Morgunblaðið - 24.08.1994, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 24. ÁGÚST 1994 25
SIGRIÐUR M.
SANDHOLT
-4- Sigríður Sand-
* holt var fædd í
Reykjavík 2. nóv-
ember 1919. Hún
andaðist í Reylga-
vík 18. ágúst síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Svava Sigurðar-
dóttir, ættuð frá
Hjalteyri við Eyja-
fjörð og Magnús
Guðmundsson,
skipstjóri, ættaður
úr Dýrafirði. Þau
bjuggu allan sinn
búskap í Reykjavík,
lengst af í Höfn í Knnglumýri.
Þau hjón áttu fjögur börn og
var Sigríður þeirra elst. Hin
voru Páll, Guðmundur og Guð-
munda. 13. apríl 1946 gfiftist
Sigríður Agli Sandholt, gjald-
kera. Bjuggu þau allan sinn
búskap í Reylgavík. Egill and-
aðist 5. júní 1987. Þau Sigríður
og Egill eignuðust tvo syni,
Stefán, sölustjóra hjá Heklu,
kvæntan Maríu Aðalsteinsdótt-
ur, kennara. Þau eiga þrjú
börn, Egil, Gerðu Björgu, og
Sigríði Svövu. Hinn sonur
þeirra er Gunnar, félagsráð-
gjafi þjá Félagsmálastofnun
Reykjavíkur, nú starfandi hjá
Norrænu ráðherranefndinni i
Kaupmannahöfn. Gunnar á
fjögur börn, Önnu Sigríði og
Karl Magnús með fyrrverandi
konu sinni Hólmfríði Karls-
dóttur og Stefán og Hrafnhildi
Heiðu með Lindu Leu Boga-
dóttur, sambýliskonu sinni.
Útför Sigríðar fer fram í dag
frá Fossvogskirkju.
Kveðja frá Sumarstarfi
KFUK
Náin samstarfskona okkar, Sig-
ríður Magnúsdóttir Sandholt, er
látin. Undanfarin ár höfum við
verið saman í ritnefnd og unnið
að því að skrá sögu Sumarstarfs
KFUK, en hún var einn af frum-
kvöðlum þess starfs. Ung gekk hún
í KFUK og starfaði þar til ævi-
loka. Hún eignaðist sterka og lif-
andi trú á frelsara sinn, Jesú Krist,
sem mótaði líf hennar upp frá því.
Boðun Guðs orðs meðal bama og
unglinga var henni ætíð mikið
hjartans mál.
Hún fylgdist með því, hvemig
sumarstarfið þróaðist frá dags- og
helgarferðum einstakra sveitar-
stjóra með telpurnar sínar til sum-
arbúðastarfs eins og það er nú í
Vindáshlíð. Minningarnar voru
ljóslifandi í huga hennar og deildi
hún þeim fús með þeim sem yngri
eru. Þannig tengdi hún saman for-
tíð og nútíð og dró upp myndir af
áhugasömum ungum stúlkum, sem
lögðu ýmislegt á sig til að geta
borið frelsara sínum vitni. Samver-
an á ritnefndarfundunum var okk-
ur dýrmæt, þar kynntumst við
trúartrausti hennar og þakklæti.
Sigríður var í hópi þeirra, sem
em Sumarstarfinu ómetanlegur
styrkur, biðja fyrir því og leggja
því lið á ýmsan hátt.
Sigríður og Egill byggðu sér
bústað í nágrenni sumarbúðanna
í Vindáshlíð og þar dvöldust þau
mörg sumur ásamt sonum sínum.
Þau fylgdust vel með starfmu og
ríkti á milli gagnkvæmt traust og
vinátta.
Einkunnarorð Hlíðarstúlkna
eru: „Vertu trú.“ Sigríður varð-
veittist í trúnni á frelsara sinn allt
til enda.
Við þökkum Guði fyrir Sigríði
Magnúsdóttur Sandholt og biðjum
hann að blessa og styrkja ástvini
hennar alla.
Betsy Halldórsson,
Guðrún Edda Gunnarsdóttir,
Gyða Karlsdóttir,
Hólmfríður Pétursdóttir.
Þótt söknuðurinn sé
mikill þá er það okkur
huggun að nú dvelur
þú hjá Agli afa í ríki
Drottins. Þú ert besta
amma sem nokkur
gæti óskað sér og
eflaust gætum við
systkinin setið hér
lengi og skrifað um
þig, en þú baðst okkur
frekar um að minnast
þín í Jesú nafni en að
skrifa, eins og þú kall-
aðir það svo oft, svona
„pönnukökugreinar“.
