Morgunblaðið - 10.11.1992, Blaðsíða 24

Morgunblaðið - 10.11.1992, Blaðsíða 24
24 MORGUNBLÁEÍIÐ ÞRIÐJUDAGUR 10. NÓVEMBER 1992 Bíður okkar nýtt skipbrot í efnahags- og atvinnumálum eftir Snæ Karlsson Þegar þetta er ritað hefur Fiski- þing setið á rökstólum. Það er sá aðili sem líklega hefur ráðið meiru um stefnumótun í fiskveiðimálum til þessa, en flestar aðrar samkom- ur þó Alþingi hafi þar að sjálfsögðu haft síðasta orðið. Fulltrúum hagsmunahópa í sjáv- arútvegi hefur nú fjölgað á Fiski- þingi. Sat þar m.a. í fyrsta skipti fulltrúi fjölmennustu hagsmuna- samtaka í fiskiiðnaði og sjávarút- vegi, frá deild fískvinnslufólks í Verkamannasambandi íslands. Er það vonum seinna. Áreiðanlega hafa hagsmunaaðilar í sjávarútvegi og fiskvinnslu bundið vonir við gifturík störf á þinginu. Það verður því miður ekki séð af niðurstöðum Fiskiþings að þar hafí tekist sátt um tillögur sem vís- uðu veginn að þeim endurbótum á aflamarkaðskerfinu sem flestir eru sammála um að nauðsynlegar séu. Fulltrúar virðast hafa tapað sér í deilur um aflamarks- eða sóknar- kerfi, fremur en að geta lagt fram tillögur sem sniðu verstu agnúana af aflamarkaðskerfinu, sem mest sátt er um. Raunar verður ekki séð hveiju sóknarmarkskerfi mundi skila þegar menn ná ekki að fiska það sem aflamarkskerfið heimilar og eru því nánast í framkvæmdinni á sóknarmarki. Hér hefðu þurft að koma fram tillögur sem tækju tillit til hags- muna byggðarlaganna. Tillögur sem settu skorður við óheftu fram- sali veiðiheimilda og tillögur sem tryggðu betri umgengni við físki- stofnana en núverandi aflamarks- stýring gerir. Náist ekki að samræma sjónar- mið um þessa hagsmuni er líklegt að menn sjái ekki aðra leið betri en að taka upp auðlindaskatt, sem gæti reynst ýmsum byggðarlögum og útgerðar- og fískvinnslufyrir- tækjum örlagaríkur. Þá er hætt við að ýmsum, sem reynt hafa að bjargast við sjósókn og fískvinnslu þyki þrengjast fyrir dyrum. Mun þá ekki lengur þurfa að velta því fyrir sér hvort til sé eitthvað sem heiti byggðastefna. En allt mun bera að sama brunni berum við ekki gæfu til að breyta núverandi fiskveiðistefnu og hugs- un í útgerð og fískvinnslu. Afkoma í sjávarútvegi í upphafí fiskiþings komu fram upplýsingar um afkomumál sjávar- útvegs, sem ekki að öllu leyti koma á óvart, en upplýsa þó að jafnvel hin grænu tré sem sumir hafa viljað kalla, útgerð vinnsluskipa, er rekin með umtalsverðu tapi. Þó munu þar einstök rekstrardæmi enn vera fyr- ir ofan núllið. Þetta er athyglisvert í ljósi þess aðstöðumunar sem útgerð vinnslu- skipa hefur haft miðað við land- vinnsluna. Má þar nefna meiri nýt- ingartíma á fjárfestingu. Að sumra dómi rangt ákveðið nýtingarhlutfall hráefnis, sem eykur aflahlutdeild þeirra miðað við önnur fískiskip um 20-30%. Þann kost að geta séð sér fyrir rafmagni á lægra verði en landvinnslan á kost á. Einnig þann ríkisstyrk sem felst í því að geta keypt tap til að koma sér hjá greiðslu skatta af þeim gróða af sjóvinnslunni, sem hingað til hefur verið ein aðalröksemdin fyrir því að breyta úr hráefnisöflun fyrir landvinnslu. Þennan kost hafa auðvitað fleiri átt. Nú að undanförnu hefur nokk- uð verið rætt um þennan aðstöðu- mun vinnslunnar á sjó og í landi. Það hafa eðlilega komið fram óskir hjá landvinnslunni um að þessi munur væri jafnaður og verður því ekki á móti mælt að um sanngimis- mál er að ræða. Ég hef ekki skilið það svo að talað væri um að leggja álögur á sjóvinnsluna, eins og ein- staka