Morgunblaðið - 05.11.1993, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. NÓVEMBER 1993
Halldór V. Signrðs-
son fv. ríkisendur-
skoðandi - Minning
Fæddur 13. júlí 1924
Dáinn 27. október 1993
Sú dánarfregn var óvænt að Hall-
dór V. Sigurðsson fyrrv. ríkisendur-
skoðandi hefði orðið bráðkvaddur við
störf sín í Brussel að kvöldi 27. októ-
ber sl., aðeins 69 ára að aldri. Þar
höfðu Halldór og kona hans, Kristrún
Jóhannsdóttir, búið sér nýtt heimili
um stund meðan hann lyki starfs-
ferli sínum sem stjómarmaður fyrir
Íslands hönd í endurskoðunarráði
Norður-Atlantshafsbandalagsins. Til
þess starfs var Halldór valinn 1.
ágúst 1992 til fjögurra ára, en dvöl-
in ytra varð skemmri en til stóð.
Halldór V. Sigurðsson var fæddur
13. júlí 1924 á Akranesi. Hann lauk
verslunarprófi frá Verslunarskóla
íslands 1946, starfaði síðan við ýmis
verslunar- og skrifstofustörf í
heimabæ sínum, Akranesi, í nokkur
ár og tók þá virkan þátt í félagsstörf-
um hjá íþróttahreyfmgunni þar í bæ.
Árið 1951 hóf hann nám í endurskoð-
un og hlaut löggildingu sem endur-
skoðandi 1954. Hann starfaði við
endurskoðun, bæði hjá öðrum og á
eigin stofu, til 1969 er hann var
skipaður ríkisendurskoðandi. Því
starfi gegndi Halldór í 23 ár eða þar
til honum var sýndur sá heiður að
verða valinn til endurskoðunarstarfa
hjá Atlantshafsbandalaginu. Halldór
naut virðingar stéttarbræðra sinna,
var í stjóm félags löggiltra endur-
skoðenda um árabil og formaður fé-
lagsins 1965-1968. Hann var forseti
Sambands norrænna endurskoðenda
1978-1979.
Miklar breytingar urðu á starfeemi
Ríkisendurskoðunar í embættistíð
Halldórs V. Sigurðssonar, en sú
mest að Alþingi samþykkti 16. apríl
1986 ný lög um Ríkisendurskoðun
sem fólu í sér þá grundvallarbreyt-
ingu að færa stofnunina úr fjármála-
ráðuneyti yfir á vettvang löggjafans,
til Alþingis. Kom það til fram-
kvæmda 1. janúar 1987. Þannig
háttaði til að ég var þá forseti efri
deildar, Þorvaldur Garðar Kristjáns-
son forseti sameinaðs þings og Ing-
var Gíslason forseti neðri deildar.
Tókust brátt göð kynni milli okkar
forsetanna og hins nýja embættis-
manns Alþingis sem héldust meðan
hann lifði. Kristrúnu konu hans hafði
ég hins vegar þekkt frá barnæsku
því að þá vorum við nágrannar.
Halldór var einstaklega ljúfur maður
í viðkynningu og ánægjulegt að eiga
samstarf við hann um málefni Rík-
isendurskoðunar. Hann var grandvar
maður og samviskusamur við öll sín
störf. Það var mikið lán fyrir Alþingi
og Ríkisendurskoðun að fá slíkan
mann til jafnvandasamra starfa og
forusta um ríkisendurskoðun er.
Ríkisendurskoðun hefur látið
meira að sér kveða síðan henni var
ætlað nýtt hlutverk og ný staða á
vegum Alþingis. Til þess var líka
ætlast enda telst eftirlitshlutverk
Alþingis með framkvæmdavaldinu,
ekki síst með meðferð ijárheimilda,
nú orðið til meginþátta í starfi lög-
gjafans. Sú hefur líka orðið þróunin
í nálægum löndum. Það kom í hlut
ERFIDRYKKJUR
^^öngahú^
hútsl im
sími 689509
V J
Halldórs V. Sigurðssonar að móta
þetta starf og það er skoðun mín og
flestra annarra að vel hafi til tekist.
Alþingi kveður Halldór V. Sigurðs-
son og þakkar honum gifturík störf
í þess þágu.
Hugurinn hefur síðustu daga
hvarflað til Kristrúnar þegar þraut
leggst við þraut. Hún hefur átt við
erfíðan heilsubrest að stríða og ekki
enn fengið þá bót sem vonir standa
til. Ég votta henni og fimm börnum
þeirra Halldórs dýpstu samúð okkar.
