Morgunblaðið - 21.05.1995, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 21. MAÍ 1995 31
GUÐMUNDUR
HARALDSSON
+ Guðmundur Haraldsson
fæddist í Merkisteini á Eyr-
arbakka 4. maí 1918. Hann lést
í Reykjavík 1. maí síðastliðinn.
Utför Guðmundar fór fram í
kyrrþey miðvikudaginn 10. maí
sl.
EINN af þeim mönnum sem settu
svip á bæinn er ekki lengur á með-
al okkar.
Guðmundur Haraldsson, frændi
minn frá Háeyri, Eyrarbakka and-
aðist á Borgarspítalanum 1. maí sl.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrr-
þey.
Guðmundur ólst upp á Eyrar-
bakka ásamt systkinum sínum, af
þeim systkinum eru tvö á lífi, syst-
urnar, Unnur og Sylvía.
Guðmundur var af góðu bergi
brotinn. Foretdrar hans voru Har-
+ Eggert Gíslason Þorsteins-
son fæddist í Keflavík 6.
júlí 1925. Hann lést á Landspít-
alanum 9. maí síðastliðinn. Út-
för Eggerts var gerð frá Frí-
kirkjunni 16. maí sl.
MIG langar með nokkrum orðum
að minnast Eggerts G. Þorsteins-
sonar eða Edda langafa eins og
hann var kallaður heima hjá mér.
Fyrstu raunverulegu kynni mín
af Eggerti voru fyrir tæpum sjö
árum þegar ég kom með fyrsta lan-
gafastrákinn hans og man ég hvað
hann var stoltur og hreykinn að
vera orðinn langafi.
Eggert var mjög barngóður og
átti auðvelt að umgangast börn og
aldur Guðmundsson, en Haraldur
var sonur Guðmundar ísleifssonar
útvegsbónda frá Háeyri, Eyrar-
bakka. Móðir Guðmundar var Þur-
íður Magnúsdóttir frá Árgilsstöðum
í Hvolhreppi.
Mig langar að minnast Guð-
mundar með nokkrum þakklætis-
orðum fyrir áralanga vináttu við
mig og fjölskyldu mína.
Eg man fyrst eftir Guðmundi
þegar hann kom stundum í heim-
sókn til fósturforeldra minna, Þor-
kels og Jóhönnu austur á Eyrar-
bakka. Hann var þá að heimsækja
æskuslóðirnar og hélt hann þeim
sið að heimsækja Bakkann á hveiju
sumri á meðan heilsan leyfði. Hann
átti alla tíð góða kunningja og vini
á Bakkanum og ég held að ekki sé
á neinn hallað þótt nefnd séu hjón-
in, Siguijón Bjarnason sem er ný-
lega látinn og Guðbjörg Eiríksdóttir
voru strákarnir mínir alltaf tilbúnir
að skríða upp í fangið á honum, svo
að knússins frá langafa á eftir að
verða sárt saknað.
Með þessum fátæklegum orðum
kveðjum við Edda langafa sem var
okkur ómæld stoð í gegnum árin.
Elsku Eggert við þökkum þér
fyrir allt.
Eg man þig enn og mun þér aldrei gleyma,
minning þín opnar gamla töfraheima.
Blessað sé nafn þitt bæði á himni og jðrðu.
Brosin þín mig að betra manni gjörðu.
Bijóst þitt mér ennþá hvíld og gleði veldur,
þú varst mitt blóm, mín borg, mín harpa
og eldur.
(Davíð Stefánsson)
Bára, Jón Ágúst og
Anton Elí Eggertssynir.
MIIMNINGAR
sem reyndust honum alla tíð sannir
vinir.
Næstu kynni mín af Guðmundi
voru hjá afa og ömmu á heimili
þeirra að Rauðarárstíg 40, en til
Reykjavíkur höfðu þau fluttst frá
Eyrarbakka. Ég man eftir honum
í eldhúsinu á Rauðarárstígnum þeg-
ar hann var að taka til nestið sitt
í hádeginu, því þá vann hann sem
byggingaverkamaður í Reykjavík.
