Morgunblaðið - 26.07.1996, Qupperneq 27

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 26. JÚLÍ1996 27
DANIEL GUÐNI
GUÐMUNDSSON
+ Daníel Guðni
Guðmundsson
var fæddur í Hafn-
arfirði 14. nóvember
1925 og ólst þar upp
fyrstu árin. Hann
lést á Borgarspíta-
lanum 19. júlí síðast-
liðinn.
Foreldrar Daníels
voru: Sigríður Guð-
mundsdóttir, f. 1.7.
1894 að Skarði í
Lundarreykjadal, d.
17.9. 1992, og Guð-
mundur Einarsson,
f. 4.8. 1883 að Ný-
lendu í Garði, d.
22.10. 1952. Systkini hans eru:
Elsa, f. 29.8. 1914, Guðbjartiu-, f.
26.10. 1915, d. 12.5. 1931, Katrín
Guðdís, f. 29.3. 1917, Ingibergur,
f. 20.10.1918, d. 26.10.1918, Inga,
f. 17.12. 1919, Lillý, f. 4.8. 1921,
Tómas, f. 17.8. 1923, Fanný, f.
12.10. 1924, Kristrún, f. 3.9.1927,
Smári, f. 4.11. 1928, d. 13.1.1995.
Þegar Daníel yfirgaf foreldra-
hús fór hann til Vestmannaeyja
þar sem hann kynntist konu sinni
Mörtu Hjartardóttur frá Hellis-
holti. Þau giftu sig í desember
1946 og bjuggu í Vestmannaeyj-
um þar til gaus á Heimaey 1973
að undanskildu fyrsta búskap-
arárinu er þau bjuggu í Kópa-
vogi. Eftir gos settust þau að í
Þorlákshöfn en fluttu til Reykja-
víkur 1980 þar sem þau hafa
búið síðan.
Daníel og Marta eignuðust
fimm börn: 1) Haf-
dís, f. 15.4. 1947, gift
Yngva Ögmunds-
syni. Þau búa í Vest-
mannaeyjum og eiga
tvo syni og eitt
barnabarn. 2) Guð-
bjartur, f. 18.11.
1950, kvæntur Láru
Guðmundsdóttur.
Þau búa í Njarðvík
og eiga þijá syni og
eitt barnabarn. 3)
Guðmundur Bjarni,
f. 12.2. 1955, kvænt-
ur Jóhönnu Kristins-
dóttur. Þau búa í
Njarðvík og eiga
þijú börn og tvö barnaböm. 4)
Daníel Guðni, f. 6.4.1957, kvænt-
ur Petrínu Sigurðardóttur. Þau
búa í Njarðvík og eiga tvö böra.
5) Hjörtur Krislján, f. 17.5. 1964,
kvæntur Kristínu Guidice. Þau
búa í Njarðvík og eiga þijá syni.
Daníel starfaði sem vörubíl-
stjóri í Vestmannaeyjum og Þor-
lákshöfn. Asamt því að starfa á
Vörubílastöð Vestmannaeyja
stundaði hann búskap, sem var
alla tíð aðaláhugamál hans. Hann
rak meðal annars stórt kúabú,
Dalabúið, um tíma með vini sín-
um Magnúsi Magnússyni, þá rak
hann hænsnabú og kindur átti
hann alla tíð. í Reykjavík starf-
aði Daníel við innheimtustörf hjá
tryggingafélaginu Abyrgð.
Utför Daníels fer fram frá
Aðventkirkjunni í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Elsku pabbi minn er dáinn aðeins
70 ára að aldri sem er ekki hár ald-
ur. IJann var alltaf svo sterkur og
hraustur þrátt fyrir hjartveiki sína
en það aftraði honum ekki frá að
gera og fara það sem hann ætlaði
sér. Síðustu 5-6 mánuðir eru búnir
að vera erfiðir, oft mikið lasinn, en
hann kvartaði ekki. Pabbi byijaði
ungur að keyra vörubíl í Vestmanna-
eyjum og alla tíð var hann með bú-
skap, kindur og hænsni, svo það var
alltaf mikið að gera á stóru heimili.
