Morgunblaðið - 17.10.1996, Page 28

28 FIMMTUDAGUR 17. OKTÓBER 1996
MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTUDAGUR 17. OKTÓBER 1996 29
STOFNAÐ 1913
ÚTGEFANDI: Árvakur hf., Reykjavík.
FRAMKVÆMDASTJÓRI: Hallgrímur B. Geirsson.
RITSTJÓRAR: Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
SLYSÁSJÓ
AÐBÚÐ og aðstæður islenzkra sjómanna hafa batnað
umtalsvert síðustu áratugi. En veðurlag á íslands-
miðum er samt við sig. Og hættusamt er sem fyrr við
strendur landsins. Enda býr engin íslenzk starfsstétt við
hærri slysatíðni en sjómenn, einkum fiskimenn. Það kem-
ur glöggt fram í skýrslu Tryggingastofnunar ríkisins um
bótaskyld slys. Alls slösuðust 2.850 sjómenn á fimm ára
tímabili, 1988 til og með 1992, eða 600 sjómenn að meðal-
tali á ári hverju.
Framangreindar tölur ná til allra slysa, sem sjómenn
skráðir á skip urðu fyrir á greindu tímabili, hvort sem
slysin urðu á sjó eða í landi. Engu að síður tala þær sínu
máli um öryggi og vinnuaðstæður fiskimanna, sem sækja
í sjávardjúp þau verðmæti er þyngst vega í efnum og
afkomu landsmanna.
Þessi veruleiki rifjast upp þegar lesnar eru fréttir um
að þrír sjómenn hafi týnt lífi þegar Jonna SF 12, 30 tonna
eikarbátur frá Höfn í Hornafirði, fórst um helgina er leið
í veðurham austur af Skarðsfjöruvita. Sorgarfréttir af
þessu tagi snerta streng í brjósti sérhvers íslendings.
Samkennd þjóðarinnar er aldrei sterkari en þegar náttúru-
öflin, eldgos, hafís, snjóflóð, skriðuföll eða veðurhamur,
grípa inn í tilveru hennar og daglegt líf með jafn hörmu-
legum hætti.
Stór skref hafa verið stigin í öryggismálum sjómanna
á næstliðnum árum. Margs konar tækni og þekking hefur
verið nýtt til að draga úr hættum sem sjómennsku fylgja.
Ljóst er engu að síður að betur þarf að gera. Við eigum
langt í land í þessum efnum meðan tíu sjómenn slasast á
viku hveri, eins og lesa má út úr tilvitnaðri skýrslu Trygg-
ingastofnunar ríkisins, og jafn margir sjómenn farast við
störf á hafi úti og raun ber vitni um. Við verðum að leggja
allar árar út til að fyrirbyggja sjóslysin - í öryggisbúnaði,
í öryggisfræðslu og öðrum tiltækum forvörnum.
Morgunblaðið sendir aðstandendum hornfirzku sjó-
mannanna, sem nú eru taldir af, innilegar samúðarkveðjur.
ALÞJÓÐLEG BARÁTTA
GEGN FÍKNIEFNUM
FORMAÐUR vímuvarnanefndar Reykjavíkur, Kristín
A. Árnadóttir, greinir frá því í Morgunblaðinu í gær
að samtökin Evrópskar borgir gegn fíkniefnum (ECAD)
hafi ákveðið að styðja íslenzk stjórnvöld í baráttunni gegn
ólöglegum vímuefnum og stefna að fíkniefnalausu íslandi
árið 2002.
Kristín segir Island hafa orðið fyrir valinu vegna þess
að hér séu aðstæður til baráttu gegn fíkniefnum taldar
ákjósanlegar. Landamæraeftirlit eigi að vera auðveldara,
fámenni geri eftirlit auðveldara og hér búi vel menntuð
þjóð, sem auðvelt sé að virkja og upplýsa.
Menn ættu þó ekki að búast við að baráttan gegn fíkni-
efnum verði auðveldari hér en annars staðar. Fíkniefna-
neyzlan er einn fylgifiskur þjóðfélagsbreytinga, sem hafa
átt sér stað í svipuðum mæli á íslandi og í öðrum vestræn-
um ríkjum. Markmiðið um fíkniefnalaust ísland er hins
vegar gott, þótt vafasamt sé að nokkurn tímann takist
að útrýma smygli, sölu og neyzlu fíkniefna fremur en
öðrum glæpum.
Hvað sem þessu líður er afar jákvætt að Reykjavíkur-
borg skuli nú taka þátt í samstarfi 200 evrópskra borga
gegn fíkniefnavandanum. Hér er um að ræða vandamál,
sem verður ekki leyst nema með alþjóðlegu samstarfi.
Starfsemi fíkniefnasmyglara og -sala er að mörgu leyti
alþjóðleg og aldrei verður hægt að komast fyrir rót vand-
ans í einu landi, án aðgerða í öðrum ríkjum samtímis.
Sömuleiðis er mikilvægt að þeir, sem beijast gegn vandan-
um hver í sinni borg eða landi, skiptist á reynslu og upp-
lýsingum. Samstarfið við aðrar borgir í ECAD getur því
skilað miklu, líkt og Kristín A. Árnadóttir bendir á.
Mikilvægt er að íslenzk stjórnvöld, ekki sízt lögregluyf-
irvöld, taki virkan þátt í hinni alþjóðlegu baráttu gegn
vímuefnunum. Ný tækifæri til samstarfs bjóðast t.d. með
væntanlegri aðild Islands að Schengen-samningnum, en
með honum fæst aukinn aðgangur að upplýsingum og
betri möguleikar á samstarfi við lögreglu í öðrum Evrópu-
ríkjum.
Fíkniefnavandinn virðir ekki landamæri. Baráttan gegn
honum takmarkast því ekki heldur við eina borg eða eitt
land í senn.
Fj“9ur S,*rStU . rtmmál
eldgos a oldmm g0Sefna
Katla 1918 Meira en 1,0 rúmkm
Hekla1947 1,0rúmkm
Surtsey 1963-67 1,0 rúmkm
Vatnajökull 1996 0,6-0,7 rúmkm
(Heimaey 1973 0,4 rúmkm)
(Vatnajökull 1938 0,3 rúmkm)
Grímsvötn
Báröarbunga
I---------1
5 km
Gosrásin-
Vatnsgeymirinn -
undir
Grimsvötnum
30 sept. sl.

Grímsfjall
Bárðarbunga
Sigsvæðið sem hefur
myndast í Vatnajökul
vegna eldgossins —j
5 km
3,5 km
Gjáin löng -
gjá
\
/
" — 500 m
- 200 m
Vatnsgeymirinn
undir »\
Grímsvötnum
15 okt. sl.

Grímsfjall
SUÐUR ÞRIÐJUDAGUR l.október Snið eftir gossprungunni og SSAtil Grímsvatna
NORÐUR
Eldgosið hófst aðfararnótt 1. október og um sólarhring
síðar náði það að bræða sig upp í gegn um íshelluna.
Sigkatlar myndast yfir gosstöðvum
Grímsfjall
Grímsvötn
Bræðsluvain rennur
_ til Grímsvatna
Jökulís
Hryggurinn frá 1938 (móberg)
irunnur
FOSTUDAGUR 11. október
Eldgosið hefur brætt gjá i jökulinn um 3,5 km langa. Gjáin er um 500 metra
breið nyrst en mjókkar í um 200 metra syðst. Þar sem gjánni sleppir tekur
við sprungubelti sem nær langleiðina suður að Grímsvötnum.
Vatn
SUÐUR
NORÐUR
Sigketill
Grímsfjall
Grímsvötn
ishella
Hryggurinn frá 1938 (móberg)
ÞRIÐJUDAGUR 15. október
Eldgosinu er lokið, eða liggur nú niðri. Eldgígurinn sem lengst var virkur
hefur náð að hlaðast upp úr vatni og gjáin er nánast full af gosefnum.
Grímsvötn _______vatn
SUÐUR
NORÐUR
Eyja hefur myndast
Grímsfjall
Ishella
Hryggurinn frá 1938 (mi
'

i 1 Gosrásir fl
m.y.s.
2.000
1.800
1.600
1.400
1.200
1.000
800
m.y.s.
2.000
1.800
1.600
1.400
1.200
1.000
800
m.y.s.
2.000
1.800
1.600
1.400
1.200
1.000
800
Fiorða stærsta gos
aldarinnar á Islandi
SUNNUDAGINN 29. sept-
ember klukkan 10.48 fyrir
hádegi varð sterkur skjálfti
í norðanverðri Bárðar-
bungu sem mældist 5,4 stig á Richt-
erskvarða. í kjölfarið kom öflug
skjálftahrina sem stóð fram á mánu-
dag. Samhliða skjálftavirkninni
greindist órói sem benti til kviku-
hreyfinga á Bárðarbungusvæðinu.
