, d. 1985, Friðfinnur, múrara-
meistari og bóndi, d. 1967; Valgerð-
ur Þorbjörg, sem dó 1900 á þriðja
aldursári; og Tryggvi, trésmíða-
meistari, d. 1980.
Stefán, faðir Ingólfs, fæddist í
Saurbæ í Vatnsdal. Foreldrar hans
voru hjónin Þorgerður Jóelsdóttir og
Sigurður Gunnarsson. Á barnsaldri
missti Stefán föður sinn og var þá
tekinn í fóstur hjá Ásgeiri Einars-
syni, þingmanni og stórbónda að
Þingeyrum í Húnavatnssýslu. Stefán
var dugnaðarmaður með afbrigðum
og vakti athygli útsjónarsemi hans í
öllum störfum. Haft er eftir samt-
íðarmönnum hans um vinnuáhuga
og afköst Stefáns, að slíkt hafi vart
þekkst á þeim tíma. Sólveig, móðir
Ingólfs, fæddist í Reykjavík. Hennar
foreldrar voru hjónin Valgerður
Hildibrandsdóttir frá Ási við Hafnar-
fjörð og Gunnlaugur Jónsson, sem
lengi var sjómaður á Álftanesi. Sól-
veig var mikilhæf húsmóðir, ljúf og
ástúðleg. Hún var alnafna ömmu
sinnar í föðurætt, sem var systir
Bjöms Gunnlaugssonar, yfirkennara
við Lærða skólann í Reykjavík, og
meðal annars þjóðkunnur fyrir hið
mikla kvæði Njólu og stærðfræði-
gáfur sínar.
Ingólfur var á fjórða ári er faðir
hans féll frá. Var það mikið áfall
fyrir ömmu mína sem þá stóð ein
með börnin sjö á aldrinum 4-19 ára
og auk þess blinda móður sína, sem
var á heimilinu. En með miklum
dugnaði, ráðdeild og samheldni
systkinanna tókst henni með dyggri
aðstoð þeirra að sigrast á erfiðleikum
strangrar lífsbaráttu þeirra tíma,
þegar engin lögboðin samhjálp
þekktist.
Ingólfur byrjaði að starfa við múr-
verk 1926, sem hann lærði hjá Frið-
finni, bróður sínum. Var St. Jósefss-
pítalinn ein fyrsta byggingin, _sem
Ingólfur vann við að koma upp. Áður
hafði hann um fjögurra ára skeið
unnið í bakaríi. Fyrst í brauðgerðar-
húsi, sem faðir minn rak, en síðan
hjá Garðari Flygenring, bakara.
Yfir 50 ár eða til 1977 starfaði
Ingólfur við múrverk. Er það aðdáun-
arvert hversu lengi hann lagði það á
sig og hafði þrek til að vinna við svo
erfitt starf, því að fá störf munu
líkamlega vera meira slítandi og kre-
fjandi en múr- og steypuvinna, og
þá einkum hér áður fyrr, þegar nær
eingöngu var treyst á handaflið.
Enginn var svikinn af verkum hans.
Hann var allt í senn: Afkastamikill,
kappsamur, ósérhlífinn og einstak-
lega vandvirkur. Og oft gaf hann
eftir af eðlilegri þóknun fyrir vel
unnin störf. Hann naut þess að gleðja
aðra eða eins og einn af þeim, sem
hann vann fyrir, sagði nýlega: „Ing-
ólfur var einstakur öðlingur.“
Þau eru mörg húsin, sem geyma
vönduð handbrögð Ingólfs og bræðra
hans, en þeir stóðu oft saman að
ýmsum stórframkvæmdum í Hafnar-
firði og víðar. Af opinberum bygging-
um, sem þeir reistu, má t.d. nefna
St. Jósefsspítalann, Lækjarskólann,
Flensborgarskólann, fyrstu Verka-
mannabústaðina í Hafnarfirði, við
Selvogsgötu, Ráðhúsið og Sólvang.
Ingólfur var ógiftur alla ævi. Hann
var mjög heimakær og hlúði ætíð
mjög vel að heimilinu og móður sinni,
en hún lést 1952 á 50 ára afmælis-
degi hans. Og systur sinni var hann
hinn besti bróðir. Hún bjó alltaf í
Stefánshúsi og var einstök stoð og
stytta móður sinni og bræðrum. —
Tvisvar sinnúm í kringum 1950 fór
Ingólfur til útlanda með frænda
sínum, Árna Friðfinnssyni, sem vann
hjá honum í fjögur sumur. Naut Ing-
ólfur ríkulega þessara ferða.
Alltaf var ánægjulegt að heim-
sækja Ingólf og eiga við hann spjall
á kyrrlátum kvöldstundum í litlu,
hlýlegu stofunni hans. Hann sagði
vel frá, var oft gamansamur og gat
verið manna skemmtilegastur. Hann
átti lengi gott safn af hljómplötum
og hafði ánægju af góðri tónlist.
