Morgunblaðið - 16.01.1996, Blaðsíða 42

42 ÞRIÐJUDAGUR 16. JANÚAR 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Ingveldur
Gisladóttir,
rithöfundur og
myndlistarmaður,
fæddist á Þor-
móðsdal í Mos-
fellssveit 28. sept-
ember 1913. Hún
lést á Elli- og
hj úkr unar heimil-
inu Grund,
Reykjavík, að-
faranótt laugar-
“ dagsins 6. janúar
síðastliðins. For-
eldar hennar voru
Guðrún Þorleifs-
dóttir, saumakona, f. 10.10.
1873, d. 26.1. 1961, og Gísli
Jónsson, listmálari, f. 4.9.1874,
d. 9.11. 1944. Albræður Ing-
veldar: 1) Jón Bergmann, f.
1906, látinn, maki Karen Irene
Jörgensen, norskrar ættar, f.
1909, látin. Þau eignuðust fimm
börn. Jón átti auk þess dóttur
og son fyrir hjónaband. 2)
Magnús Ingberg, f. 1909, látinn,
bóndi, Akbraut. Maki Katrin
Sigríður Jónsdótir, f. 1913. Þau
eignuðust átta börn. 3) Ófeigur
Huggeir, f. 1911, d. 1913. Hálf-
systkini Ingveldar samfeðra: 1)
Gísli, f. 1924, d. 1927. 2) Rík-
harður Freysteinn, f. 1925. 3)
Rúnar Óskar, f. 1927, d. 1927.
4) Aðalsteinn, f. 1930, d. 1989.
5) Haraldur, f. 1932. 6) Auður
Ingrún, f. 1934. 7) Skúli, f. 1940.
8) Hrafnhildur, f. 1943.
Ingveldur giftist 16.12. 1933
Guðmundi Gissurarsyni, f. 12.5.
1902, d. 6.6.1958, bæjarfulltrúa
og síðast forsljóra Sólvangs,
Hafnarfirði. Bjuggu þau lengst
af á Ijarnarbraut 15, Hafnar-
firði. Dætur þeirra: 1) Guðrún
Ágústa, kennari. f. 10.10. 1934,
maki 28.9.1957, Örn Fornberg,
kennari, f. 15.10. 1933. Dætur
þeirra: 1) Guðmunda Inga,
fóstra, f. 1958, maki Sveinn
Vilhjálmsson, framkvæmda-
stjóri, f. 1958, og eiga þau eina
dóttur. 2) Erna Birna, f. 1960,
skrúðgarðatæknir, og á hún tvo
ÉG KVEÐ hér með örfáum orðum
ástkæra tengdamóður mína, Ing-
veldi Gísladóttur, er tók mér strax
svo vel. Hún var forstjórafrú, rithöf-
undur og listamaður og skipaði sér
í raðir þeirra manna er börðust fyr-
syni og eina dóttur. 3)
Ágústa Hrefna, f.
1974, stúdent, maki
Brian J. O’Loughlin, f.
1971, og eru þau bú-
sett í Flórida. Guðrún
og Örn, ásamt tveim
eldri dætrum sínum og
fjölskyldum þeirra eru
öll búsett í Svíþjóð.
2) Margrét Jónína,
f. 2.9. 1936, innanhúss-
arkitekt og myndlist-
armaður. Maki 12.5.
1983 Gísli Engilberts-
son, f. 24.8. 1940, járn-
smíðameistari, með-
hjálpari í Hafnarfjarðarkirkju.
Börn Margrétar af fyrra hjóna-
bandi: 1) Ingveldur Þorkelsdótt-
ir, f. 1953, skrifstofumaður
Reykjavík, maki Gunnar Þor-
steinsson, f. 1950, framkvæmda-
stjóri. Ingveldur á eina dóttur
og dótturson af fyrra hjóna-
bandi. 2) Guðrún Ágústa (Rúna)
Þórkelsdóttir, f. 1954, myndlist-
armaður, búsett í Hollandi og á
hún einn son. 3) Guðmundur
Þorkelsson, f. 1961, kennari á
Isafirði, maki Guðrún Sigurðar-
dóttir, fréttaritari úvarpsins á
ísafirði og eiga þau 2 dætur.
