Morgunblaðið - 10.03.1993, Blaðsíða 30

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 10. MARZ 1993

Minning-
*
Jón Kristinn Agústs-
son prentari
Það hvarf á braut, sem aldrei aftur kemur
í orðum, formum, litum, tónastraumi.
Vér skynjum óljóst, eins og væri’ í draumi,
þann undramátt, er hvergi staðar nemur.
Og þótt vér kannski kjósum annað fremur,
þá knýr hið nýja’ á dyr með fima valdi,
hver aldan rís með hærri’ og hærri faldi
hvort hlaupið stendur lengur eða skemur.
Og þú ert sjálfur annar en þú varst
og annað nú sem vekur hryggð og gieði
en forðum, meðan æskan átti völd.
Þótt allir dagar eigi’ að lokum kvöld
skal eigi bera þungan harm í geði,
en standa af sér strauma’ og bylja kast.
(Þorsteinn Halldórsson, heiðurs-
félagi Hins íslenska prentarafé-
lags og hirðskáld stéttarinnar.)
Jón Kristin Ágústsson er látinn.
Hann var fæddur í Reykjavík 9.
september 1917, sonur hjónanna
Þórdísar Kristjánsdóttur og Ágústs
Jónssonar keyrara.
Það rifjast upp minningar um
góðan dreng og hugurinn leitar
langt aftur í tímann.
Eg var ekki hár í lofti er ég
heyrði Jón Ágústsson fyrst nefnd-
an og auðvitað var það í tengslum
við hesta og kappreiðar, en Jón
var hestamaður góður og eftirsótt-
ur knapi og tók oft þátt í kappreið-
um Hestamannafélagsins Fáks
sem haldnar voru á skeiðvellinum
við Elliðaár hér fyrr á árum. Jón
vann oft til verðlauna á góðum
gæðingum, en elsti bróðir minn,
Ásgeir, var einnig knapi og fékk
ég þá að fylgjast með á skeiðvellin-
um.
Á þessum árum var Jón í ýmsum
trúnaðarstörfum fyrir Fák og til
margra ára var hann í ritnefnd
tímaritsins „Hesturinn okkar" sem
gefíð er út af Landssambandi
hestamannafélaga. „Hesturinn
okkar“ var prentaður í Prentsmiðj-
unni Odda og auðvitað lét Baldur
Eyþórsson prentsmiðjustjóri hesta-
manninn og setjarann Jón Ágústs-
son hafa verkið, en Jón og Baldur
voru gamlir samstarfsmenn úr Al-
þýðuprentsmiðjunni og perluvinir.
Jón Ágústsson hóf nám í setn-
ingu 1. júní 1938 hjá mági sínum
Jóni H. Guðmundssyni, prentara
og ritstjóra, sem rak Prentstofu
J.H.G., en hún hætti störfum ári
síðar. Jón lauk námi í Alþýðuprent-
smiðjunni 1. desember 1942 og var
hann í síðasta árgangi sem lauk
prentnámi (setjari) á fjóru og hálfu
ári.
Árið 1942 hóf ég nám í Guten-
berg, fyrst sem setjari og síðar í
prentun, en á þeim árum voru
„lærlingar" yfirleitt látnir kynnast
báðum námsgreinunum, setningu
og prentun, til að læra að umgang-
ast verkefnin, læra að lesa skrifuð
handrit, læra á „materíalið" og
prentaradönskuna. Þetta var skóli
hinnar svörtu listar.
Þá kom Jón Ágústsson aftur í
sjónmál, nú sem varaformaður
nýstofnaðs Prentnemafélags.
Upp frá því hófust kynni okkar
sem með árunum urðu að órjúfan-
legri vináttu — vináttu þar sem
margs er að minnast.
Að minnast Jóns Ágústssonar
opinberlega er jafnframt að minn-
ast Hins íslenska prentarafélags,
það samtengdur var hann prent-
arafélaginu í yfír 50 ár.
