Morgunblaðið - 05.11.1993, Blaðsíða 40

'40
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. NÓVEMBER 1993
I VERRrAtti
Vifrkðfarrt efc/cigert frjartX'
éamnihg s/Sgm Í74Z! "
Með
morgunkaffinu
Auðvitað er þetta hárið
hans. Hann borgaði síðustu
raðgreiðsluna á mánudag-
inn.
Ást er ...
þegar hjón daðra við hvort
annað.
TM Reg. U.S Pat Off.—all rights reserved
° 1993 Los Angeles Times Syndicate
HÖGNI HREKKVISI
/þiei, FÖL&ON EK EKKJ SVARIE?."
BRÉF TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691329
V erkalýðshrey fingin
Starfar hún í þágu umbjóðenda sinna?
Frá Einari S. Hálfdánarsyni:
Almannatryggingar
Stór orð og þung hafa fallið
vegna þess að til stendur að hefja
útgáfu svonefndra sjúkrakorta,
m.ö.o. taka fyrstu skrefin í átt til
sjúkratrygginga. Eins og venjulega
voru allar breytingar eitur í beinum
Ögmundar og Guðmundur Joð
þungbrýnn.
Nú fæ ég ekki betur séð en
sjúkratryggingar séu stórfellt
hagsmunamál vinnandi fólks; ef
verkalýðshreyfingin væri að vinna
að hagsmunamálum vinnandi fólks
myndi hún krefjast hækkunar
sjúkratryggingagjalds og lækkunar
tekjuskatts. Hvers vegna? Vegna
þess að nú eru iðgjöldin greidd af
öllu vinnandi fólki með sköttunum
hvort eð er. Þetta sama er upp á
teningnum hvað varðar lífeyris-
tryggingar, fólk vinnur hörðum
höndum allt sitt líf, en hefur ekk-
ert meiri rétt en t.d. fólk sem er í
útlöndum nánast frá vöggu til graf-
ar. Hver á að gæta hagsmuna
verkafólks gagnvart þessu kerfi?
Það má taka ótal svipuð mál og
styðja með dæmum um fólk sem
kemur hingað til lands í ókeypis
sjúkrahúsvist, elliheimili, [æðingar-
hjálp o.s.frv. Vinnandi fólk á ís-
landi borgar með bros á vör og
þegar eitthvað á að reyna að sporna
við bregst verkalýðshreyfingin hart
við, breiðir síðan út faðminn og
eins og þar segir: „Komið til mín,
allir þeir sem þunga og erfiði eru
haldnir", umbjóðendur okkar bjóð-
ast til að greiða ykkur leið.
Meðlög
Mörg hundruð milljónir króna
af skattpeningum almennings fara
árlega í að greiða meðlög. Launa-
fólk þarf að greiða sín meðlög, þau
eru einfaldlega dregin af launum
þess. Svokallaðir atvinnurekendur
standa illa í skilum enda þægilegra
að láta samborgarana um fyrir-
höfnina.
Hvað er til ráða, Guðmundur
Joð? Eigum við að afnema ábyrgð
þess opinbera nema þegar um fá-
tæka foreldra er að ræða? Nei,
þetta er velferðarkerfið, því má
ekki breyta segja þeir Ögmundur
og Kashbúlatov. Og við hjökkum
því í sama farinu enda eru umbjóð-
endur svosem ekkert of góðir til
að sjá af þessu lítilræði.
Gift verkafólk
Eða hvað segirðu, Guðmundur
Joð, um gift verkafólk sem verður
af tugum þúsunda á mánuði í
stuðning við börn sín ef það lætur
verða af að ganga í það heilaga.
Mér finnst eins og þú hafír aldrei
úttalað þig um þetta. Eða gert um
það kröfur. Ekki heldur Lára. Satt
að segja enginn úr verkalýðshreyf-
ingunni. Hvað segja þeir með
gömlu skoðanirnar, þeir Ögmundur
og Kashbúlatov, var það ekki ámóti
kenningunni að gifta sig Nefndi
einhver jafnræði?
Tekjujöfnunin
Fátt er svo með öllu illt. Verka-
lýðshreyfíngin hefur barist fyrir að
vaxtatekjur yrðu skattlagðar eins
og aðrar tekjur. Það er rétt en um
leið þarf að afleggja eignaskatta,
annað væri óréttlátt. En hátekju-
skatturinn, er hugsunin þarna,
Guðmundur Joð, að koma öllum
þokkalega borguðum störfum af
landinu? Verkfræðingurinn og arki-
tektinn hljóta svo að geta selt þjón-
ustu sína hingað frá landi þar sem
eitthvað verður eftir af síðustu
krónunni sem þeir vinna sér inn.
Hvernig er það annars um há-
tekjuskattinn, er hanii ekki raun-
verulega 70-80% núna með öllum
þessum tekjutengdu greiðslum?
Hefurðu ekki einhvern á skrifstof-
unni hjá þér, Guðmundur Joð, til
að reikna þetta út, nokkur dæmi?
Þeir Ögmundur og Kashbúlatov
segir bara, ja svona á það að vera.
Það er stefnunni, þú veist, til fram-
dráttar, hefur sömu áhrif og gömlu
ráðin um að setja sand í vélarnar.