Guðmundur átti son fyrir hjóna-
band. 4) Sigurður Hrafn Þorkels-
son, f. 1967, nemandi í Mynd-
lista- og handíðaskóla Islands,
og á hann tvo syni og eina dótt-
ur. Börn Gísla Engilbertssonar
af fyrra hjónabandi: 1) Eyjólfur,
f. 1963, rafmagnsverkfræðingur
starfar í Færeyjum, kvæntur og
á tvö börn. 2) Hannes, f. 1965,
eðlisfræðingur, prófessor við
Verkfræðiháskólann í Lyngby,
Danmörku, kvæntur og á einn
son. 3) Áslaug, f. 1974, stúdent,
býr í Færeyjum.
Eftir lát Guðmundar fluttist
Ingveldur árið 1960, að Holts-
götu 13 í Reykjavík og hélt þar
heimili með frænda sínum, Sig-
urði Bjarnasyni, bifreiðastjóra,
f. 1905, d. 1971 en þau voru
bræðrabörn. Ingveldur starfaði
mikið að félagsstörfum og var
ir bættum hag alþýðunnar og þjóð-
arinnar í heild. Hún fylltist eldmóði
er hún sagði frá baráttunni fyrir
almannatryggingum og fleiri slík-
um málum.
Ingveldur ólst upp hjá einstæðri
m.a. lengi í stjórn Kvenfélags
Alþýðuflokks í Hafnarfirði.
Eftir að Ingveldur fluttist til
Reykjavíkur, settist hún á
skólabekk. Tvo vetur var hún
í Myndlista- og handíðaskóla
Islands í bókbandi hjá Helga
Tryggvasyni, einnig var hún
þar í textíl um tima. I Mynd-
listaskóla Reykjavíkur var hún
í nokkur ár, hjá Sigríði Björns-
dóttur. Myndir Ingveldar hafa
víða farið og hún tekið þátt i
samsýningum m.a. á Kjarvals-
stöðum. Einkasýning 1988 í
Amsterdam og 1995 er sýningin
5 ættliðir var sett upp þar.
Þessir 5 ættliðir voru Ingveldur
(vatnslitir), Gísli faðir hennar
(olíumálun og litskyggnur af
verkum hans, er Listasafn Al-
þýðu gaf út er það opnaði 1980
með sýningu á verkum Gísla),
dóttir hennar Margrét (grafík),
dótturdóttir Rúna (bókverk og
akrílverk) og langömmubarnið
Reynir, sonur Rúnu, (tölvugraf-
ik) en hann starfar í OZ.
Ingveldur var mikil hagleiks-
kona og allt lék í höndum henn-
ar, áamt myndlistinni, bókband,
handavinna hverskonar, kunst-
broderí, flos og krosssaumur.
Garðurinn á Tjarnarbraut 15
bar henni fagurt vitni, þar sem
hún lét hraunklettana í lóðinni
njóta sín og lagaði gróðurinn
að landslaginu. Þá hafa komið
út eftir hana þrjár bækur;
Lækningin útgefin 1951, Mynd-
ir og minningabrot, útgefin
1973, endurútgefin 1985 og
Refskákir og réttvísi útgefin
1976, auk þess sem hún var að
leggja síðustu hönd á handrit
fjórðu bókar sinnar í fjötrum
fátæktar. Er hún hóf ritstörfin
lét hún sig ekki muna um að
taka tæknina í sína þágu.
Keypti sér ritvél og Iærði fin-
grasetningu sjálf eftir kennslu-
bókinni og litlu munaði að hún
fengi sér tölvu við vinnslu síð-
asta handritsins.
Ingveldur flutti aftur að
Tjarnarbrautina árið 1992, en
nú á nr. 29 við hlið Margrétar
dóttur sinnar. Þar bjó hún með-
an heilsan leyfði.
