Morgunblaðið - 22.05.1993, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 22. MAÍ 1993 45
• •
Orn Albert Ottósson,
* '
Olafsvík - Minning'
Fðgur er hlíðin, fritt um vðll og haga,
fagurt er vorið, sem lífgar allt.
Jesús er fegri, hærri og hreinni,
sem hjartað lífgar, snautt og kalt.
(Þýskur höf. ók. Svbj.E.)
F.h. fjölskyldunnar á Nesjavöllum,
Ómar G. Jónsson.
Látinn er eftir þunga vanheilsu,
Guðmann Ólafsson, Skálabrekku í
Þingvallasveit. Hann fluttist ásamt
foreldrum sínum og systkinum að
Hagavík í Grafningi árið 1920.
Guðmann kvæntist Regínu Svein-
bjarnardóttur frá Heiðarbæ í Þing-
vallasveit og hófu þau búskaphjá
foreldrum hans í Hagavík. Árið
1941 fluttust þau svo að Skála-
brekku í Þingvallasveit og bjuggu
þar upp frá því.
Guðmann og Regína eignuðust
þrjú börn: Hilmar rafvélavirki, var
kvæntur Ásthildi Sigurgeirsdóttur.
Hann lést árið 1961 frá tveimur
ungum sonum, Óskari Arnari og
Guðmanni Reyni. Þeim hafa Guð-
mann og Regína raunar verið sem
aðrir foreldrar. Hörður bóndi, er
ókvæntur. Hann hefur verið ellistoð
foreldra sinna heima á Skála-
brekku. Guðrún Þóra, starfsmaður
Alþingis, giftist Ólafi Bjamasyni,
en þau skildu. Þeirra synir eru þeir
Guðmann og Jón Ólafur.
Afkomendurnir áttu löngum at-
hvarf og skjól á Skálabrekku og
hafa þeir á síðari árum sameinast
um að aðstoða Guðmann og Regínu
á alla lund.
Fáir voru jafn samgrónir um-
hverfí sínu og Guðmann og var
hann kunnugri Þingvallavatni en
flestir, enda ól hann mestan sinn
aldur á bökkum þess eða yfír sjötíu
ár. Hann var afar næmur maður
og listhneigður og var hann á sínum
yngri árum nokkur ár við nám og
störf hjá Ágústi Sigurmundssyni
myndskera. Eftir það vann hann
ætíð nokkuð að myndskurði, þótt
mest væri það í stopulum frístund-
um frá öðmm störfum. Liggur eftir
hann margt góðra gripa og má þar
nefna útskorinn skímarfont í Þing-
vallakirkju. Á sinum tíma birtist
grein með myndum af nokkrum
gripa hans í tímaritinu „Hugur og
hönd“. Einnig hafa gripir hans ver-
ið til sýnis á heimilisiðnaðarsýning-
um á Selfossi. En Guðmann hafði
ýmsu öðru að sinna og var með
óiíkindum hverju hann afkastaði,
þrátt fyrir að hann þjáðist af bak-
veiki í mörg ár. Hann stundaði sitt
sauðfjárbú og byggði upp öll hús á
Skálabrekku með eigin höndum.
Hann stundaði veiðiskap í vatninu
og sá um silungaklak fyrir Þing-
vallavatn í mörg ár. Hann gerði við
það sem aflaga fór fyrir sveitunga
sína og alltaf var jafn gott að leita
til hans. Hann vann mikið við hús-
byggingar og innréttingar innan
sveitar og utan og á öllu var sama
snilldarbragðið.
Guðmann var um árabil í hrepps-
nefnd Þingvallahrepps og var bæði
sóknarnefndarformaður og með-
hjálpari Þingvallakirkju áratugum
saman. Honum var annt um mál-
efni kirkjunnar og átti framúrskar-
andi gott samstarf við Þingvalla-
presta.
