Morgunblaðið - 08.01.1993, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. JANÚAR 1993
Guðni Vignir Guð-
mundsson
Fæddur 19. mars 1958
Dáinn 29. desember 1992
Mig langar til að minnast vinar
míns og félaga Vignis Guðmundsson-
ar örfáum orðum. Viggi, eins og hann
var ætíð kallaður, lést þann 29. des-
ember sl. aðeins 34 ára gamall.
Kynni okkar Vignis hófust fyrir
rúmum tuttugu árum er fjölskyldur
okkar fluttust í Skuggahverfið í
Reykjavík. Vignir á Vatnsstíginn og
ég á Lindargötu. Leiðir okkar lágu
fljótlega saman í gegnum fótbolta
sem við strákamir í hverfmu stund-
uðum gjaman á planinu við Lindar-
götuskólann eða niðrí Lindó eins og
við kölluðum það. Þar eð hverfíð til-
heyrði Valshverfínu skyldum við
Valsmenn verða og Valsmenn urðum
við upp frá því. Er mér óhætt að
segja að Vignir hafi gert einkunnar-
orð séra Friðriks Friðrikssonar stofn-
anda KFUM og Vals, að sínum, „Lát-
um kappið aidrei bera fegurðina of-
urliði", ekki hvað síst er skákíþróttina
varaði.
I skuggahverfínu var oft glatt á
hjalla og margt brallað í stómm
stráka hópi og oft svo langt fram
eftir kvöldum að foreldrar okkar voru
farnir að hafa áhyggjur. Sennilega
hefur þá skákáhugi okkar bundið
okkur þeim tryggðarböndum í upp-
hafí, sem aldrei slitnuðu öll þessi ár.
Sá sterki þáttur í kynnum okkar
Vigga, ásamt sameiginlegum áhuga
á knattspymu og tónlist, var upp-
spretta margra ánægjustunda. í tón-
listinni skipaði breska hljómsveitin
Jethro Tull jafnan hæstan sess og
var Ian Andersson forsprakki sveit-
arinnar í miklu uppáhaldi hjá Vigga,
en jafnframt höfðaði klassísk tónlist
til hans, sérstaklega hin síðari ár.
Viggi var vel að sér á ýmsum sviðum
og viðræðugóður um alla hluti og
mat ávallt andleg lífsgæði meir en
—Minnmg
veraldleg. Honum á ég mikið að
þakka.
Ótal minningar flögra um hugann.
Heima hjá Vigga á Vatnsstígnum var
oft eins og lítið félagsheimili fyrir
okkur nánustu vini hans; Jóhann
Ársæl, sem nú er í fragtsiglingum,
Magnús Gunnar lögregluþjón og
Valdimar Unnar, sem lést sviplega í
umferðarslysi í London árið 1988,
þar sem hann var við nám. Sigrún,
móðir Vignis, og Einar fósturfaðir
hans sýndu okkur oft mikið umburð-
arlyndi þegar við vorum allir saman
komnir upp á lofti, undir súðinni, og
þurfti stundum ekki alla til. Þó sam-
band Magga og Unnars við Vigga
hafí orðið slitróttara með árunum var
þó hist yfir spilum og tafli á eins til
tveggja ára fresti og þá auðvitað
heima hjá Vigga.
Árið 1977 dundi mikil ógæfa yfír
er Vignir greindist með MS-sjúkdóm-
inn. Reyndist það honum afar erfítt
bæði andlega og líkamlega og sætti
hann sig aldrei fyllilega við hlut-
skipti sitt. Versnaði honum stöðugt
uns hann varð bundinn við hjólastól
rúmlega tvítugur að aldri og átti
hann ekki afturkvæmt úr honum.
Naut hann mikils og góðs stuðnings
frá MS-félaginu og minntist hann oft
á þann góða félagsskap og þá umönn-
un er hann naut í húsakynnum félags-
ins í Álandi í Reykjavík.
Mikil breyting varð á högum Vigga
er hann stofnaði sitt eigið heimili um
áramótin 1988-89 á Hverfísgötu 54,
en örlögin hafa hagað því þannig að
hann naut þess ekki nema fjögur ár.
Jóhann Ársæll (Jói), sem ég minntist
á áður, hélt tryggð við Vigga alla tíð
og ávallt kom hann færandi hendi til
hans þegar hann kom úr siglingum,
og oftar en ekki var minnst á Jóa
er við Viggi spjölluðum saman.
Eins manns er enn ógetið í þessum
vinahópi, en það er Birgir, mágur
Vignis, og hófust þau kynni 1979.
