Morgunblaðið - 16.07.1991, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 16. JÚLÍ 1991
Minning:
Gunnar Asgeirsson
stórkaupmaður
Fæddur 7. júní 1917
Dáinn 8. júlí 1991
í dag er til moldar borinn Gunn-
ar Ásgeirsson stórkaupmaður.
Gunnar var fæddur 7. júní 1917,
sonur Ásgeirs Guðnasonar kaup-
manns og útgerðarmanns á Flat-
eyri og Jensínu Eiríksdóttur. Með
Gunnari er genginn einn helsti
frumkvöðulj í bílgreininni.
Gunnar Ásgeirsson var formaður
Félags bifreiðainnflytjenda frá því
það var stofnað 1954 og til 1970
að það sameinaðist Sambandi bif-
reiðaverkstæða á íslandi með stofn-
un Bílgreinasambandsins. Hann
gegndi formennsku í Bílgreinasam-
bandinu frá upphafi og til ársins
1975 og var heiðursfélagi þess.
Gunnar var ötull baráttumaður
og málefni bílgreinarinnar voru
honum jafnan hugleikin og segja
má að Félag bifreiðainnflytjenda
og síðar Bílgreinasambandið hafi í
raun verið Gunnar Ásgeirsson á
þeim árum sem hann var formaður.
Óll fyrstu starfsár Félags bifreiða-
innflytjenda hafði Gunnar umsjón
með öliu starfi samtakanna. Aðal-
fundurnir voru í hans umsjá og
þegar fyrstu norrænu fundirnir
voru haldnir þá var undirbúningur-
inn í höndum Gunnars og Valgerðar
konu hans.
Baráttumálin voru mörg á þess-
um árum og sérstaklega ber að
minnast Gunnars fyrir baráttu hans
fyrir frelsi í verslun og viðskiptum
og nýjungum á öllum sviðum. Hann
fylgdist vel með í alþjóðlegu starfi
í bílgreininni og var mikill áhuga-
maður um norrænt samstarf á því
sviði og aðild íslands að alþjóða-
samstarfi bílgreinarinnar í IOMTR.
Hann sótti fundi þess víða um heim,
mest á eigin vegum og safnaði að
sér fróðleik og upplýsingum sem
að gagni komu fyrir menn í bílgrein-
inni.
Gunnar Ásgeirsson fylgdist vel
með nýjungum og veitti nýjum
straumum í bílgreinina á íslandi,
m.a. með samstarfi við nágranna-
löndin okkar sem varð til ómetan-
legs gagns, ekki síst varðandi
menntun og fræðslumál. Hann
hafði forystu um að Bílgreinasam-
bandið keypti útgáfurétt .að bók
Guðlaugs Jónssonar, Bifreiðir á ís-
landi, sem kom út í tveim bindum
fyrir tæpum 10 árum og er ómetan-
leg heimild um sögu bifreiða á ís-
landi fram_yfir 1930.
Gunnar Ásgeirsson var ötull hug-
sjónamaður, sem markaði djúp spor
í framfaraátt á sinni samtíð, spor
sem urðu til heilla þeim sem standa
að bílgreinunum á íslandi. Hann
spurði aldrei hvort verkefnið tæki
langan tíma eða hvort það væri
erfítt. Hann gekk að hveiju verki
af eldmóði hugsjónamannsins, þeim
eldmóði sem hrífur aðra með sér
og virkjar þá til sameiginlegra
átaka. Þá gilti einu hvort um var
að ræða leik eða starf, því honum
var einkar lagið að gera starfið að
leik og leikinn blandinn alvöru. Það
er stolt þessara samtaka að hafa
átt Gunnar Ásgeirsson að forystu-
manni, ekki síst þgar reyndi á sam-
vinnu við fulltrúa annarra þjóða,
hvort sem það var á heimavelli eða
á erlendri grund. Þar kom líka ber-
lega í Ijós hið fomkveðna að „sækj-
ast sér um líkir“, því Valgerður
Stefánsdóttir eiginkona Gunnars
var enginn eftirbátur manns síns í
gestrisni og allri framgöngu, enda
var sérstök menningarleg reisn yfir
þeim hjónum hvar sem þau komu
á mannfundi.
„Miklu veldur sá er upphafínu
veldur,“ stendur einhvers staðar,
og allir þeir sem starfa að bílgrein-
um á íslandi standa í mikilli þakkar-
skuld við Gunnar Ásgeirsson fyrir
frumkvæði hans að skipulögðum
samtökum þessarar mikilvægu at-
vinnugreinar.
