Morgunblaðið - 20.06.1996, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 20. JÚNÍ1996 37
+ Hrefna Kol-
beinsdóttir
fæddist í Reykjavík
7. maí 1907. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Skjóli 12.
júní síðastliðinn.
Hrefna var næst
elsta barn hjón-
anna Kristínar
Vigfúsdóttur, f. 14.
jan. 1883, d. 9. ág.
1947, og Kolbeins
Þorsteinssonar
skipstjóra, f. 18.
nóv. 1879, d. 16. ág.
1960. Systkini
hennar voru: Sigfús Ingvar,
skipstjóri, f. 19. nóv. 1904,
fórst með togaranum Jóni 01-
afssyni 23. okt. 1942; Aðalheið-
ur Sigríður, f. 4. okt. 1910, d.
13. jan. 1936; Þóra Guðný, f.
26. júlí 1912; Baldur vélstjóri,
f. 1. jan. 1914, d. 20. apr. 1981;
Ingibjörg Ágústa, f. 26. ág.
1915. Á lífi eru systurnar Þóra
og Ágústa. Þegar Hrefna var
fimm ára gömul fluttist fjöl-
skyldan að Hverfisgötu 53 í
Reykjavík og þar var Hrefna
búsett allt til ársins 1991, að
undanskildum 9 árum sem hún
bjó í Laugaskóla í Reykjadal.
Hrefna giftist 5. júní 1934
Leifi Ásgeirssyni, f. 25. maí
1903, d. 19. ág. 1990, doktor
Er við lítum til baka um langan
veg þá fer ekki hjá því að við stöldr-
um við viss atvik sem sérstaklega
valda afgerandi breytingum i lífi
okkar, jafnvel að það er eins og
breytt sé varanlega um stefnu. Mér
er þannig minnisstæður 12. október
1937 þegar ég kom í Laugaskóla í
Suður-Þingeyjarsýslu. Eg var kom-
inn í skóla og þann dag hitti ég í
fyrsta skipti skólastjórahjónin, Leif
Ásgeirsson og Hrefnu Kolbeinsdótt-
ur. Skólinn var það fámennur að
allir þekktust mjög náið, bæði nem-
endur, kennarar og aðrir íbúar skól-
ans. Heimavistin gerði það að verk-
um að það var nánast eins og um
eina fjölskyldu væri að ræða. í
mörgum tilvikum myndaðist vinátta
sem ekki rofnaði þótt leiðir skildu
um sinn. Einlæg og traust vinátta
var á milli mín og Leifs og Hrefnu
alla tíð frá fyrstu kynnum. Eftir
að þau hjónin komu suður var mik-
ill samgangur á milli heimila okk-
ar. Það var alltaf ánægjulegt að
koma til þeirra á Hverfisgötu 53.
Það hús höfðu foreldrar Hrefnu
keypt þegar hún var fimm ára göm-
ul, þar ólst hún upp og síðan var
húsið heimili fjölskyldu hennar og
Hrefna flutti ekki úr því fyrr en
nokkrum mánuðum eftir að hún
missti mann sinn.
Mjög gestkvæmt var á hjá þeim
Leifi og Hrefnu. Má segja að flesta
daga hafi gest borið að garði. Vel
var tekið á móti fólki. Bæði hjónin
voru gestrisin og alúðleg í viðmóti.
Þau voru vinmörg og átti vera
þeirra á Laugum mikinn þátt í því.
Fjölmargir Laugamenn héldu
tengslum við Leif og Hrefnu og
þeim þótti vænt um Laugamenn.
Um þá var rætt með hlýju í huga
og það var eftir þeim munað hvaða
ár þeir voru á Laugum og fylgst
með hvernig þeim reiddi af á lífs-
leiðinni eftir því sem kostur var.
Þau töldu að veran á Laugum hefði
gefið þeim mikla lífsfyllingu.
Hrefna ólst upp í Reykjavík í
hópi sex systkina. Faðir hennar var
skipstjóri á togara og var því oft
víðs fjarri. Uppeldið lenti því á
Kristínu móður þeirra sem varð að
hafa stjórn öliu utan húss og innan.
Hrefna stundaði nám við Mennta-
skólann í Reykjavík og lauk þar
gagnfræðaprófi. Hún fór ung í tón-
listarnám í Tónlistarskólanum í
Reykjavík og lærði að spila á píanó.
