Morgunblaðið - 15.09.1996, Blaðsíða 30

30 SUNNUDAGUR 15. SEPTEMBER 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
JÓAKIM PÁLSSON
+ Jóakim Pálsson
fæddist í Hnífs-
dal hinn 20. júní
1915. Hann lést á
Fj órðungssjúkra-
húsinu á ísafirði 8.
september síðast-
liðinn og fór útför
hans fram frá kap-
eliunni i Hnifsdal
14. september.
Vart var hægt að
hugsa sér ólíkari menn
en okkur Jóakim,
"" hann óheflað náttúru-
bam, sem lært hafði
allt sem þurfti að læra í skóla lífs-
ins, að mestu með harðri baráttu
til sjós, en ég vemdað borgarbarn,
sem lært hafði af bókinni eftir for-
skrift skólakerfisins og aldrei til
sjós farið. Þrátt fyrir þennan aug-
ljósa mun og allmikinn aldursmun
tókust engu að síður með okkur
góð kynni sem leiddu til vináttu sem
ég hef alla tíð metið mikils.
Kynni okkar hófust fyrir rúmum
þijátíu ámm er Jóakim var skip-
stjóri á ms. Guðrúnu Guðleifsdótt-
ur. Strax þá sá ég að þar fór stór-
brotinn maður. Hann lá ekki á skoð-
unum sínum og kom þeim á fram-
" færi með slíku orðavali og fasi að
óhjákvæmilegt var að hlusta. Þegar
Jóakim hætti til sjós jukust sam-
skipti okkar og má segja að upp
frá því höfum við hist i flestum
ferðum hans til Reykjavíkur og í
öllum ferðum mínum vestur. Oft
mæltum við okkur mót yfir hádegis-
verði og skröfuðum þá saman um
lífið og tilveruna en þó alltaf mest
um útgerðina og aflabrögðin. Jóak-
im fræddi mig um lífið fyrir vestan
og sagði mér frá harðri baráttu
íorfeðra sinna og ýmissa samferða-
manna. Margar sögur sagði hann
mér af því hvað hafið hafði gefið
og líka af því sem það hafði tekið.
Ekki er erfitt að skilja að fólk, sem
lifað hefur sumt af því sem hann
lýsti, sjái hlutina í öðru ljósi en fólk-
ið sem eyðir starfsævi sinni innan
veggja skrifstofanna.
Jóakim var einstaklega trygg-
lyndur og mikill vinur vina sinna.
Hann var einlægur og sagði manni
skoðanir sínar umbúðalaust. Ef
honum fannst við í Tryggingamið-
GARÐS
J APÓTEK
Sogavegi 108
REYKJAVÍKUR
APÓTEK
Austurstræti 16
eru opin til kl. 22
Næturafgreiöslu
eftir kl. 22 annast
Garðs Apótek
stöðinni vera að gera
einhveija vitleysu
sagði hann mér það
hreint út en ef honum
líkaði vel það sem gert
var lét hann okkur líka
njóta þess.
En nú er hádegis-
fundum okkar lokið í
bili. Ég vil fyrir hönd
Tryggingamiðstöðvar-
innar þakka Jóakim
fyrir alla þá velvild og
þann stuðning sem
hann sýndi félaginu.
Allt starfsfólkið mun
minnast Jóakims Páls-
sonar sem einstaks manns og sakna
þess að sjá hann ekki oftar í Aðal-
strætinu.
Við vottum Sigríði, bömum og
fjölskyldum þeirra innilegustu sam-
úð og kveðjum Jóakim Pálsson með
virðingu og þökk.
Blessuð sé minning hans.
Gunnar Felixson.
Þrátt fyrir veikindi Jóakims vinar
míns Pálssonar kom andlátsfregn
hans óvænt og var þungbær. Hann
hafði búið við góða heilsu þar til
fyrir fáum dögum þegar hann varð
fyrir áfalli sem leiddi hann til dauða.
Vinátta okkar hafði staðið í ára-
tugi. Hún hófst þegar við vorum
herbergisfélagar í Japan árið 1972
þeirra erinda að kaupa skuttogara.
