Morgunblaðið - 17.11.1991, Blaðsíða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 17. NÓVEMBER 1991
■ PÉTUR Magnússon hefur sent
frá sér bókina ”Talað inn í dimm-
an dal frá Ljóssins veldi”. I kynn-
ingu útgefanda
segirm.a.: „Bók-
in fjallar um
kærleikann. í
bókinni eru 77
bréf frá æðri
heimum, sálum
sem eru á hærra
þroskastigi en
við jarðarbúar.
Þessar þroskuðu sálir fræða okkur
um næstu tilverustig og um tak-
mark hinnar æðstu veru, að hver
maður og kona vaxi í átti til henn-
ar, að góðvild visku og fegurð .og
verði henni líkari og líkari. Og að
lokum mun sálin renna saman við
guðleg öfl og nota kraft sinn til
heilla fyrir allt sem andar.”
■ IÐUNN hefur gefið út bók sem
nefnist Stóra föndurbókin. Höf-
undur hénnar er Angela Wilkes. I
kynningu Iðunnar segir: „Þetta er
bók fyrir alla krakka sem hafa
gaman af að búa til skemmtilega
og spennandi hluti á eigin spýtur
eða með öðrum. Hún er full af snið-
ugum hugmyndum um muni sem
börnin geta búið til sjálf úr hvers-
dagslegum hlutum sem til eru á
hveiju heimili. Við hvert verkefni
má sjá myndir af öllum efnum og
hjálpartækjum sem notuð eru og
glöggar ljósmyndir sýna nám-
kvæmlega hvað gera skal, skref
fyrir skref. Allar leiðbeiningar eru
skýrar og einfaldar.” Nanna Rögn-
valdsdóttir þýddi.
■ EFTIRFARANDI ályktun
stjómar SUS var samþykkt á
stjómarfundi laugardagin 9. nóv-
ember 1991: „Stjóm Sambands
ungra sjálfstæðismanna lýsir yfir
ánægju sinni með ráðstafanir ríkis-
stjórnarinnar í byggðamálum, sem
era mjög í anda samþykkta sam-
bandsþings SUS. Betur má þó ef
duga skal og væntir SUS þess að
ríkisstjórnin hrindi sem fyrst þeirri
stefnu sem lýst er í Hvítbók stjóm-
arinnar. Stjórn SUS átelur harðlega
ummæli Matthíasar Bjarnasonar
og Egils Jónssonar í fjölmiðlum
að undanförnu. Slíkar yfírlýsingar
vinna beinlínis gegn sjálfstæðis-
stefnunni.”
Hárgreiðslustofan
Feima,
Miklubraut 68.
Permanentfrá 2.870 kr.
Klipping fra ' 1.1 15 kr.
Lagning frá 1.070 kr.
Blástur frá 1.270 kr.
Góð efni • Góð þjónusto.
Opið mónud.-miðvikud. frá kl. 9-17,
fimmtud.—föstud. fró kl. 9-18,
laugard. frá kl. 9-12.
Sími 21375.
Inn í birtuna
Þórdís Rögnvaldsdóttir með eitt verka sinna
________Myndlist
BragiÁsgeirsson
Myndlistin er harður heimur og
það tekur margan manninn ára-
tugi að þróa hæfileika sína og
jafnvel þótt viðkomandi helgi sig
listinni af lífi og sál. Afraksturinn
kann þó í ýmsum tilvikum að
verða meiri en hjá þeim, sem hefja
feril sinn með miklum látum og
sýna strax umtalsverða hæfileika.
Hjá sumum verður rof að því
leyti, að þeir hefja listám og list-
iðkun mjög ungir, en svo tekur
lifibrauðið við og viðkomandi eiga
þess ekki kost að halda áfram
fyrr en seinna á lífsleiðinni. Þeir
era kannski þannig gerðir að þeir
hafa litla trú á því, að hægt sé
að stunda list með annarri hend-
inni, eins og það heitir, og telja
útkomuna óhjákvæmilega verða
hálfgert kák, sem er hárrétt með
mjög fáum undantekningum.
