Morgunblaðið - 20.06.1992, Qupperneq 29

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 20. JÚNÍ 1992
29
Pétur var megnugur. í þessum ferð-
um hnýtti hann þau bönd við þar-
lenda viðskiptajöfra, suma hveija
stóra á heimsmarkaði, sem áttu
eftir að standa til dagsins í dag. í
samningum öllum stóð hann þess-
um mönnum, þá aðeins rúmlega
þrítugur, fyllilega á sporði og svo
mikils mátu þeir þennan unga
mann, að áratugum seinna þurfti
ekki annað en nefna nafn hans, þá
var málum borgið. Þeir treystu orð-
um hans betur en bankaábyrgðum
og skriflegum samningum.
Og enn verða kaflaskipti í sam-
skiptum okkar frændanna, er ég
réðst til starfa í fyrirtæki hans fyr-
ir rúmum tveimur áratugum.
Öll þessi ár hef ég fylgzt grannt
með störfum hans, fylgzt með ósér-
plægni hans og vinnusemi, reglu-
semi hans og útsjónarsemi, heiðar-
leika hans og hreinskiptni og nær
ódrepandi baráttuvilja. Ekkert
megnaði að buga hann, en erfið
lausafjárstaða á köflum lagðist
þungt á hann. Skipti þá engu, þó
skuldir viðskiptamanna væru oft á
tíðum töluvert hærri en hans eigin.
Einkum átti þetta við síðasta ára-
tuginn, eftir að hann kenndi sér
þess meins, sem leiddi til dauða
hans. Hann sætti sig illa við dvín-
andi þrek og ætlaði sér allt um of.
Jón Pétur var maður vörpulegur
á velli, þrekmenni hið mesta, bar
sig einstaklega vel, sviphreinn og
höfðinglegur í fasi. Hann gat verið
manna þægilegastur, ræðinn og
skemmtilegur, en skap- og geðrík-
ur, sem hann tamdi þó eftir beztu
getu. Hann var bráðgreindur, las
mikið og vissi deili á mönnum og
málefnum. Fyrirtækjum sínum
stjórnaði hann af hófsemi, bar bæk-
ur sínar saman við beztu fagmenn
sína, fylgdist daglega vel með öllu,
og tók sjálfur allar ákvarðanir, sem
máli skiptu. Alla gervistjóm-
mennsku, eins og stöðug fundar-
höld, oftast bara fundarhaldanna
vegna, lét hann lönd og leið. Hann
ólst upp í þjóðfélagi, þar sem sá,
er ætlaði sér að stjórna, varð sjálf-
ur að kunna allt til verka. Að stjórna
og starfa var eitt og það sama. Það
var áður en aragrúi sérfræðinga fór
að sækja í stjórnunarstörf, sem
hafði lesið sér til um þau í bókum,
leyst með sóma flókin verkefni í
skóla, samin af mönnum, sem aldr-
ei höfðu nærri rekstri fyrirtækja
komið. í dag er allt þetta sérfræð-
ingalið og allt þetta kraðak af
nefndum og ráðum að kosta ís-
lenzkt þjóðfélag, vegna smæðar og
sérstöðu, meira en öll verðbólga lið-
inna ára og meira en allt aflaleysi
í dag. Svo einfalt er dæmið, þar sem
vinnandi höndum fer mikið fækk-
andi, þrátt fyrir töluverða fólks-
fjölgun.
A unga aldri starfaði Jón Pétur
mikið innan KFUM og var einlægur
trúmaður alla ævi. Naut kirkjan og
kristileg starfsemi þess ósjaldan í
skiptum við fyrirtæki hans svo og
við hann sjálfan.
Margir starfsmenn Jóns Péturs
hafa unnið um áratuga skeið hjá
fyrirtækjum hans. Fyrir hönd þeirra
sem og hinna, sem í dag tengjast
þeim fyrirtækjum, sem hann stofn-
aði til, er hann nú kvaddur með
hlýhug og virðingu. Hann reyndist
þeim eins og bezt gerist meðal at-
vinnurekenda. Hann gladdist, er
þeim og fjölskyldum þeirra vegnaði
vel.