Pabbi og mamma voru búin að vera
gift í tæp 50 ár og eignuðust 5 börn.
Mamma var alla tíð hægri hönd
pabba og þau mjög samrýnd. Þau
byggðu sér hús á Bröttugötu 10 og
síðan 12 árum seinna á Höfðavegi
25 og man ég að við hjálpuðumst
að við að grafa fyrir grunninum, stórt
og myndarlegt hús reis upp á fáein-
um mánuðum. Það var alltaf mikið
að gera hjá pabba í keyrslunni, var
algjör vinnuþjarkur, hann var sérlega
handiaginn, smíðaði marga vörubíls-
pallana og eitt og annað fyrir vini
og kunningja, vildi gera allt fyrir
alla, trúr og tryggur vinur og hafði
gaman af að hafa fólk í kringum
sig. Hann hafði gaman af að keyra
austur fyrir fjall í sveitina í kring
og spjalla við kunningja og vini og
veit ég að það eru margir sem sjá á
eftir góðum vini.
Ég man fyrst eftir mér 4 ára gam-
alli I vörubílnum með pabba og þá
helst þegar hann var að keyra vatn
í húsin, við sungum oft mikið og
hann kenndi mér ýmislegt fallegt.
Það var alltaf gaman og mikið sport
að fara með pabba I vatnið eins og
við sögðum og ég á margar skemmti-
legar minningar frá þeim tíma.
Pabbi var vörubifreiðastjóri frá
unga aldri, allt til ársins 1973 þegar
eldar brutust út á Heimaey. Þau
mamma fluttu þá til Þorlákshafnar
þar sem þau bjuggu til 1980, þá
hætti pabbi að keyra sökum heilsu-
brests og fluttu þau þá til Reykjavík-
ur í Furugerðið og hafa búið þar síð-
an. Síðasta heimsókn til Eyja var
um hvítasunnuna sl. Þá var pabbi
sárlasinn og þjáður og stoppið var
stutt. Eftir 2 daga fór hann á sjúkra-
hús. Minningarnar eru margar, sem
væri efni í heila bók, en ég geymi
þær í hjarta mínu og ég finn að
hann er hjá mér. Mamma mín, þú
átt svo erfitt núna, varst alltaf hans
stoð og stytta og erfitt að sjá á eftir
góðum manni en við stöndum öll
saman í erfiðleikum og styðjum hvert
annað.
Ég þakka pabba mínum fyrir allt
sem hann gerði fyrir mig og mína
fjölskyldu.
Guð varðveiti minningu þína.
Þín dóttir,
Hafdís Daníelsdóttir
og fjölskylda.
í dag kveð ég þig, elskulegi
tengdafaðir minn. I rúma tvo mán-
uði höfum við fjölskyldan fylgst með
veikindum þínum, beðið og vonað að
þú myndir yfirstíga veikindin og allt
yrði sem fyrr þegar þið Marta komuð
að heimsækja okkur, fjölskyldur sona
ykkar í Njarðvík, fóruð til Vest-
mannaeyja til Hafdísar og heimsótt-
uð gamla vini og heimaslóðir eða
voruð á leið í sumarbústaðinn, alltaf
saman á ferðinni. En sá sem öllu
ræður ætlaði þér nú annað ferðalag.
Elsku Marta mín og fjölskylda, miss-
ir okkar er mikill, biðjum góðan Guð
um styrk í þessari miklu sorg.
Hver minning dýrmæt peria að liðnum lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka þér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibj.Sig.)
Elsku Dalli minn, þín minning er
ljós í lífi okkar.
Jóhanna Kristinsdóttir.
í dag kveðjum við þig, elsku afi
okkar. Það er ekki hægt að lýsa því
með orðum hvað okkur þykir sárt
að horfa á eftir þér og hvað við sökn-
um þín mikið. Þú varst einstakur
maður, elsku afi, og það var alltaf
svo gaman að hitta þig og ömmu
og ræða við ykkur um daginn og
veginn og alltaf varst þú svo léttur
og kátur. Núna hugsum við til baka
og ti! allra góðu stundanna sem við
áttum saman. Þrátt fyrir mikil og
erfið veikindi varst þú, elsku afi okk-
ar, alltaf svo sterkur og lést aldrei
bugast. Þú átt mjög sérstakt pláss í
hjarta okkar, elsku afi, sem enginn
getur fyllt.
