Morgunblaðið - 15.05.1991, Qupperneq 32

-> 32
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 15. MAÍ 1991
SÖLUFÉLAG
GARÐYRKJUMANNA
SMIOJUVEGI 5. 200KÓPAVOGUR SÍMI 43211
íh’hmmffi
ELFA
IVORTiCEl
viftur í úrvali
Spaðaviftur - borðviftur - bað-
herbergisviftur - gróðurskála-
viftur - röraviftur - iðnaðarviftur
- fjósviftur
Hagstætt verð.
Einar Farestvelt&Co.hf
BORGARTÚNI28, SÍMI622901.

Þ.ÞORGRÍMSSON&CO
UM RUTLAND
JfM ÞÉTTIEFNI
Á ÞÖK - VEGGI - GÓLF
ÁRMÚLA29, SÍMI 38640
Afmæliskveðja:
Páll H. Wium
málarameistari
Páll Wium málari er áttræður í
dag.
Hann er fæddur í Bárugerði í
Sandgerði 1911. Foreldrar hans
voru Gissur Hans Wium og kona
hans, Rannveig Pálsdóttir.
Páll lærði málaraiðn hjá Tómasi
Þorsteinssyni og Jóni Björnssyni,
fór til Kaupmannahafnar og lauk
sveinsprófi 1935. Meistari varð
Páll 1943.
Hann hóf sjálfstæðan atvinnu-
rekstur 1940.
1934 giftist Páll móðursystur
minni, Þorbjörgu Guðrúnu Guð-
laugsdóttur. Þau eignuðust fímm
börn, Vigdísi, Rannver Hans Narfa,
Guðlaugu, Hlín og Karl Viðar.
Fyrstu kynni mín af Páli voru
að lítill polli úr austfirskri sveit fór
í Gagnfræðaskóla Vesturbæjar eða
Knútsskólann eins og hann var
nefndur eftir skólastjóranum, Knúti
Arngrímssyni, og átti samastað hjá
þeim hjónum í svokölluðum Goða-
húsum vestur á Hringbraut.
Þetta mun hafa verið veturinn
1944-45.
Raunar höfðu Vigdís og Narfí,
tvö elstu börn Páls og Þorbjargar,
dvalið hjá okkur í Hlíðinni þá um
sumarið.
Þessi fyrsti reykvíski vetur minn
var mikil upplifun og mikið ævin-
týri fyrir óharðnaðan sveitadreng.
Lengst af bjuggu þau Þorbjörg
og Páll í Drápuhlíð 15. Þangað var
gott að koma, mikil gestrisni og
myndarbragur.
Þrátt fyrir háan aldur er Páll sí-
vinnandi sem fyrr með syni sínum
Narfa.
Eg vil af þessu tilefpi þakka
Páli og hans fólki öllu vinsemd í
garð okkar hjóna og óska honum
gæfu og gengis á ókomnum árum.
Hilmar Jónsson
'í dag er tengdafaðir minn, Páll
H. Wium málarameistari, 80 ára.
Páll er fæddur í Bárugerði í Miðnes-
hreppi, sonur hjónanna Hans Wium
og Rannveigar Palsdóttur. Foreldr-
ar Páls voru bæði fædd þarna syðra.
Hans fæddur í Bárugerði, einn af
15 systkinum og er ein systir hans
á lífí, Guðbjörg á Sjónarhóli í Hafn-
arfirði sem gift var Birni Eiríks-
syni. Móðir Páls var fædd á Þóru-
stöðum í Kirkjubólshverfi, en það
er mitt á milli Garðskaga og Sand-
gerðis. Systkini Páls eru þrjú, Guð-
jón búsettur í Bárugerði, Kristín
búsett í Garði og Sveinbjörg búsett
í Reykjavík.
