Morgunblaðið - 02.11.1991, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ LAÚGARÖÁÖÖR7 2. ÚÓVBMBER 1991
33
I
I
I
|
I
I
I
)
)
>p
)
Pálshúsi á Brekkunni í Hnífsdal og
varð sú kennsla honum notadrjúg.
Bar hann jafnan hlýjan hug til Sigr-
íðar síðan. Mun hún fljótt hafa kom-
ist að raun um að allgóðar gáfur
bjuggu í þessum nemanda hennar.
Sýndi hún í verki að hún kunni að
meta vilja hans og áhuga, því að
þegar hann veiktist af kíghósta,
færði hún honum daglega mörk af
mjólk meðan á veikindunum stóð.
Það sýnir vel hvað lífsbaráttan
var hörð um þessar mundir að Ingi-
mar var látinn fara vetrarmaður til
Ingimars Bjarnasonar í Fremri-
Hnífsdal, strax veturinn eftir ferm-
inguna. Það er jafnframt ljóst að
töggur hefur verið í drengnum, að
öðrum kosti hefði honum ekki verið
trúað fyrir slíku verkefni. Vorið
eftir fór hann á skak á „Nordkaper-
en”, sem var einn af stærstu fiski-
skipum „Ásgeirsverslunar” á
Isafirði. Næsta sumar á jaktina
„Fortunu” frá Þingeyri. Vertíðina
þar á eftir á kútter „Seagull”, sem
útgerðarfélagið „Duus” átti.
Með því fyrsta sem Ingimar fór
á sjó á mótorbát frá Hnífsdal, var
með Páli Pálssyni, miklum sjógarpi
og aflamanni á bátnum „Hov-
gaard”. Hefur sú reynsla orðið hon-
um gott veganesti því að fljótlega
upp úr því var honum falin for-
mennska á bátum frá Hnífsdal. Um
vorið árið 1924, var ég undirritaður
háseti hjá honum á mb. „Dan”, sem
Hálfdán í Búð átti. Þetta var önnur
vertíðin mín á mótorbát. Alla tíð
síðan hefur mér verið þessi frændi
minn minnisstæður. En þeir Eld-
jámssynir, Elías, afí Ingimars og
Pétur, langafi minn voru bræður.
Það var þó ekki eingöngu dugn-
aður Ingimars, sem formanns og
aflamanns, sem varð mér hugstæð-
astir, heldur veglynSi hans og um-
hyggja fyrir þeim sem minnimáttar
vom. Það reyndi ég fimmtán ára
stráklingur, sem svo sannarlega
þarfnaðist góðrar fyrirmyndar og
leiðsagnar í þessum harða heimi
átaka og baráttu, þar sem allt valt
á því að standa sig til jafns á við
þá fullorðnu. Harka, dugnaður og
þrautseigja vora þeir eiginleikar,
sem sóst var eftir. Ef einhver fór
halloka í þessari baráttu, var Ingi-
mar tilbúinn að rétta hlut hans.
Þessa mikilvægu eiginleika í fari
formanns míns, reyndi ég að festa
mér í minni og notfæra mér þegar
ég sjálfur fór að hafa mannaforráð.
Það mun alltaf verða talið til gildis
hveiju þjóðfélagi að eignast ein-
staklinga, sem reynast hæfir til að
sá frækornum mannúðar og bróður-
þels í huga unglinga og vekja at-
hygli þeirra á því, að þeim ber að
„gæta bróður síns”.
Fyrir þetta drenglundaða sjón-
armið Ingimars, ber okkur að
þakka, ásamt dugnaði hans og mik-
ilvægum þætti í uppbyggingu heils
sveitarfélags.
Veturinn 1923, á Þorláksmessu,
gekk Ingimar að eiga Sigríði Guð-
mundsdóttur frá Fossum, myndar-
og sómakonu. Það sópaði að þessum
myndarhjónum þegar þau komu
fram sem konungur og drottning í
álfadansi þeirra Hnífsdælinga.
Þeim hjónum varð sex barna
auðið. Eitt dó í bernsku. Guðmund-
ur og Halldóra Inga, era látin fyrir
nokkrum árum. Á lífi eru Hrefna
íþróttakennari, Eiías skipstjóri í
Hnífsdal og Margrét, búsett í Lúx-
emborg. Allt vora og era þetta
manndóms- og dugnaðarfólk. Ingi-
mar var sérlega gamansamur og
orðheppinn. Mér er enn i minni
þegar við vorum að beita, hvað
hann gat haldið uppi kátínu og
hvað við hlógum dátt að orðatil-
