Morgunblaðið - 22.02.1996, Blaðsíða 34

34 FIMMTUDAGUR 22. FEBRÚAR 1996
MINNINGAR
moRgunblaðið
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okk-
ar, tengdafaðir, afi og langafi,
BALDVIN JÓNSSON
fyrrv. framkvæmdastjóri,
Reynimel 94,
Reykjavík,
lést í Landspítalanum 21. febrúar.
Magnea Haraldsdóttir,
Jón G. Baldvinsson, Elín Möller,
Baldvin Baldvinsson,
Ása Hildur Baldvinsdóttir, Vagn Boysen,
Sigrún Baldvinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Sambýlismaður minn og faðir okkar,
KARL SÆMUNDARSON,
lést í Sjúkrahúsi Siglufjarðar
20. febrúar.
Irma Geirsson,
Ragna Freyja Karlsdóttir, Fanney Magna Karlsdóttir,
Særún Æsa Karlsdóttir, Maria Valgerður Karlsdóttir,
Jón Óttarr Karlsson.
t
Ástkær dóttir mín, sambýliskona, móðir
okkar, tengdamóðir og amma,
KRISTÍN RUT JÓNSDÓTTIR,
lést í Landspítalanum þriðjudaginn
20. febrúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Ragnhildur Aðalsteinsdóttir,
Jón Sigurðsson,
Guðlaug Guðjónsdóttir, Ólafur Hafsteinsson,
Guðjón Ármann Guðjónsson,
Hafsteinn og Arnar Freyr Ólafssynir.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
MARlA KRISTJÁNSDÓTTIR,
síðast til heimilis
i Furugerði 1,
lést í Landakotsspítala 9. febrúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug.
Sérstakar þakkir til alls starfsfólks á deild 2A, Landakotsspítala.
Ragnhildur Stefánsdóttir, Oddur J. Oddsson,
Sigurjón Sigurjónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
MARKÚSÍNA SIGRÍÐUR
MARKÚSDÓTTIR
(áður Hjarðarhaga 44)
lést á hjúkrunarheimilinu Eir miðviku-
daginn 14. febrúar 1996.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Þökkum vináttu og hlýhug.
Sérstakar þakkir eru færðar starfsfólki
á hjúkrunarheimilinu Eir.
Guðmundur R. Karlsson, Guðbjörg Hannesdóttir,
Ólafur R. Karlsson, Fríða Magnúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug við andlát og útför föður
okkar,
BALDURS HELGASONAR,
Hrafnistu,
Hafnarfirði.
Hrönn Baldursdóttir,
Sigri'ður H. Baldursdóttir
og fjölskyldur.
GÍSLIÁGÚST
GUNNLA UGSSON
+ Gísli Ágúst Gunnlaugsson
fæddist i Reykjavík 6. júní
1953. Hann lést á heiniili sinu,
Ölduslóð 43 í Hafnarfirði, 3.
febrúar síðastliðinn og fór út-
förin fram frá Víðistaðakirkju
í Hafnarfirði 12. febrúar.
Vinarkveðja
Kæri vinur.
Nú þegar þú ert allur, þá er svo
margt sem flýgur gegnum hugann.
Aragrúi minninga allt frá barnæsku
þegar við lékum okkur saman fyrst.
Síðan tóku við unglingsárin og allar
okkar stundir saman þá, bæði í
skóla, íþróttum og vinnu. Og ég
held Gísli minn að það hafi alltaf
verið sólskin þá, að minnsta kosti
eru minningamar um þig allar
umvafðar sólskini, birtu og hlýju.
Síðan þegar fullorðinsárin tóku
við minnkaði nokkuð samgangurinn
enda lágu brautimar hvor í sína
áttina og báðir höfðum við meira
en nóg að gera. Samt var það allt-
af þannig þegar við hittumst, að
við gátum tekið upp þráðinn þar
sem frá var horfið og haldið áfram,
rétt eins og við hefðum síðast hist
í gær. Þannig var alltaf mjög nota-
legt að hitta ykkur Berglindi og
alltaf voram við hjónin velkomin.
Þótt dugnaður þinn og atorka í
starfi hafi alla tíð verið svo mikil
að eftir því var tekið, þá var það
fýrst hin síðustu ár sem þú sýndir
hvað raunveralega í þér bjó. Marg-
ir hefðu gefist upp en það er ótrú-
legt Gísli, hveiju þú fékkst áorkað.
Kraftur þinn og þrek var slíkt í
baráttunni við þennan erfiða og
langvinna sjúkdóm að það gat ekki
annað en vakið aðdáun þeirra sem
til sáu. Þú vannst fram á síðasta
dag og varst alltaf að. Þörf þín og
löngun til að miðla fróðleik og þekk-
ingu þinni var svo heit að hún lét
engan ósnortinn. Þú hefur líklega
brennt minninguna um þig svo
sterkt í huga þeirra yngri og verð-
andi fræðimanna sem þú hefur
kennt síðustu árin að hún verður
líklega aldrei máð út. Enda á svo
að vera. Minningin um slíkan dreng
sem þig á að lifa.
