Morgunblaðið - 21.03.1996, Qupperneq 42

42 FIMMTUDAGUR 21. MARZ 1996
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
INGVI
GUÐMUNDSSON
+ Ingvi Guð-
mundsson
fæddist á Drangs-
nesi við Steingríms-
fjörð 9. nóvember
1913. Hann lést á
Hrafnistu í Hafnar-
firði 12. mars síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru hjónin
Guðmundur Guð-
mundsson og Ragn-
heiður Halldórs-
dóttir frá Bæ í
Steingrímsfirði.
Ingvi var 10. í röð
13 systkina og eru
tveir af bræðrunum enn á lífi.
Ingvi kynntist konu sinni, Sig-
ríði Ásgeirsdóttur, f. 14.4.1921,
d. 10.5. 1995, á Akranesi. Þau
giftu sig á Akranesi 9. mars
1940. Foreldrar Sigríðar voru
hjónin Ásgeir Björnsson og Sig-
ríður Sveinsdóttir. Sigríður og
Ingvi eignuðust 8 börn. Þau
eru: 1) Sigurgeir, f. 21. sept.
1940, giftur Sigríði Þorvalds-
dóttur, f. 28. jan. 1941, þau eiga
fjögur börn. 2) Samúel, f. 19.
febr. 1942, d. 22. mars 1963.
3) Ingveldur, f. 9. nóv. 1943.
Fyrri maður hennar var Sigfús
Steingrímsson, þau
eiga tvö börn. Nú-
verandi eiginmaður
er Ólafur Eggerts-
son, þau eiga tvö
börn. 4) Guðmund-
ur Ragnar, f. 21.
maí 1945, giftur
Unni Sveinsdóttur,
f. 3. júlí 1946, þau
eiga fimm börn. 5)
Ásgeir Sigurbjörn,
f. 2. maí 1947, gift-
ur Lilju Sigurðar-
dóttur, f. 6.9. 1951,
þau eiga-tvö börn.
6) Halldór Hildar,
f. 18. okt. 1952, giftur Bjamd-
ísi Jónsdóttur, f. 5.5. 1954, þau
eiga þijú börn. 7) Rakel Rut,
f. 15. nóv. 1954. Fyrri maður
hennar var Guðmundur Sum-
arliðason, þau eiga fjögur böm.
Núverandi eiginmaður Heiðar
Kristinsson, f. 15.8. 1942, þau
eiga eitt bárn. 8) Ragnheiður
Andrea, f. 7. jan. 1958, hún á
tvö börn. Sonur Ingva og Jó-
hönnu Bjarnadóttur: Gylfi, f.
13. ág. 1956.
Útför Ingva fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Hvernig á maður að lýsa svo
sérstakri persónu eins og þú varst,
elsku pabbi. Með þennan styrk og
glettni, sem þú hélst alveg til enda-
loka, þrátt fyrir erfið veikindi. Þú
kvartaðir ekki, þú varst ánægður
með lífið og tilveruna og sagðir
oft: „Maður má vera þakklátur fyr-
ir þetta langt Iíf, gamalmenni eins
og ég.“ En fyrir mér og öðrum sem
þekktu þig varstu ætíð ungur í
anda. Þú kunnir að njóta þess sem
lífið hafði upp á að bjóða og hafðir
áhuga á mörgu og tókst þér ýmis-
legt fyrir hendur. Það hefur margt
á daga þína drifið. Ég ætla bara
að nefna nokkuð af því, sem þú
starfaðir við á lífsleiðinni. Þú ólst
upp í sveit og lagðir þitt af mörkum
bæði til lands og sjávar. Seinna
stofnaðir þú eigið fyrirtæki. Meðal
annars fjárfestir þú í gijótmuln-
ingsvél og vörubíl er síðan var not-
að við hafnargerð á Akranesi, en
þar bjóstu um árabil. Seinna gerð-
ist þú rútueigandi og sérleyfishafi
leiðina Reykjavík-Strandir um 11
ára bil. Síðan stofnaðir þú nagla-
verksmiðju, seinna verslun, glugga-
gerð og að lokum stundaðir þú
ieigubílaakstur um margra ára
skeið. Þú hafðir mikinn áhuga á
stjórnmálum, íþróttum og varst fé-
lagi í Gideon í 50 ár. Taflmennska
var stór þáttur í lífi þínu, og þú
notaðir hvert tækifæri sem gafst
til að tefla við vini og vandamenn.