Páll er af þeirri kynslóðinni sem
fór ung út á vinnumarkaðinn og lét
ekki af störfum fyrr en hár aldur
sagði, nú er nóg komið. Páll mun
hafa verið 10 ára er hann fór til
sjós, en um fermingu er hann þurfti
af fullum krafti að taka þátt í bú-
störfum t.d. um sláttinn. Þá var
farið kl. 4 á morgnana út á tún að
slá. Og í þá daga var vélaraflið
maðurinn sjálfur. Það gerðist ekk-
ert nema fólkið sjálft hefði frum-
kvæði og gengi að þeim verkum
sem nauðsynleg voru til að fram-
fleyta sér og sínum. Og þannig
hefur lífsstíll þessa heiðursmanns
verið. í Sandgerði stundaði Páll al-
menna verkamannavinnu hjá fyrir-
tæki Haraldar Böðvarssonar, síðar
á Akranesi, bæði til sjós og lands.
Snemma hefur þó hugur Páls
stefnt á önnur störf en þau er tengj-
LAOTACYD
LETTSAPA
fyrir
viðkvœma
staði
Lactacyd léttsápan styrkir
náttúrulegar varnir húðar-
innar og kemur í veg fyrir
kláða og óþægindi við
kynfæri, endaþarm og
undir brjóstum ■
Lactacyd léttsápan hefur
lágt pH-gildi (3,5) eins og
húðin sjálf og styrkir þvi
eðlilegar varnir hennar ■
Lactacyd
léttsápan
fæst í helstu
stórmörkuð-
um og að
sjálfsögðu
í næsta
apóteki ■
ast sjónum. Arið 1930 fer Páll til
Reykjavíkur og hyggst leggja stund
á málaraiðn. Það má segja að þetta
ár þegar minnst var 1000 ára af-
mælis Alþingis, sem_ talinn er einn
af merkisviðburðum íslandssögunn-
ar, hafi eyðilagt þessa ætlan hins
unga manns. Hann yfirgefur
Reykjavík og heldur heim. Biður
frændfólk sitt að láta sig vita ef
einhver auglýsir eftir nema. Svo er
það í apríl 1931 að orð kemur frá
frændfólkinu í Reykjavík, að Jón
Björnsson málarameistari á Vestur-
götu 17 hafði auglýst eftir nema.
Það er ekki að orðlengja það, Páll
ræðst til Jóns og er hjá honum í
verklegu námi, en stundar bóklegt
nám í Iðnskólanum sem þá var til
húsa í Iðnaðarmannahúsinu við
Tjömina.
A námsáram sínum bjó Páll hjá
Vigdísi Halldórsdóttur á Bjarg-
arstíg 7, en hún rak þar greiðasölu.
Þar bjó einnig frænka Vigdísar,
Þorbjörg Guðlaugsdóttir frá Eski-
firði. Þorbjörg hafði stundað nám
í Samvinnuskólanum, en vann við
verslunarstörf hjá R.P. Leví á þess-
um árum. A Bjargarstígnum lágu
leiðir þeirra Páls og Þorbjargar
saman. Málarasveinninn hikaði
ekki, bað um hönd stúlkunnar þótt
námi væri ekki lokið, þau giftu sig
í september 1934. Hjúskaparár
þeirra urðu tæplega fimmtíu og eitt,
en Þorbjörg lést 23. ágúst 1985.
Fljótlega eftir giftinguna fer Páll
til Kaupmannahafnar og lýkur þar
námi og tekur sveinspróf um vorið
1935. Kemur heim í apríl það ár
og fer að vinna hjá Jóni Ágústssyni
málarámeistara. Ungu hjónin festu
kaup á húsi við Hörpugötu 13 í
Skeijafírði og má segja að þar hafi
þau byijað sinn búskap. A næstu
árum búa þau á ýmsum stöðum,
en 1946 festa þau kaup á íbúð við
Drápuhlíð 15 í Reykjavík og þar
býr Páll enn. Páll og Þorbjörg eign-
uðust fimm börn og eru fjögur
þeirra á lífí. Elst var Vigdís, en hún
lést árið 1983. Rannver Narfí mál-
arameistari, Guðlaug Malhildur
húsmóðir, Hlín húsmóðir og Karl
Viðar bifvélavirki. Ég geri ráð fyrir
því að snemma hafí það komið upp
í huga Páls að verða sjálfstæður í
sinni atvinnugrein. Þegar ég kynn-
ist honum fyrir 36 árum þá rekur
hann sitt málarafyrirtæki og gerir
enn, en pensillinn hefur fengið
hvíldina.