tækjum hans og kímni. Honum var
lagið að færa sögu sína í kátlegan
búning. Árið 1922 var hann kosinn
í hreppsnefnd í Hnífsdal og sat í
henni í þrjátíu og fimm ár. Seinna
var hann sæmdur Riddarakrossi
hinnar íslensku fálkaorðu fyrir störf
að margvíslegum félagsstörfum.
Ingimar átti frumkvæði að því, að
byggt var myndarlegt félagsheimili
í Hnífsdal, sem talið var til fyrir-
myndar, þótt lengra væri leitað. Þá
var hann einnig hvatamaður að því
að byggt var nýtísku frystihús í
Hnífsdal, ásamt þeim Elíasi Ingi-
marssyni, Páli Pálssyni, Jóakim
Pálssyni og Hirti Guðmundssyni.
Þegar svo Elías flutti úr byggðar-
laginu tók Einar Steindórsson við
starfi hans sem framkvæmdastjóri.
Þetta frystihús Hnífsdælinga, hefur
síðan verið rekið með slíkum mynd-
arbrag og fyrirhyggju, að vakið
hefur eftirtekt víða um land. Þá
keyptu þeir togarann Pál Pálsson,
sem er eign Miðfells hf. og frysti-
hússins. Trúlega styður tvennt
þessa velgengni, góð stjórn og út-
sjónarsemi stjórnarformanna og
góður afli togarans, undir stjórn
hins kunna aflamanns Arnars
Kristjánssonar.
Eftir farsælan sjómannsferil í
áratugi sem skipstjóri og aflamað-
ur, gerðist Ingimar starfsmaður
frystihússins, fyrst sem vélstjóri,
síðan sem verkstjóri í sautján ár.
Ingimar var um tuttugu og fimm
ára skeið, formaður slysavarna-
deildar, einnig formaður ungmenn-
afélags og í skólanefnd.
Hann var fjölhygginn og fram-
sýnn og fljótur að tileinka sér nýj-
ungar í tækni, í öllu sem til framf-
ara horfði viðvíkjandi veiðum og
fiskverkun. Til marks um það, var
hann fyrstur manna til að setja
Asdik-tæki í bát sinn „Mími”, árið
1954, en tæki þetta olli straum-
hvörfum við síldveiðar, eftir að síld-
in hætti að vaða.
Þess má geta, að 14. apríl 1922,
var Ingimar kosinn formaður í
Fiskifélagsdeildinni í Hnífsdal. Það
féll því í hans hlut að sitja sem
fulltrúi á fjórðungs- og fiskiþingum
um langt árabil.
Öll lífssaga Ingimars Finnbjörns-
sonar, sýnir að honum var eiginlegt
frá fyrstu tíð, „að gæta bróður
síns”, hlúa að ungviðinu og létta
því róðurinn. íslenska þjóðin hefur
gengið í gegnum mesta breytinga-
tímabil síðan lándnám hófst. Á
þessári öld hefur margur maðurinn
hlotið byltur þungar og ekki komið
heill hildi frá. Það kom þó greini-
lega í ljós skömmu áður en Ingimar
var allur að hörð lífsbarátta og
óvægir stormar tíðarandans hafa
ekki megnað að setja mark sitt á
hann. Hann var enn sami ljúflingur-
inn og hann var á morgni lífs síns,
hóf sína baráttu fyrir sér og sínum
og átti í höggi við takmarkaðan
skilning ráðamanna, aflaleysi, stríð
og kreppur. Sú glíma virtist hafa
stækkað hann en ekki minnkað.
Ef til vill, voru erfiðleikar og hörð
lífsbarátta ekki versti uppalandinn.
Af erfiðleikum fengu Hnífsdæl-
ingar á fyrri helmingi þessarar ald-
ar nóg. Á meðan bátarnir voru látn-
ir liggja á Hnífsdalsvík, skapaði það
mikið umstang og erfiði og ekki
síður árvekni, að þurfa sífellt að
færa bátana í múmingar, inn í
Sund við ísafjarðarkaupstað. Þá var
ekki um annað að ræða en að
ganga, oft í kaf ófærð út í Hnífs-
dal. Lífsbaráttan á þessum áram í
Hnífsdal og Bolungarvík var feikna
hörð við þessi skilyrði og ekki á
færi annarra en hraustustu manna.
í þessari baráttu þrifust ekki neinir
aukvisar eða dusilmenni.
Ég þakka Ingimar samfylgdina,
ekki síst vorvertíðina 1924.