Utför Ingveldar verður gerð
frá Hafnarfjarðarkirkju í dag
og hefst athöfnin kl. 13.30.
móður, oft við kröpp kjör, og hún
gleymdi aldrei uppruna sínum. Hún
barðist ætíð fyrir bættum hag
þeirra er minna máttu sín. Það var
engu líkar en dýrin fyndu að þar
sem Ingveldur fór, þar fór vinur
þeirra. Svo hændust dýr að henni
að eftir var tekið. Ingveldur var
hörkudugleg, víðlesin, kjarmikil og
rökföst kona. Ingveldur var trúuð
kona og bar öll framkoma hennar
þess vitni. Ég bið algóðan Guð að
blessa minningu Ingveldar Gísla-
dóttur. Ég þakka Guði fyrir að hafa
gefið mér tækifæri á því að kynn-
ast þessari stórbrotnu konu. Guð
blessi þig, Ingveldur mín.
Gísli Engilbertsson.
Elskulega tengdamamma, Ing-
veldur Gísladóttir. Þetta verða mín
hinztu kveðjuorð til þín. Nú ertu
horfin mér á jarðneska sviðinu, en
ekki á því andlega. Á svona stund-
um sem nú hrannast upp endur-
minningarnar. Það er svo einkenni-
legt, en þó, að á svona stundum
minnist maður mest. Að minnast
alls þess góða sem þú gafst mér
og mínum gegnum öll árin, er ekki
unnt að rekja í stuttri kveðju, það
myndi fylla margar bækur. Já, þú
varst mikil bókakona, áttir mikið
bókasafn og margar bækur listilega
innbundnar af þér. Ekki má gleyma
bókunum sem þú skrifaðir af ein-
stakri nákvæmni og gafst sjálf út.
Myndirnar þínar, fallegu blóma-
myndirnar sem prýða mörg heimili.
Allt þetta ber vott um fjölhæfni
þína, atorku og listræna hæfíleika.
Af öllum minningum ber þó hæst,
þegar Guðrún dóttir þín og ég vor-
um að draga okkur saman. Lengi
vel þorði ég ekki að koma heim til
ykkar Guðmundar heitins Gissurar-
sonar. Ég var nýorðinn 18 ára og
Rúna mín 17. Að lokum lét ég þó
undan og fór með Rúnu minni heim
til þín og Guðmundar. Þar opnaðist
mér nýr heimur. Þvílíkri ást og
umhyggju heimilis hafði ég aldrei
kynnst. Allur kvíði og hræðsla
hurfu eins og dögg fyrir sólu. Þann-
ig voruð þið Guðmundur, alltaf boð-
in og búin að styðja aðra og gefa
ást og umhyggju. Undir ykkar
vemdarvæng stofnuðum við Rúna
mín svo okkar heimili á loftinu á
Ijarnarbraut 15 og eignuðumst
elstu dóttur okkar. Afmælisdagur
þinn var valinn sem brúðkaupsdag-
ur okkar.
Þú þráðir hvíldina, elsku tengda-
mamma mín, eftir margra ára
þrautir. Ég samgleðst þér í anda,
að vera komin í aðra heima.
Vertu sæl, elsku tengdamamma,
og hafðu þökk fyrir allt.
Örn.
Elsku amma. Það er með sorg
og söknuði sem við setjumst niður
til þess að skrifa þetta bréf til þín.
Tilkynningin um andlát þitt rifjaði
upp margar góðar minningar um
okkar glöðu og góðu stundir sem
við áttum með þér. Það er ekki
unnt að koma þeim öllum á blað,
en þær lifa í hugum okkar. Þú varst
alltaf boðin og þúin að hjálpa og
styðja okkur þegar eitthvað bjátaði
á. Fyrsta reynslan af því var þegar
ég, Inga, þá tveggja ára, tók á það
ráð þegar amma var of upptekin
að hringja í þig og segja: „Ámma
Inga mín, komdu stax.“ Það liðu
ekki margar mínútur þar til þú og
frændi, sem ætíð var boðinn og
búinn að keyra, og var mér og syst-
ur minni eins og afi, stóðuð í dyrun-
um komin alla leið úr vesturbænum
í Reykjavík til Hafnarfjarðar. Og
þá varð ég glöð og voru lesnar
margar sögur. Við fluttum út á land
og hittumst ekki svo oft þá. Árin
liðu og ég flutti úr föðurhúsum til
Reykjavíkur í skóla, aðeins 16 ára.