Taflfélag Reykjavíkur gerði þig að
heiðursfélaga 1991.
Pabbi, ég sakna þín og sakna
samverustundanna og þess tíma,
er ég og bömin mín bjuggum á
heimili þínu um eins árs skeið. Við
eigum yndislegar minningar frá
þeim tíma. Það var aldrei leiðigjarnt
í návist þinni. Þú varst ætíð hjálp-
samur, og lést skólagöngu barn-
anna minna þig miklu skipta, eins
og reyndar allra þinna barna. Ef
einhver var veikur eða lá á sjúkra-
húsi, vitjaðir þú hans.
Elsku pabbi, þú lætur eftir þig
stóra fjölskyldu og marga einlæga
vini. Pabbi, þú ert í hjarta okkar
og við vitum að þú hefur fengið þá
hvíld, sem þér var kærkomin. Þú
verður ekki einn, því nú hafið þið
mamma sameinast á ný.
Guð veri með þér, þess óskar þín
dóttir,
Ragnheiður og barnabömin
Philip og Nathalie.
Ingvi Guðmundsson, afi minn og
alnafni, er nú lagstur til hinstu
hvílu, sem mér þykir mjög sorg-
legt. Mínar fyrstu minningar um
afa voru þegar við fluttum frá Sví-
þjóð. Þá fluttum við heim til afa
og ömmu í Álftamýrinni, fyrsta
hálfa árið eða svo. Afi og amma
voru mjög svo trúrækin og minnist
ég þess að við fórum ávallt með
bænir saman bæði kvölds og
morgna og gleymdist það aldrei.
Fljótlega flutti ég og fjölskylda mín
upp í Breiðholt í okkar eigin íbúð.
Við afi héldum þó góðu sambandi
á mínum fyrstu uppvaxtarárum, en
þegar unglingsárin gengu í garð
flosnaði smátt og smátt upp úr
því, því miður. En það var alltaf
mjög sérstakt samband á milli mín
og afa og það samband rofnar aldr-
ei.
Ég mun ávailt geyma þig í hjarta
mínu, afi minn.
Ingvi Guðmundsson,
„Nafni“.
Kveðja frá Gídeonfélögum
Ingvi Guðmundsson, Gídeonfé-
lagi í 50 ár, er látinn 82 ára að
aldri. Ingvi Guðmundsson var
áhugamaður um útbreiðslu Bibl-
íunnar og var einn þeirra er sóttu
kynningarfundi sem Vestur-íslend-
ingurinn Kristinn Guðnason hélt hér
í ágústmánuði 1945. Erindið var
kynning á félagi, sem nefnt var
Gídeon, sem hafði það að markmiði
sínu að útbreiða Guðs heilaga orð
og ávinna menn fyrir Krist.
Ekki komst Ingvi á stofnfundinn,
en hann hafði lofað Olafi Olafssyni
kristniboða, sem aðstoðað hafði
Kristin við að kalla menn til fund-
ar, því að vera með frá upphafi.
Ingvi gekk síðan formlega til liðs
við félagið 11. júlí 1946.
Ingvi var aldrei í forystu félags-
ins og náði ekki að sækja fundi nú
hin síðari ár. Það þýðir þó ekki að
hann hafi verið áhugalaus. Hann
var trúfastur fyrirbiðjandi, hringdi
oft í okkur til að fá fréttir og heyra
í okkur hljóðið. Hann lagði mánað-
arlega fram sinn fjárhagslega skerf
til eflingar starfi félagsins. Hann
sagðist vera í skuld sem hann gæti
aldrei fullgreitt eða þakkað.
