Morgunblaðið - 27.10.1996, Blaðsíða 24

24 SUNNUDAGUR 27. OKTÓBER 1996
MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 27. OKTÓBER 1996 25
jltangtiiilftifetfe
STOFNAÐ 1913
ÚTGEFANDI
FRAMKVÆMDASTJÓRI
RITSTJÓRAR
I* MORGUNBLAÐINU í fyrra-
dag var sagt frá nýrri bók
eftir Nóbelsverðlaunahafann í
hagfræði Gary S. Becker, en í
formála hennar víkur hann m.a.
að gjaldi fyrir réttinn til að veiða
fisk og umræðum um þau mál
hér á íslandi. í formála bókarinn-
ar segir Nóbelsverðlaunahafinn
m.a.:
„Við leggum til að lagður verði
skattur á afla einstakra sjó-
manna í stað núverandi kvóta-
kerfís þannig að fiskur standi
neytendum til boða, þegar þeir
vilja kaupa hann og einnig til
að bæta fjárhagsstöðu sjó-
manna. Þessi tillaga var tilefni
Qölda bréfa, einkum frá embætt-
ismönnum ríkis, blaðamönnum
og hagfræðingum á íslandi, þar
sem fiskveiðar eru helzta at-
vinnugreinin. Greinilegt er, að
nú fer fram á íslandi víðtæk og
hörð deila um það, hvort betra
sé að koma í veg fyrir ofveiði
með því að láta hvert veiðiskip
hafa kvóta eða með því að leggja
skatt á afla hvers báts. Þótt tals-
menn kvóta hafí sett fram ýmis
góð rök í þessum skrifum erum
við enn þeirrar hyggju að skattar
séu betri, einkum og sér í lagi,
ef auknar tekjur ríkisins af þess-
Árvakur hf., Reykjavík.
Hallgrlmur B. Geirsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
um sköttum verða til þess, að
aðrir skattar verði lækkaðir."
Hér í blaðinu sl. þriðjudag
birtist frétt þess efnis, að
Clinton, Bandaríkjaforseti,
hefði undirritað lög sem kveða
á um veiðileyfagjald. í yfirlýs-
ingu forsetans um þetta efni,
sagði, að lögin væru sameigin-
leg tilraun repúblikana og
demókrata til þess að „taka á
þeim vandamálum, sem blasa
við fiskveiðum þjóðarinnar ...
og mun bæta mjög framtíðar-
stjórnun mikilvægra sjávarút-
vegsauðlinda."
Og Bandaríkjaforseti bætti
við: „Það að koma á gjöldum
fyrir einstaka fiskveiðikvóta og
kvótaáætlanir til að styrkja
byggðarlög er skref í þá átt að
tryggja einhveija endurgreiðslu
fyrir notkun þessarar þjóðarauð-
lindar.“
Löggjöf sú, sem forsetinn und-
irritaði fyrir skömmu er sett á
Bandaríkjaþingi og samkvæmt
yfirlýsingu forsetans stóðu að
henni þingmenn úr röðum beggja
flokka, sem þar eiga fulltrúa.
Eftirtektarvert er, að forsetinn
talar sérstaklega um „einhverja
endurgreiðslu fyrir notkun þess-
arar þjóðarauðlindar", sem hefur
einmitt verið kjarnaatriði í um-
ræðum um málið hér.
Hér á íslandi hefur því hvað
eftir annað og ítrekað verið hald-
ið fram, að veiðileyfagjald ætti
eitthvað skylt við sósíalisma. Eru
það sósíalistar úr röðum þing-
manna repúblikana og demó-
krata, sem setja slíka löggjöf í
Bandaríkjunum?! Er Clinton
Bandaríkjaforseti sósíalisti?! Er
það sósíalisti, sem að öllum lík-
indum verður endurkjörinn for-
seti Bandaríkjanna eftir rúma
viku?! Er Gary S. Becker,
Nóbelsverðlaunahafí í hagfræði,
sósíalisti?!
Auðvitað á veiðileyfagjald í
einhverri mynd ekkert skylt við
sósíalisma. Þvert á móti byggist
það í grundvallaratriðum á
ómengaðri markaðshyggju.