Hún kenndi píanóleik í einkatímum
frá Þýskalandi í
stærðfræði og
skólastjóri við Hér-
aðsskólann á Laug-
um í Suður-Þin-
geyjarsýslu. Á
Laugum bjuggu
þau til haustsins
1943 að Leifur
gerðist kennari og
skömmu síðar einn
af fyrstu prófess-
orunum við ný-
stofnaða verk-
fræðideild við Há-
skóla íslands. Börn
þeirra Leifs og
Hrefnu eru: Kristín kennari,
f. 11. maí 1935, maki Indriði
H. Einarsson verkfræðingur,
f. 8. ág. 1932, fórst af slysför-
um 17. jan. 1975. Þeirra börn
eru: Einar, f. 13. nóv. 1967,
tölvunarfræðingur frá HÍ, og
Hrefna, sjúkraþjálfari, f. 7.
okt. 1969, maður hennar er
Jose Antonio De Bustos, f. 9.
sept. 1965 á Spáni. Ásgeir hag-
verkfræðingur, f. 9. júlí 1941,
maki Helga Ólafsdóttir meina-
tæknir, f. 3. des. 1940. Þeirra
börn eru Leifur Hrafn nemi,
f. 17. mars 1975, og Ylfa Sig-
ríður, nemi, f. 23. apr. 1976.
Hrefna verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.00.
og Iagði mikla alúð í það verk. Hún
var mikill tónlistarunnandi og sótti
tónlistarviðburði þegar kostur var.
Hún var við nám í kvennaskóla í
Þýskalandi um tíma. Hrefna vann
á skrifstofu Alliance hf. í Reykjavík
um tíu ára skeið. Síðar vann hún
hjá Sambandi íslenskra samvinnu-
félaga, einnig hjá Dagblaðinu Tím-
anum við handritalestur.
Hrefna og Leifur gengu í hjóna-
band 5. júní 1934. Leifur var þá
orðinn skólastjóri á Laugum og
hófu þau búskap þar. Börn þeirra
eru tvö, Kristín kennari og Ásgeir
hagverkfræðingur. Barnabörnin
eru fjögur. Hrefna var góð húsmóð-
ir. Hún bar mikla umhyggju fyrir
börnum sínum og síðar barnabörn-
unum. Hún var hlédræg að eðlis-
fari. En yfir henni var mikil reisn,
hún var fáguð í framkomu, alúðleg
í viðræðu og fylgdist vel með dag-
legum málum.
Hrefna var hreinskilin, trygg og
velviljuð. Góð vinkona er kvödd.
Þótt aldur hafi verið hár, lífsþróttur
þrotinn og hvíldar þörf þá myndast
visst tómarúm við að kveðja góðan
vin. Við þökkum hin góðu kynni
og biðjum Hrefnu blessunar á nýj-
um vegum og vitum að hin einlæga
barnatrú, sem hún minntist á við
mig fyrir nokkrum dögum að hafa
notið í bernsku, leiðir hana heila í
höfn á strönd annars og betra lífs.
Guð blessi minninguna um góða
vinkonu og aðstandendum flytjum
við innilegar samúðarkveðjur.
Páll V. Daníelsson.
Mig langar að minnast vinkonu
minnar, Hrefnu Kolbeinsdóttur,
sem lést 12. júní sl.
Við vorum æskuvinkonur. Áttum
báðar heima við Hverfisgötu, hún
á nr. 53 en ég á nr. 37. Foreldrar
Hrefnu, voru Kolbeinn Þorsteins-
son, skipstjóri og kona hans Kristín
Vigfúsdóttir.
Eftir að við báðar gengum í
Menntskólann í Reykjavík og vorum
í sama bekk, urðum við mjög nánar
vinkonur. Hrefna lauk gagnfræða-
prófi og hóf skrifstofustörf hjá All-
iance.
Við höfðum nokkrar vinkonur
hafið nám í þýsku. Hrefnu langaði
að læra þýsku til hlítar og fór því
til Þýskalands og dvaldist þar hjá
þýskri fjölskyldu og lærði málið vel.
Hrefna ver vel gefin, en hógvær
og hlédræg að eðlisfari, hún var
músíkölsk, eins og margir hennar
ættingjar og lék mjög vel á píanó.