Þrátt fyrir aldursmun þá urðum við
góðir vinir og sú vinátta hélst alla
tíð síðan. Það brúaði allan aldurs-
mun að Jóakim var alltaf ungur í
anda, kappsamur og framsýnn. Þó
að vík væri milli vina, þar sem
starfsvettvangur Jóakims var fyrir
vestan en ég búsettur í Vestmanna-
eyjum, þá breytti það ekki vináttu
okkar og við töluðum saman nánast
í hverri viku og spurðum frétta og
spjölluðum um menn og málefni.
Jóakim var fæddur á sumardegi
20. júní árið 1915 og lifði langa
og starfssama ævi. Hann var vest-
firskur kappi sem sótti sjóinn um
áratugi og þegar hann kom í land
árið 1967 gerðist hann fram-
kvæmdastjóri hjá Miðfelli hf. sem
gerði út aflaskipið Pál Pálsson, en
á því skipi hafði hann lengi verið
skipstjóri ejns _og á Guðrúnu Guð-
leifsdóttur ÍS. Árið 1970 tók Jóakim
einnig að sér að vera framkvæmda-
stjóri við Mjölvinnsluna hf. og
gegndi þessum ábyrgðarmiklu
störfum fram á síðasta ár. Einnig
var Jóakim einn af stofnendum
Hraðfrystihússins hf. í Hnífsdal.
Hann sat í stjórn félagsins frá upp-
hafi og var lengst stjórnarformað-
ur. Hann lét af þeim störfum á síð-
asta ári.
í öllum störfum sínum var Jóak-
im farsæll. Hann var framsýnn og
tók mið af breyttum aðstæðum þeg-
ar kvótakerfið hélt innreið sína. Þar
skildi hann öðrum betur tákn tím-
anna og skilar því góðu búi þegar
hann leggur frá sér ferðastafinn
eftir gifturíkan starfsferil.
Ég votta Sigríði, sambýliskonu
Jóakims, og öllum ástvinum hans
innilega samúð.
Jóakim var sannarlega einn af
Islands hrafnistumönnum sem af
LEGSTEiNAR
Marmari ♦ Granít ♦ Blágrýti ♦ Gabbró
íslensk framleiðsla
MOSAIK
Hamarshöfói 4 - Reykjavik
sími: 587 1960 -fax: 587 1986
dugnaði og harðfylgi hafa lagt
grunn að því samfélagi sem við
byggjum. í honum bjó sumarið með
bjartsýni og krafti og nú þegar
hauströkkrið er yfir okkur kveð ég
minn góða vin og bið Drottin sem
stýrir stjamaher og stjórnar veröld-
inni að leiða Jóakim í höfn á friðar-
landi.
Magnús Kristinsson,
Vestmannaeyjum.
í dag, laugardaginn 14. septem-
ber, verður vinur minn Jóakim Páls-
son borinn til grafar í Hnífsdal.
Kynni okkar hófust fyrir u.þ.b. 15
árum enda þótt ég hefði lengi vitað
hver Jóakim var, því allir þeir sem
höfðu séð og eða heyrt til Jóakims
mundu eftir honum. Eins og lenska
var fór Jóakim ungur að sækja sjó-
inn og keypti _sér fljótlega bát í
félagi við aðra. Ávöxtur af því sam-
starfi sést í dag á fyrirtækjunum í
Hnífsdal, Miðfelli hf., Hraðfrysti-
húsinu Hnífsdal hf. og Mjölvinnsl-
unni hf. Fram undir 1970 var Jóa-
kim farsæll skipstjóri og góður afla-
maður en eftir að hann kom í land
sá hann um rekstur Miðfells og
Mjölvinnslunnar hf. ásamt því að
vera stjórnarformaður Hraðfrysti-
hússins. Að öðru leyti ætla ég ekki
að riíja upp lífshlaup hans, það
munu aðrir gera sem betur þekkja
til. Leiðir okkar lágu fyrst saman
í gegnum Félag eigenda japanskra
skuttogara og myndaðist fljótt góð
vinátta milli okkar sem ekki hefur
borið skugga á.