Guðmann var hógvær maður og
heimakær, en hrókur alls fagnaðar
í vinahópi og enginn var kátari við
spilaborðið í jólaboðunum. Hann
hafði mjög gaman af tafli og var
jafnvel stundum tefld símaskák
milli Heiðarbæjanna og Skála-
brekku að vetrinum. Alltof seint fór
Guðmann að fást við málverk eða
varla fyrr en hann gat ekki lengur
skorið út, en hæfileikamir leyndu
sér ekki. Af ævistarfi Guðmanns
má sjá að hann hafði mikilhæfa
eiginkonu sér við hlið. Með aðstoð
fjölskyldunnar gat Guðmann dvalist
heima fram á mitt síðasta. ár, er
hann varð að fara á Elliheimilið á
Selfossi þar sem hann andaðist 12.
maí sl.
Regínu, Herði, Guðrúnu Þóru,
öðrum afkomendum og aðstandend-
um vottum við innilega samúð og
biðjum Guðmanni og þeim öllum
blessunar Guðs.
Þórdís, Sigrún, Sveinbjöm
og Jóhanna.
Vegna mistaka í vinnslu láðist
að birta eftirfarandi minning-
argreinar um Örn Ottósson í
fimmtudagsblaðinu. Em hlut-
aðeigendur innilega beðnir
afsökunar. Utför Arnar var
gerð frá Ólafsvíkurkirkju í
gær.
Fæddur 26. nóv. 1932
Dáinn 12. maí 1993
í röðum Alþýðuflokksmanna á
Vesturlandi er nú skarð fyrir skildi.
Fallinn er frá Örn A. Öttósson í
Ólafsvík, en hann lést á sjúkrahúsi
í Reykjavík miðvikudaginn 12. maí,
rétt rúmlega sextugur að aldri.
Öm var borinn og barnfæddur í
Ólafsvík og þar var starfsvettvang-
ur hans alla tíð. í áratugi starfaði
hann hjá Hraðfrystihúsi Olafsvíkur
hf. þar sem hann stjómaði lengi
vélflökun. Allt hans ævistarf tengd-
ist sjósókn og fiskvinnslu. Öm var
mikill áhugamaður um landsmálin
og einlægur jafnaðarmaður. Eg
minnist varla nokkurs fundar Al-
þýðuflokksfólks í Ólafsvík þar sem
Orn var ekki mættur. Hann var
ekki fyrirferðarmikill eða hávaða-
samur á fundum, hæglátur og
gaumgæfinn, sannur verkalýðs-
sinni, sem vann mikið og óeigin-
gjamt starf fyrir verkalýðsfélagið
í sinni heimabyggð. Örn verður mér
minnisstæður fyrir skýrt og skorin-
ort innlegg í umræður á fundum
þar sem rætt var um landsins gagn
og nauðsynjar. Það var jafnan hlýtt
með athygli á það sem hann hafði
til málanna að legja.
Fáum hefi ég kynnst sem vom
jafn traustir stuðningsmenn Al-
þýðuflokksins og Öm Ottósson.
Hugsjónir jafnaðarstefnunnar vom
honum í blóð bomar því að faðir
hans Ottó Ámason var um árabil
ieiðtogi jafnaðarmanna í Ólafsvík
og farsæll forystumaður byggðar-
lagsins.
Atvikin haga því þannig, að þeg-
ar Öm Ottósson verður kvaddur frá
Ólafsvíkurkirkju á ég þess ekki
kost að fylgja honum síðasta spöl-
inn. En að leiðarlokum þakka ég
honum samfylgdina og traust
kynni. Jafnaðarmenn á Vesturlandi
kveðja góðan félaga. Það er mann-
bætandi að fá að starfa með mönn-
um eins og Emi Ottóssyni. Eigin-
konu hans og bömum og öðmm
ástvinum votta ég innilega samúð.
Guð blessi minningu góðs drengs.
Eiður Guðnason.