raddir þar í hópi vilja halda fram. Tilraun til að skekkja umræð- una með slíkum upphrópunum er ómálefnaleg. Sjávarútvegsráðherra sagði m.a. í ræðu sinni við setningu Fiski- þings, þar sem hann var að fjalla um verksvið Samráðshóps um bætta umgengni um auðlindir sjáv- ar: „Hópnum var ennfremur falið að fjalla um svæðaskiptingu land- helginnar milli mismunandi veiðar- færa og skipagerða og lokun svæða á uppeldissvæðum smáfísks og á hrygningarsvæðum. Þá var hópnum falið að gera tillögur um með hvaða hætti sé unnt að auka virkni veiði- eftirlits." í ályktun sambandsstjóm- arfundar Verkamannasambands ís- lands um atvinnumál frá 11. októ- ber sl. segir ma. „Veiðiflotanum verði stýrt með veiðiheimildum mið- að við ákveðin svæði á hveijum tíma og stærð og gerð skipa.“ Hér er lík hugsun á ferðinni. Hagræðing og skuldasöfnun í dag-er togarafloti okkar rúm- lega eitthundrað skip af misjafnri stærð og gerð. Ef svo fer fram sem horfír eru líkur á að hér muni verða á veiðum og í smíðum fímmtíu frystitogarar eða skip með mögu- leika til sjóvinnslu afla á næsta ári. Kostnaður við breytingu og úr- eldingu skipa yfír í vinnsluskip er umtalsverður og virðist minnkandi afla ætlað að standa undir þessari viðbótarfjárfestingu og að miklu leyti fyrir erlent lánsfé. Þeir sem hvað hæst hafa talað um hagræð- ingu í sjávarútvegi og að ekki megi auka erlendar skuldir okkar, taka eða stuðla að lántöku upp á tugi milljarða í atvinnugrein sem sagt er að sé nærri gjaldþrota. Jafnframt stækkar fískveiðiflotinn að tonna- tölu þó talað sé um nauðsyn þess að fækka sóknareiningum. Þrátt fyrir þá stækkun fískiskipa sem átt hefur sér stað, hefur veiði- slóðin lítið stækkað. Sú einokun sem orðin er með úthlutun veiði- leyfa til útgerðar virðist hafa gert menn værukæra. Veiðiflotinn er að mestu hættur að sækja út fyrir físk- veiðilögsöguna. Hugsun og áætlan- ir virðast að mestu bundnar innan tvöhundruð mílnanna. Það er kannski einföldun á málinu að varpa sök af þessu eingöngu á útgerðina. En eitthvað er að og vonandi eru menn að rumska og gera sér grein fyrir því að þær reglur sem leikið hefur verið eftir undanfarin ár eru Snær Karlsson „Það er ljóst að verka- lýðshreyfingin getur ekki fallist á aðgerðir sem fyrst og fremst leggja þungar byrðar á launafólk en hlífa fjár- magni og eignatekjum. Ef í alvöru er stefnt að samkomulagi um að- gerðir í atvinnumálum, sem létta eiga kostnaði af atvinnulífinu verður fleira að fylgja með.“ gallaðar og leiða ekki til þeirrar þróunar í atvinnuveginum sem vænst var. Því miður virðist svo að rekstrar- dæmi hinna nýju vinnsluskipa muni ekki ganga upp miðað við núver- andi aðstæður og ef samningurinn um EES verður að veruleika, sem flest bendir til, geta möguleikar þessarar útgerðar enn versnað. Nú í morgun má lesa í Morgunblaðinu, að ljóst sé að tap verði á rekstri dýrra frystitogara. Verð það sem fengist hefur fyrir frystar afurðir þessara skipa hefur verið frekar gott, en margt bendir til að það muni fara lækkandi. Markaðirnir eru að mettast og því er spáð að ferskar afurðir sæki á í samkeppn- inni. Gerist þetta veikir það augljós- lega samkeppnisstöðu sjóvinnslunn- ar. Meginhluti þeirrar vinnslu fer í endurvinnslu erlendis og er þar einnig í samkeppni við aðrar frystar fískafurðir okkar. Það er óhjákvæmilegt að endur- skoða þær ákvarðanir sem teknar hafa verið um smíði fleiri vinnslu- skipa. Þá er jafnframt orðið brýnt að endurskoða stefnuna í fiskveið- um. Móta