Eftir að ég gifti mig og eignaðist
fjölskyldu heimsótti Guðmundur
okkur alltaf af og til og ég er ansi
hrædd um að jólin verði tómlegri
eftir að Mummi frændi er farinn
yfir móðuna miklu.
Sigríður móðir mín og systir
Guðmundar átti við margra ára
vanheilsu að stríða. Eitt sinn sem
oftar lá hún lasin í rúminu, þegar
ég kom til hennar. Guðmundur
hafði rekist inn og var hann þá
búinn að taka allt í gegn á heimil-
inu, þvo yfir gólfið í eldhúsinu og
bóna í kringum teppið í stofunni.
En áður en hann kvaddi okkur og
fór lagði hann peningaseðil á nátt-
borðið hjá systur sinni.
Guðmundur átti gott með að að-
laga sig vinum og kunningjum, ef
til vill vegna þess að hann var einn
af þeim sem var ekkert að bera sig
saman við aðra menn. Mér fannst
Guðmundur stundum eins og ey-
land, en þaðan leit hann sanngjörn-
um augum yfir fjöldann, sáttur við
sjálfan sig og samfélagið.
Guðmundur hafði gaman af því
að ferðast eins og Ferðapistlar hans
bera vott um. Þar kemur fram að
hann hafði yndi af því að vera úti
í náttúrunni, hvort heldur sem var
að rölta í fjörunni á Eyrarbakka eða
ganga á fjöll. Fyrr á árum átti hann
það til á sumrin að taka rútuna á
Þingvöll, njóta fegurðar staðarins
og tína nokkur bláber sem urðu á
leið hans til að gefa ættingjum eða
vinum. Guðmundur var metnaðar-
gjarn og vildi láta að sér kveða.
Hann hafði gaman af því að skrifa
og setja saman ljóð. Áf ritverkum
hans má nefna, Sögur og ljóð frá
1971, Nútíma mannlíf og kvæðin
frá 1974 og Ferðapistla frá 1975.
Guðmundur giftist ekki og bjó
EGGERT G. ÞOR-
STEINSSON
TAGE AMMENDRUP
+ Tage Ammendrup fæddist
í Reykjavík 1. febrúar 1927.
Hann lést á Borgarspítalanum
9. maí síðastliðinn og fór útför
hans fram frá Hallgrímskirkju
18. maí.
HJARTA mitt fylltist sorg er ég
frétti af alvarlegum veikindum og
síðar andláti Tage Ammendrup vin-
ar míns. Hugurinn hvarflaði til baka
til fyrstu ára minna hjá Sjónvarpinu
og náins samstarfs okkar Tage þar.
Kynni okkar Tage hófust fyrir
u.þ.b. tíu árum þegar ég átti því
láni að fagna að vinna við hlið hans
að dagskrárgerð fyrir Sjónvarpið.
Við urðum perluvinir frá fyrstu tíð
og sú vinátta hélst ætíð þrátt fyrir
að starfsleiðir okkar skildu.
Um það leyti sem samvinna okk-
ar hófst áttu sér stað miklar breyt-
ingar hjá stofnuninni sem leiddu til
þess að við Tage ferðuðumst ásamt
öðru starfsfólki Sjónvarpsins vítt
og breitt um ísland og til annarra
landa í efnisleit og vegna þáttagerð-
ar. Það var athyglisvert að fylgjast
með því hvað okkur var vel tekið á
hveijum stað og Tage var ávallt
fagnað sem innilegum vini af
heimamönnum enda var hann vel
kunnur hvar sem var. Þegar hann
birtist var sem heimamenn ljómuðu
og vildu allt fyrir sjónvarpshópinn
gera og aðstoða við að greiða götu
hans. Tage átti alltaf sérlega auð-
velt með að vinna með fólki og var
gæddur þeim hæfileika að halda
uppi góðum starfsanda hvar sem
var og við hinar erfiðustu aðstæð-
ur. Kímnigáfan, léttleikinn og góða
skapið voru aldrei langt undan og
eins jákvæða viðhorfið til lífsins.
Ég tel það vera forréttindi á lífs-
leiðinni að hafa fengið að starfa
náið með eins yndislegum manni
og Tage Ammandrup. Slíkur maður
gleymist ekki þeim sem nutu þeirr-
ar gæfu að kynnast honum. Ég
kveð Tage vin minn með söknuð í
hjarta. Sendi Marsý og öðrum fjöl-
skyldumeðlimum innilegar samúð-
arkveðjur.
