Morgunblaðið - 09.08.1991, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 9. ÁGÚST 1991
27
Aldís Reynisdóttir,
HeUissandi - Minning
Fædd 15. febrúar 1944
Dáin 31. júlí 1991
í dag verður jarðsungin á Akra-
nesi Aldís Reynisdóttir, húsmóðir á
Hellissandi. Hún lést á Landspítal- *
anum miðvikudaginn 31. júlí sl.
Aldís fæddist á Akranesi 15.
febrúar 1944 og þar ólst hún upp.
Hún var elsta barn hjónanna Guð-
rúnar Jónu Jónsdóttur frá Öndverð-
arnesi og Reynis Halldórssonar frá
Ytri-Tungu í Staðarsveit. Systkini
hennar urðu alls níu, og lifa hana
átta ásamt móður hennar, en faðir
hennar er látinn fyrir allmörgum
árum.
Ung að árum giftist Aldís Emi
Hjörleifssyni, sjónmanni á Akra-
nesi. Örn er sonur hjónanna Sigrún-
ar Jónsdóttur og Hjörleifs Guð-
mundssonar á Sólvöllum í Önundar-
firði. Hann var alin upp á Akranesi
hjá föðurbróður sínum, Bjarna Guð-
mundssyni og eiginkonu hans, Jós-
efínu Ástrósu Guðmundsdóttur.
Það var á gamlársdag 1961 sem
þau Aldís og Öm gengu í hjóna-
band. Hún var þá tæpra 18 ára,
en hann 22ja ára. Fyrstu hjúskapar-
árin sín bjuggu þau á Akranesi, en
vorið 1965 fluttust þau að Hellnum
í Breiðavíkurhreppi á Snæfellsnesi.
Sú var í fyrstu ætlun þeirra að
dveljast þarna eitt sumar í skjóli
foreldra Aldísar, en þeir höfðu þá
hafið búskap á jörðinni Skjaldar-
tröð. En þetta eina sumar varð
reyndar að 13 árum. Svo fór að
ungu hjónin gerðust landnemar á
Hellnum. Þau keyptu eyðijörðina
Brekkubæ og hófu þar búskap.
Jörðin var húsalaus, og landið að
mestu óræktað. Allt urðu þau að
byggja frá grunni. Það gerðu þau,
reistu íbúðarhús og skepnuhús,
ræktuðu land. Til þess að komast
af varð líka að sækja sjóinn, og það
gerði bóndiníi í Brekkubæ. Hann
reri á eigin trillu frá Hellnum vor
og haust, og á vetrarvertíð var
hann formaður á bátum frá Ólafsvík
og Hellissandi.. Þó að húsfreyjan á
Brekkubæ hafi ekki sótt sjóinn,
má segja að hún hafí gert út ekki
síður en bóndi hennar. Hún gekk
til allra verka úti sem inni, bústörf-
um sem fiskverkun, og langtímum
saman sinnti hún ein búinu með
ungum börnum, meðan eiginmaður-
inn var að heiman til sjós. Þetta
var hart líf og reyndi áreiðanlega
á þolrifin. En þau voru lánsöm hjón-
in. Hygg ég að ekki hafi skipt þar
minnstu máli, hvílíkur dugnaðar-
forkur Aldís var til allra verka og
óvílin.
Haustið 1978 bregða þau Örn
og Aldís búi í Brekkubæ og flytjast
út á Hellissand; keyptu þar hús og
gerðu sér gott og fagurt heimili á
Bárðarási 9. Þau höfðu atvinnu sína
af sjósókn. Seldu trilluna, sem hafði
dugað þeim vel á Hellnum, og fengu
sér stærri bát, og síðan enn stærri
í félagi við uppkomna syni tvo. Af
lífi og sál tók Aldís þátt í útgerð-
inni með eigimanni og sonum og
hlífði sér hvergi, meðan hún mátti
orku sinnar neyta.
