Morgunblaðið - 30.04.1994, Side 28

28
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 30. APRÍL 1994
BORGAR- OG SVEITARSTJORNARKOSNINGARNAR 28. MAI
Reykjavíkurlistinn —
Lykill að kvenfrelsi
Aðalsteinn Leifsson Baldur Stefánsson Bergþór Bjarnason
Eiríkur Bergmann Gígja Svavarsdóttir Ingibjörg Davíðsdóttir
Jóhanna Þórdórsdóttir Magnús Árni Magnússon Málfríður Gísladóttir
Ólafur Haraldsson Ragnhildur Helgadóttir Sigríður Ingibjörg
Ingadóttir
Óstjórn í fjármálum
eftir Ingibjörgu Davíðsdótt-
ur, Gígju Svavarsdóttur,
Baldur Stefánsson, Aðal-
stein Leifsson, Ragnhildi
Helgadóttur, Bergþór
Bjarnason, Eirík Bergmann,
Magnús Árna Magnússon,
Sigríði Ingibjörgu Inga-
dóttur, Málfríði Gísladóttur,
Jóhönnu Þórdórsdóttur og
Ólaf Haraldsson
Við stuðningsfólk Reykjavíkurlist-
ans fögnum þeim kvenfrelsisáhuga
sem alls ellefu ungar sjálfstæðiskon-
ur deildu með lesendum Morgun-
blaðsins hinn 26. apríl síðastliðinn.
Það er vissulega gleðilegt að vita af
samhug þeirra og samstöðu um þetta
mikilvæga baráttumál okkar allra.
Eðliiega undrumst við þó að kon-
umar ungu skuli hafa valið að heyja
baráttu sína fyrir bættum kjörum
kvenna innan Sjálfstæðisflokksins,
flokks sem ekki hefur borið gæfu til
að treysta konum fyrir ábyrgðarstöð-
um oftar en raun ber vitni. Ungu
konurnar í Sjálfstæðisflokknum
beiða vopna sem bíta í baráttunni.
Engu að síður hafa þær kosið að
vinna með stjómmálaafli sem hvorki
kann að forgangsraða fólki né fjár-
munum.
Ónýtt tækifæri Sjáif-
stæðisflokksins
í áratugi hefur Sjálfstæðisflokkur-
inn í Reykjavík haft tækifæri til að
bæta stöðu kvenna í borginni, hlúa
sérstaklega að'málefnum fjöiskyld-
unnar, og gera konur í sínum röðum
sýnilegri og áhrifameiri. Flokkurinn
hefur klúðrað því tækifæri. í flestum
málaflokkum sem koma konum og
fjölskyldum til góða hefur Sjálfstæð-
isflokkurinn dregið fæturna. Ekkert
sveitarfélag á landinu greiðir starfs-
fólki sínu eins lág laun. Sú stefna
bitnar vitanlega verst á konum, því
þær eru jafnan fjölmennastar á botni
launaskalans. Ekki skipa þær hóp
æðstu embættismanna borgarinnar,
svo mikið er víst. Atvinnuleysi í borg-
inni hefur einnig farið vaxandi, og
reykvískar konur hafa ekki farið
varhluta af því. Á árunum ’93 og ’94
fjölgaði atvinnulausum konum i
Reykjavík um u.þ.b. 500. Sú þróun
heldur áfram, á meðan atvinnuleysi
meðal karla hefur dregist saman að
undanförnu vegna átaksverkefna
borgarinnar sem einkum nýtast körl-
um.
Að stjórna lífi ungs fólks
Afstaða Sjálfstæðisflokksins til
ungra kvenna og möguleika þeirra
til að nýta menntun sína og reynslu
kristallast e.t.v. best í þeirri for-
gangsröðun á núverandi kjörtfmabili
að byggja bílastæðahús um borg og
bí (1,1 milljón kr. stofngjald á hvert
stæði) í stað þess að drífa í að upp-
fylla hina miklu þörf ungra borg-
arbúa fyrir leikskólapláss (650 þús.
kr. stqfngjald á hvert barn á leik-
skóla). Dæmið ætti að vera einfalt
fyrir markaðshyggjuflokkinn: Það
snýst um framboð og eftirspum.
Útreikningurinn mistókst hins vegar.
Sjálfstæðisflokkurinn rekur gamal-
dags ijölskyldupólitík, þar sem gert
er ráð fyrir að annað foreldrið vinni
aðeins úti hálfan daginn, ef marka
má dagvistunarstefnu flokksins.
