Morgunblaðið - 20.03.1996, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 20. MARZ 1996 31
MINNINGAR
+ Erdmuthe Urs-
ula Glage fædd-
ist í Gross-Ladt-
keim nálægt Kön-
igsberg hinn 10.
maí 1938. Hún and-
aðist á Landspítal-
anum í Reykjavík
hinn 13. mars síð-
astliðinn. Foreldr-
ar hennar voru
Heinz og Ursula
Glage, stórbændur
í Austur-Prússlandi
sem var. Börn
þeirra voru fimm:
Erdmuthe (sem
kallaði sig venjulega Muthe),
Margret, Heide, Götz og Gisela.
Muthe ólst upp í Austur-Prúss-
landi til sjö ára aldurs en fjöl-
skyldan flúði allslaus vorið
1945 undan herjum Rússa og
komst við illan leik til Dan-
merkur. Þaðan fluttust þau til
Celle í Luneburger Heide sum-
arið 1948 og komu aftur undir
sig fótunum og þar öfluðu
systkinin sér menntunar. Hún
Þegar við minnumst móður okkar
bærast margar tilfinningar í hjörtum
okkar. Alla tíð umvafði hún okkur
ást og hlýju og var alltaf til staðar
þegar við þurftum á henni að halda.
Nú er hún farin en minning hennar
lifir með okkur. Hún veitti okkur
gott veganesti sem við munum ávallt
búa að. Mamma var afar félagslynd
manneskja með mikla lífsgleði sem
kom fram í öllu því sem hún tók sér
fyrir hendur. Þessi sterka lífsgleði
fór ekki framhjá neinum sem kynnt-
ist henni. Hún var mikill náttúruunn-
giftist 1973 eftirlif-
andi eiginmanni
sínum Stefáni
Hauki Einarssyni,
enskukennara og
skjalaþýðanda.
Börn þeirra eru
Stefán Einar, 22
ára háskólastúd-
ent, og Marlín Ald-
ís, 14 ára, skóla-
nemi.
Muthe sótti lista-
skóla i Hannover
og tók sveinspróf í
fatasaumi og hönn-
un í Celle. Árið
1963 bauðst henni starf við
kjólasaum í Reykjavík. Hér
stundaði hún fyrst iðn sína og
starfaði síðan lengi hjá Ferða-
skrifstofu ríkisins við uppbygg-
ingu Edduhótelanna og sem
fararstjóri hjá ýmsum fyrir-
tækjum í ferðaþjónustu, allt
fram á veturinn 1994-1995.
Útför hennar fer fram í Foss-
vogskapellu í dag og hefst at-
höfnin klukkan 10.30.
andi og eitt það skemmtilegasta sem
hún gerði var að ferðast um hálend-
ið. Mamma tók snemma ástfóstri við
land og þjóð. Hún las mikið og hafði
mikla þekkingu á sögu og staðhátt-
um landsins. A sumrin vann hún sem
leiðsögumaður og fór með erlent
ferðafólk í hálendisferðir og fræddi
það um sögu og menningu landsins.
Mamma hafði mikið dálæti á fom-
sögum og las mikið af þeim. Sumar
bækur las hún nokkrum sinnum og
eftir hvern lestur var hún vön að
segja okkur hinum á heimilinu frá
einhverri nýrri hiið á sögunni sem
hún hafði uppgötvað. Brennu-Njáls
saga var tíður gestur á náttborði
hennar og ein af hennar eftirlætis-
bókum.
Mamma hafði mikla listræna
hæfileika og mikla sköpunarþrá sem
birtust í ýmsum myndum. Hún mál-
aði og stundaði ýmiskonar handiðn
og fékk gjarnan innblástur frá ís-
lenskri náttúru.
Við kveðjum móður okkar með
söknuði en minnumst með gleði
þeirra óteljandi góðu stunda sem við
áttum saman. Blessuð sé minning
hennar.
Stefán Einar Stefánsson,
Marlín Aldís Stefánsdóttir.
í dag kveðjum við kæra vinkonu
mína, Erdmuthe Ursulu Glage Ein-
arsson, sem var kölluð Muthe í vina-
hóp.
