Morgunblaðið - 22.05.1993, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 22. MAI 1993
47
Bjarki Friðriks-
son - Minning
Fæddur 24. ágúst 1973
Dáinn 13. maí 1993
Vorið er að koma, daginn að
lengja, laufín að springa út, allt er
svo bjart og fagurt. Skyndilega dreg-
ur ský fyrir sól, sjúkrabíl er ekið að
næsta húsi, alvara er á ferðum, lítill
sonur okkar kemur og færir okkur
þau tíðindi að Bjarki vinur okkar,
nítján ára gamall, hafi verið fluttur
burt, fáum klukkutímum síðar er
þessi ungi vinur okkar látinn, bana-
mein heilahimnubólga.
Foreldrar Bjarka, Þuríður Einars-
dóttir og Friðrik Alexandersson, og
við hjónin höfum átt farsæla sam-
leið. Sérstaklega er okkur mikils virði
að minnast námsáranna í Danmörku,
vináttu og samstarfs og fá svo mögu-
leika til að verða nágrannar þegar
heim var komið.
Bjarki var fjörmikill drengur, átti
auðvelt að finna sér leikfélaga, gekk
vel í skóla. Til marks um það þá
hélt hann góðu sambandi við kenn-
ara og skólafélaga í Danmörku. Við
og fjölskylda okkar fylgdumst með
Bjarka gegnum árin, hann gekk ekki
svo fram hjá manni að hann gæfi
sér ekki tíma til að heilsa með sínu
fagra brosi og viðmótshlýju. Bjarki
var vinsæll í sínum skóla, virkur
þátttakandi í félagslífinu, en tónlistin
átti hug hans allan.
Við fjölskyldan í Kambaseli 10
kveðjum Bjarka með söknuði og biðj-
um góðan Guð að gefa foreldrum
hans, systkinum og öðrum aðstand-
endum styrk í mikilli sorg.
Hví var þessi beður búinn,
barnið kæra, þér svo skjótt?
Svar af himni heyrir trúin
hljóma gegnum dauðans nótt.
Það er kveðjan: „Kom til mín.“
Kristur tók þig heim til sín.
Þú ert blessuð hans í höndum,
hólpin sál með ljóssins öndum.
(B. Halld.)
Bjarney Ólafsdóttir og
Richard A. Hansen.
Nú á dögunum barst okkur sú
fregn til eyma að vinur okkar Bjarki
Friðriksson hefði látist eftir stutt
veikindi. Við kynntumst honum fyrst
er við vorum í grunnskóla þar sem
grunnur var lagður að traustum vin-
áttusamböndum sem héldust allt
fram til þessa dags.
Bjarki hafði yfir að ráða mikilli
glaðværð og hjartahlýju sem gerði
honum einstaklega auðvelt að um-
gangast annað fólk. Hann var vinur
vina sinna, og eru ófáar minningam-
ar sem við geymum í hjörtum okkar
um ánægjulegar samverustundir á
undanfömum ámm.
Eitt helsta áhugamál Bjarka var
tónlist og spilaði hann í ýmsum
hljómsveitum ásamt vinum sínum.
Hann tók þátt í uppfærslu með skóla-
félögum sínum í Fjölbrautaskólanum
í Breiðholti á söngleiknum „Ðí ko-
mittments" sem gerður var góður
rómur að. Er ekki vafi á að hann
hefði átt bjarta framtíð í tónlistar-
heiminum ef honum hefði enst aldur
til.
Með þessum fátæklegu orðum vilj-
um við heiðra minningu góðs vinar
og vonum að góður Guð gefí fjöl-
skyldu hans styrk til að yfirvinna
þá miklu sorg sem hvílir á herðum
hennar um þessar mundir. Minning
hans lifir í hugum okkar.
Elmar, Guðjón, Magnús,
Símon, Sævar og Orvar.
Það er erfítt að átta sig á því að
við eigum ekki eftir að sjá fallega
brosið hans oftar. Manni finnst það
ósanngjarnt þegar svona ungur og
•'fsglaður drengur er tekinn burt.
En þegar hugurinn fer að róast eftir
fyrsta áfallið hlýtur maður þó að
átta sig á því að honum hefur verið
®tlað eitthvert annað og göfugra
hlutskipti.
