Morgunblaðið - 16.01.1996, Blaðsíða 40

40 ÞRIÐJUDAGUR 16. JANÚAR 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐID
HILMAR ÞOR
REYNISSON
+ Hilmar Þór
Reynisson fædd-
ist í Reykjavík 13.
maí 1978. Hann lést
af slysförum 7. jan-
úar sl. Foreldrar
hans eru Reynir
Bárðarson og Guð-
björg Halla Björns-
dóttir. Sljúpfaðir er
Marteinn Jónsson.
Bróðir hans er Jón
Björn Marteinsson.
Útför Hilmars
Þórs fer fram frá
Kópavogskirkju í
dag og hefst athöfn-
in kl. 15.00.
Það var eitt kvöld að mér heyrðist hálfvegis
barið,
ég hlustaði um stund og tók af kertinu skarið,
ég kallaði fram, og kvöldgolan veitti mér
svarið:
Hér kvaddi Láfið sér dyra, og nú er það farið.
(Jón Helgason.)
Jólin voru liðin. Kvöldið 6. janúar
hafði ríkt gleði hjá föðurfjölskyldu
Hilmars Þórs. Það var jólaboð og
fjölskyldur hittust og glöddust sam-
an. Hilmar Þór var vanur að mæta
í árlegt jólaboð með föður sínum
en þetta kvöld var hann upptekinn
með góðum vinum. En skjótt skip-
ast veður í lofti og árla morguns
7. janúar hittast fjölskyldur aftur
en nú er enga gleði að fínna, aðeins
djúpa, ómælda sprg sem enginn
óskar sér að uppiifa.
Umferðarslys hafði orðið um
nóttina. Hilmar Þór, einn af ungu
piltunum í stórri samheldinni fjöl-
skyldu er dáinn, horfínn eins og
blessuð jólin.
Lífsganga Hilmars Þórs á þess-
ari jörð varð ekki löng, aðeins 17
ár. Hann var góður drengur, góður
sonur og góður stóri bróðir.
Þrátt fyrir ungan aldur hafði
hann þegar myndað sér sjálfstæðar
skoðanir á ýmsum málum og lét
umhverfíð ekki svo auðveldlega
stjórna sér, var t.d. ákveðinn á
ERFIDRYKKJUR
^íT
P E R L A N sími 562 0200
Erfidrykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaðborö, fallegir
salir og mjög
góð þjónusta
Upplýsingar
ísíma 5050925
og 562 7575
FLUGLEIÐIR
IIÍTEL LOFTLEIDIH
móti neyslu áfengis og
annarra vímuefna.
Hilmar Þór hóf nám
í Iðnskólanum sl.
haust og stefndi að
frekara námi í tré-
smíði. Einnig heillaðist
hann af fluginu og
hugðist læra það er
tímar liðu.
En draumar Hilm-
ars Þórs munu ekki
verða að veruleika.
Það er þyngra en tár-
um taki að sjá á eftir
efnilegum unglingi,
sem átti sér framtíð
en á nú aðeins fortíð. Fortíðin er
full af minningum um hann og þær
lifa áfram með ástvinum hans.
Við biðjum engla himinsins að
leiða Hilmar Þór á Guðs vegum,
og biðjum Hann að líkna öllum
þeim sem nú eiga um sárt að binda.
Hvíl í friði, elsku drengurinn
okkar.
Amma, föðursystkini
og fjölskyldur þeirra.
Drottinn er minn hirðir,
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert ilit,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
(Davíðssálmar 23:1-4.)
Systursonur minn, Hilmar Þór,
lést í hörmulegu bílslysi 7. janúar
sl. Hann fæddist 13. maí 1977,
fallegur og vel skapaður af mikið
fatlaðri systur minni sem þráði að
eignast barn. Hún var einstæð
móðir sem þrátt fyrir marga erfið-
leika fyrstu árin þeirra saman gat
verið stolt af uppeldi drengsins síns.
Það er ekki mikið hægt að segja
um 17 ára ungling, framtíðin enn
óráðin og langanjr margar. Hilmar
Þór var glaðvær og skapmikill
krakki, hann var mjög dulur og bar
ekki tilfinningar sínar á torg. Hann
hafði ríka réttlætiskennd og mátti
ekki sjá vegið að þeim sem minna
máttu sín. Hann var hár og grann-
ur, kátur í vinahópi og alltaf við-
ræðugóður þegar við hittumst.