JACOB'S
E4 EGGERT KRISTJÁNSSON H/F SÍMI 685300
Um leið og stjórn Bílgreinasam-
bandsins þakkar Gunnari Ásgeirs-
syni óeigingjarnt og heilladrjúgt
starf í þágu samtakanna, eru eigin-
konu hans, Valgerði Stefánsdóttur,
og öðrum ástvinum færðar dýpstu
samúðarkveðjur.
Stjórn Bílgreinasambandsins
Kveðja frá Lionsklúbbnum
Ægi
Á fyrsta fundi mínum í Lions-
klúbbnum Ægi í Reykjavík fyrir
fimmtán árum bar mál á góma sem
leysa þurfti fljótt. Þáverandi formað-
ur sagði eitthvað á þá leið, að skipa
þyrfti fímm manna nefnd til að af-
greiða málið. Þá greip einn klúbbfé-
laganna fram í og sagði: „Við þurfum
enga nefnd, ég skal afgreiða þetta“.
Ég þekkti þennan mann ekki, en
sessunautur minn sagði mér að þetta
væri Gunnar Ásgeirsson.
Gunnar var maður sem lét hendur
standa fram úr ermum. Hann var í
hópi þeirra sem stofnuðu Lionsklúbb-
inn Ægi fyrir 34 árum. Þegar klúb-
burinn leitaði sér verkefnis, sem hann
gæti sinnt um ókomna framtíð, varð
heimili þroskaheftra að Sólheimum
í Grímsnesi fyrir valinu. Sesselja Sig-
mundsdóttir veitti því forstöðu, og
þó hún hefði í fjölda ára helgað
þroskaheftum alla krafta sína, þá var
heldur fátæklegt um að litast er
klúbbfélagar komu fyrst að Sólheim-
um. Þar skorti ótrúlega margt sem
önnur heimili í bæ eða borg gátu
ekki verið án.
Með tíð og tíma unnu klúbbfélag-
amir að skipulögðu uppbyggingar-
starfi að Sólheimum, þar sem tæki
í þvottahús og eldhús voru keypt,
hús voru byggð, holræsakerfi lagt,
símakerfi endumýjað, brunavarnir
færðar í fullkomið horf og svona
mætti lengi telja. Þar veitti Gunnar
Ásgeirsson forystu hveiju því verk-
efni sem að höndum bar, smáu sem
stóru. Tölu verður ekki komið á ferð-
ir hans að Sólheimum með klúbbfé-
lögunum, en ferðir þær sem hann fór
einn eru ennþá fleiri. Færi eitthvað
úrskeiðis var ekki hringt í iðnaðar-
menn eða sérfræðinga, Sesselja
hringdi í Gunnar og hann var kominn
á svipstundu.
Uppbyggingin að Sólheimum var
kostnaðarsöm_ og að sjálfsögðu var
það Gunnar Ásgeirsson sem lét sér
detta í hug og framfylgdi hugmynd
til tekjuöflunar, sem klúbburinn hef-
ur notfært sér á ári hveiju í rúm 30
ár, Kútmagakvöldin svonefndu.
Ýmsar fleiri hugmyndir til fláröflun-
ar má rekja til Gunnars og var hann
ætíð fyrstur til staðar, hvort heldur
þurfti að selja sælgætispakka á
Lækjartorgi fyrir jólin eða skrúfa
auglýsingaskilti á þak leigubíla í kjöl-
far hægri umferðar.
Þegar Gunnar Ásgeirsson varð
útbreiðslustjóri Lionshreyfingarinnar
á íslandi beitti hann sér fyrir stofnun
ijölda Lionsklúbba víða um land.
Vini hans í Lionshreyfíngunni má
finna í hveijum landsfjórðungi. Hann
varð yfirmaður Lionsumdæmis þess
er tekur yfir Reykjavík, Reykjanes,
Suður- og Austurland árið 1976 og
vann þar mikið starf og gotL Fyrir
það hlaut hann m.a. viðurkennngu
Alþjóðasamtaka Lions.
Starfsár Lionbsklúbba hefst 1.
júlí ár hvert, og er ég tók við for-
mennsku í klúbbn'um fyrir fáeinum
dögum, var mér lögð sú þungbæra
skylda á herðar að hringja í alla
klúbbfélagana og tilkynna þeim andl-
át klúbbfélaga okkar og vinar, Gunn-
ars Ásgeirssonar. Gunnars verður
sárt saknað. Það kemur enginn í
hans stað.