Muthe var fædd í Prússlandi árið
1938. I lok stríðsins flúði fjölskylda
hennar til Danmerkur og flutti síðan
til Celle, sem er nálægt Hannover.
Þar ólst hún upp, elst fjögurra systk-
ina.
Eftir hefðbundið skólanám stund-
aði hún nám í fatahönnun og að því
loknu bauðst henni ágætt starf hjá
þekktu hönnunarfyrirtæki í Þýska-
landi. En um sama leyti vildu forlög-
in því svo til haga, að Muthe kynnt-
ist íslenskri konu, sem bauð henni
starf við fatahönnun á íslandi. Þetta
var árið 1963, sama ár kom hún
hingað, hóf starf í sínu fagi og bjó
hér allar götur síðan.
Sjálf kynntist ég Muthe tveim
árum síðar, þegar maðurinn minn
sagði mér frá því að frændi hans,
Stefán Haukur Einarsson, hefði tek-
ið saman við þýska stúlku rétt eins
og hann. Ég skal viðurkenna að ég
var ekki alltof áfjáð í að kynnast
henni í fyrstu, mér fannst víst að
ekki væri ég hingað komin til að
umgangast Þjóðveija! En innan
skamms komu þau Stefán Haukur
og Muthe í heimsókn og það tókust
fljótt með okkur góð kynni og vin-
átta sem aldrei hefur borið skugga á.
Muthe vann við saumaskap og
fatahönnun bæði hjá ýmsum fyrir-
tækjum og á eigin vegum og síðast-
liðin 10-15 ár var hún á sumrin
leiðsögumaður fyrir. erlenda ferða-
menn í ferðum um hálendi íslands.
Það starf gaf henni mikið; á haustin
kom hún í bæinn endumærð með
sólskin í augum og sagði okkur frá
ævintýrum og skemmtilegum uppá-
komum sem hún rataði í. Hún gaf
þessu starfi einnig mikið af sjálfri
sér, af áhuga sínum og fróðleik, sí-
lesandi var hún öll möguleg rit um
ísland sem gerðu hana betur í stakk
búna til að koma til ferðalanga sem
mestri vitneskju um land, þjóð og
sögu. Þetta starf var líka svo ná-
tengt því mikla ástfóstri sem hún
tók við ísland og varð dýpra og
sterkara með hverju ári sem leið.
Aldrei heyrði ég Muthe kvarta yfir
illum veðrum né heldur löngum og
dimmum vetrarnóttum - allt fannst
henni jafn fallegt, aðeins misjafnlega
fallegt. í veikindum sínum undan-
farna mánuði lét hún sig oft dreyma
um að komast einu sinni enn upp á
Hveravelli.
Vinkona mín Muthe var mér og
öðrum vinum sínum eitt af þessum
litlu undrum heimsins, sem gera
hann byggilegan. Allt sem hún tók
sér fyrir hendur varð meistaraverk,
allt lék í höndum hennar hvort sem
hún teiknaði flík, lagði teppi á gólf
eða málaði á silki - oft hlaut ég að
öfunda hana af þessum gáfum og
færni. En það sem mestu skipti var
sú vinátta sem hún gaf mér og fjöl-
skyldu minni. Hún lét sér sérstak-
lega annt um syni mína, sem sáu
heimsins ljós nokkrum árum fyrr en
hún varð sjálf móðir, og varð með
árunum þeirra einlægasta og hrein-
skilnasta vinkona.
Ég sendi okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur Stefáni Hauki og börn-
um þeirra Muthe, Stefáni og Marlín.
Kærri vinkonu minni þakka ég góða
og dýrmæta samfylgd með þakklæti
fyrir allt sem hún hefur fyrir mig
og fjölskyldu mína gert. Ég rnun
sakna þín.
Christa Hauksson.
Muthe kom til íslands árið 1963
og hún bjóst við því að eiga hér
skamma dvöl. En veistu hvað, sagði
hún við mig, mér fór fljótlega að
finnast sem ég væri loksins komin
heim.
Hún unni íslandi skilyrðislaust.
Hún vildi ekki heyra neina gagn-
rýni á ísland - nema ef til vill á
stöku stjórnmálamenn. Hún var
árum saman leiðsögumaður á há-
lendinu og fjöll íslands voru í henn-
ar huga mestur sælureitur í heimi.