Sigrún og Gunnlaugur. Söknuð-
urinn er sár. En við verðum að
muna að í lífi sínu, sem var aiit of
stutt, þá gaf Gísli okkur öllum svo
mikið og svo gott að minningarnar
eru umvafðar birtu og hlýju. Við
Halla Björg vottum ykkur, börnum
ykkar og fjölskyldum þeirra okkar
dýpstu samúð og biðjum Drottin
að veita ykkur styrk og þrek.
Að lokum viljum við biðja góðan
Guð að geyma_ þig, Berglind, og
bömin ykkar Ásgeir, Sigrúnu og
Sæunni, og megi Hann veita ykkur
styrk og þrek í framtíðinni.
Magnús Páll.
Gísli Ágúst Gunnlaugsson var
heiðursmaður og góður drengur í
hvívetna.
Það var eitt sinn þegar starfið
kallaði mig á fund í Norðurlanda-
verkefni að Ársæll, minn góði mág-
ur, laumaði að mér að ég ætti að
líta inn hjá Gísla og Berglindi. Það
átti eftir að verða góð hugmynd.
Sjálfur fyrrverandi Svíþjóðarbúi
hafði ég alltaf gaman af að koma
„heim“. Annar gamall félagi, Rún-
ar, hafði skotið yfir mig skjólshúsi
á Lappis.
Ég hringdi af rælni í Gísla og
Berglindi, ég þekkti þau ekkert en
vildi svona fyrir kurteisis sakir
heilsa uppá. Gísli tók vel á móti,
eftir nokkrar vandræðamínútur yfir
dáyndis kaffi og meððí, fundum við
tóninn, þ.e. músíkina. Hann leiddi
mig inn í prívatið, skrifstofuna, og
sýndi mér stoltur kjörgrip einn sen
hann höndlaði af varkárni, þetta
var fiðla, sem hann lék á nokkra
áhugaverða tóna. Gísli hafði gaman
af tónlist hvort sem það var Kinks,
Elgar sellókonsertinn eða Mahler,
en það var þarna að Gísli kynnti
mig fyrir tónlist Gustafs Mahlers,
í formi fímmtu synfóníunnar, adagi-
ettóinn eða var það áttunda? Upp
frá þessu var ég frelsaður Mahler
aðdáandi.
Eftir að Gísli og Berglind fluttu
heim kynntist ég Gísla við hina
reglubundnu „tipsföreningen"
fundi. „Tipsföreningen" er klúbbur
áhugamanna um fótbolta sem hafa
búið í Svíþjóð eða hafa tengst því
gengi.
Gísli var einn af frumkvöðlum
„tipsföreningen", hann var sjálf-
kjörinn menntamálaráðherra fé-
lagsins. Gísli samdi fjölda ljóða við
sönglög „tipsföreningen", sem era
sungin á hveijum félagsfundi og
era sönglög þessi hornsteinn félags-
ins. Við munum sakna Gísla á kom-
andi fundum.
Elsku Gísli, góði vinur, hvíl í friði.
Berglindi og fjölskyldu votta ég
samúð við fráfall góðs drengs.
Snæbjörn Krisljánsson.
Kveðja frá Fróða, félagi
sagnfræðinema við Háskóla
Islands
Gísli Ágúst var vinsæll meðal
nemenda sinna og kom þeim alltaf
fyrir sjónir sem dugmikill og áhuga-
samur kennari. Félagssaga var hon-
um hugleiknust þó að hann hafi
einnig gefíð sig að öðram sviðum
sagnfræðinnar. í félagssögunni
liggja eftir hann merkar rannsóknir
og þar vann hann brautryðjenda-
starf sem kemur að ómældu gagni
fyrir sagnfræðinga og aðra áhuga-
menn um söguleg efni. Það er mjög
lýsandi um áhuga Gísla og metnað
að jafnvel þótt hann berðist við
erfið veikindi sótti hann vinnu sína
í Árnagarði allt fram á síðustu
stundu og lét fjötra sjúkdómsins
ekki aftra sér frá rannsóknum óg
kennslu. Þar naut hann mikils
stuðnings .Ólafar Garðarsdóttur.
Sambýliskona mín,
HELGA SIGURÐARDÓTTIR,
Hlaðhömrum 2,
Mosfellsbæ,
lést- þriðjudaginn 20. febrúar.
Sigurður Loftsson.
t
Faðir okkar og tengdafaðir,
BJARNI ÞORSTEINSSON,
Syðri-Brúnavöllum,
Skeiðum,
verður jarðsunginn frá Stóra-Núpskirkju laugardaginn 24. febrúar
kl. 14.00.
Andrés Bjarnason, Inga Vigfúsdóttir,
Kristi'n Bjarnadóttir, Bogi J. Melsteð,
Þorsteinn Bjarnason, Guðrún Ormsdóttir.
