Morgunblaðið - 09.08.1991, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 9. ÁGÚST 1991
2\l1
,,l-dC&i'irínn 5ogtc aAeg dettöýctnga eJns
/Y)ikiS & honum og möguiegl cr. °
Með
morgunkaffinu
Sköllóttur Hani spyr hvort
við getum farið í Ríkið
fyrir ’ann ?
Flatsængurmenn-
ingin af hinu góða
Dýrtíð, dýrtíð, dýrtíð heyri ég
öðru hvoru hrópað út í þjóðfélag-
inu? Slíkur óskapnaður eru verðin
orðin í verslunum landsins að
óbreytt hjón stynja undan fram-
færslu á tveimur, þremur börnum.
Já, tímarnir breytast. Þegar t.d.
amma var ung var það ekki óal-
gengt að hjón ættu 10-15 krakka
og kæmi þeim kannski öllum á legg
og þótti ekkert sérstakt tiltökumál.
Þetta gerðist þó að menn í dag séu
sammála um það að forverar þeirra
hafi lifað við sult og seyru. En
hvernig koma þessar fullyrðingar
þeirra heim og saman, sé ofanritað
haft til hliðsjónar. Er skýringin
e.t.v. sú að við erum hætt að geta
skilið það að unnt sé að lifa mann-
sæmandi og hamingjusömu lífi án
mikilla efna?
Auðvitað var lífsbaráttan oft erf-
ið hjá afa og ömmu, um það er
ekki deilt. En er bara sannleikurinn
ekki sá að baráttan fyrir lífsviður-
værinu er margfalt harðsóttari nú
á tímum, vegna alls þess er glepur
augað og við „verðum“ að eignast.
Hvaða maður með mönnum á t.a.m.
ekki eigin íbúð, fullbúna húsbún-
aði, eigin bíl og státar jafnvel í of-
análag af sumarhúsi í sveitinni? En
staðreyndin er að fyrir þennan flott-
ræfilshátt hleypir margur sér í stór-
skuldir. Allt á kostnað samheldni
ijölskyldunnar.
Víkjum aftur að fyrri tíð en för-
um þó nokkra áratugi framar í ár-
talið. Eg ólst upp í stórum systkina-
hóp. Heima hjá mér voru fjárráð
stundum knöpp. Ekki rekur mig
samt minni til þess að hafa skort
fæði eða klæði. Móðir mín hafði
ævinlega einhver ráð til að metta
hungraða munna o.s.frv. En það
varð harðsóttara fyrir okkur systk-
inin að heija út aura til að kaupa
reiðhjól fyrir. Einnig fengu fæst
okkar eigið herbergi. Öðru nær,
heldur sváfu þau yngstu í flatsæng-
um til að fullnýta húsplássið. Þætti
þetta ekki boðlegt í dag? Þrátt fyr-
ir allt að þá átti maður einkar
ánægjulega æsku. Þannig að sjá
má að þröngt setinn bekkurinn er
ekki endilega þrándur í götu hvað
varðar uppeldi á börnum, eins og
sumir sérmenntaðir hafa haldið
fram hin síðari ár.
En nú eru tímarnir sem sé aðrir.
Nú er engum boðið annað en sér
vistarvera. Er mér til efs að þessi
þróun sé betri heldur en „flatsæng-
urmenningin" var. Dæmi þó hver
fyrir sig.
Konráð Friðfinnsson
Skrifið eða hringið til
Velvakanda
Velvakandi hvetur lesendur til
að skrifa þættinum um hvaðeina,
sem hugur þeirra stendur til —
eða hringja milli kl. 10 og 12,
mánudaga til föstudaga, ef þeir
koma því ekki við að skrifa. Með-
al efnis, sem vel er þegið, eru
ábendingar og orðaskiptingar,
fyrirspumir og frásagnir, auk
pistla og stuttra greina. Bréf
þurfa ekki að vera vélrituð, en
nöfn, nafnnúmer og heimilisföng
verða að fylgja öllu efni til þáttar-
ins, þó að höfundur óski nafn-
leyndar. Ekki verða birt nafnlaus
bréf sem eru gagnrýni, ádeilur
eða árásir á nafngreint fólk.
Sérstaklega þykir ástæða til að
beina því til lesenda blaðsins utan
höfuðborgarsvæðisins, að þeir láti
sinn hlut ekki eftir liggja hér í
dálkunum.
ijarni ekki nógu vel heima
.. .. ___„m hann erþaulkunnugur. Hefur meirf
Nokkur umræða hefur orðið um
ónvarpsþátt þann, sem Ingimar
igimarsson stjórnaði og ræddi við
í Jón Baldvin Hannibalsson og
jarna Einarsson.
Eitthvað hafa menn verið að
3nda Ingimar tóninn fyrir stjórn
ans á þættinum, sem raunar var
andasöm nokkuð, en hér verður
kki lagt mat á það atnði. Hitt vil
g segja, að Bjarni Einarsson virt-
=t ekki vera nægilega vel heima í
hann er þaulkunnugur. Hefur meirf
að segja stjórnað fjölþjóða viðræð
um um þessi efni og staðið sig þa
afburða vel.
Því vil ég raunar bæta við,
ekki er að undra, þótt ýmsir
ekki í fullu tré við Jón Baldv
kappræðum, enda er hann alnu
álitinn málsnjallasti maðurim
Alþingi. Að því er ræðumem
varðar, minnir hann mjög á
fræga föður, sem mestur hefi
Réttindaafsal eða ekki?
Mig langar mig til að svara Sig-
ríði Jóhannsdóttur sem átti línu hjá
Velvakanda 25. júlí.