Á þeim árum átti ég oft erfítt og
það var langt til foreldra minna,
en ég gat ætíð leitað til þín, elsku
amma, og þú tókst mér alltaf opn-
um örmum með hlýju og skilningi.
Sömu sögu hef ég, Birna, að segja.
Það voru ófá skiptin sem ég fékk
að vera hjá ykkur frænda yfir nótt.
Þá sast þú alltaf lengi á rúmstokkn-
um hjá mér og kenndir mér allar
bænirnar sem ég nú kenni mínum
eigin börnum. Eg hreifst alltaf af
hvað allt var í röð og reglu hjá þér
og hafði gaman af að dunda mér
við að skoða í allar skúffurnar og
allar tölurnar sem voru í röð og
reglu. Þegar ég varð eldri og hafði
eignast mitt fyrsta barn hafði ég
mikinn stuðning af þér. Eiginmaður
minn var þá alltaf á sjó og ég mik-
ið ein, en alltaf varst þú til staðar
til þess að hjálpa og styðja þó lasin
væri. Við áttum margar góðar
stundir saman á þeim árum. Við
systurnar viljum þakka þér, elsku
amma, fyrir alla þá hlýju og umönn-
un sem þú sýndir okkur og okkar
fíölskyldum í gegnum árin.
Ástarkveðjur,
Inga og Birna.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúraið mitt.
Hafðu þar sess og sæti
signaður Jesú mæti.
Elsku amma Inga mín, þetta er
fyrsta bænin sem mamma kenndi
mér og þú kenndir henni ásamt
öllum hinum bænunum. Mér kom
fyrst í huga þessi bæn er ég frétti
látið þitt.
Það er svo margs að minnast á
kveðjustund. Þegar við Brian
kvöddum þig á Grund sumarið 1994
sastu úti í júlísólinni og það lýsti
af fallega hárinu þfnu og þú baðst
okkur blessunar.
Þó að ég hafí alltaf búið langt
frá þér, fyrst í Grundarfirði og síð-
ar í Svíþjóð, og ekki getað hlaupið
heim til ömmu eða hitt hana oft
eins og alla krakka dreymir um,
hefur samband okkar verið náið.
Það var alltaf tilhlökkun að heim-
sækja þig á Holtsgötuna, fá góðu
t
Faðir minn, afi okkar og langafi,
JÓHANIMES JÓNSSON,
dvalarheimilinu Hlif,
(safirði,
lést á Grensásdeild Borgarspíalans
mánudaginn 15. janúar.
Agnes Jóhannesdóttir,
Svava Hrafnkelsdóttir,
Jóhanna Hrafnkelsdóttir, Guðbjartur Þórarinsson,
J Helena Kristbjörg Hrafnkelsdóttir, Valtýr Helgi Diego
og barnabarnabörn.
t
Ástkær eiginkona, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
ÞURÍÐUR SVAVA
ÁSBJÖRNSDÓTTIR,
Mávabraut 8d,
Keflavík,
sem lést 13. janúar, verður jarðsungin
frá Keflavíkurkirkju föstudaginn 19. janú-
ar kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakk-
aðir, en þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á líknarfélög.
Gústav A. Bergmann,
Gunnar Gústavsson,
Sigurbjörn S. Gústavsson, Laufey Auður Kristjánsdóttir,
Hjalti Gústavsson, Margrét Þóra Einarsdóttir,
Ásdís Gústavsdóttir, Helgi Bragason
og barnabörn.
INGVELDUR
GÍSLADÓTTIR
kjötsúpuna, gista í nokkrar og
stundum margar nætur. Ég fékk
þá að sofa í fína rauða sófanum í
stofunni og gat skoðað öll fallegu
málverkin og myndirnar er þöktu
alla veggi. Listaverkin voru flest
eftir Gísla föður þinn og þig sjálfa.