„Ókeypis hádegisverður er ekki
til,“ sagði annar Nóbelsverð-
launahafí, Milton Friedmann.
Þeir, sem fengið hafa kvóta fyrir
ekki neitt úr hendi íslenzka ríkis-
ins hafa fengið gífurleg verð-
mæti án endurgjalds. Þau verð-
mæti eru tekin af hinum almenna
borgara. í kvótaúthlutuninni er
fólgin einhver mesta eignatil-
færsla, sem um getur í 1100 ára
sögu þjóðarinnar.
Hitt er svo önnur saga, að
þeir hinir sömu, sem andmæla
veiðileyfagjaldi og kenna tals-
menn þess við sósíalisma, hafa
samþykkt grundvallarhugmynd-
ina að baki því í raun m.a. með
lögunum um þróunarsjóðinn.
Þótt þar sé ekki gert ráð fyrir
háu gjaldi er meginhugsunin
samþykkt með þeirri löggjöf. Að
henni stóðu m.a. allir þingmenn
Sjálfstæðisflokksins og þ.á m.
Þorsteinn Pálsson, sjávarútvegs-
ráðherra. Þess vegna má segja,
að ekki sé lengur ágreiningur
um hugmyndina, sem slíka held-
ur útfærslu hennar. Það gæti
kannski þjónað einhveijum til-
gangi að færa umræður um þetta
mál út í þann farveg.
CLINTON OG
BECKER
Asklok er ekki
himinn
ÞAÐ VAR EFTIR-
minnilegt að anda að
sér heimsmenning-
unni í Lundúnum og
París nýlega. Engir kunna að leika
Oscar Wilde einsog Bretar, aldrei
hef ég séð jafnfínan dansballett og
í óperunni í París (Auréole P. Tayl-
ors, A Suite ofDances eftir J. Robb-
ins sem á sínum tíma kom hingað
með dansflokk sinn, Annonciation
eftir A. Preljocaj og Le Jeune
homme et la Mort R. Petits), og
flokkur frægasta flamengó-dansara
heims nú um stundir, Cortes, var
engu líkur í Albert Hall, svo nokk-
urra atriða sé getið. Það skyldi þó
ekki vera að nútíma-flamengó eigi
eftir að breyta poppinu í veröld sem
var! •
Ég veit enga næringu betri en
þá heimsmenningu sem unnt er að
sækja til þessara borga. Maður
grefur sig inní ilminn og gleymir
sér einsog hunangsfluga.
Á tveimur stórmerkum mál-
verkasýningum í París gerði ég mér
fýrst grein fyrir því að nútlmalistin
hófst ekki með Kandinskí og þeim
félögum suður í Bayem, heldur
hafði hún vaxið af rótum impres-
sjónismans undir forystu Monets.
Þegar við dvöldumst í Oberammer-
gau í Bayem fyrir u.þ.b. aldarfjórð-
ungi þurftum við að skipta um lest
í Mumau á leið til Munchen. Kand-
inskí og þeir félar, Bláu riddararn-
ir, áttu heima í Mumau þegar þeir
vom að breyta heimslistinni. Og í
grein minni um þetta breytinga-
skeið sem birtist, að mig minnir, í
Lesbók sagði ég að heimslistin hefði
skipt um lest í Mumau. En nú gerði
ég mér fulla grein fyrir því að það
var í hinum stóm vatnaliljumyndum
Monets í Musée de L’Orangerie og
Musée Marmottan, París, sem tónn-
HELGI
spjall
inn var sleginn. Þar birtist umhverf-
ið ekki sem hlutvemleiki heldur
einskonar áhrif af þessum sama
veraleika, það sem áhrif umhverfis
skilja eftir í huganum. Þótt hitt sé
aðvísu rétt að í myndum Kandinsk-
ís em þessi umhverfísáhrif horfin
með öllu þótt það eimi oft eftir af
þeim í afstraktlist, einsog við getum
séð í Homafíarðarmyndum Svavars
Guðnasonar. Með þetta í huga gæt-
um við vel nefnt impressjónismann
áhrifastefnu eða eitthvað þvíumlíkt.
