Morgunblaðið - 31.12.1995, Qupperneq 14

14 SUNNUDAGUR 31. DESEMBER 1995
MORGUNBLAÐIÐ
FÓLKIÐ BAKYIÐ
FRÉTTIRNAK
ÁRIÐ 1995 verður
sumu fólki eftirminni-
legra en öðru. Atburðir
hafa gerst, sem standa
munu upp úr í endur-
minningunni. Morgun-
blaðið ræddi við nokkra
einstaklinga, sem komu
við sögu í fréttum ársins
sem er að líða.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
ÁSTA Kristín Árnadóttír ásamt móður sinni,
Vilborgu Benediktsdóttur.
Asta Kristín gekkst undir nýrnaskipti í sumar
Stundar nú skólann eins
og aðrir unglingar
FLESTIR þrettán ára unglingar
eyða sumrinu áhyggjulausir
við leik og störf og þurfa ekki að
leiða hugann að alvöru lífsins. En
Ásta Kristín Árnadóttir hefur geng-
ið í gegnum lífsreynslu sem fáir
jafnaldrar hennar þurfa að kynn-
ast. í júlí gekkst hún undir vel
heppnaða nýrnaskiptaaðgerð í Bos-
ton í Bandaríkjunum og kom heim
til íslands aftur um miðjan septem-
ber.
„Mér hefur bara liðið vel eftir
aðgerðina og ég mætti í skólann
tveimur dögum eftir að ég kom
heim,“ sagði Ásta í samtali við
Morgunblaðið. „Ég get lifað nokk-
urn veginn eðlilegu lífi. Ég get gert
alla venjulega hluti en þarf þó að
passa mig svolítið.“ Ásta hefur ver-
ið á mjög sterkum lyfjum eftir að-
gerðina, sem hafa áhrif á útlit henn-
ar tímabundið. Lyfjagjöfin mun þó
fara minnkandi eftir því sem tíminn
líður.
Þetta er í annað sinn 'Sem Ásta
gengst. undir slíka aðgerð. Árið
1984 var grætt í hana nýra úr föð-
ur hennar, en þá komu upp væg
höfnunareinkenni. Að lokum varð
ljóst að Ásta þyrfti að fá nýtt nýra
og gaf þá móðuramma hennar,
Ásta Steinsdóttir, annað nýra sitt.
Yngri systir Ástu, Brynja, hefur
einnig gengist undir nýrnaskipti,
en árið 1987 var grætt í hana nýra
sem móðir hennar gaf.
Foreldrar systranna, Vilborg
Benediktsdóttir og Guðmundur
Árni Hjaltason, fylgdu Ástu til
Boston og voru hjá henni allan tím-
ann. Vilborg segir að allt hafi geng-
ið mjög vel fyrir sig, enda hafi sami
læknirinn séð um systurnar í öll
skiptin. Ásta lá á spítalanum í tólf
daga eftir aðgerðina, en var undir
eftirliti í Boston í einn og hálfan
mánuð í viðbót.
Framlögin mikil hjálp
Aðgerðir sem þessar eru afar
kostnaðarsamar. Bæði reyndist
sjúkrahúsdvölin í Bandaríkjunum
dýr, auk þess sem foreldrar Ástu
misstu úr vmnu á meðan þau dvöldu
erlendis. „Ég er ættuð úr Árnes-
hreppi á Ströndum og Félag Árnes-
hreppsbúa í Reykjavík stóð fyrir
fjársöfnun til að styrkja fjölskyld-
una,“ sagði Vilborg. „Söfnunin
gekk mjög vel og enn eru að ber-
ast framlög, sem eru auðvitað mik-
il hjálp.“
Guðmundur Richardsson fann helgimynd
á brún brennsluofns
Leið öðru vísi
á vaktinni
IMORGUNBLAÐINU í febrúar
birtist frásögn af því þegar færi-
band Sorpeyðingarstöðvarinnar í
Vestmannaeyjum stöðvaðist að því
er virtist án nokkurrar ástæðu. Þeg-
ar að var gætt sá Guðmundur Ric-
hardsson að mynd af Jesú Kristi vó
salt á brún brennsluofnsins. Hann
tók myndina af bandinu, gangsetti
á ný og eftir það var í lagi með
færibandið.
Guðmundur sagði á sínum tíma
að atburðurinn væri í hans augum
trúartákn. Aðspurður nú um jólin
sagði hann að atburðurinn hafi ekki
haft nein sérstök áhrif á líf hans
nema að því leyti að honum leið
betur á vinnustað á eftir. Hann var
oft á næturvöktum og umhverfi
verksmiðjunnar er frekar nöturlegt
þar sem hún stendur ein sér uppi í
hrauni. „Yfir hánóttina þegar veðrið
var sem verst gat farið um mann
ónotatilfinning. Eftir að ég fann
myndina breyttist þetta viðhorf og
mér leið allt öðru vísi,“ sagði hann.