Jón var félagsþroskamaður enda
snemma kosinn.til trúnaðarstarfa
í þeim félögum sem hann var með-
limur í, t.d. Fáki, í'stjóm Alþýðu-
flokksins til margra ára, enda eld-
heitur krati og lét aldrei bilbug á
sér finna á pólitísku sviði hvað'sem
á gekk í krataflokknum, í banka-
stjóm Alþýðubankans, eldheitur
Framari og lét sig sjaldan vanta á
völlinn þegar Framar kepptu. En
mestan og lengstan tíma helgaði
hann krafta sína Hinu íslenska
prentarafélagi. Þar starfaði hann
meira og minna í öllum nefndum
prentarafélagsins og þá oftast sem
formaður nefnda.
Jón var formaður HÍP á ámnum
1966 til 1971 eða þar til hann
gerðist framkvæmdastjóri Lífeyr-
issjóðs prentara og vann þar til
sjötugs er hann lét af störfum
vegna aldurs.
Eins og í öllum málum HÍP vann
Jón sér traust og vináttu allra er
samskipti höfðu við Lífeyrissjóð-
inn.
Mörg stórmálin hafa litið dags-
ins ljós, aðeins fá talin hér, t.d.
stytting vinnuvikunnar úr 48
stundum í 40 eða 5 daga vinnuvik-
t
Ástkær fósturdóttir mín, sambýliskona, móðir og tengdamóðir
okkar,
SOFFÍA JÓNA VATNSDAL JÓNSDÓTTIR,
Gyftufelli 16,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Bústaðarkirkju fimmtudaginn 11. mars
kl. 13.30.
Arina Ibsen,
Eyjólfur Agnarsson,
Kristrún Arina Pálsdóttir Hoydal, Jeff Hoydal,
Jón Bergmann Pálsson, Dahlia Gutierrez Pálsson,
Páll Axel Pálsson,
t
Ástkær móðir okkar,
JAKOBÍNA ODDSDÓTTIR,
Háaleitisbraut 32,
lóst á Hvítabandinu mánudaginn 8. mars.
Krístbjörg Guðmundsdóttir
og Fanney Magnúsdóttir.
t
»Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
JÓNJÓNSSON
verkstjóri,
Hrafnistu, Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í dag, miðvikudaginn
10. mars, kl. 13.30.
Guðni Jónsson, Þórunn Haraldsdóttir,
Rútur Jónsson, Eva Benjamínsdóttir,
Heiða Jónsdóttir, Þorgeir Bergsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
an — stofnun lífeyrissjóðsins, að
öll aukavinna var greidd með 100%
álagi á dagvinnu, fjölgun veikinda-
daga og fjölgun orlofsdaga.
Jón vann ötullega að undirbún-
ingi og sameiningu fjögurra bóka-
gerðarfélaga í eitt félag. Þetta var
stór ákvörðun og vandasöm, taka
þurfti tillit til allra félaganna sem
höfðu ólíkan bakhjarl, ólíkan fé-
lagsmannafjölda og ólíka samn-
inga við atvinnurekendur. Þetta
var ekki þrautalaust, marga hnúta
varð að leysa og þá jafnframt að
herða aðra, en sameiningin tókst
giftusamlega og Félag bóka-
gerðarmanna var stofnað í nóvem-
ber 1980.
Það er altalað að Hið íslenska
prentarafélag hafí átt því láni að
fagna að eiga fórnfúsa og ágæta
forystumenn sem verið hafa langt
á undan sinni samtíð. Ekki aðeins
hvað varðar launamál eða stétt-
arfélags- og hagsmunamál heldur
einnig að styrkja aðstöðu félagsins
og verða félagsmönnum að liði.
Það sýnir best er prentarafélagið
keypti hið glæsilega hús á Hverfís-
götu 21.
Þá var gert landnám í hinum
sæla og fagra Laugardal og keypt
jörðin í miðjum dal — Miðdalur —
árið 1941. Sá sælureitur, sem að-
eins var lágt og lítið skógarkjarr,
er nú orðinn að einum fegursta
skógarreit á Suðurlandi og ára-
langur draumur rættist, því strax
1942 heija 14 prentarar byggingu
sumarbústaða með meiri bjartsýni
og stórhug en fjárhagslegri getu.