Hún fjallar um þá upplifun sem
verður eftir þegar hinar klám útlín-
ur veruleikans eru afmáðar. Monet
málaði þessar myndir um síðustu
aldamót og hafa þær þá verið tíma-
mótaverk. Hann málaði einnig
myndir frá Lundúnum sem vísa aft-
ur til Turners, en aðrar, tilaðmynda
af brezka þinghúsinu, vísa fram til
óhlutkenndrar afstraktlistar.
Frakkar em engum líkir hvað
snertir áræði í listum. Pompidou-
listasafnið í París er nútímaarki-
tektúr í allri sinni dýrð án þess vera
stílbijótur í gömlu umhverfi sínu.
Þar var stórsýning á allskyns mynd-
list, tilaðmynda sérsýning á Bacon,
en eftirminnilegustu herbergin voru
með verkum Chagalls og Kandinsk-
'ís sem er alltaf jafn fijáls og nýr
hvortsem hann málar með gamla
eða nýja laginu, enda er hann allra
málara flinkastur. Og raunar er
hann jafnflinkur og hann er fjöl-
breyttur og að mínu viti á hann
engan sinn líka að því leytis nema
Mattise, hvaðsem Picasso líður. Og
Chagall er alltaf Chagall. Það vissu
Frakkar. Þeir hikuðu ekki við að
biðja hann um að skreyta loftið í
gömlu ópemnni og glugga dóm-
kirkjunnar í Metz. Það var áræði
sem enginn mun sjá eftir.
M
+
Friðrik sophusson,
fjármálaráðherra og
varaformaður Sjálfstæð-
isflokksins, flutti ræðu á
landsfundi flokksins fyrir
skömmu, sem ástæða er
til að fjalla um. Þar var-
aði hann flokksmenn sína
við og sagði, að þeir mættu búast við
gagnsókn vinstri manna. Þeir mundu
sækja hugmyndir til brezka Verkamanna-
flokksins og Sjálfstæðismenn yrðu að búa
sig_ undir að svara þeim.
í ræðu sinni vék Friðrik Sophusson að
því, sem hann taldi vera mestu umskiptin,
sem fylgt hefðu valdatöku Sjálfstæðis-
flokksins 1991 og sagði: „En ef til vill er
merkilegasti og að mörgu leyti skýrasti
árangur okkar starfs síðustu fímm árin
fólginn í almennri hugarfarsbreytingu. Nú
líta menn ekki lengur til ríkisins um styrki
og stuðning, heldur sækja hann í eigin
atorku og hugvit. Smám saman hefur
hugsjón sjálfsbjargarhvatar og einstak-
lingshyggju verið að vinna á. Menn rasa
ekki lengur eins um ráð fram og þeir gerðu,
á meðan verðbólgan slævði allt verðskyn
og gerði allar áætlanir óframkvæmanleg-
ar. Menn sýna miklu meiri fyrirhyggju en
áður. Fyrirtæki hafa verið að hagræða hjá
sér, unga fólkið fer gætilegar en áður í
að safna skuldum."
í framhaldi af þessum ummælum benti
Friðrik Sophusson á, að nú væri mikil
geijun á vinstri væng stjórnmálanna og
búast mætti við, að íslenzkir vinstri menn
ættu eftir að sækja hugmyndir til brezka
Verkamannaflokksins. Síðan sagði vara-
formaður Sjálfstæðisflokksins: „Ég nefni
þetta hér vegna þess, að við eigum áreiðan-
lega eftir að sjá mikla hugmyndafræðilega
og pólitíska geijun á vinstri væng stjórn-
mála á næstu áram og þá er ég viss um,
að margar hugmyndir verða sóttar til
brezka Verkamannaflokksins. En þá vakn-
ar stóra spurningin: hvernig eigum við að
svara hinni hugmyndafræðilegu gagnsókn
vinstri manna, sem framundan hlýtur að
vera á íslandi eins og í Bretlandi.“
Þeirri spurningu svaraði Friðrik Sophus-
son með einu orði, ábyrgð, og sagði:
„Ábyrgð merkir það, að menn njóti og
gjaldi verka sinna. Þeir geta ekki búizt
við því að geta velt kostnaðinum af mistök-
um sínum yfír á herðar annarra. Þeir verða
sjálfir að bera ábyrgð á þeim. Atvinnurek-
endur verða að bera ábyrgð á rekstri sínum
sjálfir. Um leið merkir ábyrgð það, að
menn eiga að njóta sjálfaflafjár. Þeir verða
að fá að græða á því, sem þeir hafa vel
gert. Ríkið má ekki sverfa að þeim með
óhóflegri skattlagningu og afskiptum af
öllu tagi.“
Hvað er það, sem brezki Verkamanna:
flokkurinn hefur gert og fjármálaráðherra
vitnar hér til? Eins og kunnugt er, hefur
Verkamannaflokkurinn nú mikið forskot á
íhaldsflokkinn í skoðanakönnunum og í
Bretlandi virðist gengið út frá því sem
vísu, að Tony Blair verði næsti forsætisráð-
herra Breta. Að vísu var líka talið í síð-
ustu þingkosningum í Bretlandi, að Verka-
mannaflokkurinn færi með sigur af hólmi
en jaunin varð önnur.