Hann hafði ungur lært að fela
sig Drottni í bæn og sagðist biðja
til hans daglega, fyrir sér og sínum
og þeim málefnum sem honum voru
kær.
„Nú lætur þú, Drottinn, þjón þinn
í friði fara eins og þú hefur heitið
mér, því að augu mín hafa séð hjálp-
ræði þitt, sem þú hefur fyrirbúið í
augsýn allra lýða ljós til opinberun-
ar heiðingjum og til vegsemdar lýð
þínum ísrael."
Við biðjum góðan Guð að blessa
4- Jónatan Lárus
' Jakobsson var
fæddur að Torfu-
staðarhúsum í Mið-
firði 22. september
1907. Hann lést á
t Hrafnistu í Reykja-
vík 13. mars síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Jakob
Þórðarson bóndi
þar og víðar í Mið-
firði, f. 3. nóv. 1860,
d. 16. apríl 1924, og
Helga Guðmunds-
dóttir, f. 13. des.
1877, d. 6. mars
1958. Systkini hans
eru: Marinó, f. 1908, d. 1989.
Guðrún, f. 1910, d. 1974. Þuríð-
ur, f. 1911, d. 1912. Elín Sigríð-
ur, f. 1914. Þuríður, f. 1919, og
Benedikt Þórður, f. 1920. Fyrri
kona Jónatans var Svanhvít
Stefánsdóttir, f. 15. mars 1918.
Þau slitu samvistum. Foreldrar
hennar voru Stefán Magnússon,
bóndi í Lambhaga og Péturskoti
í Garðahreppi, Gull., og Jóhanna
Jóhannsdóttir. Börn þeirra eru:
1) Jakob, f. 19. apríl
1937, var kvæntur
Birnu Hervarsdóttur.
Þau slitu samvistum.
Börn þeirra eru: Haf-
steinn, Svanhvít, Jón,
Sóley og Guðmunda.
2) Sigrún, f. 26. sept.
1938, d. 11. jan. 1947.
3) Stefán Jóhann, f.
25. júní 1940, kvæntur
Ásu Benediktsdóttur.
Börn þeirra eru: Sig-
rún, Sigurður Bene-
dikt og Svanhvít.
Seinni kona Jónatans
var Margrét Auðuns-
dóttir, f. 28. maí 1912,
d. 10. febr. 1972. Foreldrar henn-
ar voru Auðunn Ingvarsson bóndi
og kaupmaður í Dalseli undir
Eyjafjöllum og Guðlaug Helga
Hafliðadóttir. Börn þeirra eru: 1)
Auður Helga, f. 5. apríl 1953, gift
Aðalsteini Guðmundssyni. Börn
þeirra eru: Margrét, Berglind, og
Ásgeir. 2) Sigrún Ólöf, f. 29. apríl
1954, gift Gesti Björnssyni. Börn
þeirra eru: Björn og Margrét
Jóna. 3) Benedikt Theodór, f. 8.
nóv. 1960, kvæntur Grétu Lárus-
dóttur. Börn þeirra eru: Signý
Björk, Bjarki Már og Anna Mar-
grét. Barnabarnabörnin eru 7.
Jónatan stundaði nám í Al-
þýðuskólanum á Hvítárbakka
1925-26. Hann tók gagnfræða-
próf frá MA 1931 og kennara-
próf 1934. Hann var kennari í
Staðarskólahéraði V-Hún.
1931-33 og 1934-38, Fremri-
Torfustaðahreppi 1938-40 og
1942—45 (jafnframt Ytri-Torfu-
staðahreppi 1938-40), skóla-
stjóri Drangsnesi 1941-42,
kennari við barnaskólann í Vest-
mannaeyjum 1945-49, Jaðri við
Reykjavík - 1949-51, V-Eyja-
fjallahreppi 1951-52, skóla-
stjóri A-Eyjafjallahreppi
1952-53, skólastjóri barnaskól-
ans í Fljótshlíð 1953-71. Búsett-
ur í Reykjavík frá 1971.
