Morgunblaðið - 01.04.1993, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 1. APRÍL 1993
45
Nótt í borginni
Kvikmyndir
Arnaldur Indriðason
Nótt í New York („Night and
the City“). Leikstjóri: Irwin
Winkler. Handrit: Richard
Price, byggt á sögu Geralds
Kersh. Aðalhlutverk: Robert De
Niro, Jessica Lange, Alan King.
Síðast þegar þau léku saman
voru Robert De Niro og Jessica
Lange svarnir óvinir í spennu-
myndinni Víghöfða. Regnboginn
hefur frumsýnt nýja mynd með
þeim, Nótt í New York („Night
and the City“), þar sem samband-
ið er öllu elskulegra.
Eins og svo margar myndir að
vestan er þessi endurgerð. En á
meðan þær eru svona skemmtileg-
ar, vel leikriar og gerðar er erfitt
að setja út á endurunnar hug-
myndir. Nótt í New York er fynd-
in og vel skrifuð, ör og hröð en
alltaf nöturleg og jafnvel óþægileg
úttekt á heimsmynd þess sem
verður alltaf undir í lífinu, þess
sem hreppir aldrei ameríska
drauminn, þess sem situr fastur í
sama farinu og óvíst er að læri
nokkurntímann af mistökum sín-
um. Og hún er frábærlega leikin,
sérstaklega af hinum kraftmikla
De Niro, sem er hjartá hennar og
sál.
Frumgerðin er eftir Jules Dass-
in og var filmuð 1950 með Ric-
hard Widmark og Gene Tierney.
Richard Price er handritshöfundur
nýju myndarinnar, sem Irwin
Winkler leikstýrir, en myndimar
eru byggðar á sögu Geralds Kersh.
Fyrri myndin gerðist í London en
Price flutti söguna til New York.
De Niro leikur efnalítinn lögfræð-
ing sem er í tygjum við eiginkonu
bareiganda (Lange) og eygir tæki-
færi til að auka tekjurnar á tals-
j vert Iangsóttri og áhættusamri
ráðagerð. Hann ætlar að skipu-
leggja hnefaleikakeppni en fær
í ráðandi veðmálatröll á móti sér
og lendir í slæmum málum.
De Niro er stórkostlegur sem
| ódýri lögfræðingurinn sem sífellt
er að reyna að finna leiðir til að
auðgast í þessari bragðmiklu film
noir sögu. Hann er þriðja flokks.
Lægsta sort. Hann eltist við
sjúkrabílana í von um slysamál,
kjafturinn á honum, uppfullur af
áformum, stoppar ekki, götustæl-
arnir, handahreyfingarnar, kostu-
leg svipbrigðin; allt er þetta full-
komnað af De Niro. Bestur er
hann þegar hann er að -reyna að
selja glataðar hugmyndirnar sínar
í
mönnum sem era þreyttir á hon-
um, slá lán hér, fá velvild þar.
Þar fyrir utan á hann í brösum
með einkalífið. Lange, sem heldur
framhjá manninum sínum með
lögfræðingnum, á líka drauma um
betra líf og vill flytjast í burtu.
En bareigandinn maðurinn hennar
kemst að öllu saman. Eins og lög-
spekingurinn hafi ekki nóg á sinni
könnu.
Lange er skemmtilega sjúskuð
og þreytt á öllu saman en Nótt í
New York er De Niro mynd. Price
hefur samið handrit sem gefur
leikaranum efni í eitt af hans bestu
hlutverkum síðustu ára og Winkler
skapar honum umhverfi við hæfi,
stræti, bari, íbúðir og skemmur
sem gefa myndinni raunsæi en líka
hrörlegt og dapurlegt andrúms-
loft. Yfirbragðið, fyrir utan svart-
an húmorinn, er ekki upplífgandi.
Kynlífið í öllum þessum látum er
einn snöggur upp við vegg í ein-
hveiju skuggasundinu. En ástin
þarf ekki að vera minni fyrir það.
