Morgunblaðið - 07.04.1991, Side 17

Jfiej JlflSA ,T HUOAau/.MIJ? ÖK-ÍAJ8WU05I0M
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 7. APRIL 1991
MiBjarÖarhn/ V " 'jp
s

| Líbanon )
/*Jounie Baalbek
t*Beirút r
/ ,—'0
/•Damour/
Sidon ’sDamaskus
★
T’Tyre_v,/\
HÍp O ) Syrland
Á/—Golan-
, . hæöir
Israel ;
' Haifa
og Sýrlendingum að ganga í eitt
skipti fyrir öll frá þeim og hrekja
þá héðan þá getum við snúið okkur
að því að byggja upp landið. Það
tekst, Líbanar eru iðnir og útsjónar-
samir og skirrast ekki við að vinna
ef þeir sjá tilgang með puðinu.“
Nokkrum sinnum hafa sýrlenskir
hermenn stoppað mig eða bannað
mér að taka myndir. Þeir eru gæða-
legir við útlending en þeir hafa
sannað margsinnis að þeir hika ekki
við að sýna klærnar. Ég talaði við
nokkra áðan á leið heim á hótelið
mitt — sem varla stendur þó undir
því nafni — sem eru með varðstöð
hérna rétt hjá. Ég spurði af hveiju
■ „Ekkertsem
heitir Vestur-
eða
Austur-Beirút
lengur“
■ „Það sem
gerðist í
Líbanon er
algerlega
sambærilegt
við það sem
gerðist í
Kúveit“
■ „Eigum að heita
sjálfstætt ríki
svonainnan
þeirra marka
sem
Sýrlendingar
setja og þau
mörk eru
ákaflega
þröng“
þeir hefðu ails staðar íHyfidjr af
Assad uppá punt. Þeir sögðust auð-
vitað gera það vegna þess að það
blési þeim kjarki í þijóst að horfa
á mynd af honum. Þeir voru frá
Damaskus og hafa verið hér í níu
mánuðj án þess að hafá fengið heim-
fararleyfi' en bjuggust við að fá það
í nokkra daga eftir einn til tvo
mánuði „ef allt gengur vel“ eins og
einn þeirra sagði. Ég spurði hvernig
samskiptin við Líbani væru. Einn
þeirra fitjaði upp á nefið og vildi
ekki svara en hinir tveir létu vel af
öllu og sögðust finna velvildina úr
öllum áttum. „Það fínnst mér nú
frekar ótrúlegt," sagði ég. „Mynduð
þið elska Líbani eða aðra sem hreiðr-
uðu um sig í ykkar landi eins og
þið gerið hér?“
Þeir sögðu að þeir væru hér sam-
kvæmt opinberum tilmælum ríkis-
stjórnarinnar og með fullu samþykki
og vilja þjóðarinnar eins og hún legði
sig. Þar af leiðandi gengi allt eins
og í sögu og aldrei kastaðist í kekki.
Ég held að það sé að vísu rétt
að það kastist sjaldan í kekki milii
Sýrlendinga og líbanskra borgara
einfaldlega vegna þess að Líbanir
vita að það þýðir ekki og að Sýrlend-
ingar hafa öll þau tök hér sem þeir
vilja. „Mér finnst óskaplega auð-
mýkjandi að búa við þetta ástand,"
sagði líbönsk kona, ein þeirra sem
ég hitti niður við A1 Hamra, og leit
fyrst út fyrir að leika á als oddi.
„Við ráðum okkur ekki sjálf lengur.
Það er málið í hnotskurn. Bentu
mér á þjóð sem hefur verið hamingj-
usöm undir hernámi." Og mér varð
að sjálfsögðu orða vant.
Hatrið á Sýrlendingum og Banda-
Beirút var áður perla svæðisins og oft kölluð París Mið-Austur-
landa.
eins að Palestínumenn eða Sýrlend-
ingar skeri það úr aftur. En allt í
kringum þetta gamla dauða hjarta
eru að lifna önnur. Þau eru lítil en
með lífsþrótti sem kannski fleytir
okkur áfram. Annars er það trúa
mín að það muni draga til tíðinda
í Líbanon hér innan langs tíma því
Palestínumenn neita að afvopnast.
Ef Bandaríkjamenn og ísraelar
leyfa ekki að við göngum á milli
bols og höfuðs á þeim í fullri al-
vöru, vitum við að þeir eru ekki til-
búnir til að friður verði á þessu
svæði. Ef við fáum amen frá þeim
ríkjamönnum er aldrei langt undan
þegar farið er að tala um þetta við
Líbani því allir virðast á þessari
sömu skoðun og fram kom áður að
Sýrlendingar hefðu aldrei náð Taif-
samningnum nema- með fullum vilja
Bandaríkjamanna.
Bílstjórinn, sem ók mér frá flug-
vellinum, skildi mig ekki þegar ég
nefndi hótelið og við keyrðum í
marga hringi til þess að leita að
því. Það stendur við ströndina og
hefur ekki verið starfrækt í mörg
ár fyrr en nú fyrir nokkrum vikum
að endurbygging hófst. Þegar ég
kom upp á hótelherbergi voru hand-
klæðin þar með öðrum merkingum
en hótelið átti að heita og það kom
upp úr dúrnum að þau höfðu verið
fengin að láni frá hóteli sem er
ónýtt. Þjónusta hér er í lágmarki.