Jóakim var hreinskiptinn, heiðar-
legur og vissi vel hvað hann vildi,
menn vissu vel hvar þeir höfðu
hann. Hann var náttúrubam, sem
mótaðist af harðri lífsbaráttu til
sjós og lands. Hann var fastur fyr-
ir, barðist fyrir sínum skoðunum til
hins ýtrasta og þótt hann yrði und-
ir þegar ákvörðun var tekin, sem
var örugglega sjaldan, fylgdi hann
meirihlutanum óskiptur. Þetta
fannst mér lýsa hans félagsþroska
vel.
Þau skipti sem hann kom hingað
austur í heimsókn, fór ekki framhjá
okkur hve bamelskur hann var,
enda er hann minnisstæður börnum
okkar. Jóakim gat umgengist bæði
stóra og smáa og talaði alltaf tæpi-
tunguiaust og ekkert kynslóðabil
var til hjá honum.
Jóakim minn, nú í þessu lífi heyri
ég ekki framar skemmtilegu frá-
sagnirnar þínar og glettnislegi hlát-
urinn er hljóðnaður. Ég þakka þér
fyrir góð kynni þann tíma sem við
höfum þekkst. Við hjónin sendum
innilegar samúðarkveðjur til allra
aðstandenda, en vitum jafnframt
að minningin um góðan sambýlis-
mann, föður, afa og langafa mun
ylja ykkur um ókomin ár.
Eiríkur Ólafsson.
Ég vil með nokkrum orðum minn-
ast Jóakims Pálssonar.
Kynni okkar Jóakims hófust í
ársbyijun 1965 er ég tók að mér
bókhald fyrir nýstofnað útgerðarfé-
lag, Miðfell hf. í Hnífsdal. Fram-
kvæmdastjóri þess var Ingimar
Finnbjörnsson en Jóakim var stjóm-
arformaður félagsins og skipstjóri
á nýju 260 tonna skipi, Guðrúnu
Guðleifsdóttur, sem bar nafn móður
hans.
iimmmmmí
&
I
I
I
5
I
•
o
Fersk blóm og
skreytingar
við öll tœkifœri
Opið til ld.10 öll kvöld
Persónuleg þjónusta
Fákafeni 11, sími 568 9120
9
I
|
I
|
S
&immmmm&
Jóakim hafði stundað sjó-
mennsku frá unglingsárum, fyrst
með föður sínum, Páli Pálssyni,
skipstjóra og útgerðarbónda í
Hnífsdal, síðan verið útgerðarmað-
ur og skipstjóri á eigin bátum. Jóak-
im lét af skipstjórn og sjómennsku
í lok vetrarvertíðar 1968 og tók þá
við útgerð Miðfells hf. og 1969 og
1970 við útgerð mb. Ásgeirs Krist-
jáns. í ársbyijun 1970 tók hann við
framkvæmdastjóm í Mjölvinnslunni
hf. sem var nýstofnuð, í sameign
Hraðfrystihússins hf. í Hnífsdal og
íshúsfélags ísfirðinga hf. Miðfelli
og Mjölvinnslunni stýrði hann til
ársins 1995 er hann lét af störfum
80 ára gamall. Jóakim, ásamt Ingi-
mari Finnbjörnssyni, var aðalhvata-
maður að stofnun Hraðfrystihúss-
ins í Hnífsdal árið 1941. Jóakim
var í stjórn þar frá stofnun og
stjórnarformaður frá 1951-1994.
Undirritaður var ráðinn að tilhlutan
Jóakims til starfa við Hraðfrysti-
húsið hf. árið 1973 og fram-
kvæmdastjóri frá 1977. í öll þessi
ár var ég nánasti samstarfsmaður
Jóakims. Árið 1972 lét Miðfell hf.,
undir stjórn Jóakims, smíða skut-
togarann Pál Pálsson í Japan. Jóak-
im var dugmikill og framsýnn at-
hafnamaður, hann sat ekki fastur
við skriftir, en fylgdist mjög vel
með öllu sem gerðist í kringum
hann og alveg sérstaklega með afla-
brögðum. Hann mætti snemma á
skrifstofuna og spurði hvort komið
væri fax frá togaranum með afla
síðasta sólarhring.
