Morgunblaðið - 15.09.1993, Síða 17

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 15. SEPTEMBER 1993
17
Hafnarvörð-
urinn kennir
mistökum
bátsverja um
Sjópróf haldin um
málið innan skamms
HAFNARVÖRÐUR Kópavogs-
hafnar segir að óhappið sem varð
þegar norska skútan Danielle
sökk i Kópavogshöfn aðfaranótt
1. ágúst hafi orðið vegna mistaka
bátsveija. Þeir hafi ekki áttað
sig á sjávarföllum, lagt skútunni
rangt og skilið hurðir eftir opnar
þannig að sjór átti greiða leið inn
þegar féll að. Per Stolen, eigandi
skútunar, segir í viðtali við Morg-
unblaðið á sunnudag að skútan
hafi sokkið vegna mistaka
hafnarvarðar. Sjópróf verða
haldin í málinu þar sem krafist
hefur verið skaðabóta.
Sveinn Sveinsson, hafnarvörður
í Kópavogi, sagði að Per Stolen og
félagi hans hefðu greinilega ekki
áttað sig á þeim mikla mun sem er
á flóði og fjöru hér við land en
umrædda nótt hefði munurinn verið
4,10 metrar. Þeir hefðu komið á
flóði um kvöldið, gengið frá bátnum
og farið án þess að tala við starfs-
menn við höfnina.
Opnar hurðir
Þegar féll út byijaði skútan að
halla og sagði Sveinn að átökin á
landfestunum hefðu verið svo mikil
að polli hefði slitnað upp úr þilfari
skútunar og viðbúið að hún færi á
hliðiná. Skútan er þannig byggð að
hún ristir dýpst að aftan og sökk
þvi stafninn þegar afturhlutinn
kenndi grunns. Sagði Sveinn að
hann hefði, ásamt öðrum manni,
sett taug þvert á skútuna til að
koma í veg fyrir að hún færi alveg
á hliðina.
Hann sagði að Per Stolen og fé-
lagi hans hefðu komið kl. 2 um
nóttina. Annar þeirra fór þá um
borð í skútuna og segir Sveinn að
þá hafi hurðir verið skildar eftir
opnar og sjórinn því átt greiða leið
inn í skútuna þegar féll að. Hann
sagði að óhappið væri alfarið á
ábyrgð Norðmannanna. Taugin
sem fest var við bátinn hefði forðað
því að skútan færi alveg á hliðina
en þá hefði farið mun verr, mastrið
lent í smábátabryggjunni og bognað
eða brotnað. Hann sagði að innan
skamms færu fram sjópróf í málinu
þar sem Norðmennirnir hefðu gert
skaðabótakröfur.
-----» ♦ -♦---
Afhendir
trúnaðarbréf
í Slóveníu
SIGRÍÐUR Snævarr, sendiherra
íslands í Stokkhólmi, afhendir í
dag Milan Kucan forseta trúnað-
arbréf sitt, sem sendiherra Is-
lands í Slóveníu.
í tengslum við afhendingu trún-
aðarbréfsins verður einnig haldin
lítil íslensk „kvikmyndahátíð" í
Ljubljana, höfuðborg Slóveníu.
Verður kvikmyndin A jörðu sem á
himni sýnd í kvikmyndahúsi í kvöld
og mun Sigríður Snævarr kynna
myndina og íslenska kvikmynda-
gerð með nokkrum orðum fyrir sýn-
ingu.
Hugmyndina að þessu átti Ivo
Vajgl, sendiherra SlóveníU; sem
afhenti trúnaðarbréf sitt á Islandi
í síðasta mánuði. Stakk hann upp
á því að fyrstu menningarsamskipti
ríkjanna yrðu gagnkvæmar sýning-
ar á kvikmyndum og hefur Kvik-
myndasjóður Islands unnið að mál-
inu síðan.
Til sýningarinnar í Ljubljana í
kvöld er boðið fjölda gesta, fagfólki
í kvikmyndagerð, erlendum dipló-
mötum og ráðamönnum í Slóveníu.
Rétt og rangt um íslenskan landbúnað - nr.4 af 8
Islenskir bændur
eru ekki á móti
samkeppni...
Fullyrt er: Hið rétta er:
Bændur spyrna alltaf við fótum þegar minnst
er á frjáls viðskipti með landbúnaðarvörur.
Bændur geta hagað sér eins og þeim sýnist í
skjóli innflutningshafta.
Með jöfnunargjöldum vilja bændur koma í
veg fyrir að „fátækt fólk geti keypt sér
ódýran mat.“
Rangt! íslenskir bændur hafa fyrir löngu lýst sig fylgjandi nýju
GATT-samkomulagi um frjálsari viðskipti með landbúnaðar-
vörur. Þeir trúa því að með alþjóðlegum samningum megi
smðla að heiðarlegri og sanngjarnri samkeppni þar sem bændur
í sem flestum löndum heims standi jafnfætis. í slíkum samning-
um þarf að taka tillit til umhverfissjónarmiða jafnt sem við-
skiptasjónarmiða og í hverju landi þarf að vera hægt að jafna
aðstöðumun vegna t.d. veðurfars, strjálbýlis, framleiðslukostn-
aðar o.s.frv. ‘fslenskir bændur fagna því alþjóðlegu samkomulagi
um viðskipti með búvörur, enda einkennast milliríkjaviðskipti
í dag af undirboðum þar sem stór lönd geta í krafti útflutnings-
bóta skákað þeim minni.
Með innflutningstakmörkunum stendur íslenska þjóðin vörð
um atvinnu í sínu eigin landi og sjálfstæða matvælaframleiðslu.
Allt að 15 þúsund íslendingar myndu missa atvinnu sína ef
innflutningur kæmi alfarið í stað innlendrar landbúnaðar-
framleiðslu og um leið er augljóst að meintur „sparnaður“ af
slíku yrði ávísun á algjört hrun í efnahagi landsmanna. Inn-
flutningstakmörkunum er einnig ætlað að vernda landið fyrir
erlendum búfjársjúkdómum sem okkur hefúr hingað til tekist
að verjast.
Fráleit staðhæfing! Vill þjóðin leggja af íslenskan landbúnað til þess
að njóta tímabundinnar veislu með niðurgreidddum údenskum
matvælum eða vill hún halda uppi atvinnu í landinu, hafa tekjur af*
landbúnaði og varðveita sjálfstæði sitt í matvælaframleiðslu? Allir
landsmenn þyrftu að axla auknar byrðar ef landbúnaður leggðist af
og „ódýri maturinn“ væri þá skammgóður vermir fyrir íslenskar
fjölskyldur. Jöfnunargjöld em notuð um allan heim til þess að jafna
mismun á milli landa, sem skapast m.a. af mismunandi styrkjakerf-
um og rekstrarskilyrðum, mismunandi gæðakröfum, útflumings-
bótum o.fl. íslenskir bændur geta ékki keppt við stórlega niður-
greiddar vömr erlendis frá án þess að jöfnunargjöld komi til. Þeir
geta heldur ekki keppt við verksmiðjubúskap þar sem mannúðleg
meðferð dýra og umhverfissjónarmið eru virt að vettugi, og rán-
yrkja og ýmiskonar mengun eru jafnvel allsráðandi. Þeir geta hins
vegar keppt á jafnrétdsgrundvelli og leggja þá einstök gæði vöru
sinnar óhikað undir dóm neytenda.
...en þeir hafiia samkeppni sem
byggir á undirboðum og rányrkju!
ÍSLENSKIR BÆNDUR