Morgunblaðið - 15.05.1991, Side 48

- svo vel
sétryggt
Fylgstu meö hverrí
krónu í rekstrínum!
BÚSTJÓRI
IÐSKIPTAHUGBÚNAÐUR
STRENGUR.sími 91-685130
MIÐVIKUDAGUR 15. MAÍ 1991
VERÐ í LAUSASÖLU 100 KR.

Davíð Oddsson um álsamninga:
Eldur í húsi við Lindargötu
Morgunblaðið/Júlíus
Slökkviliðið í Reykjavík var kvatt út í gærkvöldi um
klukkan 20 að gömlu tvílyftu timburhúsi við Lindar-
götu 45. Eldur var aðeins á annarri hæð hússins
og gekk greiðlega að slökkva hann en hæðin er
talin ónýt. Mikinn reyk lagði frá húsinu en önnur
hús voru ekki í hættu því reykinn lagði út yfir sund-
in. Ekki hefur verið búið í húsinu í nokkurn tíma
og voru menn því ekki í hættu vegna brunans. Grun-
ur leikur á að um íkveikju hafi verið að ræða og
er málið nú í rannsókn.
Afturkippur hvað
varðar ábyrgðir
DAVIÐ Oddsson forsætisráðherra segir að samningar um nýtt álver
við Atlantsálfyrirtækin séu á afskaplega viðkvæmu stigi og vandmeð-
farnir. „Eg hugsa að það sé rétt mat hjá Paul Drack forstjóra Alu-
max að það séu svona helmingslíkur á að samningar takist. Það eru
nokkrir erfiðir þættir, sem nú reynir nyög á. Það eru þættir varð-
andi ábyrgðir, vinnuafl og stofnkostnað. Að sumu leyti teljum við
að um ákveðinn afturkipp sé að ræða að því er varðar ábyrgðir,
miðað við það sem við höfum talið að búið væri að semja um,“ sagði
forsætisráðherra í samtali við Morgunblaðið í gær.
Davíð kvaðst telja að á þeim
þremur samningafundum sem yrðu
á örfáum dögum í Zurich um fjár-
mögnunina, hér heima með Bond
Evans aðstoðarforstjóra Alumax og
loks í Atlanta um orkumál og fleira
réðist það hvort samningar um nýtt
álver takast.
Davíð sagði að íslendingar hlytu
að binda vonir við að farsæl lausn
næðist í þessum efnum. „En til
samninga af þessu tagi getum við
þó aldrei gengið með því hugarfari
að þar sé um að ræða eina úrræðið
sem íslenskt atvinnulíf hefur í náinni
framtíð.“
Bond Evans, aðstoðarforstjóri
bandaríska álfyrirtækisins Alumax
kom hingað til lands í gærmorgun.
Hann sagði í samtali við Morgun-
blaðið að erindi hans væri fyrst og
fremst að ræða við fulltrúa Lands-
virkjunar og íslenska verktaka um
fyrirhugað álver á Keilisnesi. Til-
gangurinn væri að afla upplýsinga
um möguleika íslenskra fyrirtækja
til að annast einstaka þætti í sam-
bandi við byggingu álversins.
Sala ríkisfyrirtækja:
Tekjuauki ríkisins yrði
1 Vi-2 milljarðar kr. á ári
Raunhæft að stefna á sölu fyrirtækja fyrir 20-30 milljarða til aldamóta
RAUNHÆFT á að vera að
stefna að því að selja opinber
fyrirtæki hér á landi á almenn-
um markaði fyrir um 20-30
milljarða króna fram til ársins
2000, eða fyrir 2-3 milljarða að
jafnaði á ári. Þetta er mat dr.
Sigurðar B. Stefánssonar, hag-
fræðings, en hann flutti erindi
á aðalfundi Vinnuveitendasam-
bands Islands í gær, þar sem
sérstaklega var fjallað um
Hoffell SU veiðir 55
kílóa þungan þorsk
TOGARINN Hoffell SU, sem er í eigu Hraðfrystihúss Fáskrúðs-
fjarðar hf., veiddi nýlega 167 sentímetra langan þorsk í kantin-
um við Berufjarðarál. Þetta er annar af tveimur stærstu þorsk-
um, sem vitað er um af Islandsmiðum, að sögn Gunnars Jónsson-
ar fiskifræðings, en 167 sentímetra langur þorskur veiddist á
Skjálfanda fyrir mörgum árum.
Þorskurinn, sem Hoffellið inu,“ segir Eiríkur.
veiddi, var 45-46 kílóa þungur
slægður, þannig að hann ertalinn
hafa verið um 55 kíló óslægður,
að sögn Eiríks Ólafssonar út-
gerðarstjóra Hraðfrystihúss Fá-
skrúðsfjarðar. „Þetta var feit
hrygna og gellan úr henni var
svo stór að hún nægði í matinn
handa annarri vaktinni á Hoffell-
I júlí 1940 veiddist í Barents-
hafi 169 sentímetra langur og
40 kílóa þungur þorskur, sem var
24 ára gömul hrygna. Þá á að
hafa veiðst nærri tveggja metra
langur og 73 kílóa þungur þorsk-
ur við Nýfundnaland árið 1926.
Sjá nánari aflafréttir í Úr
verinu.
einkavæðingu opinberra fyr-
irtækja. Sigurður telur að af
þessari sölu geti runnið beint til
ríkisins um 15-20 milljarðar eða
um 1,5-2 milljarðar á ári að jafn-
aði.