Elsku amma, megi Guð gefa þér
styrk í þessari miklu sorg en minn-
ingin um hann afa okkar er góð og
dýrmæt og verður aldrei tekin frá
okkur.
Fái ég ekki að faðma þig
fópuð þann ég missi
frelsarinn Jesú fyrir mig
faðmi þig og kyssi.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur af skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
Nú kveðjum við þig, elsku afi, og
megi Guð geyma þig.
Marta, Kristinn
og Daníel Guðni.
Elsku Dalli afi er dáinn, eftir erfið
veikindi. Afi var ekki nema rétt lið-
lega sjötugur er hann lést. Afi var
dálítið sérstakur karl, hann var
ákveðinn á sinn hátt, og vildi hafa
alla hluti á hreinu, þá sérstaklega
hjá sinni fjölskyldu. Alltaf var hann
tilbúinn að gefa góð ráð ef þess
þyrfti, ef einhveijum gekk illa þá
hafði hann miklar áhyggjur. Afi gat
verið mjög stríðinn, það var ekki svo
sjaldan sem við sátum inni í borð-
krók hjá afa og ömmu í Furugerðinu
að raddir voru orðnar ansi háar hjá
þeim sem sátu á móti afa, en innst
inni var þetta bara stríðni, og svo
hló hann á eftir. En Dalli afi var
mikill fjölskyldumaður eins og getið
er um áður, hann unni öllum sínum
barnabörnum og barnabarnabörnum
mjög heitt og þær voru ófáar ferðirn-
ar sem hann og amma fóru með þau
út í kindakofa og sumarbústað sem
þau eiga. Þegar við hjónin eignuð-
umst dóttur okkar Sólveigu Maríu
varð mikil gleði, ég hafði aldrei séð
afa láta svona eins og hann gerði
þá, það var eins og hann ætti hana,
það var yndisleg sjón. En það sem
við komum til með að sakna mest
er þegar afi og amma komu síðast
í heimsókn til Eyja, við buðum þeim
I mat en þau urðu frá að hverfa til
Reykjavíkur vegna veikinda afa.
Elsku afi, við þökkum þér allar þær
góðu stundir sem við áttum saman,
við munum sakna þeirra sárt, og
elsku Marta amma, mamma, Bjart-
ur, Bjarni, Guðni, Kristján og mak-
ar, guð veri með ykkur og styrki
ykkur í þessari miklu sorg.
Birkir, Sonja og Sólveig
María í Eyjum.
Við fráfall góðvinar míns Daníels
Guðmundssonar er mér eiginlegt að
minnast hans nokkrum orðum.
Á tiltölulega ungum aldri lágu
leiðir okkar fyrst saman, frá þeim
tíma hefur aldrei brugðið skugga á
vinsemd okkar og kynni, sem urðu
ASTA HELGA-
DÓTTIR KOLBEINS
+ Ásta Helga-
dóttir Kolbeins
var fædd 9. októ-
ber 1902. Hún lést
á hjúkrunarheimil-
inu Eir 18. júlí síð-
astliðinn. Foreldr-
ar hennar voru
Helgi Guðbrands-
son og Guðrún 111-
ugadóttir frá
Lykkju á Akra-
nesi. Ásta var ein
af 13 systkinum og
þar af eru 4 á lífi.
Maki Ástu var
Eyjólfur Kolbeins,
f. 24. janúar 1894, d. ll.janúar
1947. Ásta og Eyjólfur eignuð-
ust 5 börn, þau eru:
1) Þórey, f. 5. febr. 1927,
maki Ólafur Einar Ólafsson,
f. 21. nóv. 1928, d. 16. sept.
1974. Börn þeirra:
Sigrún, Ásta og
Haraldur. 2) Lilja
Kristín, f. 10. apríl
1928. 3) Eyjólfur, f.