Þegar hún var orðin alvarlega veik
sagði hún: Besta meðferð sem ég
gæti fengið væri að liggja í viku í
tjaldi uppi á fjöllum. Hún las mikið
um náttúru og sögu íslands og Njála
var bókin sem lá á náttborðinu
hennar.
Muthe var hæfileikarík kona, list-
ræn og smekkvís, fagurkeri reynd-
ar. Sjálf var hún einstaklega falleg,
en mundi aldrei eftir fegurð sinni.
Hún var greiðvikin og hjálpfús með
svo eðlilegum hætti að manni fannst
ekkert sjálfsagðara en að leita til
hennar. Það var ljúft að vera í ná-
vist hennar.
Börnin hennar, Stefán og Marlín,
voru umvafin ást og umhyggju, hún
lifði þeirra lífí í stóru og smáu. Sú
ást verður þeim dýrmætt veganesti
inn í framtíðina og ég er viss um
að hún vermir þau og verndar um
ókomin ár.
Við Árni sendum Stefáni Hauki
og börnunum innilegustu samúðar-
kveðjur.
Lena Bergmann.
ERDMUTHE
EINARSSON
SIGURJÓN
ING VARSSON
+ Signrjón Ing-
varsson fæddist
í Reykjavík 19.
nóvember 1945.
Hann lést 10. mars
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Ingvar Þorsteinn
Ólafsson, f. 25.10.
1901, d. 25.10.1964,
verkamaður í
Reykjavík, og kona
hans Sigríður Lilja
Gunnarsdóttir, f.
7;1. 1909, d. 22.8.
1971. Bræður Sig-
uijóns: Gunnar Þór,
f. 1926, d. 1974, verkamður í
Reykjavík, Óli Þór, f. 1936, raf-
virkjameistari í Reykjavík, AI-
freð, f. 1944, forstjóri og borg-
arfulltrúi í Reykjavík, Ingvar,
f. 1949, framleiðslumaður í Dan-
mörku.
Siguijóni föðurbróður mínum
auðnaðist ekki að sækja ísland heim
í vor eins og hugur hans stóð til, en
í tilefni fimmtugsafmælis hans sl.
haust hafði fjölskyldan hans hér
heima fært honum íslandsferð í af-
mælisgjöf.
Veikindi Siguijóns komu í veg
fyrir að hann kæmi fyrir áramót.
Fastmælum var hins vegar bundið,
að hann kæmi í vor. Hlakkaði hann
til þeirrar ferðar, enda átti hann
djúpar rætur á. íslandi og var ætt-
rækinn með afbrigðum. M.a. hafði
hann ráðgert að heimsækja fjöl-
skyldu mína á Súðavík.
Sigurjón fluttist til Englands 1975
ásamt eiginkonu sinni Susy Martin,
sem hann kynntist, þegar hún starf-
aði á Sólheimum í Grímsnesi. Áttu
þau fyrst heimili í Chelmsford í
Essex norður af London, þar sem
Siguijón stundaði vélavinnu ýmiss
konar í nokkur ár, þar til hann gerð-
ist vélstjóri í kjarnorkuveri á sama
svæði eftir að hann hafði náð tilskild-
um réttindum til þeirra starfa.
Af miklum dugnaði reistu Susy
Sigurjón kvæntist
Þóru Júlíusdóttur
og áttu þau einn
son, Ingvar, f. 1964,
starfsmaður SS á
Hvolsvelli. Þau
skildu. Síðari kona
Sigurjóns er Susy
Martin Ingvarsson.
Þau eignuðust tvo
syni, Poul, f. 1976
og Luke, f. 1980.
Siguijón lagði
stund á ýmis störf í
Reykjavík og við
virkjanafram-
kvæmdir Lands-
virlgunar, áður en hann fluttist
til Englands, þar sem hann
starfaði sem vélstjóri við kjarn-
orkuver sl. 14 ár.
Utför Sigurjóns verður gerð
í dag í Chelmsford í Englandi.
og Sigutjón sér myndarlegt heimili
í Maldon, þar sem þau ólu upp syni
sína tvo, þá Poul og Luke, en í fyrra
hjónabandi hafði Siguijón eignast
Ingvar, sem er starfsmaður SS á
Hvolsvelli.