Við systkinin af Grettisgötunni
kveðjum kæran frænda full söknuð-
ar. Móður okkar reyndist hann, sem
og systkini hans öll, með fádæmum
vel. Föður okkar og honum varð
vel til vina, þrátt fyrir töluverðan
aldursmun. Mér sjálfum sýndi hann
einstaka vináttu allt frá bamæsku.
Svo bóngóður var hann, að maður
varð að varast að biðja hann nokk-
urs. Öll þau ár, sem við þekktumst,
féll aldrei styggðaryrði okkar á
milli.
Eiginkonu hans, Gróu, börnum
og mökum þeirra hjóna, svo og
öðrum nákomnum, samhryggjumst
við hjónin innilega og óskum þeim
alls velfarnaðar.
Vammlaus maður er að velli
hniginn.
Blessuð sé minning frænda míns
og vinar, Jóns Péturs Jónssonar.
Jón P. Ragnarsson.
JMeááur
r
a
morgun
ÁSKIRKJA: Vegna sumarleyfa
starfsfólks Áskirkju er minnt á
guðsþjónustu í Laugarneskirkju
á sunnudag kl. 11. Sóknarprest-
ur.
BÚSTAÐAKIRKJA: Guðsþjón-
usta kl. 11. Pálmi Matthíasson.
DÓMKIRKJAN. Messa kl. 11.
Prestur sr. Jakob Á. Hjálmars-
son. Dómkórinn syngur. Organ-
isti Marteinn H. Friðriksson.
VIÐEYJARKIRKJA: Laugardag:
Messa kl. 14 í tengslum við Jóns-
messuhátíð Viðeyingafélagsins.
Viðeyingar aðstoða. Dómkórinn
syngur. Organisti Marteinn H.
Friðriksson. Sr. Þórir Stephen-
sen.
ELLIHEIMLIÐ GRUND: Guðs-
þjónusta kl. 14. Sr. Fjalar Sigur-
jónsson. Félag fyrrverandi sókn-
arpresta.
GRENSÁSKIRKJA: Messa kl. 11.
Altarisganga. Prestur sr. Halldór
S. Gröndal.
HALLGRÍMSKIRKJA: Hátíðar-
guðsþjónusta kl. 11 í tilefni Nor-
ræna kirkjutónlistarmótsins. Alt-
arisganga. Herra Ólafur Skúla-
son biskup prédikar. Sr. Ragnar
Fjalar Lárusson þjónar fyrir alt-
ari. Fermd verður Viktoría Sig-
tryggsdóttir, Lækjarási 6,
Reykjavík. Barnástund á sama
tíma. Þriðjudag: Fyrirbænaguðs-
þjónusta kl. 10.30. Beðið fyrir
sjúkum.
LANDSPÍTALINN: Guðsþjón-
usta kl. 10.
HÁTEIGSKIRKJA: Messa kl. 11.
Sr. Tómas Sveinsson. Kvöld-
bænir og fyrirbænir í kirkjunni á
miðvikudögum kl. 18.
LANGHOLTSKIRKJA: Kirkja
Guðbrands biskups. Guðsþjón-
usta kl. 11. Prestur sr. Ólöf Olafs-
dóttir. Kór Langholtskirkju (hóp-
ur II) syngur. Organisti Jón Stef-
ánsson.
LAUGARNESKIRKJA: Guðsþjón-
usta kl. 11. Sr. Jón D. Hróbjarts-
son. Heitt á könnunni eftir guðs-
þjónustu. Barnagæsla.
NESKIRKJA: Guðsþjónusta kl.
11. Orgel- og kórstjóri Reynir
Jónasson. Guðmundur Óskar Ól-
afsson. Miðvikudag: Bænastund
kl. 18.30. Guðmundur Óskar Ól-
afsson.
Lúk. 16.:
Ríki maðurinn og Lasarus.
SELTJARNARNESKIRKJA:
Messa kl. 11. Organisti Gyða
Halldórsdóttir. Prestur sr. Sol-
veig Lára Guðmundsdóttir.