Gunnar átti sér sinn fasta stól við
fundarborðið. Þetta ár sem ég er
formaður í Ægi mun enginn setjast
med calcium
Vilamin- og mineralpræparat
MED
BIO-SELEN UMB. SIMI: 76610
AHRIFA-
RÍKT
C-
VÍTAMÍN
ESTER
£-vitamin
í þann stól. Ég er ekki í minnsta
vafa um, að andi Gunnars Ásgeirs-
sonar mun vaka yfir öllu okkar starfí
um ókomin ár.
Eiginkonu Gunnars, Valgerði
Stefánsdóttur vottum við samúð okk-
ar svo og öllum öðrum aðstandendum
hans.
F.H. Lionsklúbbsins Ægis
Björn Gunnarsson
Kveðja frá Sólheimum í
Grímsnesi
„Nú er heimilisvinurinn okkar
dáinn“.
Þessi orð voru sögð við mig aust-
ur á Sólheimum í Grímsnesi^ daginn
sem andlátsfregn Gunnars Ásgeirs-
sonar var borin heimilisfólkinu þar.
Orðið heimilisvinur hefur sér-
staka merkingu á Sólheimum. Það
er heiðursnafnbót, sem aðeins einn
maður hefur verið sæmdur, Gunnar
Ásgeirsson, stórkaupmaður og fé-
lagi í Lionsklúbbnum Ægi, heiðurs-
borgaratitill Sólheima.
Á fögrum vordegi fyrir rúmu ári
kom fjölmenni saman á Sólheimum
til þess að samfagna Gunnari og
Sólheimum, þegar fyrsti heimilis-
vinur Sólheima var útnefndur á 60.
afmælisári heimilisins.
í yfir 30 ár var Gunnar fremstur
í flokki röskra félaga í Lionsklúbbn-
um Ægi í mannúðar- og mannrækt-
arstarfi á Sólheimum í Grímsnesi.
Framlag og-framkvæmdir Ægis-
manna á Sólheimum er stærsta
verkefni sem þjónustuklúbbur á ís-
landi hefur unnið. Frá því Ægis-
menn tóku þar til starfa 1957 hefur
hver stórframkvæmdin rekið aðra.
Gjafír og framkvæmdir skipta tug-
um milljóna króna í tækjum, áhöld-
um, efni og heilum húsum.
Gunnar Ásgeirsson var foi-maður
Ægis 1961, þegar þeir tóku að sér
byggingaframkvæmdir á Sólheim-
um. Þá hófust miklir framkvæmda-
tímar. Byggð visteining fyrir 12
pilta, aðstaða fyrir starfsfólk, verk-
stæði og geymsla. Stærsta verkið
var bygging við Sólheimahúsið,
borðstofa fyrir.eitt hundrað manns
og eldhús, ásamt búri og kæli-
geymslum. Meðan á framkvæmdum
stóð heimsótti Gunnar Sólheima oft
vikulega til að fylgjast með og gefa
góð ráð.
Hér hefur aðeins fátt eitt verið
nefnt af verkum Ægismanna. Strax
í upphafí hófst mikið og náið sam-
starf við Sesselju Sigmundsdóttur,
sem stofnaði Sólheima og stjórnaði
til dauðadags 8. nóvember 1974.
Gunnar og félagar hrifust af dugn-
aði og áræði þessarar merku konu.
Sesselja var á leið út úr þrenging-
um eftir langvarandi málaferli og
fjársvelti þegar þessir vinir og
vemdarenglar birtust á Sólheimum,
eins og hún nefndi þá Ægismenn.
Þeir sýndu baráttukonunni virðingu
og þann heiður sem henni bar, með
uppbyggingarstarfi sínu og ekki
síður náinni vináttu við heimilisfólk-
ið. Svo náin urðu vináttuböndin að
einstöku heimijismenn kölluðu þá
pabba eða afa. I raun fannst heimil-
isfólki að það ætti nána aðstandend-
ur þar sem Ægismenn eru og svo
er enn í dag.
Gunnar Ásgeirsson gaf mikið á
Sólheimum og varð að launum ríkur
af vináttu. Herforingi Ægismanna
naut sín þó best uppi á sviði á litlu
jólunum með gítarinn. Þar var
sungið, dansað og farið í leiki og
oft erfitt að sjá hvor skemmti sér
betur heimilisfólkið eða gestirnir.
Litlu jólin þegar Ægismenn mæta
með „landsliðið" á Sólheima er
skemmtun sem beðið er eftir allt
árið. Vorferðir til skógræktar eru
ekki síður gleðigjafi á staðnum. Það
starf eins og flest annað sem Ægis-
menn standa að hefur borið ríkuleg-
an ávöxt. I vor tók til starfa skóg-
ræktarstöð á Sólheimum með
stuðningi Ægismanna. „Það er
kappsmál klúbbsins að gera hveija
krónu sem aflast að mörgum krón-
um í aðstoð", sagði Gunnar í erindi
sem hann flutti. um starf Lions-
manna á Sólheimum 1984.