Aðstandendum votta ég mína
dýpstu samúð. Guð blessi ykkur öll.
Ragnar Þorsteinsson
Fleiri Greinar um Ingimar
Finnbjörnsson bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
Guðni R. Þorvalds-
son - Minning
Fæddur 23. september 1914
Dáinn 26. október 1991
Góður maður er genginn.
Þó okkur sé þungt í bijósti þá
getum við ekki látið hjá líða að minn-
ast tengdaföður okkar, Guðna Þor-
valdssonar, nokkram orðum.
Guðni var Vestfirðingur, fæddur
á Sveinseyri við Dýrafjörð 23. sept-
ember 1914. Foreldrar hans voru
Þorvaldur ólafsson, bóndi á Sveins-
eyri, og kona hans, Andrea Guðna-
dóttir. Árið 1922 brugðu þau búi og
fluttu til Þingeyrar. Þorvaldur og
Andrea eignuðust 7 börn og var
Guðni 3. í röðinni og lifa þau hann
öll nema systir hans, Ragnheiður,
sem lést 1966. Önnur systkini Guðna
eru Magnús, búsettur í Reykjavík,
Kristín, einnig búsett í Reykjavík,
Ólafur og Guðmundur, báðir búsett-
ir í Keflavík, yngstur er Sigurbjörn,
búsettur í Kópavogi. Árið 1939 flutt-
ist Þorvaldur með fjölskyldu sína til
Keflavíkur. Þorvaldur lést 1949 en
Andrea lifði mann sinn til 1962.
Eins og aðrir ungir menn í þá
daga vann Guðni hin ýmsu störf til
sjós og lands, m.a. sótti hann nokkr-
ar vertíðir til Sandgerðis. Eftir kom-
una til Keflavíkur stundaði hann sjó-
ijiennsku sem aðalstarf til 1950. Þá
fór hann í land og hóf störf við fisk-
mat, sem var hans aðalstarf upp frá
því. 1960 gerðist hann starfsmaður
Sölusambands íslenskra fiskfram-
leiðenda (SÍF) allt þar til hann lét
af störfum fyrir aldurs sakir, sjötug-
ur.
Árið 1943 urðu kaflaskipti í lífi
Guðna, þá gekk hann að eiga Margr-
éti Arinbjarnardóttur frá Keflavík.
Þau gerðu sér fallegt heimili á
Suðurgötu 27 í Keflavík. Hjónaband
þeirra var mjög ástríkt og reyndist
Margrét honum traustur og um-
hyggjusamur lífsföranautur. Örlögin
höguðu því hinsvegar þannig að
samvistir þeirra urðu ekki langar
því Margrét lést 17. júlí 1959 eftir
erfiða baráttu við banvænan sjúk-
dóm. Þau Guðni og Margrét eignuð-
ust 2 dætur, þær Ingibjörgu, fædda
1943, og Andreu, fædda 1950. Ingi-
björg er gift Sverri Jóhannssyni og
era þau búsett í Keflavík. Þau eiga
tvo syni. Andrea er gift Kristjáni
Jóhanni Agnarssyni og era þau bú-
sett í Garðabæ. Þau eiga 5 börn.
Guðni var alla tíð maður hinna
fornu dyggða, vandur að virðingu
sinn, samviskusamur og réttsýnn.
Hann hafði samúð með þeim sem
stóðu höllum fæti í lífinu. Hann gerð-
ist ungur félagi í Alþýðuflokknum
og starfaði fyrir hann um árabil.
Jafnaðarstefnan var honum ætíð
mjög hugleikin.
Guðni átti sér ýmis áhugamál.
Hann dáði söng. Hann var ákaflega
áhugasamur um hinar ýmsu íþróttir
þó að hann hefði ekki iðkað þær
sjálfur„Ein var sú íþrótt sem hann
stundaði sem var brids og þar naut
hann þess vel hversu minnugur hann
var. En síðast en ekki síst var það
mannlífið í kringum hann sem hreif
hann og heillaði.
Snemma árs 1990 varð Guðni
fyrir alvarlegu áfalli og varð hann
aldrei heill heilsu eftir það.
Síðustu 8 mánuði ævi sinnar
dvaldi Guðni að elliheimilinu Heið-
vangi í Keflavík og naut þar góðrar
umönnunar sem við þökkum nú.
Við viljum að leiðarlokum þakka
Guðna samveruna. Blessuð sé minn-
ing hans.
Tengdasynir
+ Móðir okkar, SIGURLAUG SVANLAUGSDÓTTIR, andaðist að morgni 31. október. Jarðarförin auglýst síðar. Selma Friðgeirsdóttir, Svan Friðgeirsson. 1

t Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar og tengdafaðir, PÉTUR ANDRÉSSON, Miðleiti 5, andaðist 31. október. Þórunn Þorgrímsdóttir, börn og tengdabörn.

+ Móðir okkar, tengdamóðir og amma, FRIÐRIKKA KRISTÍN BENÖNÝSDÓTTIR, Hvassaleiti 24, lést í Borgarspítalanum þann 31. október. Jón Ágústsson, Kristján Ágústsson, Hjördís Jónsdóttir, Guðmundur Ágústsson, Torfhildur Samúelsdóttir og barnabörn.

+ ÓSKARLONGJÓNSSON frá Arnarstöðum, Núpasveit, N-Þingeyjarsýslu, iést að morgni 31. október. Hann bjó í Danmörku og verður jarðsettur þar þriðjudaginn 6. nóvember. Fyrir hönd systkinanna, fjölskyldna þeirra og annarra ættingja, Jón Hjörleifur Jónsson.

+ Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi, KARL HANS BJÖRNSSON, Engihjalla 19, Kópavogi, verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju mánudaginn 4. nóvember kl. 15.00. Húlda Bjarnadóttir, Ásta Karlsdóttir, Þórður Örn Guðmundsson, Emil B. Karlsson, Hallveig Thordarson, Harpa Karlsdóttir, Lárus Róbertsson, Björn Karlsson, Halla Óladóttir, Soffía Karlsdóttir Gunnar J. Árnason og barnabörn.

+ lnnilegar þakkir fyrir hlýhug og vináttu við andlát og útför ÁSU ÞORSTEINSDÓTTUR KRISTENSEN. Sérstakar þakkir eru færðar starfsfólki elli- og hjúkrunarheimilis- ins Grundar fyrir frábæra umönnun hennar. Stefán Ólafsson, Ólafur Ólafsson, Ólöf Vilmundardóttir og fjölsky Idur.

+ Innilegustu þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og útför hjartkærs föður okkar, tengdaföður, afa og langafa, RAGNARS ELÍASSONAR, Hátúni 8, Reykjavík. Hanna Ragnarsdóttir, Árni S. Jónsson, Guðlaug Ragnarsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn.

Birting afmælis- og minningargreina Morgunblaðið tekur afmælis- og ininningargreinar til birting- ar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á ritstjórn blaðsins á 2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á skrifstofu blaðsins í Hafn- arstræti 85, Akureyri.