verður stefnu um sam- setningu veiðiflotans með tilliti til eðlilegs sveigjanleika hans við nýt- ingu fískimiða. Stýra þarf honum með veiðiheimildum á ákveðnum svæðum á hveijum tíma eftir stærð og gerð skipa. Nú þarf samkomulag um varð- veislu atvinnuhátta og byggðarlaga sem alltaf hafa lifað á fískveiðum. Fólk þar á tvímælalausan rétt til að starfa við þann atvinnuveg sem það hefur haft lifíbrauð af og öðrum fremur gert fískinn að því verð- mæti sem skapað hefur þjóðarauð okkar. Samkomulag um atvinnumál Margt er nú talað um samkomu- lag um kjara- og atvinnumál, sem aðilar vinnumarkaðarins séu að gera sín í milli og ætli að leggja fyrir ríkisstjórnina til lausnar því alvarlega ástandi í atvinnumálum sem við er að etja. Hér kemur ýmislegt á óvart. Sú atvinnumála- nefnd aðila vinnumarkaðarins og ríkisstjómar, sem reynt hefur að ná samkomulagi um skjótvirkar aðgerðir í atvinnumálum hefur enn ekki lokið störfum, en boðað ér að það sé skammt undan. Fréttir af því að þar sé verið að semja um breytingar á ýmsum grundvallar- þáttum í kjarasamningi koma hins- vegar mörgum á flatt og jafnvel sumum nefndarmönnum atvinnu- málanefndar einnig. Vissulega er vandi atvinnulífsins mikill og fram hjá því verður ekki gengið að hann snertir flesta í þjóðfélaginu. En fréttir sem hafa verið að berast í fjölmiðlum undanfarið af einhveiju samkomulagi og hvað í því felist, eru öðru líklegri til að mylja undan því að samkomulag takist. Það kann að vera rétt, sem formaður VSÍ sagði í morgunútvarpi, að umræðan Sæstrengur og fullnýting orku VÁKORT Eftirlýst kort nr.: 4507 4300 0004 4817 4507 4300 0014 8568 4543 3700 0005 1246 4543 3700 0007 3075 4548 9000 0039 8729 4548 9000 0042 4962 4548 9018 0029 3011 Afgreiðslufólk vinsamlegast takiö ofangreim) kort úr umferó og sendiö VISA íslandi sundurtdippt. VEROLAUN kr. 5000,- tyrir að klófesta ktxt og visa á vágest. tozzm VISA ISLAND V Höfðabakka 9 • 112 Reykjavlk Slmi 91-671700 PltAM (W^fLÍSAR T lli ifi hS&L'* * Stórhöfða 17, við GuUinbrú, sími 67 48 44 Metsölubiad á hverjum degi! eftir Oskar Arnórsson Á 15. þingi Málm- og skipa- smiðasambands íslands, sem haldið var dagana 7. til 9. maí 1992 á Hótel Holyday Inn, var eftirfarandi ályktun um orkuflutning samþykkt: 15. þing MSÍ haldið í Reykjavík 7. til 9. maí 1992 mótmælir þeim hugmyndum sem komið hafa fram um að lagður verði sæstrengur til flutnings raforku á milli íslands og annarra landa. Bendir þingið á að með því er verið að flytja eina dýrmætustu auðlind okkar út óunna. Krafa þingsins er sú að orkan verði nýtt til atvinnuupp- byggingar hér heima. Því er hvatt til að þeir fjármunir sem stendur til að setja í hagvæmniathugun á byggingu kapalverksmðju verði notaðir til atvinnuuppbyggingar. í umræðum á þinginu bentu menn á þá staðreynd að atvinnu- leysi fer vaxandi og þörf væri á að blása nýju lífi í íslenskt atvinnulíf. Komu fram mjög skýrar skoðanir á því að fremur ætti að velja þann kost að nýta raforkuna til að byggja upp iðnað innanlands frekar en að flytja hana út óunna. Eins og fram hefur komið síðan er ekki fyrirséð annað en að út- flutta raforkan muni lenda í mikilli samkeppni við orku framleidda úr kolum og gasi, þannig að ekki er nóg að framleiða orkuna, það verð- ur að vera hægt að selja hana og því hlýtur það að vera álitlegur kostur að fylgja eftir þeim hug- myndum sem Guðmundur Magnús- son prófessor hefur sett fram nú í sumar, að semja vð Norðmenn um að reisa hér á