Bjarki og Albert sonur okkar voru
óaðskiljanlegir vinir frá 12 ára aldri.
Ótal minningar koma upp í hugann.
Bjarki með sitt bjarta bros stendur
á tröppunum og spyr eftir vini sínum.
Albert að koma heim eftir margra
klukkustunda dvöl hjá Bjarka. Hann
er varla kominn inn þegar Bjarki
hringir og þeir halda áfram samræð-
um sínum. Minning um tvo litla polla
á leið í sitt fyrsta skátaferðalag með
allt of stóra bakpoka. Þeir voru mjög
leitandi á þessum árum, voru alltaf
að prófa eitthvað nýtt.
Fyrir um það bil fjórum árum
datt þeim í hug að stofna hljómsveit
þótt þeir hefðu aldrei komið nálægt
tónlist áður. Þeir fengu til liðs við
sig fjóra góða vini sína og stofnuðu
hljómsveitina „Elsku Unni“. Æfingar
fóru fram í bílskúmum hjá okkur og
reyndi þá oft á þolinmæði nágrann-
anna því að ekki voru nú hljóðin allt-
af falleg til að byija með. En það
rættist úr þeim og eftirvænting for-
eldra og systkina var mikil er þeir
þreyttu sína frumraun sem tónlistar-
menn á bindindismóti í Galtalæk.
Eftir þetta átti tónlistin hug þeirra
allan. Bjarki byijaði sem prýðilegur
söngvari með „Elsku Unni“. Síðar
keypti hann sér hljómborð og var
orðinn mjög góður hljómborðsleikari
sem hann sannaði eftirminnilega með
leik sínum í skemmtisýningu Fjöl-
brautarskólans í Breiðholti „ÐÍ
KOMMITTMENTS".
Það tókst svo vel til með allan
hljóðfæraleik og söng hjá krökkunum
í þessari uppfærslu, að þau fengu
tækifæri til að koma víða fram. Fyr-
ir örfáum dögum var Bjarki að segja
okkur með ljóma í augunum að þeir
væru bókaðir alla helgina og átti
fyrsta uppákoman að vera að kvöldi
fimmtudags. Allt var til reiðu og
hljóðfærin biðu eftir þeim.
En máttarvöldin gripu í taumana.
Ekki eigum við eftir að hlusta á
Bjarka spila eða njóta samvista við
hann á annan hátt, en við þökkum
fyrir allt það góða sem við eigum í
minningunni um hann.
Við biðjum Guð að blessa foreldra
hans og systkini og alla vini hans
og veita þeim styrk.
Þegar undir skörðum mána
kulið feykir dánu laufí
mun ég eiga þig að rósu
Þegar tregans fíngurgómar
styðja þungt á strenginn rauða
mun ég eiga þig að brosi.
(Stefán Hörður Grimsson)
Elsku Bjarki, takk fyrir allt.
Guðjón, Vala, Hjörtur,
Helga og Heimir.
Hinn 13. maí síðastliðinn, þegar
ég kom heim úr vinnunni, hringdi
vinkona mín í mig og sagði: „Hann
Bjarki vinur þinn er dáinn.“ Auðvitað
gat ég ekki trúað þessu, hann var
alltaf svo hress og lífsglaður, alltaf
að grínast og alltaf brosandi. Alveg
síðan ég kynntist honum fyrst fyrir
um ári síðan í gegnum Sigurgeir
frænda minn. Eftir það kynntist ég
honum betur vegna þess að við vor-
um í sama skóla, og bæði í söngleik
árshátíðarinnar. Það var alltaf hægt
að leita til Bjarka ef eitthvað kom
upp á, hann var alltaf reiðubúinn að
hlusta og ræða málin.
Það er ekki hægt að lýsa hversu
góður Bjarki var í fáum orðum. Ég
vil þakka fyrir að hafa fengið að
kynnast svo lífsglöðum vini sem
Bjarki var. Hans mun ég ætíð minn-
ast.
Ég votta fjölskyldu og vinum
Bjarka samúð mína.
Allt eins og blómstrið eina
upp vex á sléttri grund
fagurt með fijóvgun hreina
fyrst um dags morgunstund,
á snöggu augabragði,
af skorið verður fljótt,
lit og blöð niður lagði, -
líf mannlegt endar skjótt.