Stefnan einkennist af skömmtun og
höftum, því flokkurinn telur sig líka
geta ákveðið að foreldrar vilji "hvorki
né þurfi dagvistun fyrir börn sín fyrr
en þau eru orðin tveggja ára gömul
(eins pg fram kemur í nýjustu tillög-
um Árna Sigfússonar). Raunveru-
leikinn er auðvitað aliur annar. Fjöldi
fólks þarf að redda málum sínum
fyrir hom á degi hveijum, og tæta
börnum sínum milli ættingja, vina,
leikskóla og dagmæðra vegna stefnu
Sjálfstæðsflokksins, sem telur sig
þess umkominn að stjórna lífí fólks.
Þessar staðreyndir hljóta að vera
sjálfstæðiskonunum ungu vel kunn-
ar, ef þær á annað borð hafa fylgst
með borgarmálunum síðustu misser-
in. Þeim ætti líka að vera kunnugt
að þrátt fyrir loforð Sjálfstæðis-
flokksins í ár um að bæta aðstöðu
fjölskýldna í borginni með því að
útrýma biðlistum á leikskóla, einsetja
grunnskólana og stórauka þjónustu
við aldraða, sker hann fjárframlög
til þessara málaflokka niður um 450
milljónir.
Velvilji ungu kvennanna til flokks-
ins og afdrifa hans í komandi kosn-
ingum er kannski skiljanlegur, en
það á síður við um trú þeirra á að
honum sé treystandi fyrir hagsmun-
um ungra kvenna í borginni.
Gengið framlyá konum
í pólitísku starfi sínu hefur Sjálf-
stæðisflokkurinn kosið að skipa kon-
um í sæti meðstjómenda frekar en
verkstjóra. Við spyrjum flokkskon-
umar hvers vegna þær mótmæltu
ekki í Morgunblaðinu þegar gengið
var framhjá eins frambærilegum full-
trúa flokksins og Katrínu Fjeldsted
við kjör borgarstjóra árið 1991? Við
spyijum þær líka hvers vegna hvorki
heyrðist frá þeim hósti né stuna þeg-
ar þessi sama kona var gagnrýnd
af forystumönnum flokksins fyrir að
tilkynna starfslok sín í borgarstjórn
skömmu fyrir prófkjör — og það á
þeim forsendum að þannig gerði hún
öðrum konum sem áhuga hefðu á
að taka sæti á listanum erfitt fyrir?
Hvar var samstaða þeirra sjálfstæð-
iskvenna og réttlætiskennd þá, eða
í þau fjölmörgu önnur skipti sem
konur hafa verið hunsaðar í vali á
forystu flokksins?
Það þarf að breyta forgangsröðun
fólks og fjármuna í þessari borg;
auka hlut kvenna í stjórnkerfi borg-
arinnar, styrkja og auka starf dag-
mæðra, leikskóla og grunnskóla, ná
„Ungu konurnar í Sjálf-
stæðisflokknum beiða
vopna sem bíta í barátt-
unni. Engu að síður
hafa þær kosið að vinna
með stjórnmálaafli sem
hvorki kann að for-
gangsraða fólki né fjár-
munum.“
samkomulagi um að hækka lægstu
launin, o.s.frv.
Fordæmi og ferill flokka skiptir
auðvitað máli, en ekki síður fólkið
sem ætlað er að framfylgja stefn-
unni. Því er furðulegt að ungu kon-
umar sem kjósa að vinna að jafnrétt-
ismálum innan Sjálfstæðisflokksins
skuli ekki minnast á þá staðreynd að
í fyrsta sinn í sögunni býðst Reykvík-
ingum að kjósa konu sem borgar-
stjóra — og það konu sem hefur stað-
ið í fylkingarbijósti íslenskrar
kvennabaráttu í hartnær tuttugu ár.
Og hún er ekki sú eina á Reykjavík-
urlistanum sem hefur lagt kvenfrels-
isbaráttunni lið eins og sést ef litið
er yfír listann. Þess vegna teljum við
Reykjavíkurlistann eina raunhæfa
kostinn fyrir þá sem vilja vinna af
heilum hug að hagsmunum ungs
fólks í borginni.
Höfundar styðja kvenfrelsis-
baráttu Reykjavíkurlistans.
eftir Sigrúnu
Magnúsdóttur
Þegar sjálfstæðismenn reyna að
útskýra geysilega skuldasöfnun
borgarsjóðs á þessu kjörtímabili, bera
þeir því við að lánin hafi verið tekin
til atvinnuuppbyggingar. Þetta er
ekki rétt. Lánin hafa þeir þurft að
taka vegna vanáætlana og óráðsíu.