Salome Þorkelsdóttir,
forseti Alþingis.
Halldór V. Sigurðsson, fyrrverandi
ríkisendurskoðandi verður jarðsung-
inn frá Dómkirkjunni í dag. Hann
varð bráðkvaddur í Brussel miðviku-
daginn 27. október sl., 69 ára að
aldri.
Halldór fæddist 13. júlí 1924 á
Akranesi og ólst þar upp. Hann var
sonur hjónanna Sigurðar Símonar-
sonar, múrarameistara þar í bæ og
konu hans Valgerðar Guðrúnar Hall-
dórsdóttur húsmóður. Halldór átti
sex systkini og eru fímm þeirra enn
á lífí. Halldór kvæntist frú Kristrúnu
Jóhannsdóttur árið 1947 og lifir hún
eiginmann sinn. Þau eignuðust fimm
böm, Sigrúnu sem er gift Magnúsi
Guðmundssyni, Jóhann sem er
kvæntur Guðrúnu Siguróladóttur,
Halldór ókvæntur, Sigurð Val
ókvæntur og Valgerði sem er í sam-
búð með Sigurði Haraldssyni.
Halldór útskrifaðist frá Verslun-
arskóla íslands 1946 og hlaut lög-
gildingu sem endurskoðandi árið
1954. Hann starfaði á endurskoð-
unarskrifstofu Bjöms Steffensen og
Ara 0. Thorlaciusar frá árinu 1951
þar til hann hóf störf hjá Kauphöll-
inni árið 1954. Árið 1964 stofnaði
hann eigin endurskoðunarskrifstofu
er hann rak til ársins 1969 er hann
var skipaður ríkisendurskoðandi. Því
embætti gegndi hann í tæpan aldar-
fjórðung eða fram til 1. júlí 1992.
Halldór sat í stjórn Félags löggiltra
endurskoðenda frá 1958 til 1968, þar
af sem formaður frá 1965 til 1968.
Þá sat hann í fjölda nefnda og ráða
á vegum ríkisins, m.a. um árabil í
stjóm Gjaldheimtunnar og prófa-
nefnd löggiltra endurskoðenda. Hall-
dór var formaður norræna endur-
skoðendasambandsins frá 1977 til
1979.
í embættistíð Halldórs sem ríkis-
endurskoðenda hefur bæði hlutverk
og stjórnsýsluleg staða Ríkisendur-
skoðunar tekið verulegum breyting-
um. Þar bera hæst breytingar sam-
kvæmt nýjum lögum um stofnunina
frá árinu 1986. Frá og með gildis-
töku þeirra hefur stofnunin starfað
á vegum Alþingis en fram til þess
hafði hún heyrt undir framkvæmda-
valdið. Líklega átti enginn einn mað-
ur jafn stóran þátt og hann í því að
afla hugmyndum að þessum tíma-
mótabreytingum á stöðu og starf-
semi stofnunarinnar stuðnings. Þó
skiptar skoðanir hafi verið í fyrstu
um ágæti þeirra dylst fæstum nú
hve sjálfsagðar og eðlilegar þær í
raun voru. Mótun framtíðarhlutverks
stofnunarinnar samkvæmt hinum
nýju lögum hvíldi eðli málsins sam-
kvæmt þyngst á Halldóri. í þessu
starfí nýttist þekking hans og reynsla
á sviði endurskoðunar og stjórnsýslu
ákaflega vel.
Halldór var svipmikill maður og
myndarlegur og viðmót hans ljúf-
mannlegt. Hann var hæglátur og
glaðlyndur að eðlisfari en fastur fyr-
ir og fylginn sér þegar svo bar und-
ir. Jafnframt bjó hann yfír flestum
þeim kostum sem piýða góðan yfír-
mann. Hann var óhræddur við að
treysta starfsfólki sínu fyrir viða-
miklum verkefnum og það gat jafnan
rétt sig á að hann stæði þétt að
baki því þegar á reyndi. Til hans var
ætíð hægt að leita ef eitthvað bját-
aði á í glímunni við erfíð úrlausnar-
efni eða menn rak í vörðumar í fag-
iegum efnum. Þrátt fyrir eril í starfí
gaf hann sér oft tíma til þess að
spjalla um dægurmálin. Einkum voru
málefni tengd fótbolta honum kær.
