Morgunblaðið - 08.01.1991, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 8. JANÚAR 1991
39
i
(
I
(
(
Minning:
Anna Kristjáns-
dóttir, frá Amarkoti
Fædd 29. október 1913
Dáin 26. desember 1990
Ánna fæddist að Örlygsstöðum í
Helgafellssveit. Foreldrar hennar
voru Þóranna Sigurðardóttir og
Kristján Guðmundsson, bóndi. Hún
var næst yngst sjö systkina en eft-
ir lifa tvö, Sigurður sem býr í Borg-
arnesi og Unnur sem býr á ísafirði.
Þegar Anna er á sjöunda árinu flyst
fjölskyldan að Búlandshöfða í Eyr-
arsveit þar sem hún elst upp til
tvítugsaldurs og þaðan voru hennar
kærustu bernskuminningar.
Það var fyrir 25 árum að leiðir
okkar Önnu bar saman er ég kom
að Arnarholti með unnustu minni,
Elínborgu Önnu, dóttur hennar. Ég
var ungur og lítt reyndur með hálf-
um huga eins og gengur. Kvíði
minn reyndist ástæðulaus. Anna
tók mér með sínu hlýja uppörvandi
brosi, sem hún var svo rík af. Um
þetta leyti var hún að bregða búi
og flytjast búferlum til Reykjavík-
ur. Ég fann að hún var sátt við
umskiptin, þau voru eðlileg. Hún
hafði að mestu lokið því verki sem
hún hóf með manni sínum, koma
börnum sínum til manns og rækta
°g byggja upp jörðina.
Anna giftist 16. desember 1937
Guðmundi Guðbjarnasyni, bónda í
Arnarholti, ættuðum frá Jafna-
skarði í sömu sveit- Þau hófu upp-
byggingu jarðarinnar af bjartsýni
og ótrúlegum stórhug. En skugga
bar á er Guðmundur fórst með Glit-
faxa, flugvél Flugfélags íslands
hinn 31. janúar 1951. Þá stóð Anna
uppi með fjögur börn og það fimmta
á leiðinni og hálfkaraðar byggingar.
En þeirri kynslóð sem við erum
að kveðja var annað betur í blóð
borið en uppgjöf. Anna hafði alist
upp við fátækt og harða lífsbaráttu
þar sem fólkið gat nánast ekki leyft
sér annað en að horfa fram á veg-
inn, og það gerði hún. Hún hélt
áfram því starfi sem þau hjónin
höfðu hafið, með dyggum stuðningi
vina og vandamanna, og ekki nóg
með það heldur tók hún að sér bróð-
urdóttur sína og bætti henni í hóp-
inn og ól upp sem sín eigin.
Þarna sumarið 1965 ér jörðin vel
hýst. 'ræktun í góðu lagi og börnin
að vaxa úr grasi hvert af öðru, og
auk þess jörðin í góðum höndum
elsta sonarins og tengdadóttur.
Anna hafði ríka tilfinningu fyrir
landinu og fegurð þess. Gilti þá einu
hvort hún var að fylgjast með fugla-
lífinu úti í náttúrunni, búsmala á
beit ellegar að klappa kúnum í fjós-
inu. Og þá sjaldan hún komst á
hestbak hér hjá okkur þá leyndi sér
ekki á ásetu og taumhaldi að þar
fór kona sem hafði kynnst góðum
hestum og kunnað með þá að fara.
Þá langar mig að geta þess hversu
vel hún náði til yngri kynslóðarinn-
ar og hve heimsóknir hennar voru
öllum drengjunum okkar mikils
virði.
Ég vil að lokum þakka fyrir alla
þá ástúð og styrk sem Anna veitti
mér og minni fjölskyldu og þess
athvarfs sem við nutum á hennar
heimili á erfiðum stundum í okkar
lífi.
Að lokum sendi ég aðstandendum
öllum innilegar samúðarkveðjur.
í Guðs friði.
Friðgeir Stefánsson,
Laugardalshólum.