Já, vinnudagurinn er orðinn lang-
ur, nærfellt 70 ár. Það geta því
varla talist helgispjöll eftir slíkan
vinnudag þótt hægt sé á ferðinni.
Ég hef stundum velt því fyrir mér,
þrátt fyrir þá staðreynd að Páll
hefur notið virðingar sem mjög
góður fagmaður, hvort hæfíleikar
hans á tónlistarsviðinu hefðu ekki
átt að koma meira fram. Mér er
nær að halda að hann hafi fengið
tónlistina í vöggugjöf ef svo má að
orði komast. Ekki er mér kunnugt
um hvaða möguleikar hafa verið á
tónlistamámi er Páll var að vaxa
úr grasi. Ég geri ráð fyrir að þeir
hafi ekki verið miklir og örugglega
ekki í neinni líkingu við það sem er
í dag. Páll hefur í gegnum árin
spilað á orgel og leikur lipurlega á
munnhörpu. Og hver skyldi nú hafa
kennt honum? Ju, hann sjálfur.
Þessi heiðursmaður hefur ræktað
þennan eiginleika með sjálfum sér,
spilað fyrir sig og sína, okkur sem
á hlustum til mikillar ánægju.
Öldnum heiðursmanni óska ég
til hamingju með áttræðisafmælið
og bið honum Guðs blessunar á
komandi árum.
Ragnar S. Magnússon
Afmæliskveðja
Jón Sigbjörnsson
fyrrv. deildarstjóri
Sjötugsafmælin dembast nú yfir
útvarps-Jóna, góðvini og samstarfs-
menn frá áram áður. í dag fyllir
Jón Sigbjörnsson sjöunda tuginn,
hinn trausti tæknimeistari útvarps-
ins um áratugi og mikinn hluta
þess tíma deildarstjóri.
Þótt tæknimál hafi alla tíð verið
mér gersamlega framandi og oftast
með öllu óskiljanleg átti ég ekki í
neinum vandræðum með að um-
gangast starfsmenn tæknideildar.
Þar unnu samtímis mér miklir öðl-
ingsmenn, og er Jón yfirmaður
þeirra gott dæmi um mannvalið á
þeim stað.
I starfí mínu á dagskrárdeild
útvarpsins var um mikil samskipti
að ræða við tæknideildina og þá
ekki sízt við deildarstjórann, og er
mér sérstök ánægja að minnast
hversu árekstralaus og vinsamleg
þau voru.
Og ekki var síður gott að blanda
geði við Jón, þegar við brugðum
okkur í ferðalag. Langoftast voru
það dagsferðir að vorlagi, sem
starfsmannafélagið stóð fyrir, en
svo er ekki sízt minnisstæð ferð
okkar vestur til Kanada sumarið
1975, sem stóð u.þ.b. 2 vikur. Þetta
var raunar bændaferð að undirlagi
Búnaðarfélags íslands, og var t.d.
skemmtilegt fyrir mig sem Hún-
vetning að hafa þarna einnig sem
ferðafélaga tvær aldnar heiðurs-
kempur þaðan úr sýslu, Guðmund
frá Brandsstöðum og Siguijón á
Rútsstöðum. Og ekki spilltu fyrir
ferðagleðinni Guðmundar tveir af
Vestfjörðum, skáldið á Kirkjubóli
og búfræðingurinn Bernharðsson
frá Ingjaldssandi. Jón Sigbjörnsson
var þarna mætur fulltrúi Austur-
lands, ásamt fleirum.
Hin ágæta kona Jóns, Vigdís
Sverrisdóttir frá Hvammi í Norður-
árdal, var einnig með í vesturför-
inni og jafnan endranær í ferðum
útvarpsfólksins. Hún íþyngir ekki
andrúmsloftinu, svo glaðlynd sem
hún er og hláturmild.
Þessum ágætishjónum árna ég
nú allra heilla á heiðursdegi húsbón-
dans. Fyrir nokkru átti hann við
alvarlegar heilsufarsþrengingar að
búa en hefur nú náð sér verulega
á strik aftur. Og gott er nú það.
Þakka löng og góð kynni.
Baldur Pálmason