Hann var dyggur stuðningsmaður
Skagamanna enda fyrrum liðsmaður
þeirra og síðar stjórnarmaður í
Iþróttabandalagi Akraness. Að auki
var Halldór knattspymudómari um
nokkurra ára skeið. Þegar vel gekk
hjá Skagamönnum heimsótti hann
gjaman stuðningsmenn andstæðing-
anna í samstarfshópnum til þess að
ræða málin frekar og þá sérstaklega
ef þeim vom tiltekin úrslit ekki að
skapi.
Starfí ríkisendurskoðanda fylgja
óhjákvæmilega allnokkur samskipti
við erlenda aðila á sviði endurskoð-
unar, t.d. vegna aðildar íslands að
ýmsum alþjóðastofnunum. Á sama
hátt hafa mikil og sterk fagleg tengsl
myndast og þróast milli ríkisendur-
skoðenda á Norðurlöndum. Á þessum
vettvangi ávann Halldór sér eins og
í annarri embættisfærslu sinni bæði
virðingar og trausts. Á síðasta ári
var komið að því að ísland skyldi
tilnefna fulltrúa til setu í endurskoð-
unarráði Atlantshafsbandalagsins í
Bmssel til næstu fjögurra ára. Varð
Halldór fyrir valinu og tók hann
sæti í ráðinu hinn 1. ágúst 1992.
Þó svo að starfstími Halldórs hafí
ekki orðið lengri en raun ber vitni
hafði hann þegar getið sér gott orð
og verið falin umsjón með veigamikl-
um verkefnum á endurskoðunarsviði
bandalagsins.
Þrátt fyrir að hafa starfað erlend-
is síðasta árið sem hann lifði hélt
Halldór góðu sambandið við fyrrum
samstarfsfólk sitt í Ríkisendurskoð-
un. Daginn áður en Halldór lést hafði
hann t.d. samband við okkur og boð-
aði komu sína á árlegan haustfagnað
starfsmannafélags stofnunarinnar
þar sem hann hefði kost á því að
gera hér stuttan stans á leið sinni
til Bandaríkjanna á vegum endur-
skoðunarráðs Atlantshafsbandalags-
ins.
Með Halldóri er genginn traustur
og réttsýnn embættismaður sem
naut mikillar virðingar bæði meðal
þeirra er störfuðu undir hans stjórn
og annarra er kynntust störfum
hans. Fyrrum samstarfsmenn geyma
minninguna um góðan vin og sam-
starfsmann.
Starfsfólk Ríkisendurskoðunar
votta frú Kristrúnu, börnum og fjöl-
skyldum þeirra sína dýpstu samúð.
Blessuð sé minning Halldórs V.
Sigurðssonar.
F.h. starfsfólks Ríkisendurskoð-
unar
Sigurður Þórðarson.
Í dag er til moldar borinn vinur
minn Halldór V. Sigurðsson. Mig
langar að senda honum örfá kveðju-
orð nú þegar leið hans hér er lokið.
Halldór kom inn í líf mitt fyrir 50
árum, þegar hann var ungur náms-
maður. í tíu ár var hann hægri hönd
manns míns Arons Guðbrandssonar
og alla tíð var hann vinur og félagi
okkar hjóna. Eftir að Aron lést var
Halldór mér ómetanleg stoð og stytta
í öllum mínum málum og fyrst og
fremst einlægur og góður vinur.
Fáum mönnum hef ég kynnst á lífs-
leiðinni sem sýnt hafa jafn einlæga
og mikla vináttu og tryggð.
Halldór var einstakt ljúfmenni,
trúverðugur og traustur, þeim sem
hann bast vináttu- og tryggðabönd-
um. í 50 ár hefur aldrei borið skugga
á þá vináttu, sem ég hér vil þakka
fyrir. Sú vinátta og það drenglyndi
sem hann sýndi mér og okkur hjónum
báðum verður aldrei að fullu þakkað.
Halldór skilur eftir stórt ófyllt
skarð í huga mér og hjarta. Það er
sárt að sjá á eftir góðum dreng og
sárust er eftirsjá þeirra er stóðu
. Lokað
Skrifstofur ríkisendurskoðunar verða lokaðar frá
og með hádegi í dag, föstudaginn 5. nóvember,
vegna jarðarfarar HALLDÓRS V.
SIGURÐSSONAR, fyrrum ríkisendurskoðanda.
WZterkurog
Ll hagkvæmur
auglýsingamiðill!
Htoqgimlrifafrift
honum næst, það er eftirlifandi eig-
inkonu og bama. Þeim votta ég mína
innilegustu samúð. Ég bið góðan guð
að blessa minningu Halldórs V. Sig-
urðssonar og þakka af heilum hug
fyrir minningar um góðan dreng.
