Morgunblaðið - 13.07.1996, Síða 17

MORGUNB L AÐIÐ
Heimur
hundsins
„ÞETTA VAR al-
veg rosalega gam-
án,“ sagði Steinunn
Þóra Sigurðardóttir
sem er rétt að verða
12 ára, en hún var
valin besti ungi sýn-
andinn á árlegri
hundasýningu sem
fram fór í Iþrótta-
höllinni á Akureyri
hér á dögunum.
Steinunn Þóra, sem
býr í Kópavogi
sýndi hund íjöl-
skyldunnar, Isa-
bellu sem er af
Tibet spaniel kyni.
Sýningin var sú
langstærsta sem
haldin hefur verið á
Akureyri, en sýndir voru um 200
hundar af 33 tegundum. Tókst sýn-
ingin vel í alla staði, en dómarar
voru þau Gitta Ringvall frá Finn-
landi og Paul Stanton frá Svíþjóð.
„Eg átti alls ekki von á þessu og
var mjög hissa,“ sagði Steinunn Þóra
en var mjög ánægð með árangurinn.
Hún sagði að fjölskyldan ætti Isa-
bellu saman og væri hún fyrsta tíkin
af þessari tegund sem fæðst hefði á
Islandi. Fjölskyldan hefði kynnst
tegundinni í sumarfríi á Spáni og
heillast gjörsamlega af þessum fal-
legu hundum. Þegar tækifæri gafst
hefðu þau ekki hik-
að við að fá sér
Tibet spaniel hund
og raunar var Stein-
unn Þóra búin að
ákveða ísabellu
nafnið á hann löngu
áður en þau fengu
hann.
Keluráfa
Hún sagði að Isa-
bella væri mikil
kelurófa, hún vildi
kúra undir teppi
uppi í sófa og hafa
það huggulegt.
Samt væri hún
varðhundur í eðli
sínu,en munkar í Tí-
bet fyrr á öldum
hefðu notað hunda af þessari tegund
sem slíka, en þeir láta í sér heyra
beri ókunnuga að garði. „Hún hefur
sitt fram, er dálítið mikil kvenremba
í sér, þó hún sé líka blíð og góð,“ lýs-
ir Steinunn Þóra ísabellu, en hún
stóð sig vel á hundasýningunni, fékk
alþjóðlegt meistarastig, íslands-
meistarastig og var valin annar besti
hundur sinnar tegundar.
Oyggir ag gáðir
Katrín Friðriksdóttir ræktar og á
nokkra hunda af tegundinni Borzoi,
Á vorum dögum er
hundarækt og um-
önnun hunda nán-
ast orðin listgrein
og efnt er til sér-
stakra sýninga á
þessum ferfættu
vinum okkar. Mar-
grét Þdra Þdrsdótt-
ir sótti eina slíka
sem haldin var á
Akureyri nýverið.
Morgunblaðið/Kristján
en þeir vöktu verðskuldaða athygli á
hundasýningunni. Hún bjó um skeið
í Þýskalandi þar sem hún fyrst
kynntist þessari tegund og dáðist
mjög að. Síðar á ferðalagi um Rúss-
land kynntist hún fólki sém gat út-
vegað henni hund úr verðlaunagoti
og má rekja upphaf ræktunar henn-
ar til þess. Hún sagði ræktunina á
Islandi hafa tekist einkar vel og hafi
erlendir ræktendur falast eftir
hundum héðan.
Borzoi hundar gelta aldrei og eru
afar ljúfir og góðir sagði Kartín og
bætti við að þeir væru mjög þægileg-
ir í umgengni auk þess að hafa
„parketvæna" fætur eins og ein vin-
kona hennar orðaði það. „Margir eru
hálf smeykir við þá, en það er sjálf-
sagt af því þeir eru svo stórir og
LAUGARDAGUR 13. JÚLÍ 1996 17
1. ÞRÖSTUR Ólafsson er
eigandi boxer hunds-
ins, Ambassador sem
var valinn þriðji besti
hundur sýningarinnar
og Steinunn M. Arnórs-
dóttir á enskan bulidog
hund, Nóra.
2. UNGU sýnendurnir Jó-
hanna Sif og Tinna
Björk með hundana
Þóru Millý og Arró.
3. KATRÍN Friðriksdóttir
með borzoi hundinn,
Aimas, eða Demant.
4. LANGHÆRÐUR strý-
hundur, Stakkur í eigu
Mörtu Gylfadóttur.
5. STEINUNN Þóra Sigurð-
ar dóttir með ísabellu.
Paul Stanton dómari frá
Svíþjóð fylgist með.
6. BESTI öldungur sýning-
arinnar, golden retri-
ever hundurinn, Birta í
eigu Guðrúnar Hafberg.
menn þekkja þá ekkert, en þessir
hundar eru mjög dyggir og góðir.“
sagði hún. „Mér þykja þessir hundar
mjög tignarlegir og fallegir, falleg-
astir eru þeir á hlaupum, þegar þeir
svífa í loftinu."
Staltur af Löxu
Besti hundur sýningarinnar var
Laxa, íslenskur fjárhundur í eigu
Jóns Helga Vigfússonar á Laxamýri,
en hún er eins árs síðan í febrúar síð-
astliðnum. Móðir hennar er Petra
sem Jón Helgi á einnig, átti fjóra
hvolpa sem til stóð að koma öllum út.