Já, þú málaðir margr fallegar
myndir, mest af blómum, þó nokkr-
ar af fuglum, lóum, krummum og
svönum, einnig húsum, þar á meðal
af Litlu-Brekku, seinasta torfbæ í
Reykjavík sem búið var í. Þú brást
þér meira að segja út í afstrakt,
skemmtilegu kúlumyndirnar þínar.
Þér þótti vænt um baldursbrána,
enda málaðir þú hana mikið. Ég
tíndi oft baldursbrá handa þér og
þú gafst mér mynd, einnig svana-
mynd. Þegar ég var lítil bað ég þig
um að kenna mér að mála svona
fallegar myndir. Ég vildi líka verða
rithöfundur eins og þú og sendi þér
fyrstu ljóðin mín. Já, elsku amma,
þú varst okkur afkomendum þínum
góð fyrirmynd.
Ég man svo vel eftir dúkkunni
sem sat á toilettkommóðunni í
svefnherberginu. Hún var með sítt
ljóst hár og rauðar slaufur. Þó að
þú héldir mikið upp á hana, leyfðir
þú mér að leika mér að henni.
Ég skrifaði þér oft bréf og
skreytti þau og umslögin. Öllu
þessu ásamt mörgu öðru, hélstu til
haga og í kommóðunni þinni á hver
sendandi stórt umslag eða kassa.
Allt í röð og reglu.
Þú varst mikill unnandi íslenskr-
ar tungu, talaðir fallegt og skýrt
mál og vildir að við unga fólkið
vönduðum málfar okkar. Vonandi
getum við hlúð að tungu okkar og
borið áfram íslenskan menningar-
arf, líka við sem búum fjarri ætt-
jörðinni.
Vertu ætíð kært kvödd, elsku
amma Inga mín og megi ljósið loga
við hinstu hvílu þína.
Ágústa Hrefna.
Ég fell að fótum þínum
og faðma lífsins tré.
Með innri augum mínum
ég undur mikil sé.
Þú stýrir vorsins veldi
og verndar hvetja rós.
Frá þínum ástareldi
fá allir heimar ljós.
(D. Stefánsson frá Fagraskógi)
í dag kveðjum við kvenfélags-
konur Alþýðuflokksins í Hafnarfirði
hinstu kveðju einn af stofnfélögum
kvenfélagsins, Ingveldi Gísladóttur,
er lést 6. janúar sl. 83 ára að aldri.
Ingveldur bjó í Hafnarfirði er
kvenfélagið var stofnað 1937 og
gekk þá í það. Hún var meðstjórn-
andi og ritari frá 1947 til 1960.
Ingveldur var virk í starfi félags-
ins. Hún talaði fyrir réttindamálum
kvenna á félagsfundum og vildi veg
kvenna meiri en þá var og hvatti
flokkssystur sínar í þeim málum.
Ingveldur tók á öllum málum er hún
tók að sér fyrir félagið af skörungs-
skap sem einkenndi hana í öllu.
Ingveldur var gáfuð, falleg og
tíguleg kona sem eftir var tekið.
Hæfileikar hennar nutu sín víða því
hún fékkst bæði við ritstörf og
myndlist.
Manni sínum, Guðmundi Gissur-
arsyni bæjarfulltrúa í Hafnarfirði
og forstjóra Sólvangs, bjó hún fal-
legt heimili á Tjarnarbraut 15 í
Hafnarfirði. Guðmundur lést 1958,
langt um aldur fram.
Ingveldur og Guðmundur áttu
tvær dætur, Margréti Jónínu og
Guðrúnu Ágústu, sem báðar hafa
fengið ríkulega af listrænum hæfí-
leikum Ingveldar og dugnaði.
Upp úr 1960 flutti Ingveldur til
Reykjavíkur og bjó þar lengst af.
Ingveldur tilheyrði þeirri kynslóð
í Alþýðuflokknum sem barðist fyrir
mörgum réttlætismálum í samfé-
laginu. Þessi kynslóð átti sér hug-
sjón um betri kjör fyrir komandi
kynslóðir og eldmóð til að beijast
fyrir þeim.
Það er með virðingu og þökk sem
við kveðjum Ingveldi. Blessuð sé
minning hennar.
Við sendum dætrum hennar og
fjölskyldum þeirra okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.