Ástæðan fyrir velgengni Verkamanna-
flokksins í Bretlandi um þessar mundir er
hins vegar ekki sú, að flokknum hafí geng-
ið svo vel að endurnýja gamla sósíalíska
stefnu sína á þann veg, að hún freisti kjós-
enda svo mjög. Ástæðan er allt önnur.
Hún er sú, að Verkamannaflokkurinn hef-
ur í nokkrum meginatriðum tekið upp
stefnu íhaldsflokksins. Og þegar um er
að ræða tvo flokka, sem boða áþekka
stefnu eða a.m.k. Verkamannaflokk, sem
hræðir kjósendur ekki með úreltum stefnu-
málum, hallast kjósendur að því að velja
nýtt fólk, sem kemur óþreytt til starfa en
íhaldsflokkurinn hefur verið við völd í
Bretlandi í einn og hálfan áratug.
Það er áreiðanlega rétt hjá Friðrik Soph-
ussyni, að í þessari baráttuaðferð brezka
Verkamannaflokksins er fólgin viss hætta
fyrir Sjálfstæðisflokkinn. En spumingin
er hvort sú hugmyndafræðilega gagnsókn
vinstri manna, sem íjármálaráðherra fjall-
aði um í ræðu sinni á landsfundinum er
kannski löngu hafín.
Sú var tíðin fyrir a.m.k. hálfri öld, að
haft var á orði manna á meðal, að Sjálfstæð-
isflokkurinn hefði orðið svo stór og Alþýðu-
flokkurinn lítill gagnstætt þeirri þróun, sem
orðið hafði hjá sósíaldemókratískum flokk-
um á öðram Norðurlöndum m.a. vegna
þess, að Sjálfstæðisflokkurinn hefði lagt
undir sig þá miðju stjómmálanna, sem
bræðraflokkum Álþýðuflokksins í ná-
grannalöndunum hafði tekizt að ná til sín.
Á þessum áratug hafa menn aftur og
aftur spurt þeirrar spurningar, hvort Al-
þýðuflokkurinn undir forystu Jóns Bald-
vins Hannibalssonar væri að gera tilraun
til að snúa þessari þróun við og leggja
undir sig ýmis málefnasvið, sem fram til
þessa hafa löngum verið talin einkenna
Sjálfstæðisflokkinn og stefnumál hans.
Um þetta má nefna ýmis dæmi svo sem
sterka áherzlu Alþýðuflokksins á frjáls-
ræði á öllum sviðum atvinnu- og viðskipta-
lífs svo og baráttu fiokksins fyrir aðild að
Evrópusambandinu, en fram að þeim tíma
hafði Sjálfstæðisflokkurinn haft alla for-
ystu um mótun nýrra þátta í utanríkis-
stefnu landsmanna.
En jafnvel þótt færa megi að því rök,
að Alþýðuflokkurinn hafí gengið á undan
brezka Verkamannaflokknum í þessum
efnum er ljóst, að flokkurinn hefur ekki
haft erindi, sem erfiði. Þótt Sjálfstæðis-
flokkurinn hafí ekki unnið stórsigra í
tveimur síðustu alþingiskosningum hefur
flokkurinn haldið sínu og vel það og þar
með ljóst, að Alþýðuflokksmönnum hefur
ekki tekizt að höggva umtalsvert skarð í
raðir Sjálfstæðismanna með málfiutningi
sínum.