Enginn skyldi nefnilega halda,
að list sé einhver hægindi og ró-
legheit, því sá veður í villu og
svíma og hér er myndlistin ein-
hver harðasti skólinn, vegna þess
að menn eru í honum allt lífið,
og þá þýðir ekkert að slaka á og
taka lífinu með ró, því að slíkt
hefnir sín.
Snillingurinn Matisse teiknaði
upp á dag hvern og það sem
meginmáli skiptir er að vera jafn-
aðarlega á einhvern hátt virkur í
listinni af lífi og sál. Þórdís Rögn-
valdsdóttir, sem opnaði sína
fyrstu sýningu í FÍM-salnum í
Garðastræti sl. laugardag, telst
til þeirra er fínna hjá sér endurnýj-
aða hvöt til að fást við myndlist.
Hún stundaði í fyrstu nám í MHÍ
á árunum 1968-72 ogvarþá korn-
ung og óþroskuð, en þó ágætum
hæfileikum gædd. Síðan kom rof
vegna húsmóðurstarfa og þegar
hún fann hjá sér köllun til skap-
andi athafna í listinni aftur, sett-
ist hún á ný á skólabekk og í
þetta skipti í málunardeild, en slík
deild var ekki til í fyrra skiptið
þó merkilegt megi teljast. Nem-
endur fengu vissa skammta af
hinu og þessu og það er ekki allt-
af hollt, þegar að lærifeðurnir era
landsþekktir myndlistarmenn af
ólíku upplagi og með markvissar
skoðanir.
Þetta var rétt ákvörðun og
Þórdís stundaði framhaldsnám
sitt mjög vel og af sýningu henn-
ar að dæma hefur hún í engu slak-
að á kröfum sínum. Það eru tutt-
ugu og sjö málverk á sýningu
Þórdísar og öll bera þau sterkan
svip af ákveðnu tímaskeiði í list-
inni er nefndist punktastefnan eða
„pointillisminn”. Þórdís hefur
þannig farið þá leið fjölda nútíma-
málara að leita aftur til fortíðar-
innar, en það hefur verið gert á
marga vegu. Sumir hagnýta sér
einungis tæknibrögðin, aðrir
myndbygginguna og enn aðrir
sérstök litasambönd, eða hrein-
lega hræra upp í hlutunum. Hug-
myndin er ekki ný og hefur verið
hagnýtt af fremstu brautryðjend-
um aldarinnar eins og Mat'isse og
Picasso til Anselm Kiefer og ný-
bylgjumálaranna. Loks hefur
þetta verið tekið upp af komung-
um málurum í Þýskalandi og út-
fært á marga vegu og hefur sýnis-
horn vinnubragðanna ratað á síð-
ur virtra tímarita um listir.
Ekki veit ég í hvaða mæli Þór-
dís gerir sér þetta ljóst, en til
þessa skal vísað í þeim tilgangi
að skjóta stoðum að því, að þetta
telst fullgild aðferð í málaralist-
inni og ein af þeim sem úreldast
ekki.
Veigurinn í myndum Þórdísar
era sérstæð og mjög nostursam-
leg vinnubrögð, sem era borin upp
af ríkri kennd fyri sértæku litrófi
og ljósflæði, enda nefnir hún sýn-
inguna „Inn í birtuna”. Hér geng-
ur hún iðulega út frá dökkum lit-
brigðum, sem bjartari tónar skera
á ýmsa vegu.
Þórdís leitar til landsins og lit-
litbrigði svo sem í myndinni
„Fljótavík” (1), sem er líkust um-
brotum lífs í árdaga.
Listrýnirinn er nú einn af þeim
sem kann mjög vel að meta svört
blæbrigði og setur slík ekki alfarið
í samband við þunglyndi, heldur
einnig kraft og dulúð, og enn skal
minnt á, að svart er litur gleðinnar
í Japan. Og hér má ennfremur vísa
til þess að það stafar kraftur og
lífsorka frá listakonunni Sigríði
brigða þess, en hér færir hún
áhrifin í stílinn, breytir og um-
skapar svo að þetta verða hreinar
og skynrænar landslagsstemmur.
