Morgunblaðið - 13.08.1995, Blaðsíða 30

30 SUNNUDAGUR 13. ÁGÚST 1995
MORGUNBLAÐIÐ
Haustvörurnar
streyma inn
Úlpur í fjölbreyttu úrvali.
Póstsendum.
Mörkinni 6, sími 588 5518.
Bílastæði v/búðarvegginn.
‘VersCunarmáti nútímans
G L Æ S I B Æ
SÍMI 553 3366
Mikið úrval af BRIO kerrum
& kerruvögnum.
Vandaðar regnhlífakerrur
frá kr 2.990 stgr.
BARNAVÖRUVERSLUN
FJÖLBRAUTASKÓLINN
VIÐ ÁRMÚLA
NÁMSKEIÐ FYRIR STARFANDI SJÚKRALIÐA
Boðið verður upp á eftirfarandi námskeið í september 1995:
LYFHRIFAFRÆÐI I
20 kennslustundir.
Fjallað verður um áhrif lyfja og aukaverkanir. Síðar er fyrirhugað að bjóða upp á
framhaldsnámskeið. Kennari: Eggert Eggertsson lyfjafræðingur.
Tími: 11 .-14. sept. kl. 17.00-21.00 í Fjölbrautarskólanum við Ármúla.
SJÚKDÓMA- OG SÝKLAFRÆÐI
40 kennslustundir.
Fjallað verður um grunnþætti sjúkdómafræði og helstu flokka sjúkdóma með
áherslu á sýkla. Bók er innifalin í námskeiðsgjaldi. Kennari: Bogi Ingimarsson
líffræðlngur.
Tími: 22.-25. ágúst, 28.ágúst-1. sept. kl. 17.00-21.00 í Fjölbrautaskólanum við
Ármúla.
TÖLVUR I
Námskeið fyrir byrjendur í tölvunotkun. Undanfari: Enginn.
40 kennslustundir. 25. sept.-12. okt. nk. Bók er innifalin í námskeiðsgjaldi.
Kennari: Þórunn Óskarsdóttir tölvukennari. Timi: Kennt verður þrisvar í viku,
mánudaga, miðvikudaga og fimmtudaga frá kl. 17.00-20.15 í tölvuveri skólans.
Innritað verðu á námskeiðin mánudaginn 14. ágúst og þriðjudaginn 15. ágúst
kl. 9.00-12.00, sími 581-4022, bréfasími 568-0335.
Skólameistari.
J JUL \ L \ j. \' j j.
Ilvar varsí f>á þvgar gullpoílarinn
kr. 13.4 millfánir <lutl í Mánuká?
Viá áskurn Irinunt Ireppna
!it haminirju rnvá vinninginn.
Kristbjörg
Jenný Sig-
urðardóttir, kenn-
ari, fæddist að Hús-
ey í Hróarstungu
25. apríl 1941. Hún
lést í Landspitalan-
um þann 5. ágúst
1995. Foreldrar
hennar voru hjónin
Guðrún Ingibjörg
Guðmundsdóttir
frá Dratthalastöð-
um í Hjaltastaða-
þinghá, f. 22. feb.
1914, d. 3. jan. 1977
og Sigurður Hall-
dórsson frá Húsey, f. 4. des.
1913, d. 26. sept. 1992. Systkini
hennar eru Guðrún f. 11. mars
1946, Halldór Hróarr f. 4. júní
1948, Aðalbjörg f. 21. jan. 1951
og Katrín Jónbjörg f. 28. des.
1956.
Útför Jennýjar fer fram frá
Bústaðakirkju mánudaginn 14.
ágúst 1995 og hefst athöfnin
kl. 15.00.
Elsku Jenna mín.
Það er erfítt að kveðja þig, kæra
frænka, þú varst mér svo góð. Ég
er þó glöð yfír því hvað við kynnt-
umst vel á síðustu árum, og hvað
við vorum góðar vinkonur. Þú varst
mín stoð og stytta eftir að ég flutti
til Reykjavíkur og hjálpaðir mér
meira en orð fá lýst. Þú varst allt-
af til taks fyrir mig ef eitthvað
bjátaði á og það var því ekki að
ástæðulausu að ég kallaði þig „sú-
perfrænku".
Kallið kom snögglega, eins og
hendi væri veifað, en ég veit að
þér líður vel. Mér þykir svo vænt
um minningu þína og hún mun
alltaf geymast í hjarta mínu.
Ástarkveðja,
Heba.