Tveir fóru til Hollands og einn inn í
Eyjafjörð, en Laxa fótbrotnaði „og
okkur fannst hún svo aumkunarverð
að við tímdum ekki að láta hana frá
okkur,“ sagði Jón Helgi.
Hann var að sýna Löxu í fyrsta
sinn og kom árangurinn á óvart en
hún vann til fjölda verðlauna. „Ég er
mjög stoltur af henni,“ sagði hann og
bætti við að þessi góði árangur
kveikti í sér að halda ræktuninni
áfram. „Laxa er lundgóð og
skemmtileg,. rétt eins og móðir
hennar sem er 6 ára.“ Jón Helgi
sagði að þær mæðgur væru ágætir
smalahundar og þó svo að árangur-
inn á sýningunni hefði verið góður
myndi lífið áfram verða í sömu
skorðum, „Hún verður ekki sett í
neina glerkúlu."
SÉRSTÆTT ÞRÍTUGSAFMÆLI
Ammari'
stúlkan og
gremtrea
f DAG fagnar Margrét Sigríður Sævarsdóttir því að þrjá-
tíu ár eru liðin frá því hún var í heiminn borin. Jafnframt
minnast hún og amma hennar, Sveinbjörg Hermannsdóttir,
þess að þann sama dag gróðursetti amman grenitré í bak-
garði hússins á Hverfisgötu 88, en tréð hefur vaxið og dafn-
að svo toppurinn nær nú yfir þökin á nærliggjandi húsum.
Það merkilega er, að þetta var jólatré fjölskyldunnar ft-á því
veturinn áður og því gróðursett án rótar.
„Ég keypti íbúð í bakhúsi á Hverfisgötu 88 árið 1965 og
fyrstu jolin mín þar hafði ég þetta fallega jólatré, sem ég
tímdi ekki að henda,“ segir amma Sveinbjörg þegar hún
rifjar þetta upp. „Eftir jólin fór ég með tréð út í skúr og
skvetti vatni á það svona af og til enda hélt það barrinu allan
veturinn og var svona sígrænt og fallegt.“
Tréð áx ag dafnaði
„Um sumarið fór ég svo að vinna í garðinum og aðfara-
nótt 13. julí fór dóttir mín upp á fæðingardeild til að eignast
barnið, Eg yar ein heima og meðan ég beið eftir fréttunum
af barninu fór ég út í garð, náði í tréð og stakk djúpa holu og
hugsaði með mér: „Þetta er svo fallegt tré að ég tími ekki að
henda því. Ég set það bara hérna niður það lifir kannski til
haustsins." En það var ekkert annað en það, að þegar ég
var að enda við að setja tréð niður þá hringdi síminn. Ég
hljóp inn og svaraði og mér var sagt að það væri fædd falleg
Morgunblaðia/Ásdís
AFMÆLISBARNIÐ, Margrét Sigríður með ömmu sinni
Sveinbjörgu í garðinum á Hverfisgötunni.
í baksýn er hitt afniælisbarnið, grenitréð góða.
stúlka. Hún er nú orðin þrítug og tréð líka.
Tréð lifði af og óx og dafnaði eins og litla stúlkan. Fimm
árum seinna seldi ég íbúðina og flutti annað, en ég hef alltaf
haft hugann við tréð. Það var afskaplega fallegt fram eftir
öllu, en síðan hafa ýmsir búið þarna eins og gengur og hugs-
að misjafnlega vel um garðinn og tréð, en það hefur vaxið
yfir húsþökin, og toppurinn sést meira að segja frá Lauga-
veginum, þar sem ég er
alin upp. Eg setti svo ann-
að rótarlaust jólatré niður
ári síðar og það lifir líka,
en er ekki eins fallegt og
stórt og hitt. Þetta finnst
mér stórmerkilegt og ég
hef oft hugsað um það
þegar fólk hendir
jólatrjánum sínum hvort
ekki væri meira vit í að
setja þau niður og athuga
hvort þau lifí ekki, eins og
trén min á Hverfisgöt-
unni,“ sagði Sveinbjörg
Hermannsdóttir.
Afmælisbarnið, Mar-
grét Sigríður, kvaðst hafa vitað af trénu frá því hún man eft-
ir sér. „Amma hefur öft rifjað upp þessa sögu og ég hef alltaf
kíkt á tréð, svona af og til, þegar ég á leið hjá,“ sagði hún.
SVEINBJÖRG Hermannsdótt-
ir bendir á grenitréð sem hún
gróðursetti rótarlaust fyrir
þrjátíu árum, en eins og sjá
má hefur það vaxið yfir þökin
á nærliggjandi húsum.
Með álíkindum
„Mér finnst þetta afar merkileg saga og raunar með ólík-
indum að tréð skuli hafa haldið velli,“ sagði Kristinn Skær-
ingsson, skógarvörður á Suð-Vesturlandi. Kristinn kvaðst
þó ekki vilja fortaka fyrir að svona gæti gerst. „Það eru
dæmi um að ef grenitré eni geymd á köldum stöðum þá
leynist lífsmark með þeim ótrúlega lengi. Hins vegar finnst
mér afar merkilegt að þetta tré skuli hafa náð að skjóta rót-
um og lifa af,“ sagði Kristinn.