Morgunblaðið - 11.10.1991, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTÍÍÖÍCÍ@Íl‘l,íT/0{ffi6éM,í^91
Brynjólfur E. Ingólfs
son fyrrv. ráðuneyt-
isstjóri -Minning
Biynjólfur fæddist 10. maí 1920
á Vakursstöðum í Vopnafirði, sonur
Ingólfs Hrólfssonar og Guðrúnar
Eiríksdóttur. Systkini Brynjólfs
voru Arnþrúður, Hrólfur, Bergljót
og Kristján. Þau eru öll látin nema
Bergljót. Man ég vel eftir þeim öll-
um heima hjá Helgu móðursystur
minni og Brynjólfí, afskaplega
skemmtilegt og vel gefið fólk.
Brynjólfur ólst upp á Seyðisfirði,
varð stúdent frá Menntaskólanum
á Akureyri og lauk lögfræðiprófi
frá Háskóla Islands 1947. Hann
hóf þá störf í Stjómarráðinu, og
starfaði lengst af í samgöngumála-
ráðuneytinu, síðustu árin sem ráðu-
neytisstjóri.
Brynjólfur var frábær embættis-
maður, samviskusamur og heiðar-
legur, og hafði unun af starfi sínu.
Hann var mikill íþróttamaður.
Hann keppti í fijálsum íþróttum
og einnig vann hann margvísleg
störf fyrir ftjálsíþróttahreyfinguna.
Brynjólfur var söngmaður góður
og söng m.a. með Tígulkvartettn-
um. Mér er minnisstætt þegar hann
söng Ég bið að heilsa og við syst-
umar sátum við útvarpstækið og
biðum þess að hann syngi einsöng
í laginu.
Nú þegar Brynjólfur er dáinn
sækir að mér söknuður, en jafn-
framt streyma minningamar fram,
allar svo góðar og skemmtilegar.
Mér þótti alltaf svo vænt um hann
og Helgu, móðursystur mína.
Þegar ég var lítil bjuggu Helga
og Brynjólfur ásamt Erni, syni
þeirra, hjá foreldmm mínum á
Hofteigi, eða þangað til Eiríkur
fæddist. Hefur mamma talað um
hvað það hafí verið góður tími, en
þá var pabbi til sjós og var oft lang-
dvölum að heiman. Svo var hátíð
þegar pabbi kom heim og gaf okk-
ur Erni alltaf eitthvað fallegt og
alveg það sama eins og við væmm
systkin.
Seinna þegar Brynjólfur fór að
fara til útlanda vegna starfa sinna,
kom hann alltaf með eitthvað
handa mér og meðal annars safn-
aði hann servíettum fyrir mig frá
hinum ýmsu hótelum og veitinga-
húsum í útlöndum. Þá man ég eft-
ir því þegar hann fór sem farar-
stjóri á ólympíuleikana í Róm og
gaf mér gulan skýluklút með
ólympíumerkinu aftan á. Og þegar
ég setti upp klútinn gætti ég að
því að merkið sæist vel og þá
myndu allir halda að ég hefði verið
á leikunum.
Jólaboðin hjá þeim á aðfanga-
dagskvöld em ógleymanleg. Ein
minning kemur upp í hugann þegar
maðurinn minn, Andreas, hitti þau
í fyrsta skipti í bænum á Þorláks-
messukvöldi. Ég kynnti þau og
spjölluðum við saman stutta stund.
Um leið og við kvöddumst sagði
Brynjólfur: „Þið emð hjartanlega
velkomin til okkar annað kvöld og
sérstaklega þú Andreas.” Mér þótti
svo vænt um þetta og alla tíð síðan
sýndi hann manninum mínum vin-
semd og hlýju sem hann mat mikils.
Eitt sinn varð ég samferða þeim
hjónum til London en Brynjólfur
var að fara á ráðstefnu og Helga
fór með. Átti ég góða daga þar
með Helgu og svo Brynjólfi á kvöld-
in þegar fundum lauk. Eitt kvöldið
vomm við að fara út. Ég var mætt
á hótelherbergið til þeirra en þau
vom að taka sig til. Ég man að
ég horfði á þau og hugsaði en hvað
þau em ánægð og ástfangin hvort
af öðm.
Þau áttu góða ævi saman lengi
vel en Brynjólfur missti heilsuna
fyrir allmörgum ámm. Vom það
hörð örlög en mér fannst þau bæði
taka því sem hetjur hvort á sinn
hátt.
Nú þegar komið er að leiðarlok-
um er mér þakklæti efst í huga
yfir að hafa fengið að kynnast
Brynjólfi, þessum líka sæir.dar-
manni sem hann var.
Helgu móðursystur minni og
fjölskyldu hennar sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur og
megi guð styrkja ykkur öll.
Flýt þér, vinur í fegra heim,
kijúptu að fótum friðarboðans,
og lljúgðu á vængjum morgun-
roðans
meira að starfa guðs um geim.
(Jónas Hallgrímsson)
Blessuð sé minning Brynjólfs.
