Morgunblaðið - 11.03.1995, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ
MINNIIMGAR
LAUGARDAGUR 11. MARZ 1995 37
höfum átt ógleymanlegar stundir
bæði um jól og á sumrin þegar
ættin kemur saman og erfitt verður
að fylla það skarð sem þú skilur
eftir.
Guð blessi þig, elsku amma, og
elsku afa sem þú hefur hitt á ný
eftir langan aðskilnað.
Minning þín lifir að eilífu með
okkur.
Einar Ásbjörn, Ólafía
og Jón Sigurbjörn.
Tilsku amma, með þessum erind-
um viljum við kveðja þig.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Við munum sárt sakna þín. Vilj-
um við votta öllum aðstandendum
okkar dýpstu samúð og biðjum góð-
an guð um að blessa þá alla.
Olga, Páll, Alexander
Ragnar, Guðrún og Atli Már.
Góð vinkona mín, Rebekka Frið-
bjarnardóttir, er látin.
Þegar nánir vinir kveðja eftir
langa samfylgd leitar hugurinn yfir
farinn veg. Leitar að myndum og
minningum frá samverustundum
og atburðum sem hafa mótað lífs-
brautina.
Kynni okkar Rebekku hófust með
því að Rebekka og Jón Guðmunds-
son, ásamt sonum sínum, Sigurði
og Ragnari, tóku á leigu kjallara-
íbúð í húsi foreldra minna á Suður-
götu 5 í Keflavík árið 1934. Kjall-
araíbúð þessi var eitt herbergi og
eldhús og þar bjó þessi fjögurra
manna fjölskylda. Síðar bættust
þtjú börn við í fjölskyldunni; Guðný,
Ólafur og Veiga. Því má segja að
mikið hafi reynt á samvinnuna hjá
þessari fjölskyldu sem bjó við
þröngan kost sem híbýli.
Aldrei man ég eftir öðru en góð-
um tengslum og samskiptum milli
foreldra minna og fjölskyldunnar í
kjallaranum. Bömin urðu hluti af
æsku og uppvaxtarárum mínum og
Dillu, systur minnar, sem áttum
heima á miðhæðinni. Margt var til
gamans gert en flestir leikir urðu
að fara fram utan dyra vegna lítils
húsrýmis.
Fjölskylda Jóns og Rebekku
leigði hjá okkur á Suðurgötunni
fram til ársins 1942 eða átta ár.
Aldrei var það svo að gestum, sem
í flestum tilfellum voru frá Vest-
fjörðum en þaðan var Rebekka
ættuð, væri úthýst. Alltaf var nóg
pláss í kjallaranum. I dag brýtur
maður heilann um það hvernig þeim
hjónum tókst að koma öllu þessu
fólki fyrir.
Eftir að fjölskyldan flutti í nýtt
hús er þau hjón byggðu af miklum
dugnaði stækkaði fjölskyldan enn
og tvö börn bættust við, þau Erna
og Gunnar. Eftir flutninginn hélst
náin vinátta og tryggð milli fjöl-
skyldanna á Suðurgötunni og Heið-
arveginum.
Til marks um það samband sem
hélst þá var það Bubba, eins vinir
Rebekku kölluðu hana, sem var
kölluð til hjálpar ásamt ljósmóður
þegar ég, ung að árum, eignaðist
mitt fyrsta barn. Eg mun aldrei
gleyma þessum degi þegar þú,
Bubba mín, veittir mér styrk og
kraft og hjálpaðir mér.
Þessar fáu línur eru settar á blað
til þess að þakka þér, elsku Bubba
mín, fyrir að fá að alast upp í sam-
býli við þig og börnin þín, en það
var stór hluti æsku minnar.
Ég votta börnum þínum og
barnabörnum og öllu fólki tengdu
þér mína dýpstu samúð, en sam-
heldni barna þinna og maka þeirra
er einsdæmi sem ber þér fagurt
vitni.
Þorbjörg Pálsdóttir
og fjölskyldan Suðurgötu 5.