Það er þegar heildin, samstæð
og klár, fær að njóta sín, að Þór-
dís kafar dýpst í myndmál sitt svo
sem í myndunum „Blánandi dal-
ur” (3), „Fjallið” (10), „Selsham-
urinn” (22) og „Vænting” (25). í
öllum þessum myndum er sam-
ræmd stígandi og listræn þróun.
Helst ber gerandanum að va-
rast óviðkomandi smáatriði og
form sem raska stígandinni, en
hér er um þjálfunaratriði að ræða
og allt tekur sinn tíma. En ljóst
má vera að þetta er athyglisverð
framraun, sem gefur ýmis fyrir-
heit.
Ásgeirsdóttur og myndverkum
hennar.
Fyrir utan nefnda mynd þá eru
á sýningunni ýmis konar formræn
tilbrigði og skírskotanir til lífsins
í náttúrunni sem og samþjappaðs
dauðans í himingeimnum svo sem
í verkinu „Svarthol” (4) og sýning-
in í heild hefur ekki svo lítinn svip
af innsetningu, því að rými sýning-
arsalarins er virkjað á hnitmiðaðan
hátt.
Skáldað í gler
Hver sýningin á fætur annarri
tekur við í litla vinalega listhúsinu
á Skólavörðustíg 4, sem hefur hlot-
ið nafnið Einri einn. Spurningin er
jafnvel hvort þær séu ekki of þétt
og þá einkum á aðalsýningartíma-
bilunum á vorin og haustin, en þá
eiga listrýnar blaðsins fullt í fangi
með að gera sýningunum skii og
.stundum fer svo að ein og ein
gleymist vegna þess að gert var
ráð fyrir lengri sýningartíma, eða
jafnvel á annan veg að umfjöllun
birtist of seint.
Eins og allir innvígðir hljóta að
vita standa fáar sýningar yfir jafn
stutt tímabil í útlandinu, en þar
er minnsti sýningartími 3—4 vikur
í hinum minni listhúsum enda þyk-
ir það ærinn starfi að koma list á
framfæri og það gerist naumast
þeim leifturhraða sem sýningar eru
afgreiddar hér heima. Auðvitað
reyna menn að vera snöggir, en
bráðlæti í umljöllun er þó af hinu
varasama, því að slík er sérstaða
myndlistarsýninga.
í listhúsinu stendur fram til 21.
nóvember yfír sýning á 7 gler-
myndum eftir Sigríði Ásgeirsdótt-
ur. Listakonan hefur á fáum áram
haslað sér völl á íslandi þannig að
fylgst er með sýningum hennar.
Hún hefur og útfært nokkur verk-
efni sem athygli hafa vakið fyrir
einfaldleika og samræmda heild.
Fegurðarkennd hennar er mjög
sérstæð meðal íslenskra glerlista-
manna, því að hún notfærir sér
ekki hina litrænu fegurð glersins
nema að mjög takmörkuðu leyti,
en í þess stað era henni hinir tæra
eiginleikar hins litlausa glers hjart-
fólgnir svo og svarti liturinn. Svo
langt gengur það að sumar mynd-
ir hennar eru ekkert annað en ótal
kolsvartar einingar sem hún raðar
saman með skírskotun til ákveð-
innar formrænnar hugmyndar um
tíma og rými.
Mjög sennilega kemur þetta
ýmsum spánskt fyrir sjónir, en
þetta meinlæti í notkun sterkra og
fagurra lita er nú einmitt styrkur
listamannsins, og það kemur
greinilega fram er hún notar veik
Sigríður Ásgeirsdóttir, myndlistarmaður.
;;'V-vvyrd/.,
va m t u /}

Þeir eru komnir aftur eftir
nærri tuttugu og fimm ára
fjarveru og eru betri en
nokkru sinni. Peir gera gott betur
en aö spila og syngja eins og þá
heldur slá sjálfum sér viö og gera
enn betur en áöur fyrr. Þetta er
skyldueign á hvert einasta íslenskt
heimili, muniö aö endurnýja
Savannatríóiö.