Smám saman færðist skjálftavirkn-
in í suður og réðu jarðvísindamenn
af því að kvikufull sprunga hefði
opnast í þá áttina.
Á mánudagskvöld milli klukkan
tíu og ellefu datt skjálftavirknin
syðst á svæðinu niður en stöðugur
gosórói fór að sjást á mælum á
Grímsfjalli og Vonarskarði. Þá var
ljóst að gos væri hafið undir jökli.
Vatnsrennslið eins
og tólfföld Þjórsá
Á þriðjudagsmorgni bárust fréttir
af því að nýtt ketilssig væri að
myndast austan við Skaftárkatla.
Jarðvísindamenn flugu yfir svæðið
Gosinu undir Vatnajökli virðist nú vera lokið.
Nýja fjallið sem risið hefur á sprungunni
hverfur með tíð og tíma undir ísinn, en gosið
hefur skilið eftir sig mikla þekkingu um
mótun lands undir jökli. Rannsóknir á gosinu
eru þó rétt að hefjast. Magnús Tumi
Guðmundsson jarðeðlisfræðingur sagði
Helga Þorsteinssyni sögu gossins og
Bryndís Brandsdóttir jarðeðlisfræðingur
sagði frá jarðhræringum í tengslum við það.
og sáu að ketilssig væri í hraðri
myndun á sama stað og gaus árið
1938.
Gossprungan undir jöklinum var
þá 4-5 km löng, í stefnu NNA-
SSV. Farið var að móta fyrir vatns-
rás ofan í Grímsvötn. Vötnin voru
greinilega farin að rísa mjög hratt
og höfðu stigið um 10-15 metra frá
því kvöldið áður. Katlarnir dýpkuðu
hratt þennan dag og það mátti
reikna út frá stærð þeirra að rennsli
bræðsluvatns niður í Grímsvötn
væri um 5.000 rúmmetrar á sek-
úndu, um tólffalt meðalrennsli
Þjórsár.
Á miðvikudagsmorgun 2. október
braust gosið upp úr ísnum og aska
fór að dreifast yfir jökulinn. Gosið
kom upp á þeim stað sem hryggur-
inn frá 1938 var hæstur. Þar var
ísþykkt um 450 metrar fyrir gosið.
Sama dag lengdist gossprungan um
þrjá kílómetra til norðurs og stór
sigketill tók að myndast þar. Á
þeim stað var ísþykkt miklu meiri,
um eða yfir 700 metrar.
Á næstu dögum var gosið upp
úr jöklinum stöðugt og svipað að
sjá fram til 11. október. Gosvirkni
undir nyrsta hluta sprungunnar
hefur sennilega fjarað út eitthvað
fyrr.
Föstudag 11. október var gos-
mökkurinn greinilega minni en áð-
ur, þann 12. var hann orðinn lítill
og enn minni þann 13. Upp úr því
fjaraði gosið út.
Nóbelsverðlaunahafarnir í hagfræði samherjar en hittust aldrei
Hiig’ðist nýta
frægðina til að boða
nýjar kenningar
William Vickrey hugðist nýta sér þá
frægð sem fylgir Nóbelsverðlaunum í
hagfræði til þess að vekja athygli á nýj-
asta hugðarefni sínu, aðferð til þess að
útrýma atvinnuleysi. Hann féll hinsvegar
frá þremur dögum eftir að tilkynnt var
um útnefninguna. Benedikt Stefánsson
minnist hagfræðings sem naut þess mest
að glíma við áþreifanleg vandamál.
William Vickrey
James Mirrlees
Fyrstu fímm daga gossins hækk-
aði vatnsborð Grímsvatna um 90
metra en hægar eftir það. Þriðju-
daginn 15. október sýndu tæki Nor-
rænu eldfjallastöðvarinnar á Gríms-
vötnum að vatnsborð var komið í
1.504 metra og hafði þá risið um
rúmlega einn metra á dag frá því
á laugardag 12. október. Þetta þýð-
ir að vatnsrennsli niður í Grímsvötn
er nú um 5-700 rúmmetrar á sek-
úndu, eða ein og hálf Þjórsá.
Áhrifasvæði gossins á jöklinum,
það svæði sem hefur sigið og
sprungið, er nú orðið rúmlega þrjá-
tíu ferkílómetrar og flatarmál
Grímsvatna hefur aukist samfara
vatnsborðshækkuninni úr fimmtán
ferkílómetrum í fjörutíu. Þau standa
nú fimmtíu metrum hærra en vitað
er til að þau hafi gert á öldinni.