+ Þórný Svein-
bjarnardóttir
fæddist á Ysta-
Skála undir Vestur-
Eyjafjöllum 2.
september 1909.
Llún lést á Sjúkra-
húsi Suðurlands 4.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Sveinbjörn
Jónsson, f. í Vestur-
Holtum undir Eyja-
fjöllum hinn 14.
janúar 1882, d. 13.
júlí 1971, bóndi og
kennari á Ysta-
Skála, og Sigríður Anna Ein-
arsdóttir frá Varmahlíð undir
Eyjafjöllum, f. 29. júní 1885,
d. 20. nóvember 1943. Systkini
Þórnýjar voru: Sigríður, f.
1908, d. 1986, Eyþór, f. 1911,
d. 1929, Guðbjörg, f. 1913, d.
1959, maki Jón Guðmann
Bjarnason frá Mið-Grund, Jón
Þorberg, f. 1915, d. 1991, maki
Andrea Tómasdóttir frá Fær-
eyjum, Sveinbjörn, f. 1916,
maki Álma Ásbjarnardóttir úr
Reykjavík, Sigurjón, f. 1918,
d. 1965, Þóra Torfheiður, f.
1921, d. 1987, Ásta, f. 1923,
maki Guðmundur Guðmunds-
son frá Núpi, Garðar, f. 1925,
maki Sigríður Kjartansdóttir
frá Eyvindarholti, Svava, f.
1926, maki Sigurður Loftur
Tómasson frá Grafarbakka,
og Einar, f. 1928, maki Vigdís
TENGDAMÓÐIR mín, Þórný Svein-
bjamardóttir, er látin. Ég kynntist
henni fyrir um 39 ámm, þegar ég
kom á heimili hennar og Þórarins
Guðjónssonar eiginmanns hennar,
en þá hafði ég kynnst dóttur þeirra
Þóru Björgu. Frá þeirri stundu hefur
verið góð vinátta á milli okkar, sem
ég man ekki til að nokkurn skugga
hafi borið á.
Día, en það var tengdamóðir mín
oftast kölluð, var mikill dýravinur
og góð hestamennska á yngri árum,
en þau hjónin voru með nokkurn
búskap í Ásgarði, sem þau höfðu
mikla ánægju af. Þegar Día missti
mann sinn vann hún í nokkur ár í
mötuneyti Skógaskóla og á sauma-
stofu á Hvolsvelli. Annars var hús-
móðurstarfið hennar aðal ævistarf.
Eftir að Día flutti á Selfoss, urðu
Pálsdóttir, d.
1983, úr Reykja-
vík. Þórný ólst upp
á Ysta-Skála, en
hinn 14. nóvember
1936 giftist hún
Þórarni Guðjóns-
syni frá Kvíhólma
undir V-Eyjafjpll-
um. Hann lést 28.
mars 1972. For-
eldrar hans voru
Steinunn Sigurð-
ardóttir frá
Syðstu-Grund og
Guðjón Jónsson
frá Mið-Grund.
Þórný og Þórarinn hófu bú-
skap sinn í Vestmannaeyjum.
Árin 1942-43 áttu þau heima
í Háamúla i Fljótshlíð, en 1944
keyptu þau býlið Ásgarð
(Tjaldhóla) í Hvolhreppi. Arið
1978 fluttist Þórný til Selfoss
og keypti íbúð í Vallholti 16,
þar sem hún bjó til æviloka.
Þórný og Þórarinn eignuðust
tvö börn. Þau eru: Þóra Björg,
f. 1939, gift Sigfúsi Þórðarsyni
og eiga þau þijú börn, og
Guðjón Steinar, f. 1949,
kvæntur Ólafíu Guðmunds-
dóttur og eiga þau tvö börn.
Barnabörn Þórnýjar eru því
fimm og barnabarnabörnin
tvö.