Við, sem þekktum
þig, vitum að góða konu vantar
sem sárt verður saknað. Þú sagðir
alltaf, amma, að þegar erfiðleik-
amir steðjuðu að væri svo gott að
spenna greipar og leita til Jesú.
Nú þegar söknuðurinn er mestur
föram við að ráðum þínum og leit-
um þar sem hjálpina er að fínna.
Otal minningar um þig streyma
fram í hugann og munu þær ávallt
lifa í hjörtum okkar. Þú hefur ver-
ið einn af okkar bestu kennurum
í lífinu og margt sem þú kenndir
okkur gleymist seint. Það hjálpar
mikið að vita af því að nú dvelur
þú í góðu yfírlæti á góðum stað
og lætur hann afa dekra við þig
eins og hann var vanur að gera.
Elsku amma. Þú munt alltaf
eiga sérstakan stað í hjörtum okk-
ar og minningin um þig mun lifa
að eilífu.
Til minningar um Egil afa og
Siggu ömmu.
Drottinn er minn hirðir, mig mun ekkert
bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig hvflast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
W býrð mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyrð höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafuliur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Egill, Gerða Björg
og Sigríður Svava.
í dag er til moldar borin Sigríður
Magnúsdóttir Sandholt. Hún var
borin og barnfædd hér í Reykjavík.
Hún ólst upp í foreldrahúsum á
góðu íslensku alþýðuheimili, fyrst
í vesturbænum og síðan í austur-
bænum.
Á unga aldri komst Sigríður í
náin kynni við KFUK, Kristilegt
félag ungra kvenna. Það taldi hún
mikla gæfu. KFUK átti síðan allan
hennar hug og stuðning. Þar mætti
hún þeim frelsara, sem hún trúði á
og vildi þjóna. KFUK var hennar
andlega heimili. Hún mótaðist sjálf
á æskuárum í yngri deildum félags-
ins og tók síðan virkan þátt í öllu
starfi þess. Hún var sveitarstjóri til
margra ára. Hún tók mikinn þátt í
sumarstarfí félagsins. Það var fyrst
rekið á ýmsum stöðum, í Straumi,
Botnsdal og víðar, uns byggður var
hinn glæsilegi skáli í Vindáshlíð. í
allri þeirri uppbyggingu tók Sigríður
mikinn þátt. Þær voru ómældar
stundirnar, sem hún helgaði starfínu
í KFUK af fómfysi og einlægum
kærleika, ötullega studd af manni
sínum og fjölskyldu.
Sigríður átti i mörg ár sæti í
stjórn KFUK. Þ£ var hún einnig
mikill kristniboðsvinur og átti um
árabil sæti í stjórn Sambands ís-
lenskra kristniboðsfélaga.
Sigríður giftist 13. apríl 1946
MINNINGAR
Agli Sandholt, gjaldkera. Þau eign-
uðust fallegt heimili og bjuggu
lengst af á Gullteig 18. Þar áttum
við vinir þeirra með þeim fjölmarg-
ar indælar samverustundir og
styrktumst í okkar helgustu trú.
Síðustu árin háði Sigríður harða
baráttu við erfíðan sjúkdóm. í þeirri
baráttu kom greinilega í ljós, að
hún átti styrk trúarinnar. Hún
treysti þeim frelsara, sem hún hafði
öðlast trú á í æsku. Sú trú brást
ekki þegar mest á reyndi. Hún
byggði alla sína von á Guði. Hann
hafði gefið henni gæfuríkt líf, sagði
hún við vini sína, og hann myndi
ekki bregðastæ í dauðanum.
Hún andaðist í friði á heimili
Stefáns, sonar síns og konu hans,
Maríu 18. ágúst síðastliðinn. Þau
höfðu tekið hana á heimili sitt síð-
ustu mánuðina og annast hana af
miklum kærleika og einstakri um-
hyggju.
Kær vinkona okkar er kvödd í
dag. Við þökkum Guði fyrir að hafa
fengið að njóta samfylgdar hennar
og fjölskyldu allt frá æskuárum.
Við biðjum sonum hennar og
fjölskyldum þeirra blessunar Guðs
um ókomin ár.
Guð blessi minningu góðrar
konu.
Ingibjörg og Ástráður
Sigursteindórsson.
Sigga og Egill. í huga mínum
svo nátengd í lífí og starfi að ekki
er hægt að minnast hennar án hans,
þessara yndislegu hjóna sem gáfu
okkur, sem nú söknum sárt, svo
mikið.