En nú kveður við nýjan tón úr óvæntri
•átt, sem bendir til þess að menn eigi að
staldra við orð Friðriks Sophussonar á
landsfundi Sjálfstæðisflokksins. Þar er átt
við nýjan_ og gjörbreyttan málflutning
Halldórs Ásgrímssonar, formanns Fram-
sóknarflokksins og utanríkisráðherra, á
undanförnum vikum og mánuðum.
Frumkvæði
Halldórs Ás-
grímssonar
REYKJAVÍKLJRBREF
Laugardagur 26. október

•%7?;
pH s
- -1- .
1
0:- fifi ■ ' - ■• fi ',■
fi*1

• cr
HALLDÓR ÁS-
grímsson, utanrík-
isráðherra, hefur
tekið ákveðið póli-
tískt framkvæði í
þjóðmálaumræðum
að undanförnu með óvæntum yfirlýsingum
um fískveiðistefnuna annars vegar og
Evrópumálin hins vegar. Á aðalfundi Sam-
bands ísl. sparisjóða fyrir rúmri viku fjall-
aði ráðherrann um myntbandalag Evrópu
og hugsanleg áhrif þess á stöðu Islands á
mun opnari hátt en aðrir hafa gert og
wði m.a.:
„Enda þótt ísland sé ekki aðili að Evr-
ópusambandinu og taki þar af leiðandi
ekki beinan þátt í umræddri þróun er ljóst,
að hún mun hafa veruleg áhrif á það
umhverfi, sem við hrærumst í á sviði efna-
hags- og peningarnála. Það er því nauðsyn-
legt fyrir okkur íslendinga að kynna okk-
ur í tíma áformin um myntsamrunann í
Evrópu og búa okkur af kostgæfni undir
þau áform ... Ekki er ljóst, hvort eða á
hvern hátt EFTA-ríkjunum býðst að tengj-
ast þessari myntþróun en ef slík ákvörðun
verður tekin verður það væntanlega að
gerast með sérstökum tvíhliða samningum
eða með breytingu á EES-samningnum.“
Og síðan sagði utanríkisráðherra: „Við
íslendingar getum ekki horft fram hjá
þessum þætti í samstarfi Evrópuríkja enda
þótt við tökum ekki beinan þátt í atburða-
rásinni. Það er að mínu mati brýnt að við
höldum áfram að fylgjast grannt með
framvindu þessa máls í Evrópu og ekki
síður huga að þeim kostum, sem lönd utan
myntsamranans standa frammi fyrir ...
Þróunin í Evrópu mun hafa mikil áhrif á
okkar hag, hvaða skoðun, sem menn hafa
á tengslum okkar við Evrópusambandið.
Við verðum að vera á varðbergi í því skyni
að geta tekið skjótar ákvarðanir sem við
teljum þjóna bezt hagsmunum landsins í
bráð og lengd."
HAUST í KERLINGARFJÖLLUM.
Ljósmynd/Snorri Snorrason
Enginn vafi leikur á því, að við íslend-
ingar stöndum frammi fyrir nýjum viðhorf-
um í samstarfi Evrópuríkja, þegar mynt-
bandalagið verður að veruleika. Það er
mikið álitamál, hvort við getum búið við
íslenzku krónuna á sama tíma og flestar
Evrópuþjóðir taka upp sameiginlegan
gjaldmiðil. Óhætt er að fullyrða, að stuðn-
ingur við þessi sjónarmið er umtalsverður
á vettvangi atvinnulífsins, sem gæti lent
í erfiðri samkeppnisstöðu að óbreyttu. Af
sjálfu leiðir að þennan stuðning er þá einn-
ig að finna meðal áhrifamanna í Sjálfstæð-
isflokknum. Með málflutningi af því tagi,
sem Halldór Ásgrímsson hafði uppi á aðal-
fundi Sambands ísl. sparisjóða er formaður
Framsóknarflokksins að höfða beint til
þeirra.