Aldís og Örn eignuðust fjögur
börn. Elst er Ásdís, fædd 1963,
áður en þau flytjast frá Akranesi
að Hellnum. Hún er gift Ágústi
Jóel Magnússyni. Hin þrjú fæðast
meðan þau bjuggu á Hellnum: Örn,
fæddur 1966, í sambúð með Guð-
ríði Sirrý Gunnarsdóttur; Bjarni,
fæddur 1967, kvæntur Kristínu
Guðbjörgu Sigurðardóttur, og Sigr-
ún Hjördís, fædd 1975. Barnaböm-
in urðu þtjú, áður en Aldís lést.
Hugstæð er hún mér hún Dídí,
mágkona mín. Dídí var hún jafnan
kölluð í fjölskyldu sinni. Ég kom
oft á heimili hennar og þótti það
alltaf skemmtilegt. Dídí var ákaf-
lega glaðvær, ræðin og hláturmild,
líka þótt mikið væri að gera. Oft
hef ég haldið að glaðværðin hafi
verið drifkraftur dugnaðar hennar
og afkasta. í mannfagnaði sá ég
hana leika á als oddi. Þá átti hún
til að taka fram gítarinn sinn og
slá hann til söngs. Og hló inná
milli laga smitandi hlátri.
Þagnaður er nú hláturinn hennar
Dídíar og glaðvær söngur. Hún lést
eftir langa og erfíða sjúkdóms-
þraut, úr krabbameini. Að henni er
mikil eftirsjá, en minningin um
hana lifir björt í hugum allra þeirra
sem hana þekktu. Blessuð sé hún.
Finnur Torfi Hjörleifsson.
í dag verður jarðsett á Akranesi
kær vinkona okkar, sem lést á
Landspítalanum aðfaranótt 31. júlí
sh, langt um aldur fram eftir erfiða
baráttu við illvígan sjúkdóm, sem
að lokum sigraði þó hart væri bar-
ist, en sjúkdóm sinn bar hún með
aðdáunarverði stillingu og hug-
rekki. En þijú og hálft ár eni síðan
að sjúkdómurinn uppgötvaðist og
fór hún þá í gegnum erfíðar með-
ferðir sem virtust ætla að skila
árangri. Fyrir um ári síðan kom
stóra áfallið, sjúkdómurinn gerði
vart við sig á ný, það var í sömu
viku og við þrenn hjón ætluðum
saman í sumarfrí til Noregs, en
kjarkurinn var mikill og hún gafst
ekki upp, fór þó hún þyrfti að sytta
tíma sinn um helming til að komast
heim og ganga í gegnum erfíðar
meðferðir sem biður hennar.
Þrátt fyrir þetta mikla áfall var
hún með bros á vör og kátust af
öllum, það ætti að verða manni
lærdómsríkt _ að umgangast slíka
manneskju. í byijun júlí sl. gekkst
hún undir tvær erfíðar höfuðað-
gerðir og náði engri heilsu eftir
það. Var það erfiður tími fyrir hana
og alla fjölskylduna, það var yndis-
legt að sjá hvað eiginmaður hennar
veitti henni mikla ást og umhyggju
og vék ekki frá henni, enda mátti
hún ekki af honum sjá sama var
með börn hennar og tengdaböm,
þau voru hjá henni öllum stundum
sem þau gátu enda var hún þeim
svo mikið.
Aldís fæddist á Akránesi 15.
febrúar 1944 og ólst þai' upp, dótt-
ir hjónanna Jónu Jónsdóttur og
Reynis Halldórssonar sem er látinn,
hún var næst elst tíu systkina áður
er látinn bróðurinn Ragnar, þurfti
því snemma að fara að bjarga sér
og hjálpa til við uppeldi systkina
sinna enda dugnaðurinn einkennt
hana alla tíð.
