Morgunblaðið - 31.12.1995, Qupperneq 9

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 31. DESEMBER 1995 9
HUGVEKJA
Gud blessi
nýja árið
DROTTINN blessi þigog
varðveiti þig! Drottinn
láti sína ásjónu lýsa yfir
þig og sé þér náðugur! Drottinn
upplyfti sínu augliti yfir þig og
gefi þér frið!“
Þetta lesum við í Gamla testa-
mentinu (1M. 6, 24-26).
í upphafi nýs árs óskum við
sjálfum okkur og hvert öðru alls
þess sem okkur finnst mikilvægt í
lífinu: Heilbrigði, ánægjulegs
starfs, öruggra tekna, fallegs húss,
hamingju og friðar í fjölskyldunni,
kyrrðar og skipulags í samfélag-
inu, að ekki verði neinar náttúru-
hamfarir og að friður ríki í heimin-
um. Það er rétt af okkur að óska
þess því við þurfum á því öliu að
halda til þess að okkur líði vel.
En ... er þetta dýpsti grunn-
urinn sem við getum byggt líf
okkar á með öryggi? Veltur lífstré
okkar ef einhverja af þessum burð-
arsteinum vantar í grunninn? Oft
lítur út.fyrir að svo sé. Og ósjald-
an skjálfa þeir eða einhver þessara
trygginga fyrir hamingjuríku lífi
skreppur úr höndum okkar. Við
getum orðið veik, vinnan getur
verið ótrygg eða við getum misst
hana, tekjurnar geta lirapað niður
- ef til vill skyndilega - svo við
missum ef til vill fallega húsið
okkar, einhver ógæfan kann að
steðja að fjölskyldu okkar svo sem
dauði eða hjónaskilnaður eða
börnin fara aðrar leiðir en foreldr-
arnir telja réttar, ókyrrð kann að
grípa um sig í samfélaginu, um-
hverfið kann að spillast og heims-
friðurinn kann að bresta. Hvar
finnum við þá stuðning?
' Eftil vill segjumvið: Já, enþað
er nú til sitthvað sem grípur dýpra
en þetta, til dæmis kærleikurinn.
Kærleikur milli karls og konu,
kærleikur foreldranna til barn-
anna, kærleikurtil sjúklinga, ve-
sælla manna og yfirgefinna. Það
leikur enginn efi á því að slíkur
kærleikur getur gert margt það
þolanlegt sem við verðum að vera
án og nístir okkur sárt. En þegar
ekki er lengur um neinn slíkan
kærleika að ræða, því einnig hann
er brothættur?
Eiginlega er aðeins um eitt að
ræða, eða öllu heldur EINN, sem
aldrei bregst, og það er Guð. Hann
er alltaf reiðubúinn að taka utan
um okkur. Hann lætur okkur aldr-
ei falla.
En hver er þessi Guð og hvern-
ig styður hann okkur?
Við þekkjum hann úr Heilagri
ritning. Þegar í Gamla testament-
inu er frá því sagt hvernig hann
leiddi þjóð sína ísrael öldum sam-
an um ótrygga vegu, verndaði
hana fyrir óvinum hennar og auð-
sýndi henni aftur og aftur kær-
leika sinn. En það var þó ekki
annað en „forleikur" því að raun-
verulegan stuðning veitti Guð
sjálfur. Hann kom sjálfur í heim-
inn í syni sínum, Jesú. Hann varð
maður eins og við. Og það gerði
hann ekki með valdi og höfðings-
brag, heldur án þess að draga að
sér athygli. Hann fæddist af konu
sem hét María. Hann grét eins
og öll börn gera þegar þau líta
ljós dagsins og finna kuldann.
Hann þurfti á næringu og hlýju
að halda. Hann fól sig umönnun
á hendur. Hann gerið sig öðrum
háðan. Alveg eins og við erum öll
háð foreldrum okkar og umhverfi
okkar. Því veit hann hvernig ástatt
er um okkur. Hann þekkir
áhyggjuefni okkar og.óskir. Þessi
Jesús komst fljótt að því í upp-
hafi lífs síns hér á jörðu hversu
lítið er um stuðning fyrir margan
manninn. Honum var ekki fagnað
af mörgum, hann eignaðist ekkert
hús, hann varð að láta sér nægja
lítið af mat og drykk. Hann var
ofsóttur og hrakinn burt, hann
átti við skort að búa, langt frá
ættingjum sínum. Árum saman
vissi umheimurinn stóri ekkert af
honum. Og þegar hann kom fram
opinberlega, þekktu menn hann
ekki af ætterni sínu og ekki held-
ur af því góða sem hann vildi
gera. Hvað það snerti skipti engu
máli þótt hann sýndi mönnum ein-
læga vináttu sína, bæði í orðum
og gerðum. Hann læknaði marga
sem sjúkir voru, gaf stórhópum
manna að borða, huggaði vansæla
og gaf syrgjendum ástvini sína
aftur. Og ... hann hét mönnum
hamingju og öryggi sem enginn
og ekkert átti að geta svipt þá:
Hinu eilífa lífi hjá Guði, föður
hans.
Þeir voru sárafáir sem sýndu
að þeir væru þakklátir fyrir gæsku
Guðs sem opinberaðist í Jesú. Það
voru þó sérstaklega leiðtogar þjóð-
ar hans sem lýstu honum svo að
hann spillti friði þeirra og skipu-
lagi. Þeir framseldu hann valdhöf-
um þeirra tíma. Og þeir létu taka
hann af lífi. Á krossi. En ...
Jesús vissi betur en þeir. Hann
vissi að Guð, faðirinn, léti hann
ekki falla að velli. Hann mundi
vernda hann. Hann lét hann rísa
upp frá dauðum. Þannig sýndi
hann að Guð er áreiðanlegur
hvernig sem á stendur.
Þegar við göngum nú inn í nýtt
ár, megum við reiða okkur full-
komlega á Guð. Hann blessar okk-
ur og verndar, veitir okkur ljós
og hjálpræði. Því megum við
treysta.
Ef okkur er spurn, hvernig við
eigum að lifa samkvæmt því, er
svarið að Jesús hefur sýnt okkur
það. Hann bað á hverjum degi til
föður sins. Hann var trúr lögmál-
um hans. Hann fól sig honum á
hendur, einnig þegar of mikið var
lagt á hann, að mati mannanna.
Þetta eigum við líka að gera: Fela
okkur Guði á hendur á hveijum
degi, fara í gerðum okkar eftir
áformum hans, leyfa honum að
leiða okkur.
í þessum skilningi óska ég ykk-
ur öllum gleðilegs nýárs. Fögnum
þeim stuðningi sem Guð býður
okkur. Hann gefur okkur allt það
sem við þörfnumst til þess að við
getum verið staðföst í hinu góða.
Einnig ef við skyldum missa af
því sem við hefðum gjarnan viljað.
Máttur hans er meiri allri ógæfu
sem að okkur kann að steðja.
Hann vefur okkur örmum í Jesú.
Á það megum við reiða okkur.
Jóhannes Gijsen,
biskup kaþólskra á Islandi.
Blab allra landsmanna!
- kjarni málsins!
Útsalan hefst miðvikudaginn
3. janúar kl. 9:00
v/Laugalæk, sími 553 3755