Morgunblaðið - 17.03.1991, Síða 10
„^q^qy^BLAP^ 1,7, mar/, ,j,99i
rí10
Davíð Oddsson, nýkjörínn formaðurSjálfstæðisílokksins í viðtali viðMorgunblaðið
effir Agnesi Bragadóttur
DAVÍÐ — aðeins fjögurra sólarhringa gamall formaður
Sjálfstæðisflokksins, var með móttöku í Höfða síðdegis
á fimmtudag. Við höfðum sett okkur mót á heimili þeirra
Ástríðar klukkan hálfsex, en þegar ég hringdi bjöll-
unni, á mínútunni hálfsex kom engin mennsk vera til
dyra. Ógnandi gelt og urr sem barst út um bréfalúg-
una, sannfærði mig og vegfarendur sem leið áttu hjá
um að Lynghaga 5 var vandlega gætt, þótt húsbændurn-
ir væru að heiman. Það er Shaefferhundurinn Tanni
sem sendir mér þarna tóninn — geigvænlegt flykki, sem
vegur hálft hundrað kíló, en reynist síðar hinn vinaleg-
asti. Ekki árennilegt að lenda á milli tannanna á Tanna,
sem hefur 800 kílóa bitkraft! Ástríður renndi í hlað og
hljóp léttfætt upp tröppurnar. Hún var gegndrepa af
slyddunni — hafði verið úti í Öskjuhlið að skokka, ásamt
vinkonu sinni. Örskömmu síðar snarast borgarstjórinn
og nýkjörinn formaður Sjálfstæðisflokksins inn úr dyr-
unum: „Fyrirgefðu, en það voru allt of margar allt of
Iangar ræður fluttar í Höfða, og mér var lífsins ómögu-
legt að sleppa fyrr.“ Af myndugleik drífur Davíð mig
til stofu, hverfur frá eitt andartak, og er kominn í virðu-
lega jakkapeysu, þegar hann birtist á ný. Svei mér þá,
ef hann öðlast ekki einhvern breskan virðuleika við
peysuna — það vantar bara koníakið og vindilinn!
Akjördag í maí í fyrra birtist í Morgun-
blaðinu grein eftir Geir heitinn Hall-
grímsson, fyrrum borgarstjóra og
formann Sjálfstæðisflokksins, „Ráð-
ríkur borgarstjóri". Hann sagði í þeirri
grein að þú væri ráðríkur borg-
arstjóri, og gaf ráðríki aðra og víðtæk-
ari merkingu með því að segja að þú
væri ríkur af ráðum. Davíð í meðbyr er Davíð á uppleið,
Davíð sem blómstrar. Hvemig er Davíð sem tapar, eða hef-
ur hann kannski litla reynslu af þvi að verða að lúta í lægra
haldi?
„Ætli ég sé ekki eins og flestir aðrir hvað það varðar,
að vera heldur svekktur þegar slíkt gerist. Ég hef reynslu
af því að vera í meirihluta og minnihluta í borgarstjórn.
Mér fannst það ekki alveg sanngjamt í þessari formanns-
kosningabaráttu að það var jafnan látið svo sem ég hefði
bara dottið beint í borgarstjórastólinn 1982, þar sem ekkert
væri nema gull og græniPskógar. Við tókum við borginni
sem andstöðuflokkur og við sem höfum stjómað borginni
undanfarin níu ár höfum haft heilmikið með það að gera
að hún er í dag sterk og öflug, sem hún ekki var þegar
við unnum hana á nýjan leik. Það má vel vera að mér líði verr
í mótbyr, en er það ekki bara mannlegt? En mótbyr dregur
ekki úr mér allan kraft, ef það er það sem þú átt við, þvert
á móti hef gaman af að takast á við ögrandi verkefni og
verðuga andstæðinga. Raunar man ég ekki betur en and-
stæðingarnir hafí 1978 og 1982 sagt að ég væri líkari skæru-
liða en stjórnmálaforingja. Svavar Gestsson sagði 1982 að
kosningabarátta hefði aldrei verið rekin með þeim hætti sem
ég rak hana. Hann sagði mér það ekki til hróss, en hún
skilaði okkur borginni aftur.“
Treysti raér til að tapa
— Þú tókst geysilega pólitíska áhættu nú þegar þú bauðst
þig fram gegn formanni flokksins sem sóttist eftir endur-
kjöri. Hvað hefðir þú gert fyrir tæpri viku, ef þú hefðir
beðið lægri hlut í formannskjörinu?
„Ég hefði áttað mig á því að þá hefði ég verið nýbúinn
að taka ranga ákvörðun, en ég hefði ekki lagst í sorg eða
sút. Það fylgdi því þegar ég tók ákvörðun um að fara í
framboðið, að ég var búinn að gera upp við mig að persónu-
lega myndi ég ekki bíða varanlegan skaða af því að tapa.
Ég hugsaði það mál mjög vel. Sjálfsvitund mín hefði ekki
farið illa út úr því að tapa. Ég hefði ekki farið í slaginn,
nema ég vissi að ég treysti mér mjög vel til þess að tapa.“
— Þú varst með aðra ræðu í vinstri jakkavasanum á
SJÁ BLS. 12