31. maí 1929, maki
Erna Kristinsdóttir,
f. 25. nóv. 1934.
Börn þeirra: Eyjólf-
ur, Elín og Árni. 4)
Andrea Halla, f. 2.
júlí 1930, maki Pét-
ur Jóhann Péturs-
son, f. 5. maí 1918.
5) Ásta, f. 25. jan.
1933, maki Andrés
Pétursson, f. 12. maí
1931. Börn þeirra: Ásta, Pétur
og Andrés. Barnabarnabörnin
eru nú 17.
Útför Ástu fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Við frændsystkinin eigum marg-
ar góðar minningar um ömmu Ástu
og hjá henni áttum við alltaf at-
hvarf. Á æskuárum vorum við oft
mörg saman komin hjá ömmu á
Kolbó og var þá gjarnan margt
brallað.
Amma sagði oft ekki margt, en
söng því meira. I minningunni er
hún oftast raulandi eitthvað fyrir
munni sér og oftar en ekki úörlega
söngva eins og þennan:
Meðan ég enn er frá á fæti fer ég í
dans því ég elska rall.
Heila nótt ég hoppa af kæti, húrra
nú ætti að vera ball.
Þegar við gistum hjá ömmu feng-
um við oft að vaka frameftir á löng-
um sumarkvöldum. Okkur eru í
fersku minni danslögin í útvarpinu
og kom þá jafnvel fyrir að við feng-
um okkur snúning.
Amma kunni vel að njóta og hún
kenndi okkur hvað það var gott að
fara í fótabað fyrir svefninn því þá
svæfum við svo vel. Og mikið var
alltaf gott að setjast á eldhúsbekkinn
hjá ömmu og drekka heitt vatns-
bland og dýfa kringlu í.
Amma spilaði oft við okkur Ólsen
Ólsen og rússa og kenndi okkur að
leggja kapal. Hjá ömmu borðuðum
við líka appelsínur á sérstakan hátt.
Þá gerðum við lítið gat efst á appels-
ínuna og tróðum sykurmolum of-
aní... því fleirum því betra. Þá var
líka gott að dýfa rabarbara í sykur
en af honum var nóg á Kolbeinsstöð-
um.
Amma hafði alltaf svo heitar hend-
ur og hún tók iðulega hendur okkar
í sínar til að hlýja okkur. Þetta gerði
amma líka við langömmubömin sín.
Kompan hjá ömmu var heillandi
staður. Þangað hvarf amma stund-
um inn og kom að vörmu spori með
eitthvað góðgæti handa okkur. í
huga okkar var kompan ævintýra-
staður sem bjó yfir einhveiju dular-
fullu aðráttarafli. Þar kenndi margra
grasa og þar var m.a. að finna göm-
ul föt og skó sem við máttum drusl-
ast í og leika fullorðna.
Amma hafði græna fingur og í
stofunni hjá henni var alltaf fullt
af fallegum blómum og þar voru
„fljúgandi diskar“ í mestu uppáhaldi
hjá okkur.
Amma var frekar hlédræg en
hafði gaman af meinlausu grini og
glettum. Hún gat auðveldlega gert
góðlátlegt grín að sjálfri sér og öðr-
um og þá blikkaði hún gjarnan aug-
um, varð sposk á svip og hló við.
Hún var næm á tilfinningar fólks,
ekki síst barna og unglinga, og tók
vel á móti þeim sem komu á Kolbó
með blíðu brosi, Bjössakökum og
pönnsum.
Það var alltaf gott að vera heima
hjá ömmu. Þar var alltaf svo mikil
kyrrð og friður og margt að skoða.
Heimilið bar merki þess að þar bjó
Lilja frænka en hún var í siglingum
og átti margt fallegt sem hún hafði
keypt í fjarlægum löndum.
Við bárum virðingu fyrir ömmu
ekki aðeins fyrir það hvað hún var
okkur góð, heldur ekki síst fyrir það
hvað hún sýndi okkur mikla virð-
ingu. Hún leyfði okkur að hafa allar
þær tilfinningar sem komu upp og
hún virti þarfir okkar og langanir.