Bréf embættismannanna
Þegar leið á árið 1992 var Ijóst
að gífurleg skuldasöfnun átti sér stað
á yfirdráttarreikningi í Landsbank-
anum. 17. nóvember 1992 rita Jón
G. Tómasson, borgarritari, og Egg-
ert Jónsson, borgarhagfræðingur,
borgarráði bréf þar sem beðið er um
heimild til að taka erlent lán að upp-
hæð 2,5 milljarðar króna og átti
helmingur að greiðast út 1992 en
afgangurinn 1993.
„Með lántökunni er stefnt að því
að brúa bil tekna og gjalda borgar-
„Þetta var umfram-
eyðsla og röng áætlana-
gerð og ég hef það á
tilfinningunni að sjálf-
stæðismenn áætli tekj-
ur vísvitandi hærri í
upphafi árs til þess að
láta fjárhagsáætlanir
líta betur út.“
sjóðs á yfirstandandi ári og koma í
veg fyrir að framkvæmdir á vegum
borgarinnar dragist saman á næsta
ári”, segir í bréfi embættismann-
anna.
Staðreyndir koma í ljós
Þegar uppgjör ársins 1992 lá fyrir
kom í Ijós að tekjur urðu 731 milljón
króna undir áætlun og rekstrargjöld
urðu 429 milljónum kr. hærri en fjár-
Sigrún Magnúsdóttir
Ekkert má nú
eftir Sigurð
Sveinsson
Sigrún Magnúsdóttir, pólitískur
leiðtogi R-listans, hefur farið ham-
förum í fjölmiðlum síðustu daga
vegna hátíðar við Þróttheima á
sumardaginn fyrsta. Sérstaka at-
hygli hefur vakið hversu greiða leið
hinn pólitíski leiðtogi á að ríkis-
fjölmiðlunum með áróður og óhróð-
ur sinn.
Mér, sem gömlum Þróttara,
íþróttamanni og íbúa í Þróttheima-
hverfinu, kemur það sérkennilega
fyrir sjónir að mega ekki taka þátt
í smágagnrýni og glensi á mínu
gamla félagssvæði án þess að úr
því sé reynt að gera pólitískt mold-
„Þessi óhróður frá
R-listanum og pólitísk-
um leiðtoga hans, kem-
ur ekki síst á óvart.“
viðri. Og þessi óhróður frá R-listan-
um og pólitískum leiðtoga hans,
kemur ekki síst á óvart þar sem
listinn hefur misnotað aðstöðu sína
víða um borg m.a. með því að halda
pólitíska áróðursfundi í grunnskóla-
húsnæði.
Sigrúnu Magnúsdóttur leiðist
greinilega í kosningabaráttunni,
hún fær sem pólitískur leiðtogi list-
ans lítið að vera í sviðsljósinu fyrir
borgarstjóraefninu og reynir því að
Sigurður Sveinsson
nota hvert tækifærið með leiðindum
og „R-eiði“ að koma sér í kastljós
fjölmiðlanna.
Hins vegar skilur maður vel sár-
indi Sigrúnar út í starf í kringum
Þrótt og Þróttheima, því þar hefur
hún hvergi komið nærri og ekki
lagt neitt af mörkum í borgarstjórn
til íþrótta- og æskulýðsmála í Lang-
holts- og Vogahverfi þrátt fyrir að
hún sé íbúi í hverfinu.
En á öllu má nú greinilega eiga
von á frá fulltrúum „R-(eiða)“ list-
ans sem meira að segja eru farnir
að líkja borgarstjóranum okkar við
skepnu.
En varðandi skemmtunina við
Þróttheima, sem tókst frábærlega
vel, verð ég nú bara að segja, ekk-
ert má nú fyrir framsóknarmad-
dömunni á Hellustöðum.
Höfundur skipar 16. sæti á lista
Sjálfstæðisflokksins.
hagsáætlun gerði ráð fyrir. Þetta
bil, 1.160 milljónir króna, var það
sem brúa þurfti með lántökunni
1992.
Þetta var umframeyðsla og röng
áætlanagerð og ég hef það á tilfinn-
ingunni að sjálfstæðismenn áætli
tekjur vísvitandi hærri í upphafi árs
til þess að láta fjárhagsáætlanir líta
betur út.
Því miður eru allar horfur á að
þegar lokauppgjör ársins 1993 liggur
fyrir, endurtaki sagan frá 1992 sig
og er það kvíðvænlegt. Lokauppgjör-
ið verður ekki sýnt fyrr en eftir kosn-
ingar.
Sjálfstæðismenn geta ekki stað-
hæft endalaust að stóra erlenda lán-
ið hafi allt verið tekið til atvinnuupp-
byggingar, það er ekki rétt.
Stóra lánið var tekið vegna
óstjórnar og óráðsíu en ekki til at-
vinnuuppbyggingar.
Höfundur er borgarfulltrúi og
skipar 1. sæti Rcykjavíkurlistnns.