Daginn eftir að landsfundur Sjálfstæðis-
flokksins var settur, efndu Framsóknar-
menn til fundar á Hótel Borg. Það kann
að hafa verið tilviljun en alla vega tókst
þeim að draga að sér töluverða athygli
með þeim fundi. Þar gaf Halldór Ásgríms-
son yfirlýsingar um fiskveiðistjórnunina,
sem komu mönnum í opna skjöldu, ekki
sízt vegna þess, að þar talaði einn helzti
höfundur núverandi kvótakerfís. í ræðu
sinni á þeim fundi sagði formaður Fram-
sóknarflokksins m.a.: „Ég heyri mikla
undiröldu í þjóðfélaginu út af fískveiði-
stjórnuninni. Menn telja, að nú sé kominn
tími til að breyta. Það særir réttlætiskennd
margra, hvernig þar er haldið á málum.
Það hlýtur að sjálfsögðu að vera nokkurt
áhyggjuefni fyrir þá, sem hafa staðið að
því að byggja þetta kerfí upp og hugsað
um það í langan tíma. Ég kemst ekki
undan því að vera talinn einn aðalábyrgð-
annaðurinn fyrir fískveiðistjórnunarkerf-
inu enda vil ég ekki víkja mér undan þeirri
ábyrgð ... Er hagnaðurinn virkilega svona
mikill í sjávarútvegi? Nei, hann er það
ekki. Atvinnugreinin er að byija að geta
staðið á fæturna. Hún er að borga upp
skuldir sínar. Það er verið að byggja upp
fískistofnana og við eigum að nýta svig-
rúmið til þess. Þegar við höfum skilað
þeim árangri er allt í lagi að fara að tala
um að skattleggja þessa grein meira.“
Síðan sagði utanríkisráðherra: „Það
hefur aldrei verið hugmyndin að það (físk-
veiðistjórnunarkerfíð) yrði skapað í eitt
skipti fyrir öll. Þetta er okkar auðlind. Við
eigum hana öll. Útvegsmenn hafa afnota-
réttinn af henni og það er okkar að ákveða,
hvort við tökum hann frá þeim. Þeir verða
að gera sér grein fyrir því, að það getur
orðið, ef þeir haga sér svo óskynsamlega
að það gangi fram af allri þjóðinni. Þá
verður þessu breytt og það eiga þeir að
vita. Þess vegna þurfum við alltaf að hafa
þetta til endurskoðunar en við verðum að
gera það af skynsemi og réttsýni."
Á fundinum var Halldór Ásgrímsson
spurður nánar út í þessi ummæli og sagði
hann þá, að stjómvöld hefðu allar heimild-
ir til að breyta kvótaúthlutuninni og bætti
við: „Það verða allir að geta treyst því að
þetta eigi að gilda til einhverra ára. En
ef okkur finnst að þetta gangi ekki leng-
ur, tel ég að við getum gert það.“
Hinn breytti tónn í umfjöllun Halldórs
Ásgrímssonar um fiskveiðistefnuna stað-
festir, að innan Framsóknarflokksins eru
ný viðhorf að ryðja sér til rúms. Með því
nær Framsóknarflokkurinn tvíþættum ár-
angri. Annars vegar nær hann til þess
stóra hóps almennra kjósenda, sem sættir
sig ekki við óbreytt kerfí. Hins vegar nálg-
ast hann þau sjónarmið, sem nú eru sterkt
uppi í málflutningi talsmanna Alþýðu-
flokks, Þjóðvaka og Kvennalista og að
nokkru leyti Alþýðubandalags.
Jafnframt er formaður Framsóknar-
flokksins að fjalla efnislega um tvö stór
mál, sem mörgum landsmanna fínnst of
lítið rætt um á vettvangi stjórnmálanna.
Er gagn-
sóknin þeg-
ar hafin?
ÞEGAR HORFT ER
annars vegar til
málflutnings Al-
þýðuflokksmanna
undanfarin ár og
hins vegar til orða
Halldórs Ásgrímssonar síðustu vikur er
ekki fráleitt að spyija, hvort sú hugmynda-
fræðilega gagnsókn vinstri manna, sem
Friðrik Sophusson fjallaði um í ræðu sinni
á landsfundi Sjálfstