Morgunblaðið - 07.10.1995, Blaðsíða 44

44 LAUGARDAGUR 7. OKTÓBER 1995
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
' kVNþÖtícíblN BÖKTAfLe6A\
6&SL4R VrœA HENNU'~J
4.10 01996 Tribune Media Services, Inc.
r Afl Rights Reserved.
IPA6W1WM \JiÐ A
nyRRi PAPplfzs-
^HANDþuRptaj-eoLUj
Q, aa VEIT EKKL30N,
BG HLAJCKAOI /SvC
TiL þcSSA.OGSVO
eSAR KO/VtlÐ EI2. AE>
rú b> ER e/ns Ofi!
J?G bJAlST Ar
PAPPlRS-HANDþ URRKU
Tommi og Jenni
~ \ ' ftnnafK- hnng^/K^ Sf.duq?ée&ojJ^ Á. sj.
íþritb]
Hundurinn þinn situr úti á bak- Er hann einn? Nei, hann er með
dyrapallinum ... ég held að hann vini sínum.
sé að bíða eftir þér ...
BREF
TTL BLAÐSINS
Kringlan 1103 Reykjavík • Sími 5691100 • Símbréf 569 1329
Víkverji og
þýsk matargerð
Frá Rebekku Magnúsdóttur:
LAUGARDAGINN 23. september
sl. skeytir Víkveiji skapi sínu á
þýskri matargerð. Tilefnið var mat-
ur úr þýsku flugvélaeldhúsi sem
Flugleiðir framreiddu í flugi frá
Kaupmannahöfn til Keflavíkur.
Annað sem Víkveiji nefnir máli sínu
til stuðnings er aulabrandari um
„subbulegan" þýskan snitselveit-
ingastað. Merkilegri er málflutning-
urinn nú ekki en Víkveiji er hvergi
banginn og telur „reynslu" sína
styðja þá ályktun að þýsk matar-
gerð sé yfír höfuð slæm! Skrif Vík-
veija lýsa bæði fáfræði og þjóðern-
isfordómum sem ekki eru starfs-
mönnum Morgunblaðsins sæmandi.
Ég stundaði nám í Þýskalandi í
sex ár og ferðaðist vítt og breitt
um landið. Að sjálfsögðu eru veit-
ingastaðir misjafnir í Þýskalandi
eins og annars staðar, sumir í allra
fremstu röð en aðrir lakari. Að
mínu mati eru þýskir veitingastaðir
þó yfirleitt notalegir, maturinn góð-
ur og hreinlæti til fyrirmyndar. Það
sem ég sakna einna mest hér á
Fróni eru einmitt þessir notalegu
miðlungsstaðir sem eru svo dæmi-
gerðir í Þýskalandi, maturinn eins
og heimalagaður og verðlagi mjög
í hóf stillt.
Öllum sem eitthvað þekkja til í
Þýskalandi er hins vegar fullkunn-
ugt um að vilji menn fá þokkalegan
mat er þeim ráðlagt að forðast
snitselstaði, þ.e. veitingastaði sem
aðeins hafa snitsel og franskar
kartöflur á boðstólum. Mikið úrval
er af annars konar matsölustöðum,
sem bjóða t.d. upp á svínasteikur,
grillaða svínaskanka, fuglakjöt,
villibráð og margvísleg önnur her-
legheit. í þekkingarleysi sínu hefur
vesalings Víkveiji auðsæilega
rambað inn á þriðja flokks veitinga-
stað í Þýskalandi.
Ferðalangar eru oft næsta fáfróð-
ir um staðhætti í löndum sem þeir
heimsækja, sem vonlegt er. Af þess-
um sökum hafa verið gefin út ýmiss
konar fræðslurit fyrir ferðamenn
víða um lönd, m.a. handbækur um
veitingastaði, s.s. Guide Michelin.
Ég ráðlegg Víkveija að festa nú
kaup á einni slíkri næst þegar hann
á leið um Þýskaland og reyna síðan
að kynna sér þýska matargerð í stað
þess að grípa fyrsta tækifærið sem
gefst til að leita staðfestingar á þjóð-
emisfordómum sínum. Maturinn
sem hið íslenska flugvallareldhús
framleiðir er satt best að segja ekk-
ert sérlega gómsætur, en við skulum
nú samt vona að erlendir ferðamenn
dæmi íslenska matargerð ekki eftir
honum. Það sem þér viljið að aðrir
gjöri yður...
Að lokum leyfi ég mér að láta í
ljós þá ósk og von að Morgunblaðið
reyni að stuðla sem mest og best
að aukinni visku og meiri þroska
starfsmanna sinna og þar með ís-
lensku þjóðarinnar. Abyrgð þess er
mikil.
REBEKKA MAGNÚSDÓTTIR,
Norðurbrún 24, Reykjavík.
Hundurinn og
vegagerðin
Frá Ólafí Hjálmarssyni:
KÆRU Hrútfirðingar! Til hamingju
með nýja veginn hjá Borðeyri. Það
var löngu tímabært að klára þennan
vegarspotta eins og umferðin er orð-
in í dag.
Fyrir nokkmm ámm fórum við
hjónin norður í Ámeshrepp. Áður
en við fómm hitti ég kunningja minn
sem átti heima þar og spurði hann
hvemig vegurinn væri. „Jú hann er
sæmilegur en mjög hlykkjóttur, það
er eins og þeir hefðu verið með hund
þegar mælt var fyrir veginum. Þú
veist hvernig hundur hagar sér þeg-
ar hann hleypur á undan og stoppar
við næstu þúfu og pissar, þar var
settur hæll, svo að næstu þúfu og
hæll þar o.s.frv.“. Já, hann hafði svo
sannarlega sagt rétt frá, margir
hlykkir vom á veginum norður. Veg-
urinn var lagður fyrir 30 áram og
hundurinn er löngu dauður eða svo
hélt ég.
En það virðist sem enn sé notað-
ur hundur við mælingu á vegqim á
íslandi í dag.
Þijú ess
Á þessum spotta hjá Borðeyri em
þijú „S“. Ég spyr, til hvers? Er það
hundurinn eða er vegurinn fallegri
úr lofti þannig?
Eins er það að hafa beygju við
brýr eða ræsi eins og t.d. við Svelgsá
í Helgafellssveit og á Kerlingarskarði
en þar var settur hólkur í staðinn
fyrir brú og „S“ um leið á veginn.
Mikið er talað um hvar vegurinn
á að liggja af norðanverðu Snæfells-
nesi og suður. Mín skoðun er sú að
hann eigi að liggja yfir Álftafjörð
og inn Skógarströnd að Heydal og
þar suður. Með nýjum beinum vegi
er komin mjög góð leið, litlar brekk-
ur og snjólétt, og ekki lengri en
núverandi leið um Kerlingarskarð.
Það þyrfti þó að breyta veginum í
Helgafellssveitinni. Sveigurinn upp
að Kerlingarskarðinu og um Stór-
holtin er oft erfiður vegna veðurs
og snjóa. Hann ætti að vera neðar.
Það á ekki alltaf við að betri er
krókur en kelda.
ÓLAFUR HJÁLMARSSON,
Gmndarfirði.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók verður framvegis varðveitt í
upplýsingasafni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu það-
an, hvort sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu
efni til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.