Sigrún Halldórsdóttir,
Danmörku.
Mörg ár eru liðin síðan ég kynnt-
ist Tage og fjölskyldu hans. Það
hafa skipst á skin og skúrir í lífi
Tage og fjölskyldu hans.
Axel, sonur þeirra hjóna, hefur
barist við erfiðan sjúkdóm um langa
hríð. Fráfall náinna ættingja. Mér
er í fersku minni hversu lát for-
eldra Tages á sínum tíma varð hon-
um þung raun.
En hamingja í lífi hans var ekki
alltaf fjarri. Hann eignaðist frábæra
eiginkonu og mannvænleg börn.
Þessi samhenta fjölskylda átti
margar ánægjustundir í sumarbú-
stað sínum í skógi vöxnu landi. Hin
eðlislæga létta lund var honum
mikill styrkur. En hver sleppur við
andstreymi og erfiðleika í lífshlaupi
sínu? Um margþætta hæfileika og
dirfsku Tage þarf vart að fjölyrða.
Útgáfa tímarits er fjallaði um
tónlist, hljómplötuútgáfa, kabarett-
sýningar o.fl. bar vitni um hug-
myndaauðgi og stórhug hans.
Við stofnun Sjónvarpsins var
augljóst að maður gæddur hæfileik-
um Tage, var maður er stofnunin
þarfnaðist. Eftir nám hjá BBC og
víðar varð Tage starfsmaður Sjón-
varpsins til æviloka. Tage hafði
mikið yndi af starfi sínu og áhugi
hans og atorka hefur tekið sinn toll.
Ég kveð þig, góði drengur. Vænt-
anlega eigum við eftir að taka skák
saman á öðrum vettvangi.
Kæra Marsý. Auðmjúkar og hlýj-
ar samúðarkveðjur sendi ég þér og
börnum ykkar. Éinnig ber ég kveðj-
ur systra minna.
Oddur H. Þorleifsson.
Þegar við minnumst Tage kemur
það fljótt upp í hugann hversu barn-
góður, skemmtilegur og nærgætinn
hann var. Við teljum það forréttindi
okkar krakkanna í götunni að hafa
átti hjónin Marsý og Tage sem
nágranna.
Otal sinnum læddumst við án
vitundar foreldra okkar upp tröpp-
urnar á Tunguvegi 7 og hringdum
bjöllunni. Við vissum að vel yrði
tekið á móti okkur, því velvild og
hlýleiki einkenndi heimilisfólkið.
Alltaf var einhveiju gaukað að
okkur. Það var sama hvenær og
af hveiju við birtumst, alltaf var
þetta ljúfa bros, jafnvel þegar við
vorum að pranga inn á þau alls
kyns dóti. Én gleði foreldra okkar
var ekki að sama skapi yfir þessu
háttalagi okkar. Einu sinni sem
oftar vorum við send af foreldrum
okkar til að skila „vafasömum pen-
ingagreiðslum" frá þeim sem við
höfðum fengið fyrir sölu á græn-
meti sem við ræktuðum í skólagörð-
unum. En Tage og Marsý bættu
bara um betur, því auk fyrri
greiðslna gáfu þau okkur alls kyns
góðgæti.
Við eigum margar góðar minn-
ingar um Tage, alltaf var hann
brosandi og hress.
Tíminn líður hratt, þau fluttu úr
hverfinu og sum okkar líka, en allt-
af var jafn gaman að hitta þau og
alltaf var þessi einstaka góðvild í
okkar garð.
Og nú kveðjum við Tage, minn-
ingin um hann varir og er hann á
háum stalli hjá okkur.
Halla Karen, Hugrún Linda,
Vilmundur Geir og Svavar.
alltaf einn, síðustu árin að Norður-
brún 1 í Reykjavík. Hann barðist
við ólæknandi sjúkdóm af mikilli
seiglu og æðruleysi og vildi ekki
með neinu móti leggjast inn á spít-
ala og óskaði eftir því að fá að
dvelja í litlu íbúðinni sinni eins lengi
og unnt væri. Guðmundi var þetta
mögulegt vegna þolinmæði og kær-
leika alls starfsfólksins í JNorður-
brúninni. Einnig reyndu íbúar húss-
ins að gera honum síðustu mánuð-
ina eins þolanlega og hægt var.