Að lokum
Er ekki tími til þess kominn,
Guðmundur Joð, að bea kröfugerð-
ina saman við hagsmuni fólksins í
hreyfingunni, og gera kröfur sem
gagnast því fólki? Og láta svo þá
sem hagsmuni hafa gera kröfur
fyrir sína hönd. Þá er hægt að fara
að tala um skattkerfið, sjó-
mannaafsláttinn, eignarhald á
bönkunum og svo ótal margt fleira
að þessu sinni út frá hagsmunum
vinnandi fólks.
Og hversu mikil breyting það
yrði.
EINAR S. HÁLFDÁNARSON,
Hverafold 142,
Reykjavík.
Víkverji skrifar
Vinum Hafnarfjarðar er iðulega
bent á að allir eigi erindi í
Hafnarfjörð, en mörgum þykir
eflaust of fast að kveðið. Hins veg-
ar má til sanns vegar færa að það
getur borgað sig að eiga viðskipti
í Hafnarfirði. í því sambandi hefur
Víkveija borist til eyrna að strákar
í Reykjavík gera hvað sem þeir
geta til að fara á námskeið hjá
lögreglunni í Hafnarfirði og taka
þar síðan próf á létt bifhjól eða
skellinöðrur. Ástæðan er sú að þar
kostar pakkinn 5.000 krónur fyrir
utan vottorð og myndir, en fjög-
urra kvölda námskeið hjá Öku-
kennarafélagi íslands í Reykjavík
kostar 4.000 krónur með læknis-
vottorði og myndum. Síðan er próf-
ið tekið hjá Umferðarráði og þarf
að borga 4.000 krónur fyrir það,
en skírteinið kostar síðan 2.000
krónur. Með öðrum orðum spara
strákarnir sér nær jafn mikið og
þeir eyða með því að taka prófíð
í Hafnarfirði, en er 5.000 kr. verð-
munur á þjónustunni ekki óeðlilega
mikill?
XXX
Víkveiji er mikið á ferðinni og
þá aðallega í eigin bíl, en
nánast aldrei með almennings-
vagni. Eftir að Morgunblaðið flutti
úr miðbænum í Kringluna hefur
ferðum í miðbæinn fækkað til
muna, en þær koma samt fyrir.
Fyrir skömmu var Víkveiji staddur
á Lækjartorgi. Til stóð að ganga
heim og ná í bílinn til að fara í
vinnuna, en þá var vagn nr. 6 við
torgið og því lá beinast við að fara
beint í vinnuna með honum. Eftir
að hafa boðið vagnstjóranum góð-
an daginn og spurt hvort hann
stöðvaði ekki örugglega rétt við
Kringluna fengust þau svör að það
væri rétt, en betra væri að taka
vagn nr. 111 eða 112, því þótt
allir færu á sama tíma væru hinir
fljótari í förum — þeir færu bein-
ustu leið, en sexan fyrst vestur í
bæ. Eftir að hafa fengið leiðbein-
ingar um hvar vagnana væri að
finna var haldið á biðstöðina gegnt
Amarhóli og beðið í tæplega 20
mínútur. Á upplýsingaskilti í skýl-
inu mátti sjá að umræddir vagnar
færu þaðan á hálftíma fresti, fimm
mínútur yfir heila og hálfa tímann,
en á biðstöðinni við torgið stóð að
sexan færi á 20 mínútna fresti,
fimm mínútur yfir hálf o.s.frv.
Þeir, sem eru reglulega á ferð-
inni í Reykjavík, vita að umferðin
er mikil á daginn og sérstaklega
í miðbænum. Eins má ætla að
margir, sem fara í bæinn, eigi einn-
ig erindi í Kringluna og því væri
eðlilegt að halda að almennings-
samgöngur frá miðborginni í nýja
kjamann væru örar. Þrír vagnar á
sama tíma og sá fjórði mínútu fyrr
(nr. 110 fer á 60 mín. fresti, fjórar
mín. yfir heilan og hálfan tíma)
benda til þess að allir viðskiptavin-
ir eigi að vera samstundis á ferð-
inni, á 20 eða 30 mínútna fresti,
en bíða ella nær jafn lengi. Er
ekki eitthvað bogið við svona leiða-
kerfi?
xxx
Sameining sveitarfélaga hefur
verið fyrirferðarmikil í
fréttunum að undanförnu, enda
mikið um fundarhöld og málið
mikilvægt. Sameining sveitarfé-
laga er hugsuð til þess að gera
heimamönnum fært að ráða við
og fá heim og nær sér margvísleg
mál sem þá varðar. í fréttum af .
umræðum á fundum um þetta
málefni á heimaslóðum fer mest
fyrir ummælum fólks sem leggst
gegn því að þetta eða hitt sveitar-
félagið sameinist öðru eða öðrum.
Víkveiji hefur veitt því athygli hve
margir þeirra sem sagðir eru
mæla á móti eru einmitt sveitar-
stjórnarrhennirnir. Enda eðlilegt
að þeir hafi áhuga á velferð
sveitarstjórnanna. Þá varðar þetta
líka sérstaklega. Sú stækkun sveit-
arfélaga sem lögð er til mundi
nefnilega fækka sveitarstjórnár-
mönnum úr 1.100 í 500. Það hefur
hvarflað að Víkveija dagsins að
gott gæti verið að heyra meira í
landsmönnum almennt eða í sveit-
arfélögunum um viðhorfin til þess-
ara mikilvægu mála. Landsmenn
eru í sparnaðarhugleiðingum og
kynnu sumir a.m.k. að hafa annað
viðhorf til sparnaðar í mannafla,
að ekki sé talað um hitt aðalatrið-
ið að fá öflugri aðila til að takast
á við ný viðfangsefni heima.