Og Irwin magnar á frábæran hátt
hraðann stig af stigi, ráðagerðir
lögfræðingsins vinda uppá sig og
hann er alltaf við það að missa
tökin á þeim, örvæntingin eykst
og magnast, hann þarf sífellt að
selja sig ódýrar þangað til þetta
verður kapphlaup upp á líf og
dauða.
Aukaleikararnir eru stórkost-
legir. Grínistinn Alan King er
kostulega harðneskjulegur sem
óvinur De Niros, Jack Warden er
í manndrápsskapi í hlutverki bróð-
ur hans, Eli Wallach er okurlánari
sem vill honum vel og Cliff Gor-
man kokkálaður barþjónninn. Það
er aðeins í endinn sem Nótt í New
York svíkur lit, lokin eru fáránleg,
en annars er hér bráðgóð bíómynd
á ferðinni.
Bragðlitlir bragðarefir
Bragðarefir („Mo’ Money“).
Sýnd í Stjörnubíói. Leikstjóri:
Peter MacDonald. Handrit:
Damon Wayans. Aðalhlutverk:
Damon Wayans, Marlon Way-
ans, Stacey Dash, Joe Santos
og John Diehl.
Damon Wayans, sem þekktast-
ur er hér á landi sem félagi Bruce
Willis í hasarmyndinni Síðasta
skátanum, er heilinn á bak við
gamanspennumyndina Bragða-
refi. Hann er einn af framleiðend-
unum, hann skrifar handritið og
fer með eitt aðalhlutverkið. Bróðir
hans Marlon fer með annað aðal-
hlutverkið. Hvorugum tekst að
gera nokkuð af viti úr myndinni.
Leikstjóri er Peter MacDonald,
sem gerði gott, úr lokakafla
Rambótrílógíunnar, en honum
tekst illa að vinna úr handriti sem
er í senn sakamálasaga og lýsir
Böggull fylgir skammrifi
Uppgjörið („Article 99“). Sýnd
í Háskólabíói. Leikstjóri: How-
ard Deutch. Aðalhlutverk: Ray
Liotta, Kiefer Sutherland, John
Mahoney, Lea Thompson, For-
est Whitaker, Eli Wallach.
Uppgjörið með Ray Liotta og
Kiefer Sutherland er gamansöm
ádeila á ókeypis heilbrigðiskerfí
það sem stendur uppgjafaher-
mönnum til boða í Bandaríkjunum.
Myndin gerist á spítala fyrir upp-
gjafahermenn þar sem allt er í
niðurníðslu og stjórnun spítalans
gengur öll út á að aðstoða ekki
þá fyrrum hermenn sem þangað
leita, vísa þeim frá, neita þeim um
uppskurði og lækningu.
Grein 99, sem er titill myndar-
innar, svipar til „Catch 22“. Bögg-
ull fylgir skammrifi. Samkvæmt
grein 99 á fyrrum hermaður rétt
á ókeypis læknisþjónustu en að-
eins ef hann getur tengt sjúkdórri-
inn eða meinin beint verunni í
hernum. Sumsé: Ef þú ert alvar-
lega veikur átt þú ekkert erindi á
spítalann. Þessu una hermennirnir
illa og sérstaklega læknar þeir sem
aðalleikarar myndarinnar leika og
því hafa þeir komið upp sérstöku
kerfi innan spítalans sem miða að
því að fela sjúklinga fyrir spítala-
stjórninni þangað til þeir komast
í viðeigandi aðgerð. En fjárveiting
til spítalans er svo naum að upp-
skurðir þekkjast varla lengur.
Þetta er umhverfið sem myndin
gerist í og það tekur talsverðan
Tvífaraflækja
| Tvífarinn („Doppelganger").
3 Sýnd í Laugarásbíói. Leikstjóri:
Avi Nesher. Aðalhlutverk: Drew
| Barrimore.