Hafí allt þetta góða fólk kærar
þakkir fyrir. Hann mintist aldrei á
veikindi sín og kvartaði ekki. Þegar
hann var spurður um hvernig hon-
um liði kom alltaf sama svarið,
„það er ekkert að mér“. Þetta sýndi
vel sálarstyrk Guðmundar og lífs-
kraft, enda var hann trúaður mað-
ur. Blessuð sé minning hans.
Legg ég nú bæði líf og önd
ljúfi Jesú í þína hönd
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson)
Elísabet Lárusdóttir.
Guðmundur Haraldsson lést þann
fyrsta maí sl. eftir erfíð veikindi.
Ævin líður og spurningar vakna
um hinstu rök tilverunnar. Getum
við ef til vill dæmt hlutlægt um það
sem við skynjum í þessum heimi?
Fræg er þá líking Platóns um menn-
ina sem fanga, villuráfandi í dimm-
um helli, því þeir sjá aðeins skugga
þess sem er.
Guðmundur frændi minn hafði
kímnigáfu og virtist laus undan því
oki flestra, að taka sjálfan sig of
hátíðlega. Þetta kunni ég að meta
í fari hans og einnig hversu kátur
hann gat verið ef maður hitti hann
í miðbænum. Þá átti hann til að
heilsa með setningu eins og: „Nei
er það hún sjálf, blessunin."
Deyr fé, deyja frændr, segir í
Hávamálum en áfram lifir dómur-
inn um hvern og einn. Án náunga-
kærleika ráfum við um í myrkri.
Hið góða lýsir upp dagana eins og
Iífgjafi þessa heims.
Flöktandi skuggar á vegg
Eitt og eitt strá
á jörðu.
Sólskin sannleikans
Og dauðinn
bak við öll heimsins þil.
Friður, þér fylgja megi
á þessum degi
Tvær sólir á himni
Sól hógværðarinnar
og sól kærleikans.
Ó, hvað merkir það
að lifa vel?
Góður orðstír?
Gull sem glóir
í hjarta einstæðings -
Flöktandi skuggar á vegg
Eitt og eitt strá
á jörðu.
Margrét Lóa Jónsdóttir.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vei frá gengin, vélrituð eða tölvu-
sett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveld-
ust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslu-
kerfin Word og Wordperfect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til
blaðsins á netfang þess Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar þar um má lesa á
heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki yfir eina og hálfa
örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 3600-4000 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
+ Hjartkær móðir okkar,
KRISTÍN G. MAGIMÚSDÓTTIR,
Efri-Engidal,
lést í Sjúkrahúsi ísafjarðar 19. maí. Jarðarförin auglýst síðar.
Börnin.
+ Maðurinn minn,
JÓHANNES JÓNSSON
bóndi á Geitabergi,
andaðist i Sjúkrahúsi Akraness 19. maí. Erna Jónsdóttir.
+
Móðir okkar,
SIGURBORG ODDSDÓTTIR,
Álfaskeiði 70,
Hafnarfirði
lést í Landspítalanum fimmtudaginn 18. maí.
Haraldur Ólafsson,
Oddur Ólafsson,
Ómar Ólafsson,
Aðalsteinn Ólafsson.
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
SIGRÍÐUR A. ÁSGEIRSDÓTTIR,
Álftamýri 40,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 24. maí kl.
13.30.
Siggeir Ingvason,
Ingveldur Ingvadóttir,
Guðmundur Ingvason,
Ásgeir Ingvason,
Halldór Ingvason,
Rakel Ingvadóttir,
Ragnheiður Ingvadóttir,
Ingvi Guðmundsson,
Sigríður Þorvaldsdóttir,
Ólafur Eggertsson,
Unnur Sveinsdóttir,
Lilja Sigurðardóttir,
Bjarndís Jónsdóttir,
Heiðar Kristinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.