ÁRBÆJARKIRKJA: Guðsþjón-
usta kl. 11 árdegis. Sr. Ingólfur
Guðmundsson annast guðsþjón-
ustuna. Organleikari Sigrún
Steingrímsdóttir. Sr. Guðmundur
Þorsteinsson.
BREIÐHOLTSKIRKJA: Sameig-
inleg guðsþjónusta Breiðholts-
safnaðar og Hjallasafnaðar í
Breiðholtskirkju kl. 11. Sr. Krist-
ján Einar Þorvarðarson prédikar.
Organisti Violeta Smid. Sr. Gísli
Jónasson.
FELLA- OG HÓLAKIRKJA: Guðs-
þjónusta kl. 20.30. Ath. breyttan
messutíma. Prestur sr. Hreinn
Hjartarson. Organisti Guðný M.
Magnúsdóttir. Prestarnir.
GRAFARVOGSPRESTAKALL:
Guðsþjónusta kl. 11 í félagsmið-
stöðinni Fjörgyn. Organisti Ólaf-
ur Finnsson. Vigfús Þór Árnason.
HJALLAPRESTAKALL: Sameig-
inleg guðsþjónusta Hjallasafnað-
ar og Breiðholtssafnaðar í Breið-
holtskirkju kl. 11. Sr. Kristján Ein-
ar Þorvarðarson messar. Organ-
isti Violeta Smid. Sóknarprestur.
KÓPAVOGSKIRKJA: Guðsþjón-
usta í Kópavogskirkju kl. 11. Sr.
Þorbergur Kristjánsson.
SELJAKIRKJA: Guðsþjónusta kl.
20. Sönghópurinn „Áttavilltir",
fv. nemendur Fjölbrautaskólans
í Breiðholti, syngur. Molasopi
eftir guðsþjónustuna. Sóknar-
prestur.
FRÍKIRKJAN RVÍK: Guðsþjón-
usta kl. 14. Miðvikudag 24. júní
kl. 17.30 morgunandakt. Orgel-
leikari Pavel Smid. Cecil Haralds-
son.
HVÍTASUNNUKIRKJAN Fila-
delfía: Almenn samkoma kl. 20.
Ræðumaður Randy Williamson.
HJÁLPRÆÐISHERINN: Útisam-
koma á Lækjartorgi kl. 16. Hjálp-
ræðissamkoma kl. 20. Kafteinn
Elsabet Danielsdóttir frá Akur-
eyri talar.
VEGURINN. Kristið samfélag:
Almenn samkoma kl. 16.30 og
20.30. Miðvikudag kl. 18 biblíul-
setur sr. Halldór S. Gröndal.
VÍÐISTAÐAKIRKJA: Guðsþjón-
usta kl. 11. Sr. Bjarni Þór Bjarna-
son messar. Organisti Ulrik Óla-
son. Kór Víðistaðasóknar syngur.
Sr. Sigurður Helgi Guðmunds-
son.
HAFNARFJARÐARKIRKJA:
Morgunsöngur kl. 11. Organisti
Helgi Bragason. Sr. Gunnþór
Ingason.
FRÍKIRKJAN Hafnarfirði: Guðs-
þjónusta kl. 11. Sr. Einar Eyjólfs-
son.
GAULVERJABÆJARKIRKJA:
Messa kl. 14. Aðalsafnaðarfund-
ur eftir messu. Sóknarprestur.
ODDAKIRKJA: Messa kl. 14 í
tengslum við Oddahátíð á vegum
Oddafélagsins. Kór kirkjunnar
leiðir söng. Einsöng syngur Mar-
grét Ponzi. Organisti Örn Falkn-
er. Við lok messunnar minnist
Árni Böðvarsson sr. Erlendar
Þórðarsonar í tilefni af aldaraf-
mæli hans, 12. júní. Sóknarprest-
ur.
SKÁLHOLTSKIRKJA: Messa kl.
17 með þátttöku sumarbúða-
fólks frá Sólheimum. Organisti
Örn Falkner. Sóknarprestur.
ÞINGVALLAKIRKJA: Messa kl.
14. Sóknarprestur.
Þórður Péturs
son - Minning
Fæddur 23. janúar 1913
Dáinn 15. júní 1992
Hann er fallinn frá, þessi bless-
aði frændi minn — fallinn fyrir
sjúkdómi, sem læknavísindin hafa
ennþá svo takmarkaða vöm gegn.