Gosið er búið að bræða rúmlega
þijá rúmkílómetra íss og niður í
Grímsvötn hafa runnið rúmlega 2,5
rúmkílómetrar af vatni.
Fjórða stærsta gos aldarinnar
Þetta gos er líklega orðið fjórða
stærsta gos á öldinni. Aðeins Heklu-
gosið 1947, Surtseyjargosið og
Kötlugosið 1918 voru stærri. Rúm-
tak gosefna er áætlað 0,6-0,7 rúm-
kílómetrar. Þetta samsvarar að
minnsta kosti 0,4 rúmkílómetrum
af föstu bergi. Gosið 1938 varð á
sama stað en sprungan náði ekki
eins langt í norður. Rúmtak gosefna
þá gæti hafa verið um tveir þriðju
af því sem nú er.
Gosefnin og ísinn liggja þétt sam-
an. Gosefni fylla nokkurn veginn
gjána og liggja greinilega nokkurn
veginn að ísveggjunum. Ishamrarn-
ir í gjánni gætu ekki haldist uppi
nema fyrir það að fjallið nýja styðji
þá. Gjáin er því eins og mót og
gosefnin eins og deig í mótinu.
Þetta er í fyrsta skipti sem hægt
hefur verið að fylgjast með eldgosi
í jökli. Við Grímsvatnagosin 1934
og 1983 voru aðstæður aðrar. Þau
gos urðu fyrst og fremst í vatni og
bræddu göt á fljótandi íshelluna
yfir Grímsvötnum og líkjast því
fremur gosum undir sjó.
Tíð hlaup næstu ár
Fjallið sem hlaðist hefur upp á
gossprungunni rís 250 til 300 metra
yfir hrygginn sem myndaðist í gos-
inu 1938, en þetta nýja fjall liggur
að hluta til ofan á honum. Nyrsti
hlutinn liggur hins vegar á flötum
jökulbotni. Toppur gígsins er í um
eða yfir 1.500 metra hæð yfir sjó,
tvö hundruð metrum neðar en yfir-
borð jökulsins var fyrir gosið. Þegar
frá líður og gosefnin kólna má bú-
ast við því að jökullinn leggist aftur
yfir fjallið. Það er ekki víst að það
verði sýnilegt nema næstu vikur eða
mánuði. Það er þó við því að búast
að jarðhita gæti yfir gossprungunni
næstu ár og jafnvel áratugi.
Jarðhitinn mun bræða ís og það
vatn rennur niður til Grímsvatna
og ef marka má reynsluna frá 1938
má búast við tíðum og smáum jök-
ulhlaupum úr Grímsvötnum á næstu
árum.
Upphaf að nýrri hrinu?
Rannsóknir á þessum atburði eru
rétt að hefjast. Það verður viðfangs-
efni -næstu ára að fylgjast með
breytingum á jöklinum á gosstöðv-
unum og breytingum á gerð og lög-
un nýja fjallsins. Til þess verður
fyrst og fremst að nota jarðeðlis-
fræðilegar mæliaðferðir, íssjármæl-
ingar, segulmælingar og fleira.
Óljóst er hvort þetta gos er upp-
hafið að nýrri hrinu umbrota og eld-
gosa í Vatnajökli. Jarðvísindamenn
hafa greint ýmsan óróa undir jöklin-
um síðan í júlí á síðasta ári, til dæm-
is varð sterk jarðskjálftahrina í febr-
úar með miðju í Hamrinum svo-
nefnda. Einnig er talið að lítið eld-
gos hafi orðið í tengslum við hlaup
úr vestari Skaftárkatlinum. Síðustu
58 ár, eða frá gosinu 1938, hafa
verið rólegasti tíminn í jöklinum í
margar aldir. Aðallega er það vegna
þess að Grímsvötn hafa tekið sér
langt hlé. Þrátt fyrir þetta gos verð-
ur það sem af er tuttugustu öldinni
að teljast einhver rólegasti tími í
gossögu Vatnajökuls.
MARGIR hagfræðingar
hafa velt vöngum yfir
því hvernig fólk bregst
við áhættu og óvissu í
viðskiptum. Oft þurfa tveir aðilar að
ná samningi um viðskipti þótt annar
þeirra búi yfir betri þekkingu en hinn
á viðkomandi vöru eða þjónustu. Við
slíkar aðstæður getur reynst erfitt
að finna viðunandi og hagkvæma
niðurstöðu. Nóbelsverðlaun í hag-
fræði í ár falla í skaut tveimur braut-
ryðjendum í rannsóknum á þessu
sviði.