Hann var alltaf afskaplega góður
og umhyggjusamur við móður sína
og minningin um litlar hendur sem
réttu fatlaðri móður stafína hennar
verma núna. Þau voru miklir vinir
og Hilmar Þór átti afskaplega gott
með að koma henni til.að hlæja.
Hilmar Þór eignaðist fósturföður
sem alla tíð bar hag þeirra mæðgin-
anna fyrir brjósti. Svo eignaðist
hann langþráðan bróður, Jón Björn,
sem hann elskaði og virti.
Miklir kærleikar voru undanfarin
ár með Reyni föður hans og honum,
og átti Hilmar Þór sitt annað heim-
ili hjá honum, sem nú missir einka-
barn sitt.
Þegar skóla lauk sl. vor kom
Hilmar Þór vestur til Ólafsvíkur að
starfa í fiskvinnu. Þar fór stoltur
strákur sem ætlaði að sjá fyrir sér
sjálfur.
Elsku Gugga mín, Matti, Jón
Björn, Reynir og aðrir aðstandend-
- kjarni málsins!
Safnaðnrheimíli
Háteígskírkju
Sími:
551 1399
ur. Megi algóður guð styrkja ykkur
á sorgarstund og minningin um
góðan dreng lifa í hjörtum okkar.
Eg veit að í himnaríki taka amma
Gunnvör og afí Björn vel á móti
barnabarninu sínu og umvefja hann
ástúð og hlýju.
Vertu nú yfír og allt um kring,
með eilífri blessun þinni,
sitji guðs englar saman í hring
sænginni yfír minni.
Kolbrún Þóra Björnsdóttir,
Ólafsvík.
Börnin okkar systkinanna á Mel-
tröðinni eru orðin 31 og þó að segja
megi um þau öll að þau hafi komið
í heiminn færandi foreldrum sínum
gleði og lífsfyllingu gaf þó ekkert
þeirra móður sinni jafn mikla ham-
ingju og Hilmar Þór. Ástæðan var
einfaldlega sú að hún Gugga systir
mín hefur alltaf átt á brattann að
sækja með flesta hluti vegna fötlun-
ar sinnar og hún hefur einnig þurft
að hlúa betur að sínum draumum
en við hin. Stóri draumurinn hennar
var að yfírstíga sína erfiðleika og
fá að eignast barn. Það fékk hún
þegar henni fæddist sonurinn Hilm-
ar Þór í maí 1978.
Mér er þetta svo minnisstætt því
að á þessum tíma bjuggum við hjón-
in á Hvammstanga og höfðum tæki-
færi til að hlaupa undir bagga með
Guggu. Hún kom því til okkar með
Hilmar mánaðargamlan og bjó hjá
okkur sumarlangt. Það sást þá
strax að Hilmar uppfyllti alla
drauma móður sinnar: Hann var
faliegur og heilbrigður, einstaklega
skapgóður og hændur að móður
sinni. Hann var henni góður og
hýr. Síðan gekk allt eftir eins og
upphafið var, þar til að hörmulegt
slys hreif hann burt að næturlagi
okkur öllum að óvörum. Hann er
fyrstur systkinabarnanna til að
deyja og erfitt að sætta sig við að
þessi geðþekki og góði frændi minn
sé farinn. Sjálf óska ég þess bara
að hún Gugga mín fái að yfirstíga
sorg sína og geti einhvertímann
glaðst aftur vegna minninganna
fögru um þennan einstaka dreng.
Ég sendi líka öllum hinum sem nú
syrgja Hilmar, en þó einkum unn-
ustu hans, Elínuj yngri bróður, Jóni
Birni, föður og stjúpa samúðar-
kveðjur og bið Guð að gæta ykkar
allra og gefa ykkur styrk.
Hildur Björnsdóttir.
í lundum og súlnagöngum
er grátið hljótt.
Við glampandi hafsbrún
ber fley út í uggvæna nótt. ,
Hver eykt flytur börn þín áfanga nær þeim
dauða,
sem ógn hans er slík,
að blóð þitt frýs.
Hvert ár máttu senda
sjö þinna fegurstu meyja
og sona til þess að deyja.
Svo skelfileg eru þau skattgjöld,
sem ófreskjan kýs.
(Sig. Ein.)
í dag er jarðsunginn systursonur
minn Hilmar Þór, sem lést í bílslysi
7. janúar síðastliðinn.
Ungur drengur að stíga sín
fyrstu spor í veröld fullorðins
manns. Á einu andartaki verða
sporin ekki fleiri, frelsi orðið fjötr-
ar, allt búið.