Hann var búinn að beijast lengi
af hugprýði — en mest og harðast
síðasta árið.
Ég var búinn að þekkja Dúdda,
eins og hann var almennt kallað-
ur, frá því ég fyrst man eftir mér.
Lítill drengur staddur vestur á
Súgandafirði, í sveit. í lífsins
fegursta umhverfi. Þar átti ég
ömmu, Jóu og Gústa, stóran hóp
frændfólks og vina — og svo auð-
vitað Dúdda.
En ég átti hann ekki einn —
það var ekki hægt. Allir vildu
eigna sér Dúdda.
Fremur lágur, þrekinn, hægur,
traustur, staðfastur, hlýr, raun-
góður, drenglundaður.
Ávallt tilbúinn að hlusta. Ávallt
tilbúinn að greiða úr. Annarra
vandi sem á borð hans barst, varð
að hans vanda að finna úrlausn
á, til að létta undir með öðrum.
Ég naut þess, eins og ótaldir aðr-
ir. Hann var óvenjulega hlýr mað-
ur og nærgætinn og þá ekki síst
gagnvart börnum. Þau eins og
aðrir áttu athvarf hjá honum.
Dúddi ólst upp í stórum
systkinahópi hjá foreldrum sínum
á Laugum í Súgandafirði, við þau
kjör sem flestum alþýðumönnum
voru búin fyrri hluta þessarar ald-
ar. Þar vann hvert barn og ungl-
ingur sínum foreldrum og lagði
það til heimilisins sem aldur og
geta leyfðu. Dúddi var þar ekki
eftirbátur. Foreldrarnir, Pétur
Sveinbjörnsson og Kristjana Frið-
bertsdóttir, héldu traustum og
leiðandi höndum um velferð heim-
ilisins, en börnin 12 á ýmsum aldri
fylgdu í kjölfarið og nutu leiðsagn-
ar þeirra til góðra verka, sem ein-
kenndi systkinahópinn stóra alla
tíð.
Við Dúddi áttum í gegnum
margra ára vináttu margt spjallið
saman. Þar kom eitt sinn rabbi
okkar, að Dúddi sagði mér að í
raun hefði hugur hans sem ungs
manns staðið til búskapar í sveit.
Það varð þó ekki hlutskipti hans,
þó aldrei rofnuðu tengsl hans við
sveitina. Bræður hans tveir urðu
bændur — Friðbert í Botni og
Páll á Laugum.
Dúddi stefndi hins vegar til
hafs og það varð hans ævistarf
að annast vélar og róa til fískjar
á Vestfjarðamið.
Dúddi kvæntist ekki, en um
margra ára skeið voru á heimili
hans á Suðureyri móðir hans,
Kristjana, og Guðmundína, elsta
systir hans, sem um árabil hefur
legið mikið veik á sjúkrahúsi á
ísafirði. Var það einstök samúð
sómafólks og þar var löngum mið-
stöð þeirra er sóttu fjörðinn heim
af vinum og vandamönnum. Nú
stendur húsið hans, sem hann hirti
og hugsaði alla tíð svo vel um,
autt og tómt. En ytri sem innri
umgjörð þess bera brottfömum
íbúum þess fagurt vitni.
Eins og mannfólkinu öllu, var
Dúddi ákaflega trúr landi og þjóð
og þá ekki síst heimabyggð sinni,
Suðureyri. Þar vildi hann rétta
hjálparhönd eftir mætti, er harðn-
aði á dalnum um sinn. Hann var
alltaf mikill verkalýðssinni, al-
þýðuflokksmaður alla tíð. En hann
ruddist ekki fram með offorsi þar
frekar en annars staðar. Um eigin-
hagsmuni var ekki að ræða í huga
hans, hann var hæglætismaður í
baráttunni fyrir heill heildarinnar.