Jóhanna Jóhannsdóttir
Mágur minn, Brynjólfur Eiríkur
Ingólfsson, fyrrverandi ráðuneytis-
stjóri, andaðist þriðja október í
Landakotsspítala, eftir löng og erf-
ið veikindi, sem ágerðust með
hveiju ári.
Hér verður ekki rakin nein
ættartala eða afskipti hans af
ýmiss konar félags- og nefndar-
störfum, sem hann tók virkan þátt
í, alveg þar til heilsan fór að gefa
sig.
Fjölskylda mín og íjölskylda
Brynjólfs og Helgu systur minnar,
hafa fylgst náið að um 40 ára skeið.
Fyrstu hjúskaparár okkar syjffer^
deildum við húsnæði saman rnéð
fjölskyldum okkar. Á þessum tíma
var Jóhann, eiginmaður minn, lang-
dvölum frá heimilinu vegna starfa
sinna. Þá var gott að hafa þau
nálægt sér. Á þeim árum var Brynj-
ólfur önnum kafinn í starfi sínu
ásamt mikilli þátttöku í nefndum
og ráðum ýmiss konar. Einnig
starfaði hann mikið fyrir íþrótta-
hreyfinguna. Svo tók söngurinn
dijúgan tíma, því Brynjólfur var
mikill og góður söngmaður. Bóka-
og ættfræðigrúskari var hann mik-
ill, alveg fram á síðasta dag, þrátt
fyrir veikindin aem heijuðu
vægðarlaust á hann.
Oft dáðumst við að því hve stutt
var í húmorinn hjá honum. Alltaf
gat hann séð skoplegu hliðarnar á
öllum hlutum. Frásagnarmátinn og
minnið var frábært. Þetta allt sam-
an gerði Brynjólf að eftirminnileg-
um manni.
Helga systir mín bjó Brynjólfi
og bömum þeirra sérstaklega fal-
legt og aðlaðandi heimili, sem allt-
af var gott að koma á.
Helga hefur sýnt aðdáunarvert
æðruleysi og þolinmæði meðan á
þessum löngu veikindum Brynjólfs
stóð.
Ég og fjölskylda mín þökkum
af alhug samveruna og farsæl
kynni við Brynjólf og ijc’.skyldu
hans sl. fjömtíu ár, eins og fyrr
var drepið á hér að framan.
Við fjölskyldurnar sendum
Helgu og börnum og tengdabörn-
um innilegar samúðarkveðjur og
þökkum fyrir allt gott.
Margrét Sigurðardóttir
Hann afi er dáinn. Minningarnar
streyma fram í hugann, ein af ann-
arri, og kveða sér hljóðs. Ég reyni
af fremsta megni að halda í þær,
greypa þær í hugann, því að sá
hluti af afa má aldrei deyja.
Aldrei framar mun hann heilsa
mér með riddaralegum kossi á
handarbakið þegar ég kem í heim-
sókn til hans þar sem hann situr á
eldhúsbekknum með vindlinginn
sinn og hlustar á kórsöng í útvarp-
inu. Aldrei aftur mun hann leyfa
mér að skoða og handfjatla helgi-
dóminn, steinasafnið sitt, sem var
hámark jarðneskrar sælu í augum
lítillar stelpu. Og aldrei framar
munum við afi tala saman á
frönsku og afi brosir til mín sam-
særisbrosi því að enginn annar
skilur hvað sagt er.
Okkur systkinunum er líka minn-
isstætt þegar öll fjölskyldan fór í
dagsferð út að Garðskagavita. Þá
var afí enn við góða heilsu og gekk
alla leið upp í topp án þess að blása
úr nös. Það kemur vel heim og
saman við það að afi var fijáls-
íþróttamaður á yngri árum. Afi
vann líka sem ungur maður hjá
Pósti og síma við að leggja símalín-
ur á sumrin. Það fannst mér stór-
kostlegt; að sjá mynd af afa þar
sem hann stendur efst á síma-
staur, í einkennilegum klifurskóm
með krókum á.
Við systkinin erum þakklát fyrir
að hafa kynnst afa okkar, Brynj-
ólfi Eiríki Ingólfssyni. Þetta er
hinsta kveðja til hans frá mér og
systkinum mínum. Heill sé honum,
Lupus loricatus.
Matthildur, Einar, Guðrún
og Jón Haukur.
Brynjólfur Ingólfsson, fyrrver-
andi ráðuneytisstjóri í samgöngu-
ráðuneytinu, sem lést 1. október
sl. eftir langvarandi veikindi, er í
dag kvaddur í hinsta sinn. Við frá-
fall hans verður okkur félögum
hans frá æskuárunum hugsað til
þess tíma þegar hann var ungur
íþróttamaður, í fremstu röð á
keppnisvellinum sem og í félags-
málum íþróttahreyfingarinnar.