Minningarnar eru margar og
góðar. Hugurinn leitar til baka til
beraskuáranna, þegar Sigga og
Egill héldu stórfjölskyldunni sín
árlegu jólaboð á annan dag jóla.
Jólaboð með þvílíkum rausnarskap
og gestrisni að aldrei gleymist. Þar
sem leikin voru leikrit, sýndar
teiknimyndir og jólasveinar mættu
til leiks, sem á miðjum sjötta ára-
tugnum var hreint ævintýri. Þar
hittust ungir sem aldnir. Þar var
ekkert kynslóðabil. Sigga og Egill,
svo samhent alla tíð í því að gleðja
aðra. Gestgjafar í orðsins fyllstu
merkingu.
Orðin „verið þið velkomin" voru
þeim svo eðlileg alla tíð. Allir fundu
að þeir voru velkomnir á Gullteig
18, þar sem allt það besta var í
hávegum haft. Ekki aðeins til há-
tíðabrigða, heldur alla dag. Með
þeim voru allar samverustundir
„spari“. Sigga frænka, hvað henni
var margt til lista lagt. Sem barni
fannst mér hún geta allt. Hún bað
svo fallega til Guðs, sagði svo
skemmtilega frá, kunni ráð við öllu,
líka að tala við böm og unglinga
sem jafningja, og svo var hún
mamma Stefáns og Gunnars sem
voru eftirlætisfrændur mínir.
Mágkonum sínum, Hönnu og
Valborgu sem báðar eru látnar, var
Sigga alla tíð sem besta systir.
Kærleikurinn var þar í fyrirrúmi.
Á æskuheimili mínu var það allt-
af tilhlökkunarefni ef von var á
Siggu og Agli. Stundum litu þau
líka bara inn í „molasopa í forbifart-
en“. Þá var oft glatt á hjalla á
Snorrabrautinni. Sigga varð auf-
úsugestur á heimili okkar Halla á
gleðistundum og ómetanlegur
styrkur þegar sorg bar að garði.
Þá var svo gott að geta leitað til
hennar. Hún brást aldrei.
Alla tíð var samband mömmu
minnar, Mörthu, og Siggu, ein-
stakt, en eftir að Egill féll frá fyrir
nokkru árum, fannst mér það verða
eins og dýrgripur sem verður fal-
legri eftir því sem tíminn líður. Þar
voru þær báðar gefendur og þiggj-
endur og nutu hverrar samveru-
stundar.
Börnin mín, Martha og Stefán,
minnast Siggu frænku með sökn-
uði, þau kynntust hlýju hennar og
ræktarsemi. Það er þeim dýrmætt
vegarnesti.
Þegar ég sit og skrifa þessar lín-
ur er mér efst í huga þakklæti,
þakklæti fyrir kærleik sem hefur
umvafíð mig og ijölskyldu mína
alla tíð.
Við Halli, Stefán og Martha sam-
hryggjumst af alhug Stefáni, Gunn-
ari og fjölskyldum þeirra.
Blessuð sé minning Siggu
frænku.
Jenny.
SIG URBJÖRN
JÓNSSON
T Sigurbjörn
Jónsson fæddist
á Þæfusteini í Nes-
hreppi ytri undir
Jökli 6. apríl 1924.
Hann varð bráð-
kvaddur Iaug-
ardaginn 13. ágúst
siðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Jón Bjarnason og
Lilja Guðmunds-
dóttir. Foreldrar
Jóns voru Bjarni
Bjarnason og Val-
gerður Benónýs-
dóttir er bjuggu á
Kirkjuhóli í Staðarsveit og á
Hellissandi, en foreldrar Lilju
voru Guðmundur Magnússon
og Svanborg Guðmundsdóttir
er bjuggu á Litla Kambi í
Breiðuvíkurhreppi. Lilja, móðir
Sigurbjörns, réðst til Jóns sem
ráðskona að Þæfusteini er hann
hafði misst fyrri konu sína af
barnsförum. Sigurbjörn átti 11
systkini. Sex þeirra eru á lífi:
Svanborg, Valgerður, Lýður,
Hreinn, Sæbjörn og Jón. Stef-
án, bróðir Sigurbjörns lést árið
1983, Hallgrímur 1976, Friðrik
árið 1951, Kristín Rut á barns-
aldri og Bjarni, hálfbróðir Sig-
urbjörns, lést árið 1980. Sigur-
björn kvæntist Báru Sigríks-
dóttur og eignuðust þau tvö
börn, en bæði létust við fæð-
ingu. Sigurbjörn átti fyrir
Steinþór og á hann einn son,
Viðar Orn. Bára átti fyrir tvo
syni, og var Sólrún sonardóttir
hennar sérstakur augasteinn
og afabarn Sigurbjörns. Sigur-
björn og Bára bjuggu alla tið í
Reykjavík, síðast í Hólmgarði
36. Utför Sigurbjörns fór fram
i gær frá Bústaðakirkju.