(H.P.)
Guðríður H. Helgadóttir.
Við kynntumst Bjarka vorið 1990.
Það var fyrr um veturinn sem fyrsta
hljómsveitin sem Bjarki var í var
stofnuð. Það voru fjórmenningarnir
Alli, Bjarki, Bjössi og Arnar sem
stofnuðu þessa sveit. Þegar á vorið
leið sáu þeir að auka þurfti við mann-
skapinn. Þá voru bræðurnir Viktor
og Birgir Örn fengnir til að vera
með. Markið var sett hátt, og sama
ár spiluðu sexmenningarnir í Galta-
lækjarskógi um verslunarmanna-
helgina.
En hlutimir breytast og svo gerði
einnig hljómsveitin. Arnar og Bjössi
ákváðu að hætta og eftir stóðu Alli,
Bjarki, Viktor og Birgir. En þeir létu
ekki deigan síga og fengu til liðs við
sig Hannes, sem var búinn að vera
fylgifiskur hljómsveitarinnar frá því
að Birgir og Viktor byijuðu. Svona
var hljómsveitin skipuð í tæp tvö ár
eða þar til hún lagði upp laupana
og menn sneru sér að öðrum verkefn-
um.
Það var á þessum árum sem við
kynntumst Bjarka best. Á milli þess
að við æfðum stíft eyddum við nærri
öllum okkar stundum saman. Það
var ósjaldan sem við vinimir hitt-
umst og elduðum góðan mat því að
Bjarki var þá að læra kokkinn í FB.
Þessi vinahópur átti margar frábær-
ar stundir og er okkur minnisstæð-
ast þegar hljómsveitin hélt upp á
heiði í skála og hljóðfærin voru höfð
meðferðis.
Þó að hljómsveitin hætti hélst vin-
skapurinn áfram, en þó aldrei jafn
náinn og þegar hljómsveitin starfaði
saman. Bjarki var ekki bara góður
vinur heldur var einnig gott að vinna
með honum, hann var glaðlyndur og
sá alltaf góðu hliðarnar á málunum.
Hann gaf sér góðan tíma fyrir vini
sína. Hann var alltaf tilbúinn að
hlusta og sýna skilning á okkar
málum. Það sem einkenndi Bjarka
var það að hann hafði ákaflega sterk-
an persónuleika og var oftast í góðu
skapi sem smitaði hvern þann er
nálægt honum var.
Það er þannig sem við munum
minnast vinar okkar Bjarka um
ókomin ár. Við biðjum Guð að blessa
minningu hans og veita fjölskyldu
hans styrk í sorg sinni.
Hannes Pétursson, Viktor
og Birgir Steinarssynir.
Maður hefði ekki trúað því að
óreyndu að maður þyrfti að skrifa
minningargrein um félaga sinn að-
eins nítján ára gamlan, en það er
nú einu sinni þannig að.skjótt geta
veður skipast í lofti og bilið milli lífs
og dauða er oft miklu minna en
maður gæti nokkru sinni ímyndað
sér. Hvað það er sem fær svona
ungan mann til að falla frá í blóma
lífsins, burt frá ástvinum og fjöl-
skyldu, veit enginn. En hve oft hefur
maður ekki heyrt að „þeir deyja ung-
ir sem guðirnir elska“. Þetta er oft
eina hálmstráið sem aðstandendur
geta huggað sig við, þó að nánast
aldrei sé hægt að sætta sig við að
missa svo ungan ástvin.
Ég kynntist Bjarka fyrst um versl-
unarmannahelgina 1990, nánar til-
tekið í Galtalækjarskógi er hann var
þar ásamt vinum sínum í hljómsveit-
inni „Elsku Unnur“ að spila fyrir
gesti. Þar kynntist ég þessum fríska
hópi stráka sem skipuðu hljómsveit-
ina og tóku þéir mig strax inn í hóp-
inn. Upp frá því var ég kallaður
„umboðsmaður" hljómsveitarinnar,
og var mitt verk að hringja út um
hvippinn og hvappinn og reyna að
fá að koma hljómsveitinni að í hinum
og þessum félagsmiðstöðvum.
Tæplega einu ári seinna skildu
leiðir okkar og ég hætti sem „um-
boðsmaður" en^^Jlestir strákanna
héldu áfram að spila en hvort það
var undir sama nafni man ég ekki.