Að morgni miðvikudagsins 12.
maí sl. andaðist góður vinur og
vinnufélagi, Örn Ottósson, Bæjar-
túni 13 hér í Ólafsvík, á Borgarspít-
alanum í Reykjavík.
Á þriðjudagsmorgni þegar halda
skyldi til vinnu varð skyndileg
breyting til hins verra á heilsu hans
og var hann strax fluttur á sjúkra-
húsið, en lést þar u.þ.b. sólahring
síðar. Örn hafði um þriggja ára
skeið búið við verulega skerta heilsu
vegna hjarta- og æðasjúkdóms.
Hann verður jarðsettur frá Ólafs-
víkurkirkju á morgun, föstudaginn
21. maí.
Örn fæddist í Ólafsvík 26.
nóv.1932. Hann var tvíburi, en tví-
burabróðir hans, Hallgrímur, býr í
Reykjavík. Þeir Örn og Hallgrímur
eru elstir af sex bömum hjónanna
Kristínar Þorgrímsdóttur og Ottós
Árnasonar bókara sem jafnan vom
kennd við Nýjabæ hér í Ólafsvík
en bæði em þau látin fyrir mörgum
ámm. Önnur böm þeirra hjóna em
systurnar Nanna og Þuríður báðar
búsettar í Hafnarfirði, Gunnar bú-
settur í Reykjavík og Vignir, en
hann lést bam að aldri af slysfömm.
Örn lifði allan sinn aldur og starf-
aði hér í Ólafsvík og samkvæmt
venju þeirra tíma hóf hann sem
unglingur störf við sjávarútveg og
fiskvinnslu. Þar hefur aðalstarfs-
vettvangur hans verið hjá Hrað-
frystihúsi Ólafsvíkur, eða þar til það
hætti rekstri 1991. Eftir það starf-
aði hann um tíma hjá Fiskvinnslu-
stöðinni Bakka hf., en tók á sl. ári
aftur upp störf í húsakynnum Hrað-
frystihúss Ólafsvíkur þegar nýr
aðili, Fiskverkun Guðmundar T.
Sigurðssonar, hóf þar rekstur. í
fiskvinnslunni starfaði Örn alltaf
við stjórn og vélgæslu fiskvinnslu-
vélanna. Af öðrum störfum má geta
þess að um allmörg ár hafði hann
sem aukastarf að vera sýningar-
stjóri Ólafsvíkurbíós og sá alveg
um rekstur þess síðustu árin sem
það var starfrækt.
Öm tók snemma þátt í félagsmál-
um hér í byggðinni. Hann var ein-
lægur jafnaðarmaður og verkalýðs-
sinni og sem slíkur helgaði hann
um áratugaskeið Verkalýðsfélaginu
Jökli hina félagslegu krafta sína,
var á annan áratug gjaldkeri þess
og lagði þá félaginu daglega til
ólaunuð störf. Á þessu langa tíma-
bili sat hann í stjórn og trúnaðar-
ráði þess, svo og í samninganefnd-
um.
Ekki síður lét hann sig varða
málefni sveitarfélagsins og fram-
gang veigamikilla framfaramála.
Traustleiki hans og málafylgja var
af öllum samferða- og samstarfs-
mönnum ávallt vel metin og virt.
Hið mesta gæfuspor í lífi Arnar
var þó er hann gekk í hjónaband
með eftirlifandi eiginkonu sinni
Magneu Magnúsdóttur héðan úr
Ólafsvík, mikilhæfri og mætri konu.