Við þökkum ömmu fyrir allt.
Sigrún, Ásta, Haraldur,
Eyjólfur, Elín, Árni, Ásta, Pét-
ur, Andri.
mjög náin síðari árin.
Dalli, eins og við kölluðum hann
jafnan, var ímynd karlmennskunnar,
riðvaxinn, hraustur og vænn að vall-
arsýn. Sama traustleikann bar hann
í hugarheim sínum. Hann var yfir-
vegaður, gætinn og flanaði hvorki
að mönnum né málum. Með því hann
var hlédrægur að eðlisfari var hann
ekki allra, en óhagganlega traustur,
heiðvirður og áreiðanlegur í öllum
skiptum. Vel kunni hann að gleðjast
í góðvinahóp og naut sín þá hið bezta,
gamansamur og hótfyndinn. Hag-
leiksmaður var hann og vel verki
farinn í hvívetna.
Dalli var sanntrúaður og skipaði
meginreglum kristindómsins í önd-
vegi allra gerða sinna.
Mikill og ótímabær er sjónarsvipt-
ir að þessum ágætismanni.
Um leið og ég þakka fölskvalausan
bróðurhug og vináttuna vottum við
hjónin þér, kæra Marta, allri fjöl-
skyldunni, öðrum ættingjum og vin-
um innilega samúð. Guð veiti ykkur
styrk til að afbera harminn í ljósi
vissunnar um eilífa endurfundi á
landi lifenda.
Hér er góður drengur genginn,
blessuð sé minning hans.
Sólveig, Jón Hjörleifur
Jónsson og fjölskylda.
Með örfáum orðum langar okkur
systkinin að kveðja frænda okkar
Dalla eins og hann var alltaf kallað-
ur. Við þekktum Dalla frá barnæsku
enda var hann bróðir hans pabba.
Það var gott samband á milli fjöl-
skyldnanna og alltaf jafn hressandi
að fá hann og konuna hans í heim-
sókn og ýmis mál rædd, þó allir hafi
ekki alltaf verið sammála. Dalli var
ávallt tilbúinn að rétta hjálparhönd
ef eitthvað var að og sýndi það sig
þegar yngsti bróðir hans dó, fyrir
einu og hálfu ári, að hann og þau
hjónin reyndust mömmu mjög vel.
Hún vill þakka fyrir það og allar
góðar minningar. Það eru mikil von-
brigði og erfitt að trúa því, að hann
eigi ekki eftir að koma í heimsókn
á Rein aftur.
Hafi hann þakklæti fyrir allt.
Elsku Marta, Hafdís, ■ Bjartur,
Bjarni, Guðni og Kristján. Það eru
erfiðir tímar framundan og við viljum
biðja góðan Guð að styrkja ykkur
og fjölskyldur ykkar á þessum miklu
sorgarstundum.
Ég heyri undraóma, sem aldrei greindi fyrr
af hæstu hæðum berast um himins
opnar dyr,
því líkt sem allir englar í óteljandi þröng
þar fylli himna hallir við hástól Guðs
með söng.
Nú stillt með fró og friði þeir fylla mína sál
sem þaggi himna Herrann öll heimsins
vandamál,
þá sterkt sem stormur geysi við stórbrims
þrumugný
þeir fylla hæstu himna við hástól Guðs á ný.
Þeir ómar fast mér fylgja um furðu
draumasæ.
Mér virðist helst sem hafi þeir himin
tónrofsblæ.
í hjarta viðkvæmt vaknar sú vonarríka þrá:
Ég sjálfur fái’ að syngja þá söngva
himnum á.
Ó, unaðsfögru ómar, sem æðri vekir þrá.
Þú, söngur lífsins landa og ljóssins Guði frá.
(Jón Hj. Jónsson.)
Smárabörn.
GARÐS
APÓTEK
Sogavegi 108
REYKJAVI'KUR
APÓTEK
Austurstræti 16
eru opin til kl. 22
-é-
Næturafgreiðslu
eftir kl. 22 annast
Garðs Apótek