Friður sé með sál hans.
Ásrún Einarsdóttir.
Fréttin um andlát Halldórs V. Sig-
urðssonar vakti með okkur starfs-
mönnum norsku ríkisendurskoðunar-
innar mikinn söknuð og sorg. Um
langt skeið höfum við átt náið og
gott samstarf við starfsbræður okkar
á Islandi og Halldór átti hvað mestan
þátt í að binda þau bönd meðan hann
gegndi embætti ríkisendurskoðanda
á Islandi. Hann var glæsilegur full-
trúi þjóðar sinnar á árlegum fundum
norrænna ríkisendurskoðenda og
birtist okkur alltaf sem einstaklega
fróður og umhyggjusamur maður.
Menn lögðu eyrun við því, sem hann
hafði fram að færa, enda tillögur
hans alltaf vel grundaðar og gætni
hans og örugg framkoma greiddu
fyrir öllum samningum.
Halldór var einstaklega hlýr og
elskulegur maður. Móttökurnar, sem
ég fékk þegar ég sem nýbakaður
ríkisendurskoðandi í Noregi heim-
sótti íslensku ríkisendurskoðunina,
munu ylja mér um hjartarætur svo
lengi sem ég lifi. Faglegar umræður
og gestrisnin, sem ég naut, urðu
upphafíð að vináttu og samskiptum,
sem nú hefur verið bundinn endi á
allt of fljótt. Hugur minn er hjá konu
hans og fjölskyldu, sem hafa misst
það sem þeim var dýrmætast, og ég
votta þeim einlæga hluttekningu
mína. Á svona stundum mega orðin
sín lítils en ég vil samt segja það við
ykkur, að Halldór ávann sér almenna
virðingu sem fulltrúi síns lands. Hann
var alltaf sjálfum sér trúr og sam-
kvæmur. Það er gott að minnast
Halldórs. Ég þakka fyrir þann tíma,
sem ég átti þig að vini.
Bjarne Mörk Eidem,
ríkisendurskoðandi Noregs.
Heyr Drottins orð um elsku Guðs og náð,
sem aldrei dvín,
leggðu þeim, Drottinn, líkn og hjálpar ráð,
er leita þín.
Heyr vora bæn þó bresti orða gnótt,
við biðjum samt, þó málið verði hljótt.
(Sig. Símonarsson)
Það var okkur mikil harmafregn,
þegar okkur voru sögð þau tíðindi
að vinur okkar, Halldór, hefði orðið
bráðkvaddur við lestarstöðina í
Brussel nokkurri stundu áður.
Hvemig mátti þetta vera? Okkur
fannst aðeins nokkrir dagar síðan
hann kvaddi okkur þar á sama stað,
glaður og hress, eftir að við höfðum
dvalið á yndislegu heimili þeirra
hjóna, þar sem allt var gert til þess
að okkur gæti liðið sem best. Síðan
var það tilhlökkun okkar að þau
ætluðu að koma heim að fagna með
okkur og fjölskyldu okkar á sérstök-
um tímamótum, sem í hönd fara.
Þær hafa orðið til margar perlum-
ar í minningunni í nær hálfa öld i
samverustundunum okkar bæði hér
heima og erlendis, á ferðalögum eða
á mannamótum og var hann þá hrók-
ur alls fagnaðar en þó leið okkur
best, er við vorum saman fjögur og
þær stundir eru orðnar fjölmargar.
Halldór var fæddur á Akureyri,
sonur hjónanna Valgerðar Guðrúnar
Halldórsdóttur, húsmóður frá Eyrar-
bakka, og Sigurðar Símonarsonar,
múrarameistara frá Króki í Holtum
í Rangárvallasýslu. Þau áttu heimili
á Lundi á Akranesi og þar var oft
saman glaðvær hópur, en systkini
Halldórs voru sex, eða Guðleifur,
múrari, f. 1918, Jón Engilbert, bif-
reiðastjóri, f. 1920, Guðrún Guð-
munda, húsmóðir, f. 1922, Jakob
Jóhannes, deildarstjóri, f. 1926, Hall-
dóra, tækniteiknari, f. 1929, og Val-
gerður Álfheiður, húsmóðir, f. 1931.
Þeir bræður áttu snaran þátt í því
knattspyrnulífi sem varð til á Akra-
nesi og tók Halldór þátt í upphafi
leikja með svonefndu „Gullaldarliði"
staðarins og sat í stjóm Knatt-
spymufélags Akraness og íþrótta-
bandalags Akraness 1944-1950. Þá
var hann síðar vel látinn knatt-
spymudómari og alþjóðadómari.