Jóakim átti gott með að umgang-
ast fólk enda ljóst að þar fór for-
ingi. Hann var traustur í viðskipt:
um, greiddi reikninga strax. í
mannfagnaði var hann hrókur alls
fagnaðar. Jóakim var sterkbyggður
maður og heilsuhraustur, ef undan-
skilin eru smááföll sem hann jafn-
aði sig fljótt af. í júní sl. á 81. af-
mælisdegi ók hann á jeppanum frá
Reykjavík yfir Kjöl. Á eftir sagðist
hann vera búinn að ferðast og sjá
nóg. Miðvikudaginn fyrir viku fór
hann á sjúkráhúsið vegna veikinda,
en var að hressast aftur, en fékk
nýtt áfall og andaðist þar sunnu-
dagskvöldið 8. þ.m. Hann vissi að
hverju stefndi og var vel sáttur við
það. Að leiðarlokum þakka ég Jóak-
im langt og ánægjulegt samstarf
og vináttu. Við Þórleif sendum Sig-
ríði Sigurgeirsdóttur, sambýliskonu
hans, börnum hans og öðrum að-
standendum innilegar samúðar-
kveðjur.
Konráð Jakobsson.
Upp í hugann kemur vorveður á
ísafirði, ys og þys við höfnina.
Allir eru að búa skip sín á síldveið-
ar fyrir norðan land, allt norður
að Jan Mayen. Niður á bryggju
rennur rauð Toyota og stoppar við
Guðrúnu Guðleifsdóttur, skipið
sem ég var búinn að ráða mig á
sem vélstjóri á sumarvertíðinni
1968. Maðurinn sem stígur út úr
Toyotunni hafði verið að sækja
varahluti sem komu með fluginu
að sunnan. Hann er þéttur á velli
og svipsterkur og virðist nokkuð
strangur á svipinn en þó virðist
votta fyrir stríðnisglotti. Þessi
maður var Jóakim Pálsson. Ilann
átti eftir að verða vinnuveitandi
minn næstu árin. Það var erfitt
fyrir ung hjón að hefja búskap þá
eins og nú en sérlega erfitt að flytj-
ast til Isafjarðar þar sem við vorum
ekki vön að dveljast langdvölum
utan heimahaganna. Þá var gott
að eiga góða menn að eins og Jóak-
im. Hann þekkti alla og naut alls
staðar trausts og allir vildu allt
fyrir hann gera. Hann útvegaði
okkur húsnæði í Mjallargötunni og
þegar kom að því að konuna vant-
aði vinnu talaði hann við vini sína
í Rækjunni og hún gat byijað
strax. Samband okkar hjónanna
við Jóakim var ávallt byggt á vin-
semd og virðingu og aldrei man
ég eftir að okkur yrði sundurorða
þó við töluðum stundum hátt og
skýrt. Þá var það bara til að betur
heyrðist. Eftir að við fluttum suður
urðu samverustundirnar stopular,
en alltaf var jafn gaman að hitta
Jóakim og hann gleymdi aldrei að
biðja mig að færa góða kveðju sína
til fjölskyldu minnar. Þegar ég átti
stuttan stans á Vestfjörðum í sum-
ar fannst mér nauðsynlegt að hitta
hann. Þá fannst mér eins og hann
kveddi mig sérstaklega vel að
þessu sinni og þakkaði mér fyrir
allt gamalt og gott og bað fyrir
góðar kveðjur til Ellu og Svövu.
Hann hefur eflaust grunað að við
hefðum hist í síðasta sinn í þessum
heimi.
Við þökkum fyrir að hafa fengið
tækifæri í lífinu til að kynnast slík-
um manni. Blessuð sé minning
hans. Aðstandendum öllum vottum
við okkar dýpstu samúð.
Ingólfur og Elín.