Ég ætla að þrefa við hana um
hvernig raða skuli alþingismönnum
sem ræðusnillingum. Hun hefur
sína hugmyndir um það og nær þá
yfir öldina alla. Samt held ég að
Hannes Hafstein, Tryggvi Þórhalls-
son, Sigurður Eggert og Gunnar
Thoroddsen séu þar í fremstu röð.
Sé miðað við flæðandi mælsku
munu fáit' taka fram Einari Olgeirs-
syni og Ólaff Thors. Sé hins vegar
leitað þeirra sem sterkastir voru að
styðja mál sitt röksemdum, tel ég
Eystein Jónsson, Harald Guð-
mundsson og Vilmund Jónsson í
fremstu röð. En allt er þetta öðrum
þræði bundið við smekk.
Hitt var erindið við Sigríði að hún
hélt að Bjarni Einarsson hefði ekki
verið nógu vel að sér um Evrópu-
málin. Hún virðist alveg viss um
það að ekkert réttindaafsal fylgi
aðild að EES.
Nú hef ég lesið í Morgunblaðinu
að Norðmenn telji að fyrir sig sé
aðild að þessu efnahagssvæði
skerðing á fullveldi Noregs. Þeir
hafa samþykkt að í slíkum tilfellum
þurfi þrjú atkvæða í Stórþinginu til
þess að aðildin gildi.
Hvernig stendur nú á því, að
þátttaka í þessum samningi felur í
sér skerðingu á fullveldi Noregs en
ekkert því um líkt fyrir okkur?
Vill nú ekki Sigríður vera svo
elskuleg að segja mér hvernig á því
stendur?
Haildór Kristjánsson
E.s. Guðmundur heitir hann
víst sem Páll Heiðar talaði við í
ríkisútvarpinu 20. júlí. Hann
sagði að aðild að EB fylgdi nú
ekki meira réttindaafsal en svo
að Alþingi yrði að samþykkja
hana.
Hvernig var það 1262? Sam-
þykkti ekki Alþingi Gamla sátt-
mála? Fylgdi því ekki réttindaaf-
sal?
HOGNI HREKKVISI
Yíkveiji skrifar
Víkvetji hefur ferðast all víða
um landið í sumar og notið
náttúrufegurðarinnar. Veðurblíðan
hefur verið engu lík og ekki ástæða
til að eltast við sólina, því hún hef-
ur látið sjá sig alls staðar. Eitt er
það, sem eyðileggur þó mjög
ánægju Víkveija af að ferðast um
okkar fagra land, en það er slæm
umgengni sumra ferðalanga. Um
síðustu helgi var Víkveiji til dæmis
í Skorradalnum og fann þar
skemmtilegt tjaldstæði fjarri öðr-
um. Varla hefði verið hægt að finna
betra tjaldstæði, lítil á rann fram
hjá, klettaborg tryggði skjól og
jarðvegurinn var mjúkur, svo tjald-
hælar voru auðfestir og nætur-
svefninn rór. Hins vegar höfðu fyrri
gestir þarna ekki látið svo lítið að
fjarlægja allt rusl eftir sig. Til dæm-
is höfðu þeir hrúgað saman fjölda
plastpoka og einfaldlega skellt
steini ofan á, svo þeir fykju ekki.
En slík hrúga eyðist seint og Vík-
veiji kom henni í sorpgám. Stór
innkaupapoki fylltist léttilega af
ámóta rusli, þegar Víkveiji gekk
um næsta nágrenni. Þegar ruslið
hafði verið ijarlægt var fyrst hægt
að njóta fegurðar staðarins.
XXX
*
Aferðum sínum um landið hefur
Víkveiji veitt því athygli, að
allt of margir ökumenn virðast ekki
skilja merkingar og umferðarskilti.
Til dæmis hefur Víkveiji oftar en
einu sinni séð ökumenn hunsa gjör-
samlega óbrotna iínu á steyptum
vegum, sem bannar framúrakstur.
Ef menn virða slíkar merkingar að
vettugi er ekki nema von að alvar-
leg slys verði. Þá getur Víkveiji
sagt sögu af ökumanni, sem ók
fyrir aftan Víkveija á leið til borgar-
innar á mánudag. Fyrst reyndi þessi
ökumaður að aka fram úr þegar
stór hópur hrossa var á veginum
og virtist sama þó hann hætti á að
fæla hrossin, eða jafnvel aka á þau.
Hann hætti þó við, en reyndi aftur
örskömmu síðar, í krappri beygju.
Víkveiji reyndi að víkja fyrir mann-
inum, en tækifærið bauðst ekki
strax vegna umferðar á móti. Þá
brast ökumanninn þolinmæðin og
þeysti fram úr þar sem óbrotin lína
var skýrt máluð á steyptan veginn.
Það var mikið lán að ekki varð
harður árekstur þegar bíll birtist á
veginum á móti.
xxx
V íkverji hefur nokkrum sinnum
aðstoðað ungan dreng við að
bera út Morgunblaðið. Stundum er
úr vöndu að ráða, því fólk hirðir
ekki um að setja nöfn sín við dyr
húsa. Fyrir skömmu kvartaði nýr
áskrifandi vegna þess að hann hafði
ekki fengið blaðið með skilum.
Drengurinn ákvað að sjálfsögðu að
bæta úr, en átti í erfiðleikum með
það, því þijár hurðir eru á húsinu
og nafn áskrifandans var þar hvergi
að finna. Víkverji vill því benda
fólki á að hafa slíkar merkingar í
lagi, til að forðast óþægindi.