Kristbjörg Jenný heimilisfræði-
kennari lést í Landsspítalanum 5.
ágúst sl. Þeir sem til þekktu vissu
að hún átti við veikindi að stríða
en engum kom til hugar að enda-
lokin kæmu svo fljótt. En dauðinn,
sá slyngi sláttumaður spyr einskis,
kemur jafnan óboðinn. Jenný
stundaði nám á Eiðum
síðan í kvennaskól-
anum að Hallormsstað
og loks í Húsmæðra-
kennaraskólanum. Að
loknu námi þar kenndi
hún á Hallormsstað.
Hún annaðist veit-
ingasölu í Valaskjálf
um tíma en aðalstarf
hennar síðustu árin
var heimilisfræði-
kennsla í Reykjavík,
fyrst í Álftamýrar-
skóla en mörg síðast-
liðin ár í Seljaskóla.
Heimilisfræðikennsla
er líklega einhver mikilvægasta
námsgrein sem kennd er í grunn-
skólum landsins, því að það er beinn
undirbúningur að heimilishaldi og
í flestum tilfellum sá eini undirbún-
ingur sem fólk hefur þegar stofnað
er til heimilis. Því skiptir miklu
máli að nemendum sé kennd hag-
sýni í hvívetna, þrifnaður og góð
umgengni. Á þetta lagði Jenný
mikla áherslu og svo auðvitað að
matur væri hollur og vel fram bor-
inn. Jenný gerði miklar kröfur til
nemenda sinna en allt of oft kunna
nemendur ekki að meta það fyrr
en síðar. Kröfur hennar voru ekki
ósanngjamar því að hún gerði
meiri kröfur til sjálfrar sín en ann-
arra og undirbjó kennslu sína af
fyllstu samviskusemi og mætti vel
til vinnu sinnar þrátt fyrir að hún
átti við veikindi að stríða. Jenný
var aðeins 54 ára að aldri er hún
lést en hafði samt skilað góðu og
farsælu starfí sem kennari og það
þakkar Seljaskóli henni, er lengst
naut starfskrafta hennar. Systkin-
um hennar og öðrum vandamönn-
um sendi ég innilegar samúðar-
kveðjur.
Blessuð sé minning Kristbjargar
Jennýjar Sigurðardóttur.
Hjalti Jónasson.
Guð gefi mér æðruleysi til að sætta mig
við það sem ég fæ ekki breytt. kjark til að
breyta því sem ég get breytt og vit til að
greina þar á milli.
Þessi bæn kom upp í huga mér
þegar mér bámst fréttirnar um lát
Jennýjar, minnar kæru vinkonu.
Við höfum svo oft rætt um orðið
„æðruleysi" og hvaða merkingu
það hefði fyrir okkur. Ég átti alltaf
frekar auðvelt með að „skynja“
orðið, því ég get ekki beinlínis sagt
að ég hafí „skilið“ það. í huga mér
sá ég fyrir mér tígulega konu á
fornöld sem stjómaði búi bónda
síns af skörungsskap á meðan hann
var að í stríði fjarri heimili sínu.
Hún tók örlögum sínum af æðru-
leysi þegar henni bárast fregnir af
því að hann hafí dáið af sáram sín-
um. ... Jenný lagði allt annan skiln-
ing í orðið. Hún fór stundum óhefð-
bundnar leiðir að markmiðum sín-
um og samkvæmt því skilgreindi
hún það í huga sínum sem „kæru-
leysi“ og öðlaðist þannig sinn eigin
skilning á bæninni.
En af hvetju „kæruleysi"? Hún
Jenný var ekki kærulaus - nema
síður sé. En stundum fannst henni
að hún tæki hlutunum með of mik-
illi ábyrgðartilfinningu og því var
henni nauðsynlegt að tileinka sér
svolítið kæruleysi til að verða ekki
of ábyrg gagnvart öðru fólki. Þetta
dæmi sýnir best hve vel Jenný
þekkti sjálfa sig - hún leitaði eigin
leiða sem færðu hana nær loka-
markiði sínu - en hafði jafnframt
aíltaf öll skilningarvit opin til að
missa ekki af gullkomum frá öðr-
um sem gætu hentað henni.
En hvaða skilning á ég að leggja
í orðið „æðruleysi" nú þegar
Jennýjar nýtur ekki lengur við?