Ég var eitthvert sinn á áttunda
áratugnum, nýfluttur til Suður-
eyrar í rúminu vegna flensu og
vantaði eitthvað að lesa. Þar sem
stutt var milli 'heimila okkar og
ég vissi um góðan bókakost
Dúdda, sendi ég lítinn frænda
minn á fund hans, að lána mér
eitthvað að lesa. Frændi litli kom
til baka rogandi með plastpoka
fullan af Alþýðublaðinu. — Ekki
hresstist ég í rúminu við það, en
skömmu seinna kom svo Dúddi
sjálfur með bitastæðara lestrar-
efni. Kíminn í auga með bros á
vör, hlýr í hjartanu sínu og sagði.
„Það mátti nú alltaf reyna.“
Ein síðustu samskipti okkar
Dúdda voru er hann sárþjáður
hjálpaði okkur eiginmanni, börn-
um og tengdabörnum Mundu syst-
ur sinnar að gróðursetja og girða
kringum nokkur hundruð trjá-
plöntur á æskuheimili þeirra
systkina á Laugum. Þar voru
áhugi hans og dugnaður í fyrir-
rúmi þó heilsan væri þorrin. Hann
elskaði þennan stað — hann elsk-
aði þennan fjörð — þetta land.
Þessa helgi, sem við nú fylgjum
Dúdda hinstu skrefín út í legstað-
in í Stað, ætluðum við Hafnfirðing-
arnir, vinir hans, að vera á Laug-
um, að hlúa að reitnum góða. Það
verður gert, en nú án Dúdda,
drengsins, sem ekkert aumt mátti
sjá og öllum vildi gott gera. Hon-
um þótti svo vænt um að hafa
getað tekið þátt í þessu með okkur.
Dúddi var mjög ræktarsamur —
það er reyndar í eðli systkinanna
frá Laugum. Alltaf kom hann við
ef hann var á ferðinni, alltaf sendi
hann kveðju um jól og oftast
meira, árum saman sendi hann
okkur hárðfisk — þennan eina
sanna vestfirska, sem ekkert
heimsins sælgæti jafnast á við.
Þær voru svo góðar gjafirnar hans
Dúdda og þær voru gefnar af svo
miklum kærleika. En mest um
verð var þó vinátta hans.
Dúddi var mikill bókamaður.
Ég naut þess, er ég var á ferð,
að fá að gista á heimilinu á Eyrar-
götu 3, innan um safn góðra bóka
í hverju herbergi. Það var alltaf
menning kringum systkinin frá
Laugum — íslensk menning, sem
risti djúpt í sálina.
Nú eru aðeins tvö systkinanna
eftir á Suðureyri, Friðbert og
Sigurbjörg. Guðmundína á
ísafirði, Sigríður í Reykjavík,
Kristjana og Elísabet í Hafnarfirði
og Sveinn á Akureyri.
Ég votta þeim innilega samúð
mína við fráfall kærs bróður.
Einn son átti Dúddi, Sigurð,
sem alla tíð var alinn upp hjá
Sveinu systur hans og manni
hennar, Sigurði, á Akureyri. Um
leið og ég votta honum og öllum
öðrum aðstandendum samúð
mína, vil ég þakka þessum lítilláta
og hjartahreina frænda mínum
vináttu og kærleika alla tíð.
Eftir erfiða legu undanfarna
mánuði er hann nú kominn í hóp
með ástríkum foreldrum, ásamt
systkinunum Kristjáni Pétri, Jó-
fríði, Sigmundínu og Páli, sem
farin voru á undan honum.
Dúddi var barn náttúrunnar.
Hann hafði yndi af ferðalögum
hvert sem var um hans nánasta
umhverfi eða lengri ferðir innan
lands. í eina slíka fór hann með
okkur „Mundu-sonum“ sumarið
1989. Þá var Magnús bróðir minn
staddur hérlendis, en milli hans
og Dúdda ríkti alltaf mikill kær-
leikur. Sú ferð verður okkur öllum
rík og kær í minningunni. Á fjöll
í Súgandafirði gekk Dúddi fram á
síðustu ár. Það voru honum unaðs-
ferðir.
Ég kveð hann með söknuði.
Gæfumaður er genginn. Guð blessi
minningu Þórðar Péturssonar.
Hafí hann þökk fyrir allt og allt.
Ævar Harðarson,
Hafnarfirði.