Þeir hverfa einn á eftir öðrum
af sjónarsviðinu, athafnamennirnir
sem höfðu forystu í atvinnuupp-
byggingu í Hnífsdal á síðari hluta
þessarar aldar. Einn þeirra kvaddi
þennan heim sl. sunnudag, Jóakim
Pálsson, skipstjóri. Hann tók ungur
að árum sjálfstætt að hasla sér
völl á sviði sjávarútvegs.
Eftir því sem árin liðu jukust
umsvif Jóakims í atvinnulífi heima-
byggðar sinnar. Hann hvarf frá
skipstjórn árið 1967 og gerðist at-
kvæðamikill í rekstri þeirra fyrir-
tækja í Hnífsdal sem hann átti að-
ild að, ýmist sem stjórnarformaður
eða framkvæmdastjóri togaraút-
gerðar, frystihúsareksturs og mjöl-
vinnslu. Oll stjórnunarstörf fórust
honum og samstarfsmönnum hans
svo vel úr hendi, að eftir er tekið
og öll eru fyrirtækin talin með best
reknu fyrirtækjum á Vestfjörðum
og þó víðar væri leitað. Eins og
farsælum skipstjóra hefur honum
og öðrum, sem að stjórnun þeirra
hafa komið, tekist að stýra rekstrin-
um svo vel í gegnum brim og boða
síðustu áratuga, að með eindæmum
þykir.
Jóakim hlýtur að hafa litið yfir
farinn veg fullur stolts og ánægju,
enda var á þessu ári haft eftir hon-
um, að nú ætti hann aðeins tvennu
ólokið, þ.e. að aka yfir Kjöl og heim-
sækja vin sinn úti í Svefneyjum á
Breiðafirði. Hann lauk hvoru
tveggja. Hann ferðaðist mikið
seinni árin, bæði innanlands og er-
lendis.
Eins og áður segir hefur forsjálni
ætíð gætt í rekstri þeirra fyrirtækja
sem Jóakim Pálsson tók þátt í. Svo
er að sjá sem það hafi einnig átt
við þegar að kynslóðaskiptum kom.
Hafa nú afkomendur hans og náins
samstarfsmanns í áratugi, Jóakims
Hjartarsonar, tekið við forystu í
rekstri fyrirtækjanna sem eru einn
af burðarásum atvinnulífs við Djúp.
Er ekki annað að sjá, en þar hafi
sem fyrr tekist vel til og að vel sé
fyrir forystuhlutverkum séð.
Jóakim Pálsson var mikill mann-
kostamaður. Vinur vina sinna, með
afbrigðum hjálpfús og lagði mörg-
um framfara- og menningarmálum
heimabyggðar sinnar verðugt lið.
Hann var svipmikill á velli og í öll-
um háttum svo að eftir honum var
tekið hvar sem hann fór. Hann var
á mannamótum hrókur alls fagnað-
ar og gestrisinn með afbrigðum.
Þeir voru ófáir brottfluttu Vestfirð-
ingarnir, sem fengu frá honum
sendingu af þjóðlegum vestfirskum
mat til hátíðabrigða í desember.
Bárust þær sendingar víða um land,
og skiptu jafnvel hundruðum kílóa.
Hann var margfróður um liðna
tíð og kunni frá mörgu að segja frá
viðburðaríkri ævi. Hann var næmur
á hinar skoplegu hliðar tilverunnar.
Ekki síst var fróðlegt og skemmti-
legt að hlusta á sögur af því þegar
hann þurfti í atvinnurekstrinum að
takast á við „kerfið“, sem honum
fannst alla tið leggja lamandi hönd
á athafnaþrá hans.
Oft er vík milli vina. Þótt fundum
okkar bæri ekki títt saman eftir að
ég fluttist á brott frá Hnífsdal,
hélst vinátta, sem tókst með okkur
á unglingsárum mínum, órofin.
Fyrir það skal nú þakkað að leiðar-
lokum. Sigríði, ættingjum og stór-
um frændgarði sendi ég og fjöl-
skylda mín einlægar samúðarkveðj-
ur.
Þorvarður Alfonsson.