Útför Þórnýjar fer fram frá
Selfosskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
kynni mín og fjölskyldu minnar við
hana meiri og nánari. Vil ég þakka
henni allt sem hún gerði fyrir okkur
og börn okkar, en ég held að þau
hafi haft mjög gott af sambandinu
við hana. Ég held að Día hafi verið
mjög ánægð með að búa á Selfossi
og í húsinu í Vallholti 16 kynntist
hún mörgu góðu fólki, sem hún hafði
mikil samskipti við. Vil ég nota þetta
tækifæri til að þakka vinkonum
hennar þar fyrir alla þá aðstoð sem
þær veittu henni í veikindum hennar.
Ég vil að jokum þakka Díu og
Þórarni fyrir allt og er guði þakklát-
ur fyrir að hafa fengið að kynnast
þeim og þeirra fólki.
Að lokum vil ég votta ættingjum
Díu mína dýpstu samúð við fráfall
hennar.
Sigfús Þórðarson.
Elsku amma, amma í Ásgarði.
Nú ert þú farin, farin til þess stað-
ar sem þú óskaðir. Þú sagðir mér
einu sinni að þú værir búin að fá
allt út úr lífinu sem þú vildir. Fyrst
æskuna á Skála, sem þú rifjaðir svo
oft upp. Svo lífið með afa, fyrst í
yestmannaeyjum, en lengst af í
Ásgarði, börnin tvö, mömmu og
Guðjón, síðar tengdabörnin, ömmu-
börnin og loks langömmubörnin.
Nú svo var það þín notalega elli á
Selfossi, íbúðin og hitinn sem þar
er, bíllinn, ferðalögin, lesturinn og
síðast en ekki síst samfélagið við
„stelpurnar", nágrannana, sem áttu
svo stóran þátt í því að þú gast
búið heima alla þína tíð. „Já, hvað
er hægt að biðja um það betra, nú
er bara eftir að ég fengi að sofna
út af, deyja þannig," voru þín orð.
Jú, amma, þannig fékkst þú að fara
og fékkst því þína hinstu ósk upp-
fýllta.
Amma í Ásgarði, konan sem sat
við gluggann í símaherberginu í
stólnum hans afa með sjónauka og
fýlgdist með hrossunum sínum úti
í móa. Blesi, Glói, Stjarna... þú
þekktir þá vel. í Ásgarði kenndir
þú mér að dýrin eigi sinn tilveru-
rétt, þau hafi rétt til að lifa án
þess að við mennirnir séum enda-
laust að trufla. ,Þú sást þau vel í
fjarska, það var nóg fyrir þig, þú
truflaðir þau ekki á meðan.
Þannig var þitt lífsviðnorf amma,
frelsi, að hver einstaklingur hafi
rétt til að vera fijáls og lifa sínu
sjálfstæða lífi, það er gott vega-
nesti fyrir okkur sem eftir erum.
Það er annars skrítið að kveðja
þig, amma, 85 ára og líkaminn far-
inn að gefa sig, en þú varst svo ung
í anda, mikil og góð vinkona sem
hægt var að ræða við um alla heima
og geima. Oft hlógum við dátt sam-
an, stundum að vitleysunni í okkur
sjálfum.
Þú naust lífsins hér á jörðu, en
þú varst orðin þreytt og það er
gott að hugsa til þess að nú sé
hvíldin orðin þín.
Kveðja frá Kára.
Takk fyrir allt og allt.
Kristín.
Rétt er á kveðjustundu að segja
hér örfá kveðjuorð frá okkur hér í
Vallholti 16, sem lengi höfum deilt
kjörum við Þórnýju eða Díu eins
og okkur var raunar tamara að
kalla hana.
Frá sjö til sautján ár höfum við
búið hér í sama húsi og Día. Á þá
sambúð hefur aldrei skuggi fallið.
Öll sameiginleg vandamál hafa ver-
ið leyst og ósætti aldrei verið til
meðal okkar. Við vorum líkari fjöl-
skyldu en að við byggjum hver í
sinni íbúðinni.
Á þessari kveðjustundu verður
okkur ljóst að við höfum misst eitt-
hvað af okkur sjálfum. Svo náin
var vináttan. En þetta er gangur
lífsins. Aldnir falla og ungir koma.