Eitt af sviðum efnahagslífsins þar
sem óvissa um hegðun og leyndar
upplýsingar gegna lykilhlutverki eru
tryggingaviðskipti. Kaupandi að
tryggingu vill helst fá tjón bætt að
fullu ef vátryggð eign eyðileggst.
Hætt er við að tryggingarfélag fall-
ist ekki á slíkan samning, því þá sæi
kaupandi litla ástæðu til þess að
fara gætilega með eignina. Hliðstætt
vandamál kemur upp í rekstri fyrir-
tækja, þegar forstjóri eða fram-
kvæmdastjóri er ekki í hópi eigenda.
Ef stjórnandinn á alltaf von á trygg-
um tekjum, hefur hann lítinn hvata
til að leggja harðar að sér þegar
hagnaður fyrirtækisins dregst sam-
an. Algeng lausn á þessu vandamáli
er að tengja laun afkomu þannig að
framkvæmdastjórinn beri hluta
áhættu af rekstrinum. Eins þurfa
tryggingarkaupar gjarnan að bera
töluverða sjálfsáhættu.
Samstiga en hittust aldrei
William Vickerey og James A.
Mirrlees sem deildu Nóbelsverðlaun-
unum í hagfræði í ár áttu
stóran þátt í að sýna fram
á að vandamál af þessu
tagi eru greinar af sama
meiði. Vickerey ruddi
brautina á árunum eftir
síðari heimsstyijöld en
Mirrlees tók síðar upp
þráðinn og lagði fram ít-
arlegri og stærðfræðilegri
lausnir. Þrátt fyrir að þeir
hafi reynst samstiga á
fræðasviðinu, hittust þeir aldrei svo
vitað sé.
Vickrey entist ekki aldur til þess
að taka við verðlaunum, því hann
lést á föstudag, aðeins þremur dög-
um eftir að tilkynnt var um úthlutun
hagfræðiverðlaunanna. Hann fannst
meðvitundarlaus í bíl sínum við þjóð-
veg í grennd við New York borg.
Vickrey var á leið á fund í félagi sem
stofnað var um eitt af helstu hugðar-
efnum hans síðustu árin, leiðir hins
opinbera til að draga úr atvinnuleysi.
Vickrey tók til starfa við Columb-
ia háskóla árið 1947 eftir að hafa
lokið doktorsprófi frá sama skóla.
Hann fæddist árið 1914 í Viktoríu
í Bresku Kólumbíu og mun hafa
verið fyrsti Kanadamaðurinn sem
hlaut hagfræðiverðlaunin. James A.
Mirrlees er sextugur í ár. Hann er
skoskur að uppruna, lauk doktors-
prófi frá háskólanum i Cambridge á
Englandi, kenndi lengi við Oxford
háskóla en er nú prófessor við Cam-
bridge.
Rannsakaði
áhrif jaðarskatta
í hugum margra hagfræðinga er
nafn Vickrey ekki síst tengt rann-
sóknum á skattlagningu annarsveg-
ar og hagkvæmasta skipulagi upp-
boða hinsvegar. Ef nánar er að gáð
sést að flestar kenningar hans fást
við sömu grundvallarspurningar og
þær rannsóknir á hegðun einstakl-
inga við óvissu sem áður eru nefndar.
Kenningar Vickreys um hag-
kvæma skattlagningu taka til að
mynda fyrst og fremst mið af því
hvaða áhrif tekjuskattar hafa á
vinnuframlag fólks. Ef ríkisvaldið
hefði nákvæmar upplýsingar um
hegðun og afköst hvers einstaklings,
gæti það smíðað skattkerfi eftir hag:
kvæmustu skipan vinnu og tekna. í
reynd ríkir hinsvegar mikil óvissa
um áhrif skatta á hvata til vinnu. í
doktorsritgerð Vickreys færði hann
rök fyrir því að skattkerfi þar sem
jaðarskattar hækka ~með auknum
tekjum geti dregið umtalsvert úr
afköstum og framleiðslu. Flatari jað-
arskattur væri hagkvæmari fyrir ríki
og þjóð.
Þrátt fyrir að Vickrey færði sterk
rök fyrir þessari kenningu, gat hann
ekki gert nákvæman tölfræðilegan
samanburð á áhrifum mismunandi
skatta á laun. Mirrlees kom síðar
að efninu og færði þessar
hugmyndir í stærðfræði-
legri búning. Hann sýndi
fram á að kenning Vick-
reys stenst við almennar
forsendur um hegðun
launþega auk þess sem
útreikningar hans gáfu
nákvæmari vísbendingar
um hvernig hanna mætti
hagkvæmari skattkerfi.