31. desember 1961 giftist hún
eftirlifandi eiginmanni sínum, Erni
Hjörleifssyni, sem alinn var upp á
Akranesi hjá fósturforeldrum sínum
Jósafínu A. Guðmundsdóttur og
Bjarna Guðmundssyni, vbru þau því
búin að lifa í hamingjusömu hjóna-
bandi í þijátíu ár og eignast fjögur
börn. Ásdís, gift Ágústi Magnús-
syni og eiga þau tvö börn, Örn í
sambúð með Guðríði Sirrý Gunnars-
dóttur og eiga þau einn son, Bjarni
giftur Kristínu Guðbjörgu Sigurðar-
dóttur og eiga þau von á sínu fyrsta
barni í þessum mánuði, Sigrún
Hjördís sem er 15 ára.
Árið 1965 flytja foreldrar hennar
að Skjaldartröð á Hellnum og fóru
þau til þeirra og ætluðu að vera
sumarlangt, en líkaði vistin svo vel
að um haustið kaupa þau jörðina
Brekkubæ á Hellnum sem var í
eyði og ekkert hús uppistandandi,
þar byggðu þau allt upp og rækt-
uðu af mikium stórhug og myndar-
skap, stunduðu útgerð og fískverk-
un til að endar næðu saman fór
Össi sem skipstjóri á vertíðum en
hún gætti bús og barna árið 1978.
Eftir lát Reynis föður hennar seldu
þau jörðina og fluttust inn á Hellis-
sand, var Össi skipstjóri hjá öðrum
í fyrstu en keyptu síðan sinn eigin
bát sem þau hjónin gerðu út og
hafa synir þeirra báðir komið inn í
það fyrirtæki og reka einnig fisk-
verkun, allt mikið dugnaðarfóik.
Á síðasta ári gekkst hún fyrir
því að stofna Lionessuklúbb og varð
sá draumur hennar að veruleika
þegar Lionessuklúbburinn Þernan
var formlega stofnaður í maí 1990
og var hún kosin fyrsti formaður
hans. Það var engin lognmolla í
kringum hana Dídí það komst eng-
inn upp með að láta iiggja illa á
sér, alltaf svo kát, glöð og dríf-
andi, hún var mikil sjálfstæðis-
manneskja og lét ekki aftra sér frá
því að sitja síðasta landsfund í
mars sl. þrátt fyrir veikindi sín.
Það er sárt að sætta sig við að
hún skuli vera farin frá okkur.
Henni sem þótti svo gaman að lifa
og starfa, talaði aldrei um að neitt
væri leiðinlegt, alltaf svo jákvæð,
hún var með afbrigðum snyrtileg
og var það sama hvort það var
heimilið, eða það sem sneri að út-
gerðinni þar var allt í röð og reglu.
Að lokum kveðjum við hana með
söknuði, og þökkum allar góðu og
glöðu samverustundirnar.
Elsku Össi, við vottum þér, börn-
um, tengdabörnum, barnabörnum
og ástvinum öllum okkar dýpstu
samúð og biðjum guð að gefa ykk-
ur styrk til að standast þessa þungu
raun, eftir lifir falleg minning um
góða og fórnfúsa konu.
Blessuð sé minning hennar.
Iris og Ottar.
Minning:
Nanna Snæland
Fædd 15. júlí 1912
Dáin 1. ágúst 1991
Það eru áreiðanlega einhvers
staðar fagnaðarfundir þessa dag-
ana. Nanna er komin heim eftir
langa og stranga lífsferð.
Eg sá ekki hana Nönnu Snæland
á bestu árum hennar en heyrði oft
talað um þessa glæsilegu ungu
stúlku sem margir álitu fegursta í
Reykjavík. Sagt var líka að ungur
tónlistarmaður, ungverskur (aðals-
maður, það þurftu þeir alltaf að
vera í ævintýrasögum almannaróms
á þeim árum), sem kom hér með
hljómsveit, hafi orðið svo ástfang-
inn að hann hreif hana með sér
suður í Evrópu.
Svo kom hún aftur í janúar 1949
ásamt seinni manni sínum, Andrés
Kesckés, sem lést hér árið 1986.
