Morgunblaðið - 17.11.1995, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 17. NÓVEMBER 1995 37
HALLDÓR
VALDIMARSSON
Halldór Valdi-
marsson var
fæddur á Guðna-
bakka í Stafholts-
tungum 20. maí
1928. Hann andaðist
í Borgarnesi hinn
9. nóvember síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Valdimar
Davíðsson, f. 1899,
d. 1974, og Helga
Ingibjörg Halldórs-
dóttir, f. 1895, d.
1985. Systkini hans
eru Ástrún, f. 1920,
Guðrún, f. 1924,
Þórður, f. 1925,
Valdís, f. 1927, d. 26.9. 1995,
Þorsteinn, f. 1929, og Guðbjörg,
f. 1934.
Hinn 2. apríl 1955 kvæntist
Halldór Maríu Ingólfsdóttur, f.
6.12. 1935. Foreldrar Maríu
voru Ingólfur Guðbrandsson, f.
1902, d. 1972, og Lifla Guðrún
Kristjánsdóttir, f. 1912, d. 1991.
Börn Halldórs og Maríu eru:
Helga Ólöf, f. 3.3. 1953, Lilja
Guðrún, f. 13.4.
1954, gift Guðmundi
Jónssyni, f. 1952,
f. 29.10.
1956, sambýliskona
hans er Guðlaug
Sandra Guðlaugs-
dóttir, f. 1961, Ing-
ólfur, f. 18.5. 1958,
kvæntur Oddnýju
Ó. Sigurðardóttur,
f. 1961, Ólöf, f. 13.4.
1960, gift Sveini
Guðnasyni, f. 1952,
f. 24.7.
1966, d. 21.8. 1995.
Afabörn Halldórs
eru orðin 12 og
langafabarn eitt.
Halldór starfaði lengst af við
akstur hjá Kaupfélagi Borgfirð-
inga og við afgreiðslustörf hjá
BTB varahlutaverslun. Einnig
starfaði hann við ökukennslu í
30 ár. Halldór var meðlimur í
Félagi húsbílaeigenda.
Útför Halldórs verður gerð
frá Borgarneskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
OKKUR langar til að minnast í fá-
einum orðum tengdaföður okkar,
Halldórs Valdimarssonar.
Halldór ólst upp í stórum systk-
inahópi á Guðnabakka í Stafholts-
tungum, Borgarfirði. Heimilið var
dæmigert bændaheimili stríðsár-
anna þar sem lífskjörin voru knöpp
og hver dagur í raun barátta fyrir
lífsnauðsynjum. Halldór tók ungur
þátt í að afla til heimilisins enda
ábyrgð hvers fjölskyldumeðlims mik-
il á uppvaxtarárum hans.
Þau hjónin Halldór og María Ing-
ólfsdóttir eignuðust sex börn og
bjuggu lgngst af á Kjartansgötu 7
í Borgarnesi. Þau voru alla tíð ákaf-
lega samhent hvað varðar það að
skapa börnum sínum sem best skil-
yrði til uppvaxtar og einnig voru þau
miklir félagar. Þau stóðu saman við
hvaðeina og gilti einu hvort um var
að ræða kleinubakstur eða annað
er laut að heimilinu. í einu og öllu
voru þau einhuga teymi og samvinna
þeirra einstæð.
Halldór var mikið náttúrubarn og
þau hjónin ferðuðust mikið um land-
ið og reyndu að hafa börnin með
hvert sem þau fóru. Oft mátti þröngt
sitja í bílakosti þeirra daga með
mörg börn og farangur, en það hafð-
ist með góðum vilja. Þekktu þau
hjón því landið vel og þótti okkur
einstakt hversu margar myndir þau
áttu frá ferðalögum sínum með börn-
in.
Þegar börnin voru flogin úr
hreiðrinu gafst þeim meiri tími hvoru
fyrir annað og þau notuðu þann tíma
vel. Þau ferðuðust áfram mikið sam-
an um landið og félagsskapur hús-
bílaeigenda var þeim báðum mikils
virði. Halldór lagði mikla alúð við
það að kynna sér vel staðhætti og
sögu landsins áður en í ferð var far-
ið. Nutum við þeirrar þekkingar
hans vel þegar komið var við í kaffi
að lokinni ferð.