í hryllingsmyndinni Tvífaranum
leikur Drew Barrimore, fyrram
barnastjarna en verðandi kyn-
þokkadís, unga geðtruflaða stúlku
sem grunuð er um að fremja voða-
verk. Geðlæknirinn hennar fær
hana þó lausa á þeirri forsendu
að hún sé geðklofi svo hún getur
barasta flutt í nýja borg og inn til
þekkilegs ungs rithöfundar þar
sem ýmislegt afar gruggugt heldur
áfram að eiga sér stað í kringum
hana.
Tvífarinn er þriðja flokks hroll-
vekja með söguþræði sem er svo
g margklofinn og óskiljanlegur að
™ persóna Barrimore virðist næstum
því eðlileg í samanburði. Leikstjóri
;i er Avi Nesher en stjórn hans og
hugmyndaflug er á einkar lágu
plani. Hann styðst mest við brögð
m eins og þrumur og eldingar og ef
^ eitthvað dularfullt gerist fer sífellt
að hvessa í kringum það.
Spennan er með gamansömu
ívafi því rithöfundurinn ungi og
tíma að koma áhorfandanum al-
mennilega inní kringumstæðurnar
og tekst reyndar ekki fullkomlega
undir stjórn Howard Deutch
(„Pretty in Pink“). Uppgjörið teyg-
ir sig eftir fáránleikafyndni og
kaldhæðni mynda á borð við
„M.A.S.H.“ og „Catch 22“ en nær
þeim ekki. Liotta, Sutherland, Lea
Thompson og fleiri eru svo full-
komin eintök af læknum, sem
reknir eru áfram af mannúðinni
einni saman þegar þeir gætu verið
að græða heilmikla peninga annar-
staðar, að það er ekkert gaman
að þeim. Þetta er svo glæsilegur
uppreisnarhópur að þú þarft ekk-
ert að halda með honum. Hann
er sitt eigið klapplið. Sá eini sem
eitthvert raunverulegt líf er í er
John Mahoney, sem leikur yfir-
mann spítalans og er gerspillt ill-
menni sem frekar vill safna tölum
látinna en setja eina krónu enn í
reksturinn. Það er aldrei spurning
hvernig fer í baráttu hans við
næturgalana í læknasloppun-
um. Myndin er ágætlega tekin
og lýst eins og búið sé að taka
allt rafmagn af spítalanum. En
fyndnin og spennan á hinum
dimmu göngum nær aldrei neinu
flugi og þótt ádeiluþátturinn takist
vel með lýsingu á hrörlegum spít-
alanum og hrikalegri aðstöðu
sjúklinganna, vantar talsvert uppá
trúverðuga persónugerð og leik-
stjórn sem kafar dýpra.
gríni og glensi bræðranna. Það
rennur aldrei saman í neina vit-
ræna heild fyrir utan að sagan er
klén til að byija með og gamanið
sáralítið gaman.
Wayansbræðurnir leika bragða-
refi sem hafa nokkur hundrað
dollara eða bara hádegismat 'uppúr
léttum svikum, sem byggjast á því
að Damon gerir sig að vitleysingi
á meðan bróðir hans prettar sak-
leysingja. Það er lítið skondið við
þær uppákomur þótt þær séu end-
urteknar nógu oft. í.tilraun til að
komast yfír kvenmann ræður
Damon sig í vinnu hjá greiðslu-
kortafyrirtæki og lendir þar í
greiðslukortasvindli, sem hann
tekur heilshugar þátt í áður en
hann sér að sér — það er passað
að ekki falli of stór blettur á góðu
gæjana — og er þá hundeltur af*4
morðingjum. Afsökun hans er
pottþétt. Hann var að gera þetta
fyrir nýja kvenmanninn í lífinu
hans.
Þannig er þetta handrit nú. Og
leikstjórnin eftir því. Rapp og rokk
og hipphopp er mikið notað til að
fylla uppí myndina og er mun
meiri áhersla lögð á það en t.d.
að koma því á hreint út á hvað
greiðslukortasvindlið gengur. Það
er nóg að vita að öryggisstjóri
fyrirtækisins er vondi kallinn.