Langar mig á léttum
ljóðvængjum
sveima í dýrum dal,
eiga þar með álfum
unaðsdrauma
æsku minnar aftur.
(Jóhann Gunnar Sigurðsson)
Mig langar að minnast fáeinum
orðum tengdamóður minnar, Önnu
Kristjánsdóttur, sem lést á annan
dag jóla á sjötugasta og áttunda
aldursári.
Anna fæddist að Örlygsstöðum í
Helgaféllssveit 29. október 1913,
dóttir hjónanna Þorönnu Sigurðar-
dóttur og Kristjáns Guðmundsson-
ar. Hún var næstyngst sjö systkina
og eru nú tvö þeirra á lífi: Sigurð-
ur, fæddur 1902, búsettur í Borgar-
nesi og Urinur, fædd 1905, búsett
á Isafirði. Hin systkinin voru: Björn,
fæddur 1899, drukknaði 1957, Jó-
h'ann Gunnar, fæddur 1908, lést
1974, Jósesfína Guðrún, fædd
1911, lést 1936, og Guðbjörg, fædd
1917, lést 1922.
Þegar Anna var 6 ára gömul
flutti fjölskyldan að Búlandshöfða
í Eyrarsveit. Sterkar taugar hafði
Anna til átthaga sinna og nefndi
Kirkjufell í Grundarfirði ævinlega
„fjallið sitt“. Hun fór snemma að
vinna fyrir sér, eins og svo margir
af hennar kynslóð, og um tvítugt
lá leiðin til Borgarness þar sem
Sigurður bróðir hennar bjó.
Árið 1936 kom Anna sem kaupa-
kona að Amarholti í Stafholtstung-
um til Guðmundar Guðbjarnasonar
bónda þar. Guðmundur hafði keypt
jörðina nokkru áður en hann var
ættaður frá Jafnaskarði í sömu
sveit. I Arnarholti réðust örlög
Önnu, því ástir tókust með ungu
kaupakonunni frá Snæfellsnesi og
borgfirska bóndarium. Þau gengu í
hjónaband 16. desember 1937.
Þrátt fyrir erilsöm störf hinnar
ungu húsfreyju voru árin í Arnar-
holti hamingjurík og undi Anna þar
vel hag sínum á stóru og mann-
mörgu sveitabýli, þar var gest-
kvæmt mjög og gott heim að sækja. .
í Arnarholti fæddust börnin þeirra
fimm, en augu Önnu ljómuðu er
hún minntist þeirra daga er börnin
voru lítil. Börn Önnu og Guðmund-
ar eru: Sævar, fæddur 1938, bóndi
í Arnarholti, kvæntur Sólveigu Guð-
mundsdóttur húsfreyju; Birgir,
fæddur 1949, trésmiður, ókvæntur
og býr í Reykjavík; Hulda Björk,
fædd 1943, húsmóðir í Reykjavík,
gift Sigurði Jónassyni sjómanni;
jElínborg Anna, fædd 1946, hús-
freyja að Laugardalshólum í Laug-
ardal, gift Friðgeiri Stefánssyni
bónda; Guðmundur, fæddur 1951,
rafmagnstæknifræðingur í Reykja-
vík, í sambúð með undirritaðri.
Þann 31. janúar 1951, þegar
Anna gekk með yngsta barnið, tók
Guðmundur sér ferð á hendur til
Vestmannaeyja, en kom aldrei til
baka úr þeirri ferð. Glitfaxi, flugvél
Flugfélags íslands, fórst út af Keil-
isnesi og með henni allir sem um
borð voru.
Þetta var mikið áfall fyrir hina
ungu konu. Aðeins 37 ára gömul
stendur hún ein uþpi með fjögur
ung börn og ber fimmta barnið
undir belti.
Guðmundur var mörgum harm-
dauði. Hann var hárðduglegur,
framfarasinnaður bóndi og
frammámaður í sinni sveit; fylgdist
vel með öllum nýjungum, var bók-
hneigður og vel lesinn.