Undirrituðum er það minnistætt,
er hann gekk á fund Gunnars og
tilkynnti honum ákvörðun fulltrúa-
ráðs heimilisins að útnefna hann
heimilisvin Sólheima. Gunnar greip
fram í uppskrúfað þakkarávarp,
snöggur upp á lagið, „nei, þetta er
misskilningur, mitt er að þakka.
Starfið á Sólheimum gefur lífinu
tilgang“.
A Sólheimum er heimilisyinar og
góðs drengs sárt saknað. Heimilis-
fólkið leggur í dag við kistu hans
krans hnýttan Sólheimablómum —
vinarkveðju frá Sólheimum.
Starfsfólk, stjórn og heimilisfólk
Sólheima þakkar af alhug mikið og
farsælt starf.
Við biðjum góðan Guð að hugga
og styrkja frú Valgerði, börn þeirra
og aðra ástvini.
Minningin um Gunnar Ásgeirs-
son lifir á Sólheimum um ókomin ár.
Pétur Sveinbjarnarson,
formaður stjórnar Sól-
heima í Grímsnesi.
Góður vinur minn, Gunnar Ás-
geirsson, er kvaddur með söknuði,
vinur sem gerði sér far um að bera
birtu og gleði inn í líf samferða-
manna sinna. Brottför slíks vinar
skilur eftir tómarúm sem erfitt er
að fylla. Á kveðjustund er mönnum
gjamt að líta yfir farinn veg og rilja
upp lítil atvik og Ijúfar minningar.
Þá kemur oft í ljós að einmitt í sökn-
uðinum er fólgin gleði yfír því að
hafa átt þess kost að verða samferða
mætum manni og eiga hann að vini.
Gunnar Ásgeirsson var fæddur að
Flateyri við Önundaríjörð 7. júní
1917. Foreldrar hans voru sæmdar-
hjónin Jensína Eiríksdóttir og Ásgeir
Guðnason útgerðarmaður og kaup-
maður þar. Gunnar ólst þar upp
ásamt stórum systkinahópi, en þau
voru 9 systkinin, við ýmis algeng
störf. Þegar fullorðinsárin nálguðust
fór Gunnar til Reykjavíkur og hóf
nám í Verslunarskóla íslands. það
mun hafa verið á þessum skólaárum
sem við Gunnar kynntumst og kunn-
ingsskapurinn varð að vináttu sem
aldrei bar skugga á. Lá leiðin oft í
Garðastrætið eða Starhagann og fjöl-
skyldur okkar bundust nánum vin-
áttuböndum.
Gunnar var gáfaður, fljóthuga og
framkvæmdasamur maður. Honum
tókst á skömmum tíma að byggja
upp stórt fyrirtæki, en þrátt fyrir
það að fyrirtækið tæki mest af hans
tíma þá starfaði hann mikið að fé-
lagsmálum. Hann var félagi í Odd-
fellowreglunni og það mun hafa ver-
ið árið 1957 að hann ásamt fleirum
stofnaði Lionsklúbbinn Ægi. Var það
annar þjónustuklúbburinn sem stofn-
aður var í Reykjavík. Fljótlega var
farið styrkja barnaheimilið á Sól-
heimum í Grímsnesi. Þetta barna-
heimili stofnaði Sesselja Sigmunds-
dóttir og dvöldust þar aðallega van-
gefin böm. Sesselja hafði lagt aleigu
sína í þetta heimili og dugði það
varla til. Sesselja sagði mér einu sinni
að sennilega hefði hún gefist upp ef
ekki hefði komið til stuðningurÆgis-
félaga við heimilið. Sá stuðningur
var verulegur gegnum árin. Því segi
ég frá þessu að Gunnar Ásgeirsson
átti stóran þátt í þessari hjálp með
útsjónarsemi og dugnaði. Hann var
ávallt fyrstur manna á vettvang ef
eitthvað þurfti að gera fyrir Sól-
heima. Svona var Gunnar. Hann
naut þess að vinna fyrir þetta fólk,
enda voru vistmenn allir orðir kunn-
ingjar hans og vinir. Hann kom oft
til Sólheima.
Þetta lýsir manninum Gunnari
Ásgeirssyni mjög vel. Hann var ætíð
boðinn og búinn til að leiðbeina og
hjálpa öðrum, og ef hann gat gert
náunganum greiða þá var það
sjálfsagt.
Gunnar var músíkalskur og hafði