Óhætt er að fullyrða, að heimili
þeirra Susy og Siguijóns hafi staðið
öllum íslendingum opið. Þau voru
afar gestrisin og ánægjulegt að
sækja þau heim.
Hugur Siguijóns var ávallt bund-
inn íslandi og íslenskum málefnum,
þrátt fyrir 20 ára búsetu erlendis.
Og þegar hann heimsótti ísland lagði
hann sig allan fram um að heilsa
upp á vini og ættingja, og mátti þá
engum gleyma, hvorki gömlum
frændum né frænkum. Því miður
virðist slík ættrækni á undanhaldi í
nútímaþjóðfélagi, en er því dýrmæt-
ari þeim, sem hennar njóta.
Veikindi Sigurjóns komu upp fyr-
ir ári. Hann gekkst undir tvo upp-
skyrði, sem gáfu tilefni til að ætla,
að hann myndi ná bata. Því miður
gekk það ekki eftir og lést hann í
sjúkrahúsi 10. mars sl.
Siguijón var Reykjavíkurdrengur
og eignaðist fjölmarga vini í starfi
og leik, áður en hann fluttist utan.
Munu eflaust margir hugsa hlýlega
til hans yfir hafið, en í Englandi
verður hann lagður til hinstu hvíldar.
Fjölskylda mín sendir eiginkonu
hans og sonum innilegustu samúð-
arkveðjur. Blessuð sé minning Sig-
uijóns Ingvarssonar.
Sigríður Gunnarsdóttir.
Sú harmafregn barst mér frá
Englandi 11. mars að vinur minn
Siguijón Ingvarsson hafði látist að
morgni 10. mars. Ég kynntist Sig-
uijóni er hann hóf vinnu á krana
með mér hjá Steypustöðinni Verki
hf. og síðar hjá mér þar til hann
kynntist konu sinni Susy frá Eng-
landi og voru þau alltaf boðin og
búin að taka á móti okkur er við
komum til Englands. Auk þess sem
þau höfðu dóttur okkar Freydísi í
fjögur sumur og er alltaf mjög kært
á milli þeirra. Kveð ég með söknuði
góðan vin.
Susy mín, Paul og Luke, ég og
fjölskylda mín vottum ykkur okkar
dýpstu samúð en minningin um góð-
an vin mun lifa. Guð veri með ykkur
öllum og styrki.
Björn Alfreðsson
og fjölskylda.
Erfídrykkjur
Glæsileg kaffi-
lilaðborð, fallegir
salir og mjög
góð þjónusta
Upplýsingar
í síma 5050 925
og 562 7575
FLUGLEIÐIR
110TEL LOFTLEMHR
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengda-
faðir og afi,
BJARNI S. GUÐJÓNSSON,
Stigahlfð 8,
Reykjavík,
lést í Sjúkrahúsi Reykjavíkur mánudag-
inn 18. mars.
Ásta Þórarinsdóttir,
Ásgeir Bjarnason, Ragnheiður Gunnarsdóttir,
Ásta Lilja, Elín Marta
og Bjarni Gunnar.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
sonur og bróðir,
BJÖRÚLFUR RÚNAR
ÓLAFSSON,
Grundarási 1,
sem lést þann 12. mars, verður jarð-
sunginn frá Hallgrímskirkju föstudaginn
22. mars kl. 15.00.
Maria Jónsdóttir,
Halldóra Elmborg Björgúlfsdóttir.
Ólafur Rúnar Björgúlfsson,
Elisabet Ólafsdóttir,
Erna Björk Jónsdóttir,
Inga Helga Jónsdóttir,
Guðbjörg María Jónsdóttir,
Ingólfur Kári Ólafsson.
t
Faðir okkar og fósturfaðir,
ÓLAFUR MAGNÚSSON,
Hnjóti,
Vesturbyggð,
■hndaðist í Sjúkrahúsi Patreksfjarðar
18. mars.
Egill Ólafsson,
Sigriður Ólafsdóttir,
Sigurbjörg Ólafsdóttir,
Ólaffa Jónsdóttir.