Var hann ásamt Jóa og undirrituðum
hinn fasti kjami í vinahóp Vigga og
féll hann strax vel inn í þann hóp
eins og um æskuvin hefði verið að
ræða, enda áhugamálin flest hin
sömu. Er það einlæg ósk mín að
okkur hafí tekist að gefa Vigga eitt-
hvað jákvætt af okkur, því svo sann-
arlega gaf hann okkur mikið.
Ég vil að lokum biðja góðan Guð
að styrkja ástvini Vignis, Sigrúnu og
Einar, systkini hans þau Tobbu,
Gumma og Þórunni og fjölskyldur
þeirra og Jóa, elskulegan vin hans.
Kaliið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Gunnar Th. Gunnarsson.
Mig langar að minnast vinar míns
Guðna Vignis Guðmundssonar er lést
fyrir aldur fram 29. desember. Vign-
ir, eins og hann kaus að kalla sig,
var fæddur í Bolungarvík 19. mars
1958. Foreldrar hans voru Sigrún
Guðlaugsdóttir og Guðmundur Óli
Guðmundsson. Vignir var næstyngst-
ur fjögurra systkina, þau eru Þórunn,
fædd 1944, Guðmundur, fæddur
1949, og Þorbjörg, fædd 1959. Nítján
ára gamall greindist Vignir með
MS-sjúkdóminn og var bundinn að
mestu við hjólastól síðustu 10 ár og
alveg allra síðustu ár. Vignir stund-
aði nám við MH, en varð að hverfa
frá námi vegna veikinda er herjuðu
á. Vignir ólst að mestu upp í Reykja-
vík og var borgin honum einkar kær,
vildi helst ekki annarstaðar vera,
hann bjó á Hverfísgötu með gott út-
sýni til Esjunnar sem honum þótti
mikið augnayndi. Vignir missti föður
sinn 11 ára gamall, en móðir hans
giftist aftur Einari Magnússyni.
Vignir talaði oft um hve hann væri
„heppinn að eiga bestu mömmu í
heimi, hún gerir allt fyrir mig eins
og hún getur,“ sagði hann og tók
fram dýrindis mat sem hún hafði
fært honum, „og bakkelsið hennar
mömmu, ekkert bragðast betur“.
Systkini Vignis voru honum mjög
náin, Guðmundur var Vigni oft innan
handar og Birgir maður Þorbjargar
reyndist honum sem annar bróðir,
hjá Þórunni systur sinni og fyölskyldu
hennar á ísafírði dvaldist Vignir oft
í nokkrar vikur á ári í góðu yfírlæti
og nú síðast í nóvember sl. Vignir
og Lína dóttir Þórunnar áttu sameig-
inleg áhugamál þar sem tónlistin
var, en Lína dvelur nú í Ameríku við
tónlistamám. Einhveiju sinni er
Vignir kom að vestan bauð hann mér
í skötu að hætti vestfírskra, en þaðan
var hann ættaður. Vignir átti þijá
nána vini, þá Birgi Ægisson, Gunnar
Th. Gunnarsson og Jóhann Siguijóns-
son, og litu þeir inn til Vignis þegar
tækifæri gafst og var þá teflt af
kappi og rifjaðir upp síðustu leikir
úr knattspymunni en Vignir hélt með
Mál íji^í og menning
Síðumúla 7 - 9, sími; 68 85 77 • Laugavegi 18, sími: 2 42 40
91-í 992-1993-1994-1
BANTEX BREFABINDI
Magn 20 stk.
Verö 6.120,- kr.
Tilboð 4.498,- kr.
Það sparast
1.627,- kr.
ÞAÐ SPARAST ALLT AÐ 20%
Á ÖÐRUM VÖRUFLOKKUM EF KEYPT ER
í HEILUM KÖSSUM!
PLASTMÖPPUR, GATAPOKAR, SKIPTIBLÖÐ, STAFRÓF,
REIKNIVÉLARÚLLUR, TÖLVUMIÐAR, TÖLVUBINDI,
DISKLINGABOX OG MARGT FLEIRA Á TILBOÐSVERÐI!