Halldór fylgdist grannt með þjóð-
málum og unni lestri góðra bóka.
En heimili hans og fjölskylda voru
honum alltaf efst í huga. Hann bar
hag barna sinna fyrir brjósti og var
alltaf tilbúinn til að létta undir með
þeim eftir bestu getu. Okkur
tengdadætrunum var hann afskap-
lega góður og gerði sér farum að
setja sig inn í það umhverfi sem við
vorum sprottnar úr og hafði mikinn
áhuga á líðan og gengi fólksins okk-
ar. Barnabörnin muna einnig góðan
afa þar sem styggðaryrði féllu aldr-
ei þótt fyrirgangur væri oft mikill í
þeim.
Hann var einstaklega laghentur
maður og allt lék í höndunum á
honum. Það skipti þá engu hvort
laga þurfti eitthvað á heimili hans
eða í bílakosti. Það voru t.d. ófáar
stundir sem fóru í ferðabíl þeirra
hjóna enda bar allur hans umbúnað-
ur og ástand vott um natni og alúð.
Hann var lítillátur maður, lét verkin
tala og framkvæmdi þau af lipurð
og yfirvegun.
Halldór var afar dulur maður og
bar ekki tilfinningar sínar á torg.
Þó duldist það engum að hann var
vandaður til orðs og æðis og góð-
mennskan í fyrirrúmi. Það voru ófá-
ir sem nutu þolinmæði hans við öku-
kennslu á þrjátíu ára tímabili og oft
voru reikningar fyrir þá þjónustu
gerðir með efnahag nemandans í
huga.
Þegar Halldór greindist með
krabbamein á alvarlegu stigi duldi
hann það eins lengi og kostur var
því hann vildi ekki að kona hans og
börn væru með áhyggjur af honum.
í þetta þurfti innri styrk og ró, en
þar lágu hans grunneðlisþættir. í
ágúst sl. lést yngsti sonur Halldórs
og þá féllu eflaust fleiri tár en sáust,
því hann einbeitti sér að því að fjöl-
skylda hans stæði saman í því sorg-
arferli.
Hann barðist við sjúkdóm sinn í
tvö ár og hélt alltaf reisn sinni og
virðingu. Honum var það mikils virði
að geta verið sem mest heima í
umsjá konu sinnar og svo fór að
lokum að hann var staddur á heim-
ili þeirra er hann lét undan mannin-
um með ljáinn, umvafinn kærleika
eiginkonu sinnar.
Við erum þakklátar fyrir það að
hafa átt Halldór sem tengdaföður.
Hann reyndist okkur afar vel á alla
lund og við söknum hans. En við
erum einnig Guði þakklátar að stríði
hans er lokið með þá vissu að ókönn-
uð lönd og farnir ástvinir bíði hans
handan þessa heims.
Ó, leyf mér þig að leiða
til landsins fjalla heiða
með sælu sumrin löng.
Þar angar blómabreiða
við blíðan fuglasöng.
Þar aðeins yndi fann ég,
þar aðeins við mig kann ég,
þar batt mig tryggðaband,
því þar er allt sem ann ég.
Það er mitt draumaland.
(Jón Trausti.)
Við vottum eiginkonu háns, börn-
um og öðrum aðstandendum dýpstu
samúð okkar. Blessuð sé minning
Halldórs Valdimarssonar.
Oddný Ólafía Sigurðardóttir,
Guðlaug Sandra Guðlaugsdóttir.
Elsku afí minn.
Það er erfitt að hugsa til þess að
eiga ekki eftir að hitta þig aftur og
tala við þig. Það er samt huggun í
því að nú hefur þú fengið hvíld frá
harðri baráttu við veikindin sem
hijáðu þig. Þó að ég hefði þá vitn-
eskju um að innan tíðar mundir þú
hverfa frá virtist það eitthvað svo
fjarlægt.
Það er margt sem hefur komið
upp í huga minn síðan þú fórst.
MIIMNIIMGAR
Allt frá því að minnast þess þegar
ég var bara lítill strumpur og þú
„stalst“ nefinu mínu og ég í sak-
leysi mínu greip um andlitið á mér
til að athuga hvort það væri ekki
örugglega ennþá á réttum stað, til
allra spjallstundanna sem við áttum
þegar þú varst að kenna mér að
keyra. Þú varst alltaf svo áhugasam-
ur um það sem ég var að gera og
hver framtíðaráform mín væru. Þó
þú sért ekki hérna hjá mér veit ég
að þú fylgist með mér úr fjarlægð
þegar ég tekst á við framtíðina.