SIGURBJÖRN ólst upp á bænum
Þæfusteini sem var kirkjujörð er
tilheyrði Ingjaldshóli. Þar var fjár-
búskapur stundaður og kýr voru til
nytja fyrir heimilið. Bömin fóru
fljótlega að vinna fyrir sér. Eftir
fermingu var Sigurbjörn veturlangt
á Rifí og vann svo á Hellissandi við
beitningu og sjósókn. Vegna veik-
inda Jóns, föður Sigurbjöms, varð
fjölskyldan að bregða búi árið 1944
og fluttist til Hellissands, en árið
1946 taka þau sig upp á nýjan leik
og flytjast til Reykjavíkur. Sama
ár lést Jón, en Lilja bjó í Reykjavík
þar til hún lést árið 1968.
Sigurbjöm var mjög þægilegur
maður í umgengni.
Hann var hógvær og
ljúfur í allri framkomu.
Hann sinnti áhugamál-
um sínum, sem snerust
að miklu leyti um veið-
ar, garðinn og ferða-
lagsbílinn, af natni og
voru þau áhugamál
hjónunum sameiginleg
og þau mjög samtaka
og samrýnd i þeim efn-
um. Sigurbirni var-^"
sjálfsagt ekkert um
það gefíð að flíka til-
finningum sínum eða
skoðunum. Ekki heyrði
ég hann kvarta þótt hann þyrfti að
beijast við erfiðan sjúkdóm, en
hann þurfti að leita sér lækninga
bæði hér heima og erlendis vegna
hjartasjúkdóms. Það var þó aldrei
langt í gamansemina hjá honum.
Sigurbjörn og Bára voru góðir
gestgjafar heim að sækja. Sem
námsmaður utan af landi vandi ég
komur mínar til þeirra er þau
bjuggu við Tjarnargötu, og svo
höguðu aðstæður því þannig að þau
fluttu gegnt tengdamóður minni í ,
Hólmgarði í Reykjavík, svo varla '
var hægt að fara í Hólmgarðinn
án þess að heilsa upp á á báðum
stöðum. Og þá veitti Sigurbjöm litl-
um óþreyjufullum frændum, sem
höfðu fengið veiðibakteríuna eins
og hann, góð ráð og ýmislegt annað
sem nauðsynlegt er að hafa við
veiðar.
Sigurbjöm var síldarmatsmaður
að mennt og sinnti því starfi hér á
árum áður. Síðustu árin starfaði
hann hjá Reykjavíkurborg við
stöðuvörslu, og efa ég'ekki að hannÉ
hafí sinnt störfum sinum af sömu
natni og trúmennsku og þeim
áhugamálum sem ég sá hann sinna.
Sigurbjörn lést skyndilega við
eftirlætisiðju sína. Hann var í góðri
sjóbirtingasveiði í Ölfusá. Ellefu
vænir voru komnir á land og sá
tólfti var á þegar lífstaugin slitn-
aði. Skjót viðbrögð nærstaddra
fengu engu breytt. Fréttin um and-
lát föðurbróður míns veldur mér
hryggð, en við því er ekki annað
að gera en þakka samfylgdina. Sig-
urbjörn lét af störfum í vor vegna
aldurs. Hinar auknu frístundir hafði
hann m.a. notað til ferðalaga með
Báru um landið og þá voru þeir
staðir gjaman sóttir heim þar sem ~~
veiði var von. Ég votta henni og
öðrum aðstandendum mína innileg-
ustu samúð.
Stefán Jóhann Stefánsson.
+
Konan mín og móðir okkar,
MAGÐALENA GUÐLAUGSDÓTTIR
á Þambárvöllum,
andaðist í sjúkrahúsinu á Hólmavík
aðfaranótt 22. ágúst.
Magnús Kristjánsson
og börn.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
MAGNÚS GRÍMSSON,
Ferjuvogi 21,
lést af slysförum 22. ágúst.
Útförin verður tilkynnt síðar.
Þuríður Magnúsdóttir,
Bolli Magnússon,
Atli Magnússon,
Svanhildur Magnúsdóttir,
Matthildur Magnúsdóttir,
Helga Magnúsdóttir,
tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.