Hilmar Þór kom með sólina inn
í tilveru móður sinnar þegar hann
fæddist. Hún búin að vera lömuð
frá fæðingu, fæðir stálsleginn gló-
koll, sem hrífur hjörtu ættingja
sinna. í fyrstu með bjarta brosinu
sínu, seinna af stolti, með því að
sýna okkur sem vorum hálf smeyk
um hvernig allt mundi ganga, hver
hugsaði um hvern.
Smá gutti rétt farinn að ganga,
færandi mömmu sinni þá hluti sem
hana vanhagaði um, svo hún þyrfti
ekki að hafa fyrir því sjálf. Oft
fannst mér hann vera eldri og sterk-
ari en hún, svo umhyggjusamur var
hann svona ungur.
Milli þeirra var samband svo sér-
stakt og sterkt, þessvegna skilur
maður ekki af hveiju svona fór,
nema himnafaðirinn hafi ætlað
þessum bjarta, fallega dreng stærra
hlutverk á öðru tilverustigi.
Ég, að minnsta kost, hugga mig
við þá skýringu.
Elsku Guðbjörg, Marteinn, Jón
Björn, Reynir og aðrir ástvinir
Hilmars Þórs, ég bið góðan guð að
þerra tárin og mýkja sorgina og
hjálpa okkur að horfa fram á við
og minnast glókollsins með bjarta
fallega brosið sitt.
Ég veit að amma Gunnvör og
afi Björn hafa nú tekið á móti hon-
um og umvefja hann ástúð sinni.
Guð blessi minningu Hilmars
Þórs.
Leiddu mína litlu hendi
ljúfi Jesú þér ég sendi
bæn frá mínu bijósti sjáðu
blíði Jesú að mér gáðu.
Gunnvör Braga.
Það húmar, nóttin hljóð og köld
í hjarta þínu tekur völd,
þar fólnar allt við frostið kalt,
- en mest er miskunn Guðs.
Er frostið býður faðminn sinn,
þér fínnst þú stundum, vinur minn,
sem veikur reyr, er megni ei meir,
- en mest er miskunn Guðs.
En vit þú það, sem þreyttur er,
og þú, sem djúpur harmur sker, .
þótt hrynji tár og svíði sár,
að mest er miskunn Guðs.
Og syng þú hveija sorgarstund
þann söng um ást, þótt blæði und,
og allt sé misst, þá áttu Krist.
Því mest er miskunn Guðs.
(Sig. Einarsson.)
Elsku Gugga, Matti, Jón Björn
og allir þeir sem eiga um sárt að
binda, Guð gefi ykkur styrk í þess-
ari miklu sorg.
Inga Sjöfn, Óskar Steinn
og Guðný Svava.
Nú legg ég augun aftur
ó Guð þinn náðar kraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil svo ég sofí rótt.
Hann Hilmar Þór er dáinn. Það
er erfítt að sætta sig við að 17 ára
drengur skuli vera hrifsaður burt á
svo óvæginn hátt. Minningarnar
hrannast upp í huga okkar. Ferða-
lög, sumarbústaðurinn, gönguferðir
og svo ótal margt. Hilmar var hluti
af daglegu lífi okkar mæðgna.
Hilmar Þór var glaðvær, reglu-
samur og góður drengur og naut
litla Guðrún Kristjana góðs af að
þekkja hann, en henni sinnti hann
eins og „stóri bróðir“: Gætti hennar
þegar á þurfti að halda, kenndi
henni á skauta, fór með henni í bíó
og alltaf gat hún leitað til hans.
Nú verður tómlegt að koma í
Rauðagerðið, en þar bjó Hilmar Þór
hjá föður sínum. Samrýndari feðgar
og betri vinir eru vandfundnir.
Reynir lagði sig allan fram við að
vera góður faðir og Hilmar var
honum góður sonur. Missir Reynis
er mikill, en Hilmar Þór var eina
barnið hans. Ég veit að minningarn-
ar ylja Reyni, en sársaukinn er
mikill.
Guðrún Kristjana og ég syrgjum
þennan glaða og góða dreng, sem
vildi fá flugmannsréttindi á undan
bílprófi, því hann vildi verða flug-
maður eins og faðir hans. Hann
átti svo miklu ólokið af því sem
hugur hans stefndi til. Við erum
að reyna að skilja að „þeir sem
guðirnir elska deyja ungir“. Ég er
viss um að Guð ætlar Hilmari Þór
verðugra hlutverk hjá sér en hann
hefði haft hjá okkur.
