Morgunblaðið - 17.11.1995, Blaðsíða 48

48 FÖSTUDAGUR 17. NÓVEMBER 1995
MORGUNBLAÐIÐ
4
BREF
TIL BLAÐSINS
Dýraglens
Kringlan 1103 Reykjavík • Sími 5691100 • Símbréf 569 1329
Grettir
Tommi og Jenni
~féa xtíaab
\&!to}aþý-
ég he/c/ai blýQnt-
urinnce af ueiydd-
áaor/ j
Ferdinand
OKAV, MARCIE..l‘LL
KICK THE BALL, ANO
VOU CATCH ITÍ
hr/

UWAT IF IT HIT5 ME
IN THE STOMACH?

IT UION'THITYOU
IN THE 5TOMAGH IF
t YOU'RE CAREFUL...
AUt í lagi, Magga ...
ég sparka boltanum,
og þú grípur hann!
Hvað ef hann hittir
mig í magann?
Hann hittir þig ekki í
magann ef þú gætir
þín...
Spyrjið landið
Hugleiðingar um framtíð Hveravalla
Frá Jóni Baldri Þorbjörnssyni:
MEÐ sívaxandi undrun hef ég
fylgst með þróun framkvæmda á
Kjalvegi og Kili undanfarin ár. Þær
hófust með brúun smálækjar sunn-
an undir Bláfellshálsi sem heitir því
villandi nafni Grjótá. Grjótá þomar
upp í þurrkatíð og enn hef ég ekki
séð hana þannig, að ekki mætti aka
fólksbíl auðveldlega yfir hana. Samt
var lagt opinbert fé í steinsteypu-
mannvirki þama. Frá Áfangafelli
suður undir Sandkúlufell hefur ver-
ið lagður 10 km langur uppbyggður
spotti, til viðbótar við virkjanaveg-
inn upp á Auðkúluheiðina, og til
að kóróna yfirgang mannsins gagn-
vart náttúru svæðisins var í fyrra-
sumar byggð brú yfir Seyðisá.
Snýst upp í
andhverfu sína
Allt þetta, sem við fyrstu sýn
virðist vera til þess fallið að færa
fólk nær náttúru íslensks hálendis,
snýst í raun upp í andhverfu sína.
Af einskærum ákafa við að komast
sem hraðast yfir til að bera náttúru-
undrið Hveravelli augum í hæfilega
skamman tíma gleymist að njóta
umhverfisins. Enda fækkar tæki-
fæmm til þess stöðugt; nú er ekki
lengur staldrað við óbrúaðar ár og
læki, nú fikra menn sig ekki lengur
áfram um hlykkjóttan hálendisveg-
inn heldur er ekið geyst um heiðina
með sauðfjárveikivarnahliðið sem
einu hindrunina. Ef að líkum lætur
mun þessi mínútu töf við að opna
hliðið og loka því brátt heyra fortíð-
inni til.
Ýtt undir flýti-
ferðamennskuna
Samkvæmt því sem komið hefur
fram í fréttabréfi FÍ og fjölmiðlum
að undanförnu stendur til að ýta
enn undir flýtisferðamennskuna
með skipulagningu Hveravalla-
svæðisins sem þjónustumiðstöðvar,
í framhaldi af áðurnefndri fram-
kvæmdagleði Vegagerðarinnar. Til
þess að taka af mönnum ómakið
við að hita sér vatn í potti á prímus
skal komið upp pylsu- og kóksjoppu.
Allt fyrir nútímaferðamanninn, til
þess að hann nái aftur til byggða,
burt úr þessu framandi umhverfi
áður en fótboltinn byijar í sjónvarp-
inu. Þeim sem einhverra hluta
vegna ætla samt að gista verður
væntanlega boðið uppá innstungur
fyrir myndbandstæki, en þeir kum-
baldar Ferðafélagsins sem ekki ná
tilskildu margfeldi þæginda og af-
þreyingar verða að víkja. Mögulega
mun sérstætt hverasvæðið týnast
innan um fyrirhuguðuð mannvirki
hreppsnefndar Svínavatnshrepps;
af hveiju heitir þetta svæði nú aft-
ur Hveravellir?
Virðing í umgengni
við land og náttúru
Einhvers staðar hafa Ferðafélagi
íslands e.t.v. verið mislagðar hend-
ur í uppbyggingarstarfí sínu eða
ekki getað annað umsjón með öllum
sínum skálasvæðum á fyllilega við-
unandi hátt. Allt frá upphafi hefur
þó virðing í umgengni við land og
náttúru ásamt því að hlúa að heil-
brigðri útivist haft forgang í starfi
þess umfram gróðavon. Þessi stefna
ferðafélagsins virðist hafa fallið í
kramið hjá landsmönnum því ekki
er annað félag fjölmennara hér á
landi og býr þetta félag allra lands-
manna að langri og gifturíkri
reynslu í uppbyggingarstarfí sínu.
Sjálfsagt er fyrir frændur mína,
Svínvetnínga, að huga að aukinni
atvinnusköpun hreppsbúa, en bara
ekki á þennan hátt. Fyrirhuguð
aðgerð þeirra með uppbyggingu
þjónustumiðstöðvar á Hveravöllum
til þjónkunar við flýtis- og fjölda-
ferðamennskuna kann ekki góðri
lukku að stýra.
Öll umgerð þessa máls, svo og
vegaframkvæmda, ber keim af því
að menn ímyndi sér að enginn eigi
hálendið og opinberum aðilum sé
því heimilt að gera við það hvað
sem hveijum sýnist, án tillits til
skoðana fólksins í landinu, án tillits
til náttúrunnar sem var hér löngu
áður en maðurinn kom til. Var t.d.
almenningi, þ.e. þeim hlutanum
sem lætur sig hálendið einhveiju
varða, gefínn kostur á að tjá sig
um brúargerð á Seyðisá og vega-
gerð á Kili? Eða datt nokkrum í
hug að spyija landið sjálft?
JÓN BALDUR ÞORBJÖRNSSON,
bíltækniráðgjafi og leiðsögumaður.
Já, takk
Frá Helgu R. Ingibjargardóttur:
MER varð starsýnt á þetta kort
meðal margra fallegra, lítilla korta
frá Sem er út-
gáfunni í einni
hillunni í Bóka-
verslun Máls
og menningar
við Laugaveg.
Takk ekki
þökk. Ég hugs-
aði: Hvemig
skyldi hönnuð-
urinn þakka
fyrir sig? Takk-
ar hann fyrir
sig? Hvemig ritar hann orðið þakk-
læti? Verður það takklæti?
Nei, það er eitthvað bogið við
þetta, ef við íslendingar förum að
takka fyrir okkur.
Danir segja: Tak, tak og mange
tak, jafnvel tusind tak og hjertelig
tak, þegar djúpt er tekið í árinni.
Svíar segja virðulega: Tack eða
tack, tack og jafnvel: tackarrrrr.
Það er meiri en fallegri hljómur
í orðinu þökk, en hinu „flata“ tak
eða takk sem er frá vinum okkar
Dönum komið í hinni flatlendu og
gróðursælu Danmörk.
Höldum okkur við þökk og þakk-
læti.
Ég þakka DV fyrir mig.
HELGA R. INGIBJARGARDÓTTIR,
Þórsgötu 7a, Reykjavík.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók verður framvegis varðveitt í
upplýsingasafni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu það-
an, hvort sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu
efni til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
fy";
m

i
i
Í
í
V
#
I
i
K
I
<
<
I
I
I