Fann betra uppboðsform
Annað mikilvægt framlag Vickr-
eys til almannahagfræði eru rann-
sóknir hans á skipulagi uppboða.
Kveikjan að þessum rannsóknum var
einnig spurningin hvernig stuðla
megi að því að einstaklmgar sýni
réttan lit í viðskiptum. Á uppboði
hafa væntanlegir kaupendur til
dæmis hag af því að telja seljanda
trú um að viðkomandi hlutur sé þeim
minna virði en hann er í raun og veru.
Eftir að hafa skoðað gaumgæfi-
lega helstu uppboðsform stakk Vick-
rey upp á nýju skipulagi sem nú er
við hann kennt. Svonefnt Vickrey
uppboð fer þannig fram að kaupend-
ur leggja inn tilboð í lokuðu um-
slagi. Eignin er svo slegin hæstbjóð-
anda, en hann er látinn greiða það
verð sem boðið var af þeim sem átti
næst hæsta tilboðið. Þessi regla^
hvetur kaupendur til þess að bjóða
hvorki meira né minna en hæsta
verð sem þeir eru tilbúnir að borga.
Margt af því sem Vickrey skrifað
um þessi fræði fyrir liðlega 30 árun
kom í góðar þarfir á síðasta ári vi
uppboð Bandaríkjastjórnar á bylgju
lengdum til fjarskipta, þar sem ur,
hundruð milljarða króna var að tefla
Óþreytandi
fram á síðustu stund
Starfsbræðrum Vickreys er tíð-
rætt um óþijótandi hugmyndaaugði
hans og áhuga á rannsóknum sem
snerta lausn raunhæfra vandamála.
Á sjötta áratugnum vann hann til
dæmis fræga rannsókn á fargjalda-
kerfi neðanjarðarlestanna í New
York borg. Uppgötvanir hans í þeirri
grein leiddu síðar til fjölda rann-
sókna sem vörpuðu nýju ljósi á mikil-
væg vandamál í rekstri almennings-
veita og samgangna í þéttbýli. Að-
ferðir Vickreys gerðu rafmagnsveit-
um til dæmis kleift að nýta betur
virkjanir og dreifikerfi með verðlagi
sem tekur mið af álagi og eftir-
spurn. Eins hefur þeim verið beitt
við að ákveða vegartolla og dreifa
álagi í tölvukerfum svo nokkur dæmi
séu nefnd.
Vickrey skipaði sér með þessum
hætti í fámennan hóp hagfræðinga
sem virðast jafnvígir á smíði frum-
legra kenninga og lausnir á raun-
hæfum vandamálum í viðskiptum og
hagstjórn. Þessi flokkur hagfræð-
inga virðist vera á undanhaldi í dag,
þar sem yngra fólk í stéttinni hefur
sífellt minni áhuga á því að taka á
raunhæfum viðfangsefnum og beitir
sér heldur við lausn stærðfræðilegra
vandamála.
Vickrey lét heldur ekki deigan síga
þótt hugmyndum hans væri ekki allt-
af tekið með verðlaunum og lófa-
taki. Fyrir skömmu birti hann
skemmtilega rannsóknargrein undir
fyrirsögninni „Frumleg mistök mín
í hagfræði" og rakti þar margar til-
lögur sínar til úrbóta (hagstjórn sem
hlotið höfðu dræmar undirtektir.
Nýjasta hugmynd hans snéri að
lausn atvinnuleysisvandans, með
opinberum styrkjum. Hefur sú til-
laga að vonum fallið í misjafnan jarð-
veg. í samtali við fréttastofu Reut-
ers á þriðjudag sagðist Vickrey ekki
hafa mikil not fyrir féð sem fylgir
Nóbelsverðlaununum en kvaðst ætla
að nota athyglina sem að sér beind-
ist til að koma hagstjórnartillögum
sínum á framfæri. Eins og áður seg-
ir fékk hann ekki að njóta frægðar-
innar sem hann átti svo ríkulega
skilið.
Höfundur er við doktorsnám í
ha.gfræði við Kaliforníuháskóla í
Los Angeles.
Nýjasta hug-
mynd Vickrey
sneri að lausn
atvinnu-
leysisvand-
ans, með
opinberum
styrkjum.