Engir veitingastaðir eru á hótelinu,
sem gerir raunar ekkert til. Líban-
skir matstaðir og frægir og góm-
sætir líbanskir réttir á boðstólum
fyrir grátlega lágt verð. Eftir að ég
kom fór ég í banka að skipta 100
dollurum og fékk 100.000 líbönsk
pund, allt í þúsund punda seðlum,
svo það lá við að ég þyrfti að fá
mér aukatösku til að troða öllum
þessum seðlum í. Kaffi kostar þús-
unp ijþöiisk punu, þ.e. tæpar sextíu
íslenskar krónur, gþð máltíð með
hájfflgsku af líbönsku yíni pg kaffi
á eftir kostar varla meira en tvö
hundruð' krónur, leigubíll borga-
rendanna á milli hundrað krónur.
Samt hefur líbanska pundið verið
að sækja í sig veðrið allra síðustu
vikurnar og menn segjast bjartsýnni
en áður á að efnahagsástandið
batni.
Ef spurt er hvert eigi að senda
Palestínumennina, bæði þá sem búa
í flóttamannabúðunum við Beirút, í
Suður-Líbanon og ekki síst þá tvö
hundruð og fimmtíu þúsund sem
þeir segja að séu enn undir vopnum
íáta menn sér nokk á sama standa.
„Það getur ekki verið skylda okkar
að finna þeim samastað,“ segja
menn. „Hér hefði aldrei brotist út
neitt stríð ef það hefðu ekki verið
Palestínumennirnir sem byijuðu.
Það voru þeir sem studdu Sýrlend-
inga og gerðu allt að þeirra undir-
Iagi. Við hefðum lifað hér í sátt og
friði þrátt fyrir ólíka trú ef þeir
hefðu ekki kynt undir og síðan att
saman fylkingum og alið á sundr-
ungu. Það eru Palestínumenn sem
eyðilögðu Líbanon og þó við skiljum
erfiðleika Palestínumanna sem búa
við hernám ísraela finnst okkur
hart að þeir hinir sömu skuli hafa
átt þátt í að við lentum undir öðru
hernámi, þ.e. Sýrlendinga. Hvert
þeir ættu að fara? Þeir gætu t.d.
fengið Jórdaníu og Vesturbakkann,
það ætti að duga þeim og svo auðvit-
að Gaza. Jórdanía er hvort sem er
platríki, nú eru um 40% íbúa þar
Palestínumenn og líklega enn fleiri
með þeim sem hafa nú orðið að
fara frá Kúveit og Saudi-Arabíu.
Ef Bandaríkjamenn kæra sig um
gætu þeir komið þessu í kring. Gall-
inn við Bandaríkjamenn er sá að
þeir skilja ekki vanda okkar né ann-
arra í þessum heimshluta. Þeir eru
þjóð sem á sér engar rætur og enga
arfleifð og þeir skilja e’kki að það
er ekki hægt að niðurlægja þjóð
eftir sínu eigin höfði, þeir skilja
ekki rækt okkar við landið og yfir-
höfuð ekki okkar hugsunarhátt og
nenna ekki einu sinni að reyna það.“
Ég spyr: „Ef svo er skýtur þá
ekki skökku við að þið segið að
Palestínumenn eigi að gera sér
framtíðarbólstað í Jórdaníu? Þið vi-
tið að það er ekki nema að hluta
til það sem var Palestína." Nei, segja
menn. Menn segja að það væri samt
rökrétt. Palestína hafi náð yfir hluta
Jórdaníu og Palestínumenn eigi sér
sínar rætur þar. „Annars verður að
hafa það þótt við orkum ekki að
hugsa um þá endalaust," sagði unga
stúlkan og sveiflaði Tutti-handtösk-
unni, við höfum búið við stríð í
fimmtán ár vegna undirróðursstarf-
semi þeirra, heiftrækni og öfundar
í garð okkar. Við höfum fengið nóg,
viljum einfaldlega losna við þá og
eiga okkar Líbanon í friði. Éf við
losnum við Palestínumenn er líka
brostin forsenda fyrir hernámi Sýr-
lendinga á Líbanon."
Það er skrítið að vera hér í Beir-
út sem var áður perla svæðisins og
oft kölluð París Mið-Austurlanda.
Fyrst heldur maður að allir séu í
kátum þykjustuleik og hér sé allt í
því fína en svo sér maður eyðilegg-
inguna og niðurlæginguna og hörm-
ulega útleikið fólk. Undir næf-
urþunnu yfirborði er óttinn og hat-
rið í garð Sýrlendinganna í þessari
sorgmæddu og hernumdu borg sem
Beirút er nú.
w
Stóðhestastödin
og fleira
Farið verður á vegum Fáks að Gunnarsholti og Kirkjubæ
sunnudaginn 14. apríl. Rúta fer frá félagsheimili Fáks
kl. 13.30. Veitingar verða í Gunnarsholti. Félagar verða
að skrá sig á skrifstofu Fáks ekki síðar en miðvikudaginn
10. apríl. Fræðslunefnd.
alpen kreuzer tjaldvagnar
5 gerðir
áfrábæru
verði.
alpen kreuzer umboðið,
Skipholti 25, 105 Reykjavík. Uppl. ísíma 629990.
Úranus hf.. Skipholti 25, 105 Reykjavík. Sími 28870.
Tónskóli Eddu Borg
auglýsir
HLJÓMBORÐSNÁMSKEIÐ
Ný 10 vikna byrjenda- og framhaldsnám-
skeið hefjast 15. apríl nk.
Innritun byrjar mánudaginn 8. apríl í síma
73452 milli kl. 14.00-18.00.
Hý sending af barrokk sofasettum
Sófasett 3+1 +1, sófaborð og 2 litlir stólar.
Áklæöi drapplitað, bleikt og rautt.
Allt þetta 162.000 kr.stgr.
EURO og VISA greiðslukjör.