8
s
o
cg
2
Œ
O
Val í gegnum þykkt og þunnt, og
hafði sjálfur verið flínkur með boltann
sem strákur, einnig fylgdist hann
grannt með enska boltanum í sjón-
varpinu. Vignir var seinþreyttur við
að setja plötur á fóninn og var þá
gaman að sjá hann pijóna á hjóla-
stólnum í takt við músíkina þegar
vel lá á honum. Stökum sinnum gat
Vignir átt það til að vera hijúfur á
yfirborðinu en sjá hijúfí staldraði
stutt við, og helst vildi hann aldrei
leggjast til svefns öðravísi en að vera
sáttur við samferðafólkið. Vignir lét
sér fátt óviðkomandi í þjóðmálaum-
ræðunni og hugleikin vora honum
samskipti fólks, sagði til dæmis eitt
sinn: „Hugsaðu þér að til séu menn
sem eru giftir sömu konunni ár eftir
ár án þess að tjá henni ást sína, ef
ég ætti konu myndi ég segja henni
það á hveijum degi.“ En þá sagði ég
að mér fýndist það hljóma eins og
biluð plata! Vignir sagði þá: „Mér er
alveg sama, ég mundi í það minnsta
segja konunni minni það á laugardög-
um og láta hana svo einhvernveginn
finna það hina dagana." Vigni vora
umferðarmál ofarlega í huga og þótti
með ólíkindum hve menn vora óvark-
árir í akstri eins og eitt sinn er við
urðum vitni að er ekið var á kyrrstæð-
ann bíl fyrir utan gluggann hjá hon-
um með þeim afleiðingum að þeim
tveim bílum yrði ekki ekið framar og
sagði eitt sinn er honum ofbauð
umferðargnýrinn, að bílstjórar ækju
oft um Hverfísgötu eins og hún væri
„hraðbraut í óbyggðum". Gott þótti
Vigni að maður hringdi á undan sér
áður en litið var inn hjá honum og
skammaði mig fyrir hve fljót ég var
í ferðum stundum og sagði: „Ætlarðu
kannski að lenda í hljólastól eins og
ég,“ þetta varð til þess að ég dró
smám saman úr hraða án þess að
ég nefni nokkrar tölur þar um.
Vignir hafði gaman af ljóðum góð-
skáldanna og var hrifinn af hending-
unni „aðgát skal höfð í nærveru sál-
ar“ eftir Einar Benediktsson og hafði
hana oft yfír og reyndar kvæðið allt.
Vignir sem átti ágætt plötusafn,
sagði stundum: „Ég vildi að ég hefði
fæðst svona 2-3 áram á eftir Gumma
bróður, þá hefði ég náð betur Bítla-
tímabilinu og allri þeirri geijun er
átti sér stað á áranum 1963-1973“
-en það fannst mér nú ekki, nema að
síður væri svo vel var hann heima í
þessu tímabili og oft vissi hann sög-
una á bak við lögin. Átrúnaðargoð
Vignis var Ian Andersson, höfuðpaur
Jethreo Tull, og var það honum ekki
lítils virði að geta loksins, loksins
barið þá augum á Akranesi nú í sept-
ember síðastliðinum, er við Vignir
ásamt þeim vinunum Bigga og Gunna
fóram á ógleymanlega tónleika og
urðu þeir til þess að Vignir orti ljóð
um þessa tónleika er lyftu honum í
hæstu hæðir á túlípanann tölvuna
sína. Skömmu áður, eða í ágúst, lá
Vignir með hastarlega nýrnasýkingu
á sjúkrahúsi en sagði þá, ef ég verð
orðinn góður þegar Jethro Tull koma
til landsins er þetta allt í lagi, og það
stóðst. Vignir hafði næmt eyra fyrir
íslensku máli, einnig þótti honum
enska skemmtileg og var fljótur að
fletta upp í orðabók og glósa hjá sér
þegar nýtt orð rak á fjörarnar. Vign-
ir átti ágætlega búinn bíl, BMW-bif-
reið með bílasíma, og þótti honum
gott að koma við hjá mömmu sinni
og Einari um helgar, einnig lagði
hann leið sína oft í MS-félagið og
vildi hag þess félags sem mestan.
Eins og áður hefur verið vikið að var
Vignir oft veikur vegna sjúkdómsins,
en gerði ekki mikið úr því, sagði oft
,já, en svona er lífíð" en sjáanlegt
var í augum hans er hann var þjáður
með bakverki og eins var það að
fætur hans vora sífellt að gera honum
erfiðara fyrir, en allt síðastliðið ár
var vinstra hné hans alveg kreppt,
sjónin var líka farin að gefa sig.
Fannst mér oft með ólíkindum hve
þolgóður Vignir var á erfiðum stund-
um. Til stóð að Vignir flytti í nýtt
húsnæði Öryrkjabandalagsins nú á
nýja árinu en örlögin hafa hagað því
á annan veg. Ég vil að endingu þakka
Vigni vini mínum samverana og óska
honum góðrar ferðar á vit nýrra
heimkynna, ættingjum og vinum
hans sendi ég mínar samúðarkveðjur.
Háa skilur hnetti
himingeimur,
blað skilur bakka og egg;
en anda, sem unnast,
fær aldregi
eilífð að skilið.
(Jónas Hallgrímsson)
Helga Jónsdóttir.