En Anna lét ekki bugast. Hun
hélt áfram búskap að Arnarholti,
réðst í að byggja stórt íbúðarhús,
lauk við byggingu útihúsa sem þau
Guðmundur höfðu hafið byggingu
Birting afmælis-
og minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birting-
ar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á ritstjórn blaðsins á
2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á skrifstofu blaðsins í Hafn-
arstræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að greinar verða að berast með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í miðvikudagsblaði að
berast síðdegis á mánudegi og hliðstætt er með greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Ekki eru tek-
in til birtingar frumort ljóð um hinn látna. Leyfilegt er að birta til-
vitnanir í ljóð, tvö erindi, eftir þekkt skáld, og skal þá höfundar
getið. Sama gildir ef sálmur er birtur. Meginregla er sú, að minning-
argreinar birtist undir fullu nafni höfundar.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
KRISTÍN JAKOBÍNA SIGURÐARDÓTTIR
frá Snæbjarnarstöðurn,
Furugerði 1,
Reykjavfk,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 10. janúar
kl. 15.00.
Sveinbjörg Kristinsdóttir, Sigurður Guðlaugsson,
Guðrún Anna Thorlacius, Halldór Geir Halldórsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
AÐALHEIÐUR ÓLAFSDÓTTIR
frá Vestmannaeyjum,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 9. janúar
kl. 15.00.
Elli Guðnadóttir, Gunnar Óskarsson,
Guðjóna Guðnadóttir, Þór Pálsson,
Marta Guðnadóttir, Skúli Matthíasson,
barnabörn og barnabarnabörn.
á og jók við ræktun á jörðinni. Með
góðri aðstoð ungs bróðursonar síns,
Baldurs Björnssonar, sem þá var
um tvítugt og hafði dvalið í Arnar-
holti hjá Önnu um margra ára
skeið; bróður síns, Jóhannes Gunn-
ars;. og barna sinna; tókst henni
þannig að halda áfram og byggja
upp mikinn myndarbúskap í Arnar-
holti. Anna stóð fyrir búi í Arnar-
holti til vors 1964 er elsti sonurinn,
Sævar, tók við búinu og býr þar
enn ásamt konu sinn Sólveigu,
miklu myndarbúi. Anna fluttist til
Reykjavíkur vorið 1965.
Ég kynntist Önnu fyrst fyrir að-
eins fjórum árum er ég hóf sambúð
með yngsta syni hennar, Guð-
mundi. Við vorum svo lánsöm að
búa í næsta nágrenni við hana um
tæplega þriggja ára skeið og þá
heimsótti ég hana oft með ungan
son minn. Lítill stubbur var léttstíg-
ur, þegar við nálguðumst ömrnu-
hús, og litlu fósturdóttur minni þótti
gott að geta stokkið til ömmu þeg-
ar henni datt í hug.
Anna var fyrst og fremst í hlut-
verki uppalandans sem seint verður
metið að verðleikum og aldrei hægt
að fullþakka. Hún bar fyret og
fremst hag barna sinna og fjöl-
skyldna þeirra fyrir bijósti og stórt
var móðurhjartað hennar og breiður
móðurfaðmurinn því árið 1957 tek-
ur hún að sér og elur upp 6 ára
gamla bróðurdóttur sína, Kristnýju
Björnsdóttur, sem þá hafði misst
föður sinn í sjóinn. Móðir Kristnýjar
átti við alvarleg veikindi að stríða
og gat ekki haft telpuna, en áður
hafði hún dvalið hjá Önnu frá
tveggja til fjögurra ára aldri. Þó
ekkja væri með fimm börn lætur
hún sig sanit ekki muna um að
bæta við sig einu barni. Kristný,
fædd 1951, er verslunarmaður í
Reykjavík, gift Kristni Péturssyni
vet'slunarmanni.
