Morgunblaðið - 07.04.1991, Blaðsíða 18

48
MORGUNBLAÐIB SUNNUDAGUR 7. APRÍL 1991
1
Endurhæfing á
Reykjalundi getur
breytt lífsvenjum
manna og viðhorfi.
HÖNDLIH) í NÍ
eftir Kristínu Marju Baldursdóttur
myndir Kristján Arngrímsson
EINS OG úrverk tifar hjart-
að álla daga, allar nætur og’
lætur ekkert tefja sinn gang,
þar til einn daginn upp úr
þurru að þetta meistarverk
neitar að ganga og menn
standa við dauðans dyr.
Sumir snúa ekki aftur en
aðrir sleppa með lyfjameð-
ferð eða skurðaðgerð. Mán-
uðirnir eftir hjartaáfall eru
erfiðir bæði fyrir sjúkling-
ana og aðstandendur þeirra.
Þeir sem eru svo heppnir
að hafa komist í endurhæf-
ingu á Reykjalundi í Mos-
fellsbæ hafa sagt að dvöl
þeirra þar hafi ekki einung-
is byggt þá upp líkamlega
og andlega heldur einnig
breytt viðhorfi þeirra til lífs-
ins.
Reykjalundur mun vera full-
komnasta endurhæfingar-
stöð landsins og fylgdist
blaðamaður Morgunblaðsins
einn daginn með endurhæf-
ingu hjartasjúklinga á Rey-
kjalundi og ræddi við tvo
þeirra.
Hjartagjúklingamir era
mættir inn í fundarher-
bergið í fínum æfinga-
göllum til að hlýða á fyrirlestur
geðlæknisins og bera það alls ekki
með sér að hafa nokkurn tíma
verið veikir. Karlamir eru um tíu
talsins en konurnar aðeins tvær.
Meðan þau bíða eftir lækninum
dunda þau sér við að stíga á vigt-
ina og heimspekilegar umræður
fara fram um lífið og dauðann.
„Þetta verður mjög huggulegt
þama hinum megin,“ segir önnur
konan, „maður klappar ljónum og
étur banana allan daginn.“
Karlamir hlæja og láta athuga-
semdir fjúka en maður spyr sjálfan
sig hvort menn verði svona léttir
í lund eftir að hafa staðið við dauð-
ans dyr? Eða átti ég kannski von
á að hitta hóp af óttaslegnu fólki?
Magnús Einarson læknir kemur
inn og kynnir fyrirlesarann, Ingólf
Sveinsson geðlækni. Ingólfur ók í
loftinu frá Reykjavík og segist því
vera örlítið stressaður, en það er
einmitt streitan, þreytan og hvíldin
sem hann ætlar að ræða um. „Allt
leitar jafnvægis," segir hann,
„þegar við erum svöng, þurfum
við mat, þegar við erum þreytt
þurfum við hvíld.“
Fólkið hallar sér aftur á bak í
stólunum, krossleggur hendur og
hlustar á Ingólf tala um streitu-
valdana, vinnusiði, kaffi, tóbak,
ótta, óvissu og það skijáfar í æf-
ingagöllunum. Þegar komið er að
uppbyggingunni, hvernig menn
eigi að slaka á og njóta hvíldar,
útivistar og svefns, hallar fólk sér
fram á borðin og drekkur í sig
hvert orð. Þögnin er það mikil að
heyra má tístið í fuglunum úti.
Umhverfið á Reykjalundi er svo
fallegt að menn verða hissa á sjálf-
um sér að hafa ekki komið þangað
fyrr. Sjúkrahúsið stendur á hóli
undir hæð með útsýni til allra átta
og hringinn í kring er gróður og
göngustígar.
Gangarnir inni á sjúkrahúsinu
eru aftur á móti völundarhús fyrir
ókunna og vel til þess fallnir að
hækka blóðþrýstinginn hjá þeim
sem hreyfa sig ekki nema í neyð.
Á þessum kyrrláta stað dvelja
í einu um 166 sjúklingar og 226
starfsmenn í 165 stöðugildum.
Reykjalundur er í eigu SIBS og
var upphaflega reistur fyrir ber-
klasjúklinga. Með árunum fækk-
aði berklasjúklingum og starfsemi
Reykjalundar þróaðist smám sam-
an í að verða endurhæfingarstöð,
sú fullkomnasta á landinu.
Sjúkiingar dvelja flestir í endur-
hæfingu í þrjá mánuði eða skemur
og eru gigtarsjúkiingar fjölmenn-
astir, en hjarta- og æðasjúklingar
fylgja fast á eftir. Aðrir sjúklingar