Sigurður nefndi niðurstöðu at-
hugunar frá 1988 sem benti til að
eigið fé þeirra fyrirtækja sem þá
þóttu koma til álita að selja hafi
verið milli 80-90 milljarðar á nú-
gildandi verðlagi. Hann nefndi til
samanburðar að Bretar hafa selt
opinber fyrirtækis síðasta áratug-
inn fyrir alls um 30 milljarða sterl-
ingspunda, en yfirfært í íslenskt
samhengi samsvarar það þvi að
við íslendingar hefðum einkavætt
fyrir 16 milljarða ef við hefðu far-
ið eins að og Bretar. Einkavæðing-
in í Bretlandi hefur verið öflugust
frá 1987 og hafa verið seld opin-
ber fyrirtæki fyrir um 5-6 milljarða
sterlingspunda á ári eða samsvar-
andi 2,5-3 milljörðum króna þegar
búið er að yfirfæra þessar tölur í
íslenskt samhengi. Það er því
áþekk fjárhæð og Sigurður telur
raunhæft að stefna að með sölu
opinberra fyrirtækja hér á landi.
Markaðsvirði almenningshluta-
félaga hér á landi er nú ríflega
30 milljarðar og útgáfa nýrra
hlutabréfa á sl. ári nam 3,6 mill-
jörðum en er talin verða um 4
milljarðar í ár. Sigurður telur ekki
óraunhæft að ætla að í framtíðinni
geti árleg sala nýrra hlutabréfa
numið um 7-8 milljörðum króna
og þar af um þriðjungurinn vegna
einkavæðingar. Talið er að mark-
aðsvirði hlutabréfa muni hafa fjór-
faldast um aldamótin og nema um
120 milljörðum. Af söluandvirði
opinberra fyrirtækja á almennum
markaði, þ.e. 20-30 milljarðar,
áætlar Sigurður að um 15-20 millj-
arðar geti komið beint í hlut ríkis-
ins á þessu tímabili eða 1,5 til 2
milljarðar á ári til jafnaðar. Sigurð-
ur sagði að þótt þetta væri umtals-
verður tekjuauki fyrir hið opinbera
færi því fjarri að það dygði til að
leysa útgjaldavanda ríkisins. Þar
yrðu að koma til aðrir þættir einka-
væðingar heldur en einungis sala
opinberra fyrirtækja, svo sem þeir
að gera einkafyrirtækjum kleift að
annast ýmsa starfsemi sem opin-
berar stofnanir önnuðust áður og
með því að gefa einkafyrirtækjum
tækifæri til að takast á við verk-
efni sem opinberir aðilar hefðu nú
með höndum.
Evans sagði að fyrirtækin í Atl-
antsálshópnum hefðu efasemdir um
að íslenskir verktakar hefðu bol-
magn til þess að annast alla verk-
þætti við byggingu nýs álvers. Þjóð-
in væri fámenn og hagkerfið lítið
og þegar verkið stæði sem hæst
þyrfti sennilega meiri mannafla og
tækjabúnað en venjulega stæði til
boða hér. Verið væri að meta að hve
miklu leyti þyrfti að flytja inn vélar
og vinnuafl, ef til byggingar álvers
kæmi.
Ólafsvík:
Hreiður rænt
fyrir augum
prestsins
Ólafsvík.
í STARFI sínu kynnast prest-
ar sorg og örvæntingu sem
yfir mennina getur dunið en
allir vita að slíkt heimsækir
líka málleysingjana, dýrin.
Séra Friðrik J. Hjartar í ÓI-
afsvík varð vitni að því nú
einn morguninn.
Því er frá að segja að þrast-
arhjón höfðu gert sér hreiður
uppi í ljósastaur rétt framan
við hús prestsfjölskyldunnar.
Allt lék í lyndi þar til þennan
morgun að skugga bar á loft.
Þá varð hreiðrið skyndilega
fyrir árás hrafns. Varð ekkert
að gert. Flaug hrafninn í burtu
með egg í goggnum. Von bráð-
ar var hann svo kominn aftur
og lauk þá verki sínu. Eftir
sátu þrastarhjónin hnípin yfir
rændu og eyðilögðu hreiðri og
svo fólkið sem fann til með
þeim.
Nú er ekki að efa að séra
Friðrik hefði þarna viljað vígja
þrestinum ljósastaurinn að
hætti Guðmundar biskups góða
en slíkt strandar ávallt á þeim
sömu rökum og urðu Guðmundi
biskupi að vígslulokum í bjarg-
inu forðum: „Einhvers staðar
verða vondir að vera.“
Helgi
Borginm boðið
að kaupa lóðir
BÚNAÐARBANKI íslands hefur
boðið Reykjavíkurborg til kaups
lóðirnar nr. 14, 16 og 18 við Aðal-
stræti og nr. 2 og 4 við Túngötu,
auk fasteignarinnar i Aðalstræti
16, sem er friðuð.
Lóðirnar, sem hér um ræðir, voru
áður í eigu fyrirtækja Ólafs Lauf-
dals, en komust í eigu Búnaðarbank-
ans er hann keypti Hótel ísland og
fleiri eignir Ólafs.
Borgarráð fjallaði um erindi Bún-
aðarbankans á fundi sínum í gær og
var því vísað til umsagnar hjá lög-
fræði- og stjórnsýsludeild borgarinn-
ar.