Hrefna giftist hinum mæta gáfu-
manni, Leifi Ásgeirssyni. Þau
bjuggu fyrst á Laugum þar sem
Leifur var skólastjóri, í nokkur ár,
en síðan fluttu þau til Reykjavíkur,
þegar Leifur varð prófessor við
Háskóla íslands.
Börn Leifs og Hrefnu eru Kristín
og Ásgeir. Hrefna missti mann sinn
árið 1990. Þar var henni mikill
missir, því hann var hennar stoð
og stytta.
Árið 1927, stofnuðum við níu
vinkonur saumaklúbb, sem fékk
nafnið Síbylja, enda var þar margt
til umræðu. Við höfum hist reglu-
lega og má þakka Síbylju góða
mætingu. Síðasta mæting var á
afmæli Hrefnu, 7. maí sl. og áttum
við þar saman góða stund.
Eftir að Hrefna seldi hús sitt á
Hverfísgötu 53 keypti hún sér litla
íbúð í Fannborg 8, en eftir að heilsu
hennar hrakaði, fluttist hún á Skjól,
þar sem hún naut góðrar aðhlynn-
ingar.
Við fráfall Hrefnu votta ég börn-
um hennar og ættingjum innilega
samúð. Hrefnu minni þakka ég
órofa tryggð og vináttu, og bið
henni Guðs blessunar.
Vilborg Ámundadóttir.
Snemma var það á sjöunda ára-
tugnum, að ég knúði fyrst dyra á
Hverfisgötu 53. Leifur Ásgeirsson
hafði látið í ijós árið áður, að hann
kynni að fýsa að fregna af mér,
þegar ég yrði á ferð hér heima, og
auk þess hafði ég honum kveðju
að færa af Jótlandi. Svo vildi til,
að hann var þá ekki þar inni stadd-
ur og hvarf ég á braut og hafði
ekki einu sinni sagt þeirri konu til
nafns, er til dyra gekk. Mér til
undrunar, þegar heim kom, sagði
faðir minn mér, að Leifur Ásgeirs-
son hefði verið að hringja rétt í
því. Hefði hann beðizt afsökunar á
að hafa ekki verið heima, það hefði
verið sér að kenna og hafði ég þó
ekki boðað komu mína, en víst hefði
það verið talið, hver þarna hefði
verið á ferð.
Kannski var það svipur míns föð-
urfólks, sem var þarna svo kunnug-
legur, en góð kynni voru á þriðja
áratugnum milli nágranna á Hverf-
isgötu 53 og 55. Systkinahópar á
svipuðu reki, börn Kristínar og
Kolbeins skipstjóra og böm afa
míns og ömmu, áttu þarna heima
Minnismerki úr steini
Steinn er kjörið efni í allskonar minnismerki. Veitum
alla faglega ráðgjöf varðandi hverskonar minnismerki.
Áralöng reynsla.
BS S. HELGASON HF
ISTEINSMIDJA
SKEMMUVEGI 48 . SÍMI 557 6677
HREFNA
KOLBEINSDÓTTIR
í sitt hvom húsinu, en tilsýndar eru
þau þó sem eitt hús væri.
Þarna stóð heimili Hrefnu alla
tíð þar til fyrir réttum fímm ámm,
sumarið eftir að Leifur féll frá.
Undanskilinn er þó áratugurinn á
Laugum, þegar hún sat í húsmóður-
sæti í stómm heimavistarskóla. Þar
kenndi hún einnig sjálf, hún var
sigld kona og hafði innan við tví-
tugt gengið um skeið á skóla í
Þýzkalandi. Á Laugum hófu þau
skólastjórahjónin sinn hjúskap og
áttu þaðan alla tíð farsælar minn-
ingar og hlutu góðan orðstír meðal
Þingeyinga; til þessara minninga
þótti Hrefnu gott að hverfa í ell-
inni. Þann tíma áttu þau líka at-
hvarf hér fyrir sunnan í hennar
heimagarði og þar settust þau svo
að til frambúðar árið 1943, þegar
Leifur tók við kennslu í stærðfræði
við verkfræðideild Háskólans, sem
þá var á bemskuskeiði. Raunar
komu svo til viðbótar tvö fjarvistar-
ár 1954-56, þegar fjölskyldan öll
dvaldist vestanhafs.
Tími Hrefnu sem húsmóður þar
vestra var henni sem ævintýri og
þar stofnaði hún til kynna við
starfsbræður Leifs og þeirra konur,
sem haldið var við með bréfaskipt-
um svo sem ævi entist.