Astarsagan á milli Wayans og
stelpunnar hans er óþægilega
væmin og illa leikin og heila málið
á endanum svo lint að öll myndin
virkar eins og bandarískur hand-
boltaleikur.
Það má finna einstaka brandara
og skemmtilegheit inná milli en
heildin er ekki góð, hér er enginn
frumleiki eða alvöru fyndni, sem
Wayans virðist þó stefna að.
Kannski það gangi bara betur
næst.
vinkona hans eiga að vera mjög
fyndið og skemmtilegt par. Þau
rannsaka málefni ungu stúlkunnar
oní kjölinn og leit þeirra leiðir þau
í yfirgefið hús þar sem ris sögunn-
ar nær hámarki og verulega undar-
legir atburðir gerast. Geðlæknirinn
fléttast inní þau ósköp með einkar
skrítnum hætti og Drew Barrimore
tekur slíkum breytingum að maður
veit ekki lengur hvort hún er þessa
heims eða annars eða hvort hún
eigi að vera í þessari mynd eða
einhverri annarri.
Engin svör fást við spurningum
eins og hvort hún sé geðklofi eða
eigi tvíburasystur eða hvort hún
hafi framið ódæðin eða hvort hún
er frá Mars.
Leikurinn er allur á einn veg í
þessari íjarstæðukenndu mynd.
Hlutverk Barrimore, sem frægust
er fyrir að leika litlu stelpuna í
E.T., er partur af markaðsátaki
sem hófst með „Poison Ivy“ og
miðar að því að gera hana að
kynbombu með kynferðislega
hættulegu og ógnvekjandi yfir-
bragði. En hún nær varla langt á
meðan hún leikur í ódýrum og
heimskulegum myndum eins og
Tvífaranum.
1.500 kr. A MANUÐI OG ÞIÐ FAIÐ
iAHUSIÐ teppalagt
Já, það er ódýrara en margir halda að teppaleggja stigana.
Hér eru dæmi um verð á viðurkenndum teppum sem þola mikið álag.
Dxmí 1: 6 íbúða stigahús í Flúðaseli. Dæmi 1:8 ibúða stigahús i Stóragerði.
Staógreidsluv. kr. 26.147,- pr. íbúð. M/afborgunum. I<r. 27.200,- pr. íbúd. 8 mánadargr. kr. 3.400,- pr. íbúð. 12 mánaðargr. kr. 2.300,- pr. íbúð. 18 mánaðargr. kr. 1.500,- pr. íbúð. Staðgreiðsluv. kr. 22.000,- pr. íbúö. M/afborgunum. kr. 23.200,- pr. íbúð. 8 mánaðargr. kr. 2.900,- pr. íbúð. 12 mánaðargr. kr. 1.900,- pr. íbúð. 18 mánaðargr. kr. 1.300,- pr. íbúð. :
T' Algengt er að útborgun nemi 1/3 af kaupverði og eftirstöðvar greiðist á 6 mánuðum. Sumir
kjósa að greiða með greiðslukorti og dreifa afborgunum á allt að 11 til 18 mánaða greiðslutímabii.
Með þeim hætti getur mánaðargreiðsla á hverja íbúð farið niður íkr. 1.500,- pr. íbúð.
Gerum góð staðgreiðslutilboð.
VORTILBOÐTIL l.jÚNÍ
Á vormánuðum bjóðum við sérstakt tilboðsverð á teppum fyrir stigahús.
Við fjarlægjum gömul teppi, mælum upp, sníðum og leggjum ný teppi fljótt og vel.
Við lánum stórar teppaprufur og sendum ráðgjafa á húsfund ef óskað er.
. m-cpPÁ I TUGUM LIt*
"riAR GER«R tEP ITa >
TEPPABUÐIN
(D
TEPPI • FLÍSAR • PARKET • DÚKAR • MOTTUR • GRASTEPPI • VEGGDÚKAR • TEPPAFLÍSAR • GÚMMÍMOTTUR • ÖLL HJÁLPAREFNI
GOLFEFNAMARKAÐUR • SUÐURLANDSBRAUT 26 • SIMI 91-681950