Við sendum Ijölskyldu Gísla Ágústs
og ástvinum innilegar samúðar-
kveðjur en vonum að góðar minn-
ingar veiti þeim styrk á sorgartím-
um.
Fyrir hönd félagsins,
Tinna Laufey Ásgeirsdóttir,
Kristján Guy Burgess.
Kveðja frá B-bekk,
MT 1970-73
Fertugum þykir okkur ekki tíma-
bært að kveðja jafnaldra og skólafé-
laga. Fólk, sem fyrir andartaki, að
því er virðist, lék af æskufjöri í
okkar hópi og stóð kostum búið á
þröskuldi bjartrar og vonarríkrar
framtíðar. Hafði allt til að bera.
Átti allt og gat allt.
Hafnfírðingar vora nokkuð stór
og áberandi hluti fyrsta nemenda-
hópsins, sem hóf nám í Menntaskól-
anum við Tjörnina haustið 1969 og
gerðist brátt atkvæðamikill í skóla-
lífinu og öllu félagsstarfi. íþrótta-
menn og garpar, keppnis- og lands-
liðsmenn voru í þeirra röðum.
Gísli Ágúst Gunnlaugsson var
framarlega í flokki Hafnfirðing-
anna og varð fljótt vinsæll af okkur
sem komum úr öðrum áttum og
kynntumst honum fyrst í mennta-
skóla. Föst deilda- og bekkjarskipan
komst á eftir fyrsta veturinn og
hélst óbreytt til útskriftar. B-bekk-
urinn var nýmálabekkur. Fomtung-
ur og fræði ekki í þungamiðju, en
lifandi, hagnýt mál, saga, hug-
myndir og bókmenntir samtíðarinn-
ar mjög um hönd höfð. Lesið, rætt,
rýnt og ekki síst samið og ort.
Kennarar örfuðu þennan áhuga og
studdu tilburðina. Úr þessum bekk
komu rithöfundar, skáld, fræði- og
blaðamenn. Gísli birti ljóð í skóla-
blöðum og sat í ritnefndum. Hann
fékk ljóð sín birt á viðurkenndum
vettvangi m.a. í Lesbók Morgun-
blaðsins, og var fyrstur allra til að
gefa út bók, ljóðakver, sem kom
út meðan hann var enn í mennta-
skóla. Það er á ýmsan hátt dæmi-
gert fyrir driftina, sem var eitt af
einkennum hans. Hlutirnir áttu ekki
að bíða, ef þeir vora tilbúnir á ann-
að borð. Tímann þurfti að nota og
koma verkum frá. Gísli kom miklu
í verk og hafði mörg járn í eldinum,
þegar á þessum árum.
Hann var virkur í stjórnmála-
starfí og einarður í skoðunum, en
réttsýnn og leyfði hveijum málstað
að njóta sín.
Hann var íþróttamaður, kapp-
samur í hverjum leik, en jafnframt
prúðmenni í framgöngu, glaður og
félagslyndur, hafði framúrskarandi
uppörvandi návist og var í raun
aldrei að flýta sér. Smáfélög virtust
spretta upp í kringum hann. Lífs-
listafélög af ýmsu tagi. Félag um
samlokuát i hádegishléi og skálda-
klúbbur á kaffihúsi svo dæmi séu
nefnd. Þetta voru óformleg félög
en án Gísla var ekki fundarfært.
Persóna hans og glaðværð voru
bindiefnið sem hélt öllu saman.
Haustið 1972 kom í bekkinn Sig-
ríður Berglind Ásgeirsdóttir. Þau
Gísli felldu fljótt hugi saman og
gengu í hjónaband nokkrum árum
síðar. Þau voru um margt ólík í
skoðunum, en áttu samt ótrúlega
margt sameiginlegt. Bæði voru
greind i betra lagi, óvenju kraftmik-
il, fylgin sér, metnaðarfull og náms-
hestar, sem stefndu utar og hærra.
Lífsviðhorf rímuðu vel svo að úr
varð einkar farsælt samband og
síðar hjónaband, sem færði þeim
börn og bura og margháttaða ham-
ingju.
Leiðir okkar bekkjarsystkina
skildi eftir stúdentspróf. Gísli og
Berglind og fleiri úr hópnum fóra
til náms og búsetu í útlöndum eða
dreifðust víða um land. Stopular
spjallstundir sem tilviljunin gaf á
háskólagöngum, eða förnum vegi
og nokkur bekkjarsamkvæmi héldu
við daufu sambandi.
Sumarið 1985 dvaldi ég í Uppsöl-
um. Þar hitti ég Gísla á götu og
var eins og við hefðum skroppið út
í frímínútur úr MT þótt við hefðum
ekki sést í allmörg ár. Seinna um
sumarið gisti ég hjá þeim í Stokk-
hólmi. Það var góð heimsókn sem
leiddi til fundar við fleiri gamla