Geymi ég margar góðar stundir,
sérstaklega frá unglingsárunum,
sem tengjast plötunum hans. — Og
aldrei gleymi ég kvöldstundunum í
kvistherberginu með Sólveigu ömmu,
Imbu frænku og Ingólfi, þegar ég
AFSL.
IVETRARÚTSALA RODIER
HEFST ÞRIÐJUDAGINN 8.
JAN. OG BÝÐUR KVEN-
FATNAÐ MEÐ 30 - 50 <%
AFSLÆTTI. KJÖRIÐ TÆKI-
FÆRI FYRIR NÚTÍMA-
KONUR SÉM GERA KRÖF-
UR. VERIÐ VELKOMIN OG
GLEÐILEGT ÁR. ■
rodier
KRINGLUNNI 4 SÍMI 678055
kom þangað með fréttir úr bæjarlíf-
inu og þáði góðgerðir, sem Imba
frænka var alltaf tilbúin með. Það
var mér alltaf mikil tilhlökkun að
njóta samverunnar með þeim.
Og á mínum námsárum átti ég
síðan eftir að eiga athvarf í herberg-
inu hans Ingólfs til lesturs námsbóka
fyrir stúdents- og háskólaþróf. Fann
ég þá svo vel, að góði andinn þar
innan veggja létti af mér kvíða og
erfiði, sem fylgir ströngum próf-
lestri. Þær stundir fékk ég aldrei
fullþakkaðar.
Ingólfur var reglusamur í lífshátt-
um, mikið snyrtimenni og bindindis-
maður alla ævi. Hann var hógvær
og hljóðlatur, tranaði sér aldrei fram,
en lét verkin tala. Þá var hann sérs-
taklega barngóður og gjafmildur.
Okkur systkinunum sýndi hann
ætíð mikinn hlýleika og velvild. Þar
sem Stefán bróðir minn mun ekki
vegna fjarveru erlendis geta verið
viðstaddur útför frænda síns, vill
hann taka undir þær kveðjur og
þakkir, sem hér eru fluttar, en Ingólf-
ur var ætíð bróður mínum og hans
fjölskyldu afar góður og trygglynd-
ur. Og systur okkar var hann ein-
staklega ræktarsamur, gladdi hana
oft með gjöfum og hlýju viðmóti.
Þegar ég heimsótti hann nú á
aðfangadag var ljóst, að brátt kynnu
dagar hans hér að vera taldir. Mér
þótti því vænt um að hafa þá fengið
síðasta tækifærið til að þakka honum
allan hlýhug, sem hann fyrr og síðar
hafði sýnt mér og mínum systkinum.
Hann kvaddi mig með brosi.
Minn kæri föðurbróðir er kvaddur
í fullvissu um, að honum sé nú vel
fagnað í nýjum heimkynnum og að
nafn hans sé geymt í lífsins bók fyr-
ir einstaka trúmennsku og aðrar
kristilegar dyggðir.
Guð blessi minningu hans.
Árni Gunnlaugsson
í dag verður jarðsettur frá Hafnar-
fjarðarkirkju föðurbróðir minn, Ing-
ólfur Jón Stefánsson, múrarameist-
ari. Hann bjó alla ævi sína, nema
síðasta árið, í húsinu að Suðurgötu
25 í Hafnarfirði, sem faðir hans
byggði árið 1889, og var fram eftir
árum kallað Stefánshús.
Foreldrar hans voru hjónin, Stefán
Sigurðsson, trésmiður, og kona hans
Sólveig Gunnlaugsdóttir. Stefán var
fæddur að Saurbæ í Vatnsdal. Faðir
hans, Sigurður Gunnarsson, svo og
tengdafaðir hins síðarnefnda, Jóel
Jóelsson, f. 1798, voru báðir bændur
í Saurbæ. Bróðir Stefáns var Sigurð-
ur, faðir Kristínar, móður þeirra
systra Kristínar, auglýsingateiknara,
og Salome, alþingiskonu. Sigurður
Gunnarsson drukknaði frá börnum
sínum mjög ungum, af hákarlaskipi,
sem gert var út af Ásgeiri Einars-
syni, bónda og alþingismanni á Þing-
eyrum í Húnavatnssýslu. Tók Ásgeir
Stefán I fóstur og dvaldi hann á Þing-
eyrum, þar til hann hafði slitið barns-
skónum, flutti suður og lærði til
trésmíði og varð snikkari, eins og
trésmiðurinn var kallaður í þá daga.
Þegar næstelsti sonur Stefáns var
skírður, var honum gefið nafnið Ás-
geir, í höfuðið á Ásgeiri á Þingeyr-
um. — Sólveig Gunnlaugsdóttir, móð-
ir Ingólfs, var fædd í Reykjavík, en
foreldrar hennar bjuggu í Sviðholti
og Gerðakoti á Álftanesi. Þeirra for-