Missir Guðrúnar Kristjönu er
mikill eins og okkar hinna sem
þekktum Hilmar Þór, en allar góðu
minningamar um þennan heilbrigða
og blíða dreng ylja okkur. En sárt
er fyrir föður að sjá á bak einka-
syni sínum, vini og félaga og ég
veit að fjölskylda Reynis styður við
bakið á honum.
Ég og Guðrún Kristjana þökkum
Hilmari Þór fyrir allt sem hann
gerði fyrir okkur mæðgurnar og
biðjum Guð að taka vel á móti hon-
um.
Við vottum Reyni, föður Hilmars
Þórs, Guðbjörgu móður hans, Jóni
Birni bróður hans, Vigdísi ömmu
hans og öðrum nákomnum samúð
okkar.
María.
Mikið brá mér um morguninn 7.
janúar þegar síminn hringdi hjá
okkur Ingu. Það var móðir Hilmars
sem hringdi til að láta mig vita að
sonur hennar hefði dáið í slysi þá
um nóttina. Það var okkur harma-
fregn því að hann var svo góður
drengur, alltaf kátur og hress þegar
maður var að tala við hann. Hann
kom fyrst í líf mitt sem lítill dreng-
ur og ég passaði hann. Mér er minn-
isstætt þegar að hann var hjá mér
í eitt skiptið, þá var hann með
barnaasma og hélt ég á honum til
að hann hefði það betra en svo
þurfti ég að hringja í mömmu hans
og láta vita. Ég veit að hún Gugga
vinkona mín og Ingu á um sárt að
binda því fyrstu árin var hann ein-
birni, síðan kynntist hún manni sín-
um Marteini Jónssyni og á með
honum einn son sem heitir Jón
Björn og veit ég að hann saknar
bróður síns mikið eins og við öll sem
þekktum hann. Ég veit að faðir
hans, Reynir Bárðarson, saknar
hans líka, og viljum við senda þeim
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Ingveldur Einarsdóttir,
Kristinn G. Guðmundsson.
í dag kveðjum við vin okkar,
Hilmar Þór Reynisson.
„Því hvað er það að deyja annað
en standa nakinn í blænum og
hverfa inn í sólskinið?
Og hvað er að hætta að draga
andann annað en að frelsa hann frá
friðlausum öldum lífsins, svo hann
geti risið upp í mætti sínum og
óíjötraður leitað á fund guðs síns?
Aðeins sá sem drekkur af vatni
þagnarinnar, mun þekkja hinn vold-
uga söng.
Og þegar þú hefur náð ævitindin-
um, þá fyrst munt þú hefja fjall-
gönguna.
Og þegar jörðin krefst líkama
þíns, muntu dansa í fyrsta sinn.“
(Úr spámanninum, Kahlil Gi-
bran)
Um Hilmar eru margar minning-
ar sem munu lifa í hjarta okkar og
huga, því hann er farinn til æðri
tilvistar.
Hilmar átti ríka samúðarkennd
og mátti ekkert aumt sjá. Hann var
drengur góður, oftast kátur, glað-
lyndur og fjörmikill. Ákveðinn í
skoðunum og stefndi markvisst að
námi sínu við Iðnskólann í Reykja-
vík.
Guð gefí foreldrum, litla bróður,
unnustu, öðrum ættingjum og öllum
er um sárt eiga að binda, styrk og
blessun í þessari miklu raun.
Við viljum þakka honum allar
stundimar sem við áttum saman.
Vinátta er mikils virði. Er hans
sárt saknað á okkar heimili.
Með virðingu veri hann kært
kvaddur.
Björn Axel, Brynja,
Garðar og Daníel.
Með Hilmari Þór hvarf ekki að-
eins frændi, heldur einnig góður
vinur og félagi. Mér finnst núna
að samverustundir okkar hafí ekki
verið nógu margar, en þær skilja
eftir sig margar minningar um góð-
an dreng. Eg hef ávallt litið upp
til þessa eldri frænda míns.og fund-
ist mikið til hans koma. í löngum
og skemmtilegum samræðum okkar
komu fram ákveðnar skoðanir hans
á lífinu og tilverunni, sem lýstu oft
samúð hans með þeim sem minna
mega sín. En það var stutt í húmor-
inn og hann gat alltaf komið manni
til að hlæja. Hvernig sem á mér lá,
sagði hann alltaf eitthvað sem vel
átti við.
Far þú í friði, frændi, og takka
fyrir allt saman.
Hallur Þór.