Útför Jónatans fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(V. Briem.)
JÓNATANLÁRUS
JAKOBSSON
minninguna um hinna góða dreng
Ingva Guðmundsson og þökkum þá
eftirbreytni sem hann sýndi okkur
og kenndi með sinni hógværð, ein-
lægni og fyrirbæn.
Aðstandendum Ingva Gúð-
mundssonar sendum við bestu
kveðjur og biðjum þeim blessunar
Guðs um alla framtíð.
Vaktu, minn Jesús, vaktu í mér,
vaka láttu mig eins í þér.
Sálin vaki, þá sofnar líf,
sé hún ætíð í þinni hlíf.
(Hallgrimur Pétursson.)
Kári Geirlaugsson,
Sigurbjörn Þorkelsson.
Ástkær afi minn, Ingvi Guð-
mundsson, lést hinn 12. mars síð-
astliðinn á Hrafnistu í Hafnarfirði.
Elsku afi minn, nú ert þú farinn
frá okkur yfír móðuna miklu. Þú
kvaddir okkur án nokkurrar
hræðslu við það sem verða vildi.
Þú varst í raun búinn að bíða eftir
þeirri stund að veikindum þínum
myndi linna. Nú hefur sá dagur
.loks runnið upp. Elsku afi minn,
ég á eftir að sakna þín mjög en
hugga mig við orð þín. Þau orð er
þú sagðir mér fyrir ári. Þá sagðir
þú að ég ætti ekki að gráta þegar
þú dæir því þú værir búinn að lifa
lífinu. Þú vildir að ég yrði sterk og
hugsaði um hvað þér liði vel að
losna úr öllum þessum veikindum.
Þú hefur ekki kviðið dauðanum
heldur sagt að þinn tími væri kom-
inn og hann væri aðeins framhald
lífsins. Einnig bættirðu við fyrir
stuttu að við myndum sjást aftur.
Þú værir bara að fara til ömmu og
svo myndum við hittast seinna. Ég
veit þú ert hérna á meðal okkar
ennþá og verður alltaf. Þú munt
vemda okkur og hjálpa okkur í
gegn um raunir okkar. Elsku afi
minn, nú kveð ég þig í síðasta sinn
með söknuði. En ég mun hugsa til
orða þinna og þín í hvert skipti sem
ég þarf huggun. Vertu sæll elsku
afi minn, ég kveð þig með Davíðs-
sálminum sem þér þótti svo vænt
um.
Drottinn er minn hirðir,
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur
hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um
dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Unnur Stella.
í dag kveðjum við afa okkar Jón-
atan í hinsta sinn. Við viljum þakka
honum fyrir allar samverustundirn-
ar. Afi hafði mikinn áhuga á lestr-
arnámi okkar og vildi að okkur gengi
vel í skólanum. Hann sagði okkur
oft sögur frá því í gamla daga, en
minni hans á gamla tíma var betra
en á nútímann, síðustu árin. Nú vit-
um við að honum líður vel. Blessuð
sé minning hans.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Björn og Margrét Jóna.
Nú þegar afi okkar, Jónatan L.
Jakobsson, er fallinn frá langar okk-
ur að minnast hans í fáeinum orðum.
Þegar við munum fyrst eftir afa
var hann kominn á efri ár og heilsan
farin að gefa sig, sérstaklega minnið
síðustu árin. Þrátt fyrir það fylgdist
hann með okkur. Afi hafði mikinn
áhuga á því hvemig okkur gengi í
skólanum og spurði mikið út í nám-
ið, enda var hann kennari. Þegar við
vorum yngri hafði hann gaman af
því að kenna okkur margföldunar-
töfluna og þuldi hana með okkur
aftur á bak og áfram.
Hjónaminning
Þótt við vissum öll að afi væri
mikið veikur, brá mér samt mjög
cr ég frétti að hann væri látinn.
Kannski var það vegna þess að
hann hafði meiri lífsvilja en nokkur
önnur manneskja sem ég þekki.