Þau Magnea og Örn gengu i hjóna-
band 25. desember 1957. Hefur
hjónaband þeirra verið farsælt og
barnalán mikið. Synir þeirra eru
fjórir og höfðu þau hjónin ríkulegan
metnað fyrir menntun þeirra. Þrír
þeir elstu hafa allir lokið háskóla-
námi, en þeir eru Hrafn, kennari í
Vestmannaeyjurn, sambýliskona
hans er Hrönn Þórisdóttir; Helgi,
löggiltur endurskoðandi í Reykja-
vík, giftur Gunnhildi Haukdsóttur;
Kristinn, skrifstofumaður í Reykja-
vík, giftur Erlu Aðalgeirsdóttur; og
Albert enn í heimahúsum, unnusta
hans er Sigurrós Úlla Steinþórs-
dóttir, en Albert undirbýr nám við
Háskóla íslands. Barnabörn
Magneu og Arnar eru orðin fjögur.
Allir eru synirnir efnismenn og for-
eldrum til mikils sóma.
Leiðir okkar Amar hafa frá æsku
legið saman, þótt ég sé sex árum
eldri áttum við saman æskuminn-
ingar nábýlisins í miðplási Ólafsvík-
ur þeirra tíma, þar sem samgangur
heimilanna var mikill og samkennd-
in sterk. Þar er minningin um tví-
burana í Nýjabæ í daglegum leikj-
um og ærslum í hverfinu sterk og
minnisstætt er hve_ þeir geisluðu af
hreysti og krafti. Á fullorðinsárun-
um lágu síðan leiðir okkar Arnar
daglega saman í starfi og félags-
málum.
Að baki eru því fjölmargar sam-
verustundir þar sem hin ýmsu mál
voru rædd og viðhorf til þeirra
mótuðust. Allt lagði þetta grunninn
að góðri og traustri vináttu sem ég
er afar þakklátur fyrir, þótt örlög
manna verði ekki umflúin finnst
okkur mörgum að dauðinn hafi
barið hér harkalega að dyrum.
Við vinnufélagar og vinir viljum
að lokum votta eftirlifandi eigin-
konu og ijölskyldunni allri okkar
innilegustu samúð og þakkir okkar
til hins látna.
Við hjónin þökkum sérlega
trausta og langa vináttu við Örn
Albert Ottósson.
Ólafsvík kveður hér góðan son.
Elinbergur Sveinsson.
Miðvikudaginn 12. þessa mánað-
ar barst okkur andlátsfregn vinar
okkar Arnar Ottóssonar.
Hann var fæddur 26. nóvember
1932 og því aðeins 60 ára gamall.
Þótt við höfum vitað að Örn gengi
ekki heill til starfa, kom andlátið á
óvart. Síðustu ár hafði hann átt við
vanheilsu að stríða, en stundaði
vinnu sína af sömu trúmennsku sem
alla tíð hafði einkennt hann, hvar
sem hann fór. Samskipti okkar voru
löng, hann hafði, eins og við, búið
alla sína daga í Ólafsvík, og unnið
hliðstæð störf. Það eru liðin rúm-
lega þijátíu ár síðan hann hóf störf
hjá Hraðfrystihúsi Ólafsvíkur, aðal-
lega við vélflökun og störf sem
tengdust því. Örn öðlaðist mikla
reynslu og þekkingu í meðferð flök-
unarvéla og miðlaði til margra sem
til hans leituðu. Oft þurftum við á
Bakka að leita til Örra, eins og
hann var kallaður, með ýmis vanda-
mál sem hann greiddi úr. Hann var
einstaklega hjálpfús og fann ávallí
tíma til að rétta mönnum hjálpar-
hönd.
Þegar H.Ó. hætti starfsemi vorið
1991 kom Örn til starfa hjá Bakka
og starfaði hjá okkur í eitt ár.
Síðastliðið sumar byijaði hann
að vinna hjá Fiskvinnslu Guðmund-
ar T. Sigurðssonar og starfaði þar
til síðasta dags.
Nú þegar Örn Ottósson er kvadd-
ur hinstu kveðju viljum við bræð-
urnir færa þessum trygga vini
hjartans þökk fyrir samfylgdina.
Aðstandendum flytjum við samúð-
arkveðjur.
Gylfi, Hermann og Steinþór.