Við hlið manns síns stóð Hrefna
í blíðu og stríðu alla tíð og studdi
hann dyggilega með hlédrægni
sinni og hæversku. Á heimili þeirra
var gott að koma, hæfíleg gaman-
semi mótaði samræður, góðlátleg
forvitni var höfð uppi um samferða-
menn og margvíslegar meiningar
vom krufnar um hvers kyns mál-
efni. Hafði Hrefna gott lag á að
taka þátt í þeim samræðum, jafn-
framt því sem hún hélt sig til hlés,
þegar henni þótti það við eiga.
Ekki kann ég af móðurætt
Hrefnu að segja, en þeim mun bet-
ur er mér föðurættin kunn. Er þar
fyrst að nefna, að Kolbeinsnafnið
sjálft vísar á forföður hennar, séra
Kolbein Þorsteinsson í Miðdal, þann
er orti Gilsbakkaþuluna, sem oftar
hefur verið sungin á mínum bæ en
nokkurt annað kvæði. Og þá ætíð -
með því lagi, sem geymt er í þjóð-
lagasafni séra Bjarna Þorsteinsson-
ar, föðurbróður Hrefnu. Bræður
tónskáldsins voru athafnamenn á
öðrum vettvangi, þrír þeirra skip-
stjórar á togurum í árdaga þeirra
hér, auk Kolbeins, þeir Þorsteinn í
Þórshamri og Halldór á Háteigi.
Svo vill til, að kveðjuorð þessi
em rituð 17. júní, daginn, sem fað-
ir minn hefði orðið níræður. Rifjast
þá upp eitt sinn, er þau Leifur og
Hrefna komu hingað heim á
Hrefnugötu, að þau tóku að rekjaT'
unglingabrek af Hverfisgötu, faðir
minn og Hrefna. í gamansemi var
af því sögð saga, er knöttur nokkur
tók á flug, sem honum hafði víst
ekki verið fyrirhugað, og skauzt
með brauki og bramli inn um
glugga á stofu Kolbeins skipstjóra.
Blésu þá þar um ferskari vindar en
gott þótti. Þarna vom um það
vangaveltur og hafðar uppi kenn-
ingar býsna mörgum áratugum síð-
ar, hver hefði átt þá fíngur, sem
beindu boltanum á þessa ógætilegu
braut. En víst var, að nágrannamir
á 55 bættu fyrir.
Með fráfalli Hrefnu hafa orðið
þáttaskil í kynnum tveggja fjöl-_____
skyldna, sem hófust árið 1919 og
hafa endurnýjazt með margvísleg-
um hætti síðan. Að mér sjálfum
snúa þau kynni í hálfan fjórða ára-
tug og þakka ég þau af alhug, svo
góð sem þau hafa reynzt mér. Börn-
um þeirra Leifs og Hrefnu og fjöl-
skyldum þeirra eru að leiðarlokum
sendar alúðarkveðjur af Hrefnu-
götu.
Jón Ragnar Stefánsson.
+
Elskuleg frænka okkar,
GUÐRÚN LÁRA BRIEM HILT,
lést í sjúkrahúsi í Ósló 15. júní síðastliðinn.
Útför hennar fer fram frá Vestre krematorium í Ósló mánudaginn
24. júní nk.
Hennar verður minnst með stuttri athöfn í Fossvogskapellu sama
dag kl. 10.30.
Frændfólk á íslandi.
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma,
JÓHANNA JÓNASDÓTTIR
fyrrv. matráðskona,
lést á Hrafnistu Reykjavík að kvöldi 18. júní.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Lilian Kristjánsson, Guðjón Þorsteinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær eiginkona mín,
JÓHANNA BÁRA JÓHANNSDÓTTIR,
lést á heimili sínu, Háagerði 63, aðfara-
nótt 18. júní.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jón G. Guðnason.
+
Elskuleg móðir okkar,
SIGRÚN JÓNSDÓTTIR
frá Vatnahverfi
i Austur-Húnavatnssýslu,
síðasttil heimilis
í Keldulandi 7, Reykjavík,
lést í Landspítalanum þann 17. júní sl.
Ármann Kristjánsson,
Ásta Kristjánsdóttir,
Þorsteinn Kristjánsson,
Herbert Kristjánsson,
Sigurbjörg Rögnvaldsdóttir.