Hann kveðst vera „passlega trúað-
ur“, sæki kirkju nokkuð og sunnu-
dagaskóla með börnum sínum.
Myndin fór í Betel
Aðspurður hvar myndin sé niður-
komin sagði hann að hún hafi verið
afhent við opnun í húsi Hvítasunnu-
safnaðarins þegar það var vígt í
vor. „Margir viidu að myndin yrði
þar sem hún fannst, en þeir í Betel
sóttust mikið eftir henni, svo ég lét
þeim hana eftir.“
Guðmundur hefur söðlað um á
vinnumarkaði og er nú orðinn at-
vinnurekandi. „Eg flutti um set og
sé nú um að matreiða efni í sorpeyð-
ingastöðina í stað þess að eyða því,“
sagði hann og bætti við að þetta
starf væri mun betra því nú væri
hann orðinn atvinnurekandi. „Ég
keypti Gámaþjónustu Vestmanna-
eyja í lok janúar og sé nú um alla
sorphirðu hér. Hjá mér eru tveir
menn í vinnu,“ sagði hann og kvað
nóg að gera.
Morgunblaðið/Sigurgeir
GUÐMUNDUR Richardsson og myndin sem hann fann
á færibandinu.
Benedikta Hannesdóttir 16 ára
fæddi son sinn í sumarbústað
Algjör bolti
og mikil frekja
*
OHÆTT er að segja að syni
okkar heilsist mjög vel. Hann
er orðinn algjör bolti og mikil
frekja,“ segir Benedikta Hannes-
dóttir, sem fæddi sitt fyrsta barn
25. febrúar sl. í sumarbústað í
Miðhúsaskógi, þar sem hún var
stödd í helgarafslöppun ásamt
nokkrum vinum sínum og kærasta,
Oddi, Valdimarssyni, sem lenti þá
jafnframt nokkuð óvænt í ljósmóð-
urhlutverkinu.
Benedikta segist hafa fundið til
samdráttarverkja meira og minna
alla meðgönguna og var farin að
álíta slíka verki ofur eðlilega. Hún
var ekki gengin nema 33 vikur
þegar farið var í sumarbústaðinn
og því nokkur tími enn í fæðingu
skv. öllu eðlilegu. Unga parið og
kunningjar þeirra höfðu haft það
notalegt kvöldið fyrir fæðinguna í
bústaðnum, m.a. farið í heita pott-
inn, en klukkan sex um morguninn
vakti Benedikta kærastann, þá
búin að missa vatnið og farin að
átta sig á hvað væri að gerast.
Oddur vakti nærstadda og sendi
bróður sinn í símaklefann til að
kalla út sjúkrabíl, hvatti kærustuna
sína og sagði henni hvað hún ætti
að gera. Ekki leið á löngu þar til
drengurinn hafði „kastast út“, eins
og Benedikta orðaði það í samtali
við Morgunblaðið skömmu eftir
fæðinguna, með þeim afleiðingum
að faðirinn varð að grípa hann á
lofti. Fæðingin var afstaðin
stundarfjórðungi fyrir sjö.
Benedikta segir að Oddur hafi
Morgunblaðið/Sverrir
BENEDIKTA Hannesdóttir og Oddur Valdimarsson ásamt syni
sínum, Valdimar Inga.
borið sig mjög fagmannlega að við
verkið enda hafi hann lært hand-
tökin á skyndihjálparnámskeiði og
eins hafi þau sótt foreldranám-
skeið. Sjúkrabíll kom skömmu síðar
og flutti foreldrana ásamt fyrirbur-
anum á sjúkrahúsið á Selfossi og
þaðan voru þau flutt á Landspítal-
ann. Sveinninn ungi reyndist tæpar
átta merkur og 44 sentímetrar við
fæðingu. Hann var settur í súr-
efniskassa fyrsta sólarhringinn og
síðan ekki meir. „Hann var snögg-
ur að ná sér upp úr þessu,“ segir
móðirin.
Pilturinn var skírður Valdimar
Ingi 4. júní sl. í höfuðið á föðurafa
sínum. Benedikta var aðeins 16 ára
þegar hún átti son sinn og faðirinn
tvítugur. Ennþá býr litla fjölskyld-
an heima hjá foreldrum Benediktu
í Hafnarfirði og hyggst vera þar
enn um sinn eða þar til að móðirin
unga hefur lokið stúdentsprófí frá
Flensborg. Hún tók sér frí frá námi
á haustönn, en hyggst halda áfram
eftir áramótin á félagsfræðibraut.
Oddur er múrari að mennt og starf-
ar sem slíkur. Benedikta segir frek-
ari barneignir ekki vera á döfinni
í bráð þó hún gæti hugsað sér fleiri
lítil kríli.