Mikið vatn hafði runnið til sjávar
síðan Nanna kvaddi heimaland sitt
og atburðir gerst í lífi hennar sem
nægt hefðu í bækur. Fyrri mann
sinn missti hún 1943. Násistar
flæddu yfir og hertóku Ungveija-
land. Rússar komu og börðust við
þá um yfirráð. Bardaginn um Búda-
pest þar sem Nanna bjó stóð vikum
saman en íbúarnir fiúðu í kjallara
og önnur fylgsni þar sem þeir
reyndu að lifa ósköpin af. Um þær
mundir lá Nanna milli heims og
helju eftir bijóstholsuppskurð
vegna berkla en fór, strax og heils-
an leyfði, af sjúkrahúsinu ofan í
kjallaraholurnar til hinna. Þá hafði
hún kynnst Andrési og voru þau
gefin saman á meðan ástandið var
enn þannig að það var lífshættulegt
að skjótast í skjól milli húsa á leið
þeirra til prestsins sem gaf þau
saman.
Þegar þau Andrés komu hingað
landflótta 10. janúar 1949 kynntist
ég þeim fyrst. Þá sá ég að almanna-
rómur hafði ekki logið. Falleg var
hún og fas tignarlegt en hlýlegt.
Það sem seinna kom í ljós sýndi
að hér var með afbrigðum hæfi-
leikarík kona sem kunni að nýta
þá hæfileika eftir því hvers lífíð
krafðist hveiju sinni.
í glöðum hópi naut hún sín hvort
heldur sem hún var gestur eða veit-
andi, ef lífið bauð til fagnaðar. Þeg-
ar á móti blés og úrræða eða fórna
krafíst, var það henni jafn eðlilegt
að ganga til verks og leysa mái á
ábyrgan hátt án undansláttar eða
sjálfsvorkunnar. Kom sér þá vel hve
verklagin hún var og sköpunargáfa
og kímni gerði sitt til að vekja að-
dáun á því sem hún hannaði og
saumaði.
Mesta gleði Nönnu var Iðunn,
nafna tvíburasystur hennar sem dó
fyrir tveimur árum, einkadóttur
þeirra Andrésar og barnabörnin
fjögur. Þau voru henni allt. Kær-
leikur hennar er ríkulega endur-
goldinn af þeim og þess hefur hún
notið þessi síðustu ár sem hún
dvaldi á Vífilstöðum.
Iðunn, Árni maður hennar og
börnin öll hafa verið samhent í því
að gera henni dagana sem bærileg-
asta og sýna henni elsku og virð-
ingu.
Við hin kveðjum Nönnu og minn-
umst hennar og samverustundanna
með gleði og þökk.
Ég veit við hittumst hinum meg-
in.
Ágústa P. Snæland.
^ár-Pfsnto^
E X T ¥%
Mlrlná t<'< b,,r
*»«! odi haj4wr
170 -1
ÁHRIF&RÍKUR
HÁRKÚR
VÍTAMÍN,
STEINEFNI
OGJURTIR.
FYRIRHÁR,
HÚÐOG
NEGLUR
BIO-SELEN UMB. SIMI: 76610
CMC kerti tyrif niöurhengd lolt, ei ur
gatvanlseruðum málmi og eldþoliO.
CMC kwll er auðvclt i uppsetningu
og mjög sterkt
CMC kerfi er test meö etillanlegum
upphengjum sem þola allt aö
SO kg þunga.
CMC kerli facsl i morgum geröum baeöi
sýnilegt og faliö og veröiö er
otrulega lágt.
CMC kerti er serstaklegá hannad Hringið eftir
tyrir loftplötur trá Armstrong trekan upplysingum
8? Þ. ÞORGRÍMSSON & CO
Ármúla 29 - Reykavík - sími 38640
Þú svalar lestraiþörf dagsins
ájsöum Moggans!
Ferða-
fólk
í VÖRUHÚSIVESTUR-
LANDS fáið þið allt sem þarf í
ferðina, hvort sem halda skal
vestur, austur, norður eða
suður: Matvöru, fatnað og
afþreyingavörur svo sem spil,
bækur og blöð.
Komið við hjá okkur í sumar
VÖRUHÚS VESTUR-
LANDS
Birgðamiðstöð ferðafólksins
©
sími 93-71 200