Ekki með kæruleysi... Kannski get
ég tekið því eins og konan á forn-
öld sem með stolti sínu stóð óhögg-
uð í lífsbaráttunni? Nei - í þetta
skipti get ég ekki notað þann skiln-
ing sem ég hafði áður, og ég get
ekki breytt neinu um að Jenný er
dáin, horfín á braut og burt úr
daglegu lífi mínu - ég verð einfald-
lega að sætta mig við ég get engu
breytt um lát hennar. Bara yljað
mér á góðum minningum og haldið
áfram á þeirri braut sem hún að-
stoðaði mig svo mikið við að kom-
ast á.
Það eru ekki nema tæp þrjú ár
síðan við Jenný kynntumst. Þá stóð
hún á ákveðnum tímamótum í lífí
sínu og var ákveðin í því að nota
allt jákvætt og gott sem gæti hjálp-
að henni við að taka rétta ákvörð-
un. Við vorum saman á fundi og
ég sagði víst eitthvað sem höfðaði
svo vel til hennar. Eftir fund kom
hún til mín og sagði „ég get víst
ekki neitað mér um að fá símanúm-
erið þitt“. Þannig upphófst náinn
kunningsskapur sem þróaðist
smám saman í nána vináttu. Á
þeirri stundu gat ég ekki séð fyrir
hve náin samskipti okkar yrðu -
_________MINNINGAR
JENNÝ
SIG URÐARDÓTTIR
DROPLAUG
RÓBERTSDÓTTIR
■+• Droplaug Róbertsdóttir
■ fæddist 17. september 1946
í Reylgavík. Hún lést af slysför-
um 6. ágúst síðastliðinn og fór
útförin fram 11. ágúst.
FRÉTTIN um lát Droplaugar Ró-
bertsdóttur var vinum og vanda-
mönnum hennar eins og þruma úr
heiðskíru lofti. Dauðinn minnti svo
á staðreynd sína að við urðum agn-
dofa og spumingin um réttlætið og
meininguna með lífi og dauða varð
áleitin og sár. Hvemig getur góður
Guð sem öllu ræður Iátið þetta ger-
ast?
Eftir þtjátíu ára samfylgd við
ijölskyldu okkar skilur þessi trygg-
lynda og góða kona eftir margar
minningar. Þær gengu um svipað
leyti með sitt fyrsta barn, Þuríður
mágkona hennar og Dobba, eins
og hún var alltaf kölluð, og hittust
daglega og studdu hvor aðra. Marg-
ar stundir áttum við Þuríður á heim-
ili þeirra Finnboga á Akranesi með
bömin okkar og öll komumst við
fyrir, það var alltaf nóg pláss ná-
lægt Dobbu og hlýlegt. Það var
aðdáunarvert að sjá hversu mikla
alúð hún lagði við uppeldi barna
sinna fimm, enda eru þau hvert
öðru mannvænlegra. Hún var fyrst
og fremst húsmóðir og hún naut
þess að vera það. Hæfileikar henn-
ar hefðu nýst til frama á ýmsum
sviðum, en það var heimilið og böm-
in sem hún valdi umfram annað.
Hún var einstaklega lagin við að
tala við böm og vinna traust þeira,
uppörva þau og hugga ef með
þurfti. Það var næstum því eins og
hún gleymdi sjálfri sér, en þetta
var henni eiginlegt. Hún fylgdist
af lifandi áhuga með bömum ætt-
ingja sinna og vina og vissi um
hagi þeirra. Skemmst er að minn-
ast sendinga hennar til dóttursonar
okkar, Péturs Antonío, en hann er
fæddur á afmælisdegi hennar. Það
var gaman að fá hana og börnin
hennar í heimsókn þegar við bjugg-
um í Svíþjóð og ánægjulegt að end-
urnýja kynnin við heimkomuna.
Sorg bama hennar og bama-
bama er þung og missir mestur,
hún var kjölfestan í lífi þeirra og
hún lifði fyrir þau. Hún skilur einn-
ig eftir sig systur og aldaða for-
eldra.
Við vottum ykkur og öðrum ást-
vinum hennar einlæga samúð. Megi
minningin um Droplaugu og Guð,
sem hún leitaði og eignaðist lifandi
trú á, vernda ykkur og styðja. Þessi
trú léttir smám saman af því fargi
sem sorgin er.
Ef vér berum harm í hjarta,
hryggilega dauðans þraut,
þá hvað helst er Herrann Jesús
hjartans fró og líkar skaut.
Þuríður, Pétur og börn.
-.H-----
DANCALL
radiomidun
Grandagaröi 9 • 101 Reykjavík
Sími 511 1010