Morgunblaðið - 22.10.1995, Blaðsíða 34

34 SUNNUDAGUR 22. OKTÓBER 1995
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
E/TTM/AÞ <//>&&4ND/
Þbtta 'A&TANP p/TT/ ^
éK%T>7 SrÖkXAttyáS/NGM
01995TrftxiMM«dlaS«viCMllnc. / <
AJI Rjghta Raaerved. _____________

Grettir
/ öKETTlí?, ER \
\tG S/CTOfZ f )
Tommi og Jenni
Stundu/n.
-£n það ersÁrarrec
enJÁfá>rf°^^' cdítþetta,
ofoe/acr / Sjonuarptru^u
BzeaxaBíSBí
i-n
Ljóska
Ég ætti aftur að stjórna Hlustaðu „Nyahh nyahh! Við erum betri en Ég skal bæta
hvatningarhrópunum fyrir á þetta. þið!“ Magga, þetta er versta hvatning- einu „nyahh"
liðið okkar, herra. arhróp sem ég hef heyrt! við.
BRÉF
HL BLAÐSINS
Knnglunm 1103 Reylgavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Dálítil ferðasaga
í tilefni heimsóknar lögreglu til
Guðbjargar Guðmannsdóttur,
hotelstýru
Frá Ólöfu og Einari:
ÉG HEF alltaf haft gaman af ferða-
lögum, en stundum var farið í flýti
af stað og ekki var viðleguútbúnaður
okkar á þessum ferðum alltaf viðun-
andi. Kom það t.d. einu sinni fyrir
að tjaldið sem ég fékk lánað og átti
að vera fyrir fjóra var lítið stærra
en koddaver, að sögn eiginmanns-
ins. Einnig hafði ég í þá daga gleymt
öllu sem við átti að éta svo sem tjald-
hælum og súlum, en allt bjargaðist
þetta samt.
En það var ekki þessi ferðasaga
sem hér verður sögð, heldur ferðin
okkar austur og norður (ekki út og
suður) fyrir mörgum árum. Nú var
ekkert tjald með í för og hvergi
höfðum við pantað gistingu. Til að
byija með gistum við hjá vinum á
Seyðisfirði í góðu yfirlæti, en eftir
það var förinni heitið til Vopnafjarð-
ar og síðan áfram eftir því sem dag-
urinn entist.
Við dvöldum eiginlega of lengi á
Vopnafírði, veðrið var svo fallegt,
en við ætluðum miklu lengra þennan
dag. Ekkert höfðum við hugsað fyr-
ir gistingu, vorum komin til Þórs-
hafnar á Langanesi, klukkan var að
verða tólf um kvöldið og mikið farið
að kólna í veðri. Allt nesti búið og
við mjög þreytt eftir daginn. Hvað
áttum við nú að gera?
Við ókum í gegnum þorpið og
hugsuðum okkar ráð. Við vissum af
henni Guðbjörgu og gistiheimilinu
hennar, „Hótel Jórvík“,_ höfðum
kynnst henni og Magnúsi Ólafssyni,
fyrri manni hennar, þegar við fórum
á Þórshöfn
í okkar fyrstu utanlandsferð með
Gullfossi fyrir 25-30 árum, en nú
höfðum við ekki séð Guðbjörgu í
áratugi og ekkert af henni frétt.
Gátum við farið að dyrum hennar
svona seint og eiga ekkert pantað.
Jú, við ákváðum það. Brosandi tók
Guðbjörg á móti okkur, bar fram
mat og sagði okkur í stórum dráttum
frá ýmsu mjög skemmtilegu sem
fyrir hana hafði borið á lífsleiðinni.
Það er nú sérkaptíuli út af fyrir sig
hvað hún Guðbjörg hefur upplifað
og hvað hún segir skemmtilega frá.
Það er af okkur að segja að við feng-
um gott herbergi með dýrindis
blúndulögðum hvítum rúmfötum og
vöknuðum hress og endurnærð við
kaffiilm. Morgunverður var til reiðu
og ekki af verri endanum. Þegar við
ætluðum að fara að greiða fyrir
þessa frábæru gistingu og mat var
ekki við það komandi. Hún Guðbjörg
tók ekki í mál neina greiðslu. Ég
veit fyrir víst að fjöldi manns sem
hefur notið gistingar hjá Guðbjörgu
tekur undir þessi orð.
Það eiga örugglega margir ferða-
langar yndislegar minningar um
veru sína á hótelinu hennar Guð-
bjargar. Það er ósk mín að Þórshafn-
arbúar og ferðafólk almennt fái
áfram notið starfskrafta hennar, frá-
bærra veitinga og hlýrrar móttöku.
Við óskum henni góðs bata og alls
hins besta í framtíðinni.
Kærar kveðjur til þín, Guðbjörg,
og innilegt þakklæti.
ÓLÖF OG EINAR,
Sævarlandi 4, Reykjavík.
Meistari Kjarval -
Rjúpan og ég
RITHÖND Kjarvals, úr grein
19. desember 1965.
Frá Elsu Pétursdóttur:
ÉG UNDIRRITUÐ tek
heilshugar undir skoðun
Kjarvals heitins, sem
birtist í Morgunblaðinu
fyrir 30 árum og hljóð-
aði m.a. svona:
„Frummaðurinn, sem
alltaf er verið að vitna
í sem óæðrí nútíma-
manni, held ég að hafi
verið á hærra menning-
arstigi en nútíma
ijúpnaskyttumar. Ég
held hrifningin yfir
lífsfegurð muni hafa
látið hvern dag nægja
sínar þjáningar.
Rjúpurnar hafa og
eru yndisauki og skreytt
landslagið mitt við hvert
fótmál í tugi ára frá því
þær voru ófleygir ungar
— kærustur mínar.
Fólk, sem getur ekki
neitað sér um neitt verð-
ur aldrei þjóð.
Með þessum línum lýsi ég yfir
tilfinningum mínum að allir hver og
einn, sem eru á ijúpnaskyttiríi eru
andlega réttlausir.
Rjúpurnar hafa verið einn gleðj-
andi vinur minn í ótal mörg ár, einu
vinir mínir í útlegð og sorg.
Rjúpurnar eru bara ég undirrit-
aður.“
Þetta sagði meistari Kjarval m.a.
fyrir 30 árum.
ELSA PÉTURSDÓTTIR,
Laufbrekku 15, Kópavogi.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók verður framvegis varðveitt í
upplýsingasafni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu það-
an, hvort sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu
efni til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.