Hann var mjög ákveðin manneskja
og lét engan vaða yfir sig; en hann
var einnig mjög glaðvær og fylgdist
ávallt vel með öllu sem var að ger-
ast í kringum hann. Það var vegna
hans sérstæða og glaðværa skap-
lyndis sem mér þótti svo vænt um
hann og ég er viss um að fleiri eru
mér sammála um það. Á meðan
aðrir hefðu gefist upp, lét hann
ekkert buga sig og hann gat alltaf
fundið eitthvað jákvætt við allt.
Hann var mér alltaf mjög góður
og minnist ég þess sérstaklega þeg-
ar ég var í pössun hjá afa og ömmu
þegar ég var lítil. Hann tefldi mikið
og man ég eftir því þegar við syst-
ir mín vorum oft að dást að verð-
launagripunum hans. Það er ekki
oft sem börn eiga sameiginlegt
áhugamál með afa sínum, en við
afi höfðum bæði mikinn áhuga á
tónlist og voru það góðar stundir
er ég spilaði á orgelið og hann var
að gefa mér góð ráð, hvort sem ég
var að spila á það eða semja.
Afi og amma dvöldu yfirleitt hjá
okkur á jólunum, en það voru eng-
in jól án þeirra. Afi og amma voru
mjög trúuð og það var ekki nærri
því eins hátíðlégt ef þau hlustuðu
ekki á jólamessuna með okkur og
sungu „Ó, dýrð í hæstu hæðum“
með okkur.
Eiginlega get ég ekki minnst afa
án þess að minnast ömmu. Ég var
skiptinemi í Frakklandi þegar hún
dó í fyrra og ég tók það mjög nærri
mér að hafa ekki verið hér nálægt.
Amma var alltaf mjög sérstök í
mínum augum, ekki aðeins fyrir það
að við vorum alnöfnur, heldur var
hún mér mjög góð. Áður fyrr fékk
ég alltaf að koma í pössun til ömmu
á fimmtudögum og þá spjölluðum
við mikið saman og hún kenndi
mér margt. Sigga amma var mjög
góð og trúuð kona, auk þess sem
hún var ákveðin (en samt á annan
hátt heldur en afi). Ég man þegar
hún kynnti mig fyrir vinum sínum
sem „nöfnu sína“ með stolti; hún
kallaði mig aldrei neitt annað, en
það gerði samband okkar svo sér-
stakt. Það var alltaf gott að koma
til ömmu og minnist ég hennar með
trega, en það er alltaf erfiðast að
kveðja þá sem manni þykir vænst
um. Ég veit að hún er nú ánægð
hjá guði.
Afi og amma eru nú bæði farin,
óg finnst mér nú heldur tómlegt
hérna, en ég mun aldrei gleyma
þeim. Blessuð sé minning þeirra.
S. Andrea Ásgeirsdóttir.
Afi átti mikið af bókum og voru
flestir veggir þaktir bókahillum í
íbúðinni hans. Bækurnar voru líf
hans og yndi og eyddi hann dijúgum
tíma í að handfjalla þær og binda
inn. Einnig hafði hann mikla ánægju
af því að spila, sérsaklega brids og
vildi hann að við lærðum þetta
skemmtilega spil, en ekki gafst tími
til þess. Hann var vel hagmæltur og
átti auðvelt með að setja saman stök-
ur og gerði mikið af því hér áður fyrr.
Þó að minnið hafi verið farið að
gefa sig mundi afi ýmsa atburði í
smáatriðum frá æskuárum sínum
að norðan. Minnisstæðastar eru sög-
urnar þegar hann fór í göngur eða
fór fótgangandi milli landshluta og
lenti í slæmum veðrum. Einnig sagði
hann okkur frá því þegar hann var
í fótbolta í sveitinni og spilaði á
vinstri kanti. Við höfðum gaman af
þessum sögum og' munum seint
gleyma þeim.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Nú líður afa okkar vel og við þökk-
um fyrir allar samverustundirnar.
Blessuð sé minning hans^
Margrét, Berglind og Ásgeir.-