Brynjólfur ólst upp á Seyðisfirði
og þegar hann hafði aldur til sett-
ist hann í Menntaskólann á Akur-
eyri, þar sem hann reyndist ágæt-
ur námsmaður. Hann var latínu-
hestur hinn mesti eins og það hét
á skólamálinu, var fljótur að til-
einka sér þau tungumál sem kennd
voru, en þó hefur saga sennilega
verið sú grein, sem hann hafði
mesta ánægju af, því hann kom
sér upp talsverðu safni góðra bóka
um þau efni og las sér til ánægju
í frístundum á meðan hann lifði.
Sumarvinna Brynjólfs á skólaár-
unum var símavinna. Símavinnan
var ekki tæknivædd á þessum
árum og símamennirnir báru þung-
ar byrðar af vír og tækjum um
fjöll og firnindi til að komast að
þeim stöðum þar sem laga átti
símalínur eða endurbæta. Síma-
mennirnir seyðfírsku voru undir
stjórn Brynjólfs Eiríkssonar verk-
stjóra, sem kunnur var um allt
Austurland sem atgervis- og ágæt-
ismaður. Af honum voru sagðar
sögur og vísur ortar. Flokkur
Brynjólfs verkstjóra var einvalalið
harðgerðra karla, með snör hand-
tök sem gaman var að kynnast og
fylgjast með þegar þeir komu til
Eskifjarðar til að endurbæta síma-
kerfið. Það var í einum slíkum
leiðangri sem ég hitti brynjólf Ing-
ólfsson í fyrsta skipti. Hann kom
á stöðina í fylgd nafna síns, sem
var móðurbróðir hans, og staldraði
við á biðstofunni á meðan frændi
hans ræddi símamálin við stöðvar-
stjórann. Þetta var sumarið 1939
þegar Brynjólfur var nítján ára.
Okkur strákunum var starsýnt á
þennan unga og hraustlega mann
sem var dökkbrúnn í andliti eftir
alla fjallasólina þetta blíða sumar.
Gott ef ekki að okkur fyndist hann
líkjast hetju okkar Jesse Owens,
sem frægur varð af Ólympíuleikun-
um í Berlín 1936 og við söfnuðum
myndum af og límdum inn í bók.
Ekki spillti það heldur að Brynjólf-
ur var vingjarnlegur, heilsaði og
talaði við okkur á meðan hann
beið eftir frænda sínum. Samband
þeirra nafnanna var ætíð gott og
trúi ég að Brynjólfur yngri hafi séð
í nafna sínum fyrirmynd sem vert
t
Útför
INGIBJARGAR E. KRISTINSDÓTTUR,
Hlemmiskeiði,
sem lést á Bprgarspítalanum 4. október verður gerð frá Ólafs-
vallakirkju 15. október kl. 14.00.
Kristín Eiriksdóttir, Ingólfur Bjarnason,
Vilhjáimur Eiríksson, Ásthildur Sigurjónsdóttir,
Leifur Eiríksson, Ólöf S. Ólafsdóttir,
Guðrún Eiríksdóttír, Steingrímur G. Pétursson,
barnabörn, tengdabörn og barnabarnabörn.
t Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
LAUFEY EINARSDÓTTIR
frá Bjargi, Grindavík,
Hólmgarði 42, Reykjavík,
lést 9. þessa mánaðar.
Lára Loftsdóttir, Gunnar Gislason,
Lofthildur Loftsdóttir, Ragnar Fransson,
Guðmunda Loftsdóttir,
Helga Loftsdóttir, Gunnar Kristjánsson,
Hrefna Loftsdóttir, Hjörtur Karlsson,
Skarphéðinn Loftsson, Erla Egilsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
SVANHVÍT SIGURJÓNSDÓTTIR,
Sólvallagötu 28,
Kelfavík,
andaðist í Sjúkrahúsinu í Keflavík mánudaginn 7. október sl.
Jarðarförin fer fram frá Keflavíkurkirkju laugardaginn 12. október
kl. 11.00 árdegis.
Vikar Árnason,
Hólmbert Friðjónsson, Dagmar Maríusdóttir,
Árni Vikarsson, Hrefna Sigurðardóttir,
Sigurjón R. Vikarsson, Guðrún Karlsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Faðir minn, tengdafaðir og afi,
JÓHANNES GUÐMUNDSSON,
Heiðarási 10,
Reykjavík,
andaðist á heimili sínu 9. október.
Ásbjörn Jóhannesson,
Elín Aðalsteinsdóttir,
Jóhannes Ásbjörnsson.
t
FINNUR MAGNÚSSON
fyrrverandi kennari,
Bólstaðarhlíð 25,
andaðist þann 29. september.
Bálför hans hefur verið gerð í kyrrþey að ósk hins látna.
Inga Magnúsdóttir,
Jón Magnússon, Sigrún Sigurjónsdóttir,
Ásgeir Magnússon, Sigrfður Jónsdóttir.
t
Sonur okkar,
KJARTAN JÓNSSON,
Hraunbæ 60,
lést 3. október. Jarðarförin hefur farið fram.
Jón Einarsson, Helga Magnúsdóttir.
Eiginmaður minn, KARL Ó. JÓNSSON fyrrv. útgerðarmaður,
andaðist aðfaranótt miðvikudagsins 9. október.
, _ . t . . . .. _ . . Hulda Pálsdóttir.