Allt er ein hringferð. Aðstandend-
um öllum sendum við samúðar-
kveðjur.
Bliknar flest sem bjartast skín
blöð og krónur falla.
Þetta eru örlög þín og mín,
þau eru jöfn við alla.
(Halla Lovísa Loftsdóttir)
Anna Þorbjarnardóttir,
Ólöf Ólafsdóttir og
Halldóra Bjarnadóttir.
Er mér var tilkynnt andlát
Þórnýjar Sveinbjarnardóttur
frænku minnar rifjuðust upp ýmsar
gamlar góðar endurminningar frá
samverustundum okkar. Þegar ég
12 ára gömul kom í sveit til Díu
og Þórarins á Ásgarð í Hvolhreppi
tóku þau mér sem óg væri dóttir
þeirra. Día var einstaklega létt og
kát manneskja og var glaðværð
hennar einstök. Hún kom öllum í
gott skap með hlátri sínum. Hjóna-
band Díu og Þórarins var einstak-
lega farsælt og hamingjusamt og
er mér sérstaklega minnisstæð hlýj-
an í sambandi þeirra. Betra hjóna-
band er vart hægt að hugsa sér.
Það er mér mikil gæfa að hafa átt
þess kost að vera samferða Díu.
Hún hafði mikil og mótandi áhrif á
mig. Það er dýrmætt fýrir hvern
ungling að fá slíkt veganesti út í
lífið. Alltaf var jafn gott að koma
til Díu hvort sem var í Ásgarð eða
í Vallholt 16 á Selfossi þar sem hún
var búin að búa sér til mjög vina-
legt heimili. Ég kveð Díu með sökn-
uði og vil þakka henni allt það góða
sem hún gerði fyrir mig.
Kæru Guðjón, Lilla og fjölskyld-
ur, ég votta ykkur mína dýpstu
samúð. Guð blessi ykkur og styrki.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé iof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Blessuð sé minning Díu.
Guðríður Halldórsdóttir.
ÞORNY SVEIN-
BJARNARDÓTTIR
t
Faðir okkar, bróðir og afi,
SIGURÐUR ÖRN
SIGURÐSSON,
andaðist í Kaupmannahöfn 9. mars.
Hilmar Sigurðsson,
Einar Sigurðsson,
Áslaug Sigurðardóttir,
Hjördís Sigurðardóttir,
Steinn Hermann Sigurðsson,
Kristján Aage og Elinborg.
t
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur samúð og vinarhug við
andlát og útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
KRISTÍNAR BJARNADÓTTUR,
Eyði-Sandvík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Ljósheima, Selfossi.
Jóhann Róbertsson, Sesselja Bergsteinsdóttir,
Jón Guðmundsson,
María H. Guðmundsdóttir, Sigurður Leifsson,
Sigurður Guðmundsson, Eygló Gunnlaugsdóttir,
Kristmann Guðmundsson,
Bjarni Guðmundsson, Rannveig Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir faerum við öllum þeim, sem sýndu okkur samúð
og vináttu við andlát og útför föðurbróður okkar,
SIGURJÓNS GOTTSKÁLKSSONAR
frá Hraungerði
í Vestmannaeyjum,
síðast til heimilis
í Hraunbúðum.
Guð blessi ykkur öll.
Ingunn Sigurðardóttir, Kristrún Hreiðarsdóttir,
Sigurður G. Sigurðsson, Sigurbjörg Hreiðarsdóttir,
Gunnfríður Hreiðarsdóttir,
Sigurður Hreiðar Hreiðarsson.
+
Elskuleg móðir okkar,
ÁSTA GUÐMUNDSDÓTTIR,
lést á hjúkrunar- og dvalarheimilinu Skjóli miðvikudaginn 8. mars.
Útför hennar mun fara fram í kyrrþey.
Fyrir hönd aðstandenda,
Steinunn Ólafsdóttir,
Björn Ólafsson,
Bergljót Ólafsdóttir,
Baldur Ólafsson,
Ragnheiður Ólafsdóttir,
Jón Ólafsson,
Sverrir Ólafsson.