Hér var verið að ryðja algörlega
nýja braut í sögu verkalýðssamtak-
anna, að byggja slíkt sumarbú-
staðahverfi sem reis í þessum
fagra sæludal og undravert var
hvað forystumennimir voru fund-
vísir á staðarval. Nú eru sumarbú-
staðimir orðnir yfír sjötíu talsins
og þúsundir prentara og aðstand-
enda þeirra hafa notið dvalar í
sveitasælunni og teygað að sér
tært fjallaloftið, notið hvíldar og
hollrar útivistar.
Jón varð fullgildur félagsmaður
HÍP 1943 og strax á næsta aðal-
fundi var hann kosinn í fyrstu
nefndina og þá mikilvægustu —
fasteignanefndina, en þessar stór-
eignir féllu undir hana og allt það
umstang hvíldi á fasteigna-
nefndarmönnum.
Og enn rætast draumar. 1. maí
1960 var fyrsta skóflustungan tek-
in að byggingu fjögurra íbúða or-
lofsheimilis prentara á svonefndum
Höfða, fögrum stað þar sem haft
var að leiðarljósi að heimilið félli
vel inn í landslagið. Hið íslenska
prentarafélag var fyrst allra verka-
lýðssamtaka til að byggja orlofs-
heimili fyrir félaga sína. Jón var í
orlofsheimilanefndinni frá upphafi
og sá um byggingarframkvæmdir,
en verktakar tóku að sér að gera
heimilið aðeins meira en fokhelt,
gengu frá tréverki innan dyra og
luku því í júlímánuði.
Sú vinna sem eftir var þá við
orlofsheimilið, að fullgera það svo
hægt væri að láta félögum og fjöl-
skyldum þeirra líða sem best, lenti
á Jóni, Kjartani Ólafssyni starfs-
manni HIP, Pálma Arasyni og
mér, og með okkur tókst sú vin-
átta sem ekki hefur borið skugga
á síðan. Eftir þetta hvíldi öll um-
sjón og lagfæringar og eiginlega
allt sem gera þurfti í Miðdal á
okkur fjórmenningunum. Um þess-
ar mundir fæddist hjá okkur hug-
myndin að stofnun orlofsheimilis-
sjóðs, að atvinnurekendur greiddu
0,25% af launum í sjóðinn.
Kjartan Ólafsson andaðist 1970
og ég flyst til Akureyrar 1971 og
enn varð breyting. Já, í Miðdal
höfum við vinirnir átt margar
sælustundir með fjölskyldum okk-
ar. Jón var iðinn og sívinnandi og
nú seinni ár vildi hann helst hvergi
annars staðar vera en í sínu Há-
koti, en svo nefndi hann bústað
sinn, við að dytta að og lagfæra,
gaf sér þó stundum tíma frá ann-
ríki að koma í heimsókn í Sæluna
til eftirlits og fá sér kaffisopa eða
annað snarl sem á borðum var.
Jón og Pálmi komu oft í heim-
sókn hingað til Akureyrar og
dvöldust hjá okkur Herdísi sem var
nýtt ljós í hans vinahópi og Herdís
dáði Jón.
Rifja verður upp þegar hann
kom norður til að kenna mér að
renna fyrir lax, en Jón var laxveiði-
maður góður og fískinn. Við veidd-
um í Svartá og Eyjafjarðará og
við fórum á skíði í Hlíðarfjall, en
Jón hafði aldrei stigið á skíði fyrr.
Þeir voru svaramenn okkar Her-
dísar er við giftum okkur, þeir
fluttu með okkur búslóðina í nýju
íbúðina okkar í Heiðarlundi og
þeir fluttu með okkur nýja sumar-
bústaðinn austur í Bárðardal sem
ég hafði smíðað ásamt tengdaföður
mínum hér á Akureyri. Já, þakklát
erum við Herdís Jóni fyrir umsjón
hans á bústað okkar, Sælunni í
Miðdal, og alltaf þegar við komum
suður voru Jón og nú seinni árin
Friðjón, tengdasonur hans, búnir
að slá grasblettinn í kringum Sæl-
una og græna dregilinn hennar
Herdísar, en svo nefndu þeir heim-
t
Ástkær sambýlismaður minn, sonur og
faðir okkar,
GUÐBJARTUR BENEDIKTSSON
múrarameistari,
Brekkubyggð 5,
Garðabæ,
lést í Landspítalanum 7. mars.
Útförin fer fram frá Víðistaðakirkju
föstudaginn 12. mars kl. 15.00.