Frá haustinu ’90 hef ég verið í
Fjölbraut í Breiðholti ásamt Bjarka
heitnum og vorum við á sama sviði
lengst af, þ.e.a.s. á matvælasviði, og
skemmtum við okkur vel þar að
malla hina ýmsu rétti. Einnig unnum
við Bjarki saman ásamt tæplega
hundrað manns að stórsýningu sem
haldin var á Hótel Islandi, sýningin
var unnin úr hinni stórgóðu kvik-
mynd „The Commitments" og tókst
frábærlega að allra mati.
Með fráfalli Bjarka er lokið stuttri
ævi hjá persónu sem átti gott með
að laða að sér vini og átti fyrir vikið
mikið af góðum vinum og félögum.
Þeir allir sem þekktu Bjarka heitinn
munu sakna hans sárt og lengi um
ókomna tíð.
Mig langar í lokin að votta foreldr-
um Bjarka, þeim Þuríði og Friðrik,
og systkinum hans, þeim Arnari,
Siggu og Viðari, mína dýpstu samúð
og bið ég Guð að veita þeim styrk í
þessari miklu sorg.
Sigurður Rúnarsson.
Fleirí minningargreinar um
Bjarka Friðriksson bíða birting-
ar og munu birtast næstu daga.
t
ÁSA JÓIMSDÓTTIR
uppeldisfræðingur
frá Ásum f Húnavatnssýslu,
lést aðfaranótt 20. maí í Sjúkrahúsi Sauðárkróks.
Systkinabörn.
t
Móðir okkar,
JÓNA KRISTÍN SIGURÐARDÓTTIR,
Álftamýri 20,
lést í Landspítalanum 19. maí.
Dætur hinnar látnu.
t
Móðursystir mín,
GUÐRÚN HALLDÓRSDÓTTIR
frá Sauðholti,
áður til heimilis á Norðurbrún 1,
lést á öldrunardeild, Hátúni 10-B, miðvikudaginn 19. maí.
Þórir Þórðarson.
t
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og vináttu við fráfall og útför
JÓNS NORÐMANN PÁLSSONAR,
Melabraut 32.
Jóhanna G. Ólafsdóttir,
Asa Jónsdóttir, Guðmundur Hannesson,
Óli Hilmar Jónsson, Kristín Jónsdóttir,
Kristín Norðmann Jónsdóttir, Óttar Svavarsson,
barnabörn, barnabarnabörn
og systkini hins látna.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við and-
lát og jarðarför
ALICE FOSSÁDAL,
Víðihlíð,
Grindavfk.
Ragnar Magnússon,
Ragna, Rannvá, Atli, Helgi,
Ásla Fossádal og fjölskyldur.
t
Innilegustu þakkir fyrir auðsýnda samúð og vináttu við andlát og
jarðarför
LILJU EIRÍKSDÓTTUR,
Skólavöllum 2,
Selfossi.
Eiríkur Brynjólfsson, Valgerður Björnsdóttir,
Valdimar Brynjólfsson, Jakobína Kjartansdóttir,
Elfsabet Brynjólfsdóttir, Steinþór Þorsteinsson,
Helga Brynjólfsdóttir, Hjörtur Hjartarson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegt þakklæti fyrir auðsýnda samúð og vináttu við andlát og
útför ástkærrar móður minnar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
SIGRÍÐAR ÞORGRÍMSDÓTTUR,
Hringbraut 99,
Keflavík.
Þuríður Sölvadóttir, Bergsveinn Alfonsson,
Sigrfður Gunnarsdóttir, Rúnar Þórmundsson,
Linda B. Bergsveinsdóttir, Guðfinnur Guðnason,
Sölvi Þór Bergsveinsson, Bergsveinn A. Rúnarsson.
t
Þökkum innilega öllum þeim, sem vottuðu okkur samúð sína og
hluttekningu við andlát og útför
ERNU JAKOBSDÓTTUR,
Kotárgerði 10,
Akureyri.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki lyfjadeildar Fjórðungs-
sjúkrahússins á Akureyri.
Ólöf Jakobína Þráinsdóttir,
Margrét Jónsdóttir,
Hrefna Jakobsdóttir.