landi álverksmiðjur í stað gamalla norskra verksmiðja sem lagðar yrðu af. í grein Edgars Guðmundssonar 24. maí sl. lýsti hann helstu rökum sem hann sér fyrir því að setja í gang það verkefni að byggja og starfrækja kapalverksmiðju á ís- landi. Verði einhvern tímann valin sú leið að flytja út raforku er hægt að taka undir rök Edgars um að þá verði hún reist hér á landi. Og ef ekki þá taki menn afstöðu til að innheimta auðlindaskatt til að vega upp mun á verðmætasköpun sem ella komi fram. En þangað til er mjög eðlilegt að menn vinni markvisst að því að reisa stoðir undir íslenskt atvinnulíf en horfí ekki í blindni eftir hugsjón- um erlendra auðhringa sem reyna að seilast í auðlindir okkar. Eftir stendur að þrátt fyrir þá bjartsýnishugsjón hans sem sett er fram í greininni varpar hann hvergi ljósi á hveijir kostirnir yrðu ef ork- an yrði nýtt innanlands til uppbygg- ingar í atvinnulífínu. Vafalaust er Edgar meðvitaður um það skiln- ingsleysi sem stjórnvöld sýna ís- lenskum iðnaði og lýsir sér í stefnu- leysi þeirra í málefnum iðnaðarins. Velti menn fyrir sér þeim stað- reyndum sem við blasa þegar hugað er að hvar næstu virkjunarkostir „Það hlýtur að vera keppikefli hverrar þjóðar að fullnýta þá orku og hráefni sem landið býður uppá í stað þess að flylja ót verð- mæti sem hrávöru eins og hefur lengst af verið hlutskipti nýlendanna.“ liggja er ljóst að þó að umframorka sé til staðar í dreifíkerfínu núna er ljóst að mjög fljótlega þarf að virkja meira. Það er alveg Ijóst að þær virkjan- ir sem byggðar hafa verið undan- farið hafa verið taldar hagkvæm- ustu virkjunarkostirnir hveiju sinni (þó byggðasjónarmið hafi komið inní). Því er líklegt að í næstu virkj- unum muni hlutfall kostnaðar á móti framleiðslu verða óhagstæðara og orkan þar með verða dýrari. í máli rafmagnsstjóra Reykjavík- ur í sjónvarpsfréttum 28. október var að heyra að það fjármagn sem Hollendingar eru nú tilbúnir til að leggja fram til hagkvæmniathugun- ar, ca. 80 milljónir króna á móti 20 milljóna króna framlagi Reykja- víkurborgar, sé ein aðalgulrótin í að ganga nú til samninga og huga í engu frekar að atvinnuppbyggingu á landinu þegar allar spár og at- vinnuleysisskýrslur benda til að enn eigi eftir að síga á ógæfuhliðina í atvinnumálum þjóðarinnar. í umræðunni um umhverfísmálin er þáttur mengunar ofarlega í um- ræðunni. Þar koma sterklega til greina þeir möguleikar sem vetnis- framleiðsla er, en eftir er að þróa flutningsaðferðir og leiðir till að geyma þessi efni. Velta má þeirri hugmynd fyrir sér að einmitt á því sviði sé verkefni sem rétt sé og tímabært að snúa sér að. Um útgangspunktinn er í sjálfu sér ekki ágreiningur, þ.e. að þörf sé á að byggja upp iðnað og at- vinnutækifæri. Aðeins verið að draga fram val- kosti, annars vegar að flytja út óunnin eða lítt unnin verðmæti og hins vegar að vinna þessi verðmæti og flytja þau síðan út fullunnin. Það hlýtur að vera keppikefli hverrar þjóðar að fullnýta þá orku og hráefni sem landið býður uppá í stað þess að flytja út verðmæti sem hrávöru eins og hefur Iengst af verið hlutskipti nýlendanna. Við erum að tala um framtíðar- stefnu í málefnum iðnaðar, stefnu sem við krefjumst af stjórnvöldum að verði mörkuð, að stjórnvöld og stjómmálamenn gangi þar á undan með góðu fordæmi. Höfundur er formnður Sveina- félags milmiðnaðarmanna á Akranesi og situr í miðstjórn M&lm- og skipasmiðasambands íslands.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.