í febrúar mánuði 1947 kvongaðist
Halldór Kristrúnu Jóhannsdóttur, en
þau kynntust við nám í Verslunar-
skólanum. Foreldrar hennar voru
Steindóra C. Guðmundsdóttir hús-
móðir og Jóhann Guðmundsson,
umsjónarmaður í Reykjavík.
Þau hjón, Halldór og Kristrún,
eignuðust fimm böm. Þau eru: Sig-
rún Camilla, skrifstofumaður, f.
1947, hennar maður er Magnús Guð-
mundsson; Jóhann, sölumaður, f.
1951, kona hans er Guðrún Siguróla-
dóttir; Halldór, deildarstjóri, f. 1952,
sambýliskona hans er Margrét Sig-
urðardóttir; Sigurður Valur, bókari,
f. 1954, ókvæntur, dvaldist hann
með foreldram sínum í Brassel; Val-
gerður Guðrún, grafískur hönnuður,
f. 1965, hennar maður er Sigurður
Haraldsson. Barnabönjin era orðin
sjö.
Það var alltaf ánægjulegt að koma
á heimili þeirra hjóna, síðast hér í
Reykjavík í Sólheima 49, þar sem
þau höfðu búið og skapað sér fagurt
heimili þar sem gott var að koma
og njóta saman góðra stunda með
þeim hjónum, enda var í fyrirrúmi
að njóta lífsins í heimi góðra lista
og menningar.
Halldór og Kristrún vora ung gef-
in saman og leyndi sér aldrei sú ást
og virðing, sem þau báru fyrir hvort
öðra og bar hann alla tíð einstaka
umhyggju fyrir konu sinni sem og
öllum bömunum og barnabömunum
sínum. Heimilið var hans helgireitur,
þar sem hann naut hvíldar. Fyrir
þrettán áram fór Halldór í hjartaað-
gerð til Bandaríkjanna og fór Dúna
þá með honum og stóð hún þá sem
klettur við hlið hans, eins og hún
hefur alla tíð gert, og nú síðast er
hann tók sér erfítt starf erlendis.
Fannst hanni sjálfsagt þá að fylgja
honum, þótt hún sjálf væri orðin
heilsutæp og gekk Halldór úr skugga
um að hún nyti þar jafn góðrar
læknaþjónustu og hún hafði haft hér
heima. Enn var hafist handa að
byggja upp nýtt heimili, sem þó
skyldi samt líkjast mest því, sem hér
hafði staðið, fagurt og hlýlegt og
opið öllum þeim íslenskum og erlend-
um vinum, sem þar voru á ferð.
Halldór hafði yndi af börnum hvar
sem hann kom og var ávallt með
eitthvað í vasa sínum til að gauka
að þeim og naut þá gleðinnar, sem
skein úr litlu andliti.
Halldór hafði lifandi áhuga á vina-
hópnum og var sífellt spyijandi um
hagi fjölskyldna og var annt um að
gefa góð ráð ef eitthvað bjátaði á.
Þó að Halldór hafí átt heimili í
Reykjavík öll þessi ár og honum
þætti vænt um borgina okkar, var
hann alla tíð fyrst og fremst Ákur-
nesingur og fylgdist af miklum eld-
móði með öllum þeim málum, sem
þar vora á döfinni, en fyrst og fremst
átti knattspyma hug hans og lét
hann sér annt um að ÍA gengi vel.
Oft minntist hann æskuáranna á
Skaganum og sagði okkur margar
skemmtilegar sögur frá þeim tíma.
Hann naut þess að renna fyrir lax
eða silung og var þá fiskinn mjög.
Má rekja þá list til æskustöðvanna.
Eftir nám í Verslunarskóla íslands
hóf Halldór skrifstofustörf á Akra-
nesi og starfaði þar fram til 1951.
Hóf þá verklegt nám í endurskoðun
á Endurskoðunarskrifstofu Bjöms
Steffensen & Ara Ó. Thorlacius og
varð löggiltur endurskoðandi 1954.
Þá hóf hann störf í Kauphöllinni hjá
Aron Guðbrandssyni og stofnaði
1964 sína eigin Endurskoðunarstofu
og starfrækti hana í ein fimm ár eða
að þeim tíma er hann var skipaður
ríkisendurskoðandi 1969 og starfaði
sem slíkur til ársins 1992. Á því ári
fór hann til starfa í stjómarnefnd
endurskoðunardeildar Átlantshafs-
bandalagsins og starfaði þar til
dauðadags.