Minningin um þig mun ætíð lifa.
Lilja.
Manni verður litið um öxl á stundu
sem þessari. Það eru ekki mörg ár
síðan ég kom inn í fjölskyldu manns-
ins míns, dóttursonar Dóra, en samt
finnst mér ég hafa þekkt hann Dóra
árum saman.
Þegar ég hugsa til baka sé ég
fyrir mér þar sem ég, Jón Halldór
og langafastelpan Alexandra Dís
rennum í hlaðið á Kjartansgötunni.
Við komum inn þvottahúsmegin og
þegar við opnum inn í eldhús kemur
hlátur Mæju og bros Dóra á móti
okkur og okkur er fagnað með viðeig-
andi hætti. Dóri tekur um höfuðið á
Alexöndru, hristir og hlær og spyr
svo hvernig stelpan hans hafi það.
Við rötum sjálf inn í stofu þar sem
sest er niður og spjaJlað um daginn
og veginn, alltaf er um eitthvað að
spjalia og flolskyldufréttir eru bomar
á milli, síðan setjast allir að veislu-
borði ömmu Mæju og borða sig sadda.
Dóri var manna fróðastur um
landið okkar enda ekki nema von
þar sem þau hjónin höfðu ferðast
um landið þvert og endilangt á hús-
bílnum sínum og oft í fylgd vina úr
Húsbílaklúbbnum. Dóri var einnig
mannþekkjari mikill og er mér það
minnisstætt er hann sagði mér að
hann teldi sig hafa komið inn á alla
sveitabæi í Borgarfirði.
Tveimur dögum fyrir andlát Dóra
fórum ég og dóttir mín með tengda-
mömmu upp í Borgarnes til að heilsa
upp á þau hjónin og það var sama
sagan með hann Dóra, þó svo að
hann væri orðinn rúmliggjandi og
mikið veikur var hann jafn ánægður
að sjá okkur sem fyrr, og hún Mæja
mín alltaf jafn jákvæð og yndisleg,
þrátt fyrir áföllin sem hún hefur
þurft að takast á við. Ég sat dálitla
stund inni hjá honum Dóra og við
spjölluðum um veðrið og helstu frétt-
ir líðandi stundar, það var ekki að
heyra á honum að senn færi hann
yfir móðuna miklu í faðm fjölskyldu
sinnar sem þar biði eftir honum. *■
Ég vil að lokum þakka þér, kæri
vinur, fyrir allar samverustundirnar
sem ég, Jón Halldór og Alexandra
höfum átt með þér. Guð geymi þig
og varðveiti.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi, <
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku Mæja mín, Lilja, Olla,
Helga, Ingólfur, Garðar og fjölskyld-
ur, megi algóður guð styrkja ykkur
í þessari miklu sorg.
Una Marsibil.
í byrjun aðventu, sunnudaginn 3.desember nk., kemur út hinn árlegi
jólablaðauki Jólamatur, gjafir og föndur.Til að hafa blaðaukann sem
glæsilegastan verður hann sérprentaður á þykkan pappír og prentaður
í auknu upplagi, þar sem jólablaðaukar fyrri ára hafa selst upp.
í blaðaukanum verða birtar uppskriftir að jólamat, smákökum, tertum, konfekti
og fleira góðgæti sem er ómissandi um jólahátíðina. Þá verður fjallað um jólagjafir,
jólaföndur og jólaskraut. Farið verður í heimsókn til fólks, bæði hér heima og
erlendis.og forvitnast um jólasiði.mat og undirbúninginn fyrir jólin.
Nánari upplýsingar veita Dóra Guðný Sigurðardóttir, Agnes Erlingsdóttir
og Petrína Olafsdóttir, starfsmenn auglýsingadeildar,
í símum 569 1171 og 569 1111 eða með símbréfi 569 1110.
Þeim,sem áhuga hafa á að auglýsa í þessum blaðauka,er bent á
að tekið er við auglýsingapöntunum
til kl. 16.00 þriðjudaginn 21. nóvember.
- kjarni málsins!