Kristín Árnadóttir,
Benedikt Viggó Jónsson,
Guðrún Guðbjartsdóttir,
Lilja Guðbjartsdóttir,
Vigdis Guðbjartsdóttir.
t
Innilegar þakkirtil hinna fjölmörgu, sem
sýndu okkur samúð við andlát og útför
ÁRSÆLS GUÐJÓNSSONAR,
Höfn,
Hornafirði,
og heiðruðu minningu hans með blóm-
um, krönsum, minningargjöfum og
nærveru sinni.
Sérstakar þakkir til hjúkrunarfólks á
Landakotsspítala fyrir frábæra hjúkrun
og umönnun í langri sjúkrahúslegu.
Guð blessi ykkur öll.
Jónfna Brunnan,
Birgir Ársælsson, Aðalheiður Árnadóttir,
Ólafur Guðjón Ársælsson,
Bragi Ársælsson, Birna Oddgeirsdóttir,
Jóhann Heiðar Ársælsson
og barnabörn.
reiðina að bústað okkar.
Ljúfar minningar um vin og
góðan dreng hrannast upp.
Jón var gerður að heiðursfélaga
Prentnemafélagsins 1965 og heið-
ursfélagi Hins íslenska prentarafé-
lags 1972.
Jón var kvæntur Halldóru Guð-
mundsdóttur sem lengi vann í Al-
þýðuprentsmiðjunni og áttu þau
fjögur börn. Þau slitu samvistir.
Börn þeirra eru: Sigurður, fram-
reiðslumaður, búsettur með fjöl-
skyldu sína á Höfn í Hornafirði;
drengur sem andaðist rúmlega
mánaðargamall; Þórir Ágúst,
framreiðslumaður, ókvæntur; og
Margrét, en maður hennar er Frið-
jón Alfreðsson og eiga þau dóttur
og tvo syni. Nú seinni árin hefur
Jón búið hjá þeim ágætu hjónum
og notið hlýju og unaðar á fallegu
heimili þeirra í Langagerði 30.
Jón minn, hvíl þú í friði, friður
Guðs þig blessi.
Við vottum öllum aðstandendum
samúð okkar.
Herdís Gunnlaugsdóttir,
Friðrik Ágústsson.
Allt orkar tvímælis þá gjört er.
Þessi orð komu í hug minn er ég
settist niður til að festa á blað
kveðju til vinar míns, Jóns Kristins
Ágústssonar prentara, en hann lést
mánudaginn 1. mars sl. eftir harða
baráttu við erfiðan sjúkdóm. Um
Jón mætti skrifa langt mál svo víða
hefur hann stigið niður fæti á lífs-
leiðinni og alls staðar til góðs. Ég
læt aðra um að tíunda öll hans
spor. Það er ætlun mín með þessum
fátæklegu orðum að kveðja Jón og
þakka honum vináttu í starfí og
leik síðastliðin 40 ár.
Þær eru orðnar margar ferðirnar
sem við höfum farið saman í veiði
og til fjalla þó að flestar hafí þær
þó verið austur í Miðdal þar sem
við eigum-sumarbústaði. Jón nefndi
sinn bústað Hákot, en þar var þó
enginn kotbúskapur, allt í röð og
reglu og snyrtimennskan leyndi sér
ekki þegar þar var komið í hlað.
Rennisléttar grasflatir og tré og
runnar þar um kring. Þetta var
hans unaðsreitur og þar vildi hann
helst dvelja í návist við börn sín,
bamaböm og vini.
En þetta áttu aðeins að vera örfá
kveðju- og þakklætisorð til góðs
vinar. Við Nína þökkum þér langa
vináttu og tryggð, vináttu sem aldr-
ei bar skugga á. Guð blessi þig og
varðveiti. Bömum, tengdabörnum
og bamabömum sendum við inni-
legar samúðarkveðjur.
Pálmi Arason.
í hlóniiisUrry(iii!>;Tini
vió öll la-Uilæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 19090
Erfidrykkjur
Glæsileg kalfi-
lilaðborð íiUlegir
salir og injög
góð þjónustíL
llpplýsingar
ísíma 22322
FLUGLEIDIR
HÍTEL 10FTLEIBIR