í mínum huga er Anna ein af
þessum íslensku hvunndagshetjum
sem aldrei eru sæmdar orðum eða
titlum; bestu gjafirnar eru bros og
kossar barnanna. „Amma þarf ekki
gjafir," sagði hún við litlu barna-
börnin sín, „ömmu finnst best að
fá koss.“ Þetta hlýja og glaðlega
viðmót einkenndi Önnu og aldrei
vildi hún gera mikið úr veikindum
sínum, þó við vissum, að í seinni
tíð var hún oft lasin.-
Anna hafði ákveðnar skoðanir á
mönnum og málefnum og var gam-
an að ræða við hana um lífið og
tilveruna, þó ekki værum við alltaf
sammála, enda mótaðar af mismun-
andi tímum.
Ég sakna Önnu sárt og vil þakka
fyrir alla hennar hlýju í minn garð
og bið henni blessunar Guðs á nýj-
um vegum. Öllum ástvinum hennar
sendi ég mínar innilegustu samúð-
arkveðjur.
Heim vil ég þangað
hinzta sinni
ferða minna fara,
laugaður rððuls
ljósgeislum.
Sú er ósk mín ein.
(Johann Gunnar Sigurðsson)
Sigríður Ólafsdóttir
„Hún amma ykkar er dáin.“ Við
vissum að hveiju stefndi, því að
amma hefur legið mikið veik síðustu
vikurnar. En samt er erfitt að sætta
sig við þessi orð. Við leitum hugg-
unar í minningunum um elsku
ömmu sem var okkur alltaf svo ljúf
og góð. Við þökkum ömrnu okkar
fyrir þann tíma sem áttum við með
henni. Allt það sem hún kenndi
okkur og tók þátt í með okkur.
Okkur auðnaðist aldrei að kynn-
ast afa okkar sem lést árið 1951.
En gott er að vita að þau eru nú
aftur saman. Við vitum þrátt fyrir
söknuð okkar að nú líður ömmu
vel. Og að vel hefur verið tekið á
móti henni.
Amma var mikill föðurlandsvinur
og náttúruunnandi. Og kveðjum við
hana í hinsta sinn með þessum fal-
legu ljóðlínum Hannesar Pétursson-
ar.
„Ferð þín er hafin,
íjarlægjast heimatún.
Nú fylgir þú vötnum
sem falla til nýrra staða
og sjónhringar nýir
sindra þér fyrir augum.
(Hannes Pétursson)
Barnabörn og barnabarna-
börn.
t
Útför konu minnar, móður, ömmu og langömmu,
OLGU HELENU ÁSGEIRSDÓTTUR,
Karlagötu 3,
fer fram frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 10. janúar kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er vinsamlega bent á Hjarta-
vernd eða Krabbameinsfélagið.
Hans Jakobsson,
Helga Kristjánsdóttir,
Olga Helena Kristinsdóttir, Ólafur Aðalsteinsson,
Steinunn Kristinsdóttir, Árni Jónsson
og barnabarnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, fósturmóöir, amma
og langamma,
LAUFEY TRYGGVADÓTTIR
Bugðulæk 18,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni fimmtudaginn 10. janúar
kl. 15.00.
Þorsteinn Jóhannesson,
Tryggvi Þorsteinsson,
Þuríður Þorsteinsdóttir,
Jóhannes Þorsteinsson,
Jónína Þorsteinsdóttir,
Haukur Þorsteinsson,
Sigurlina Helgadóttir,
Elín Jónsdóttir,
bræður, barnabörn
Hjördis Björnsdóttir,
Barði Friðriksson,
Sjöfn Magnúsdóttir,
Guðmundur Finnbjörnsson,
Guðrún Blöndal,
Steinar Jakobsson,
og barnabarnabörn.
t
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og útför
AGNESAR INGVARSDÓTTUR,
Sólvallagötu 46d,
Keflavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks og lækna blóðskilunardeildar og
deildar 11-E Landspítalans.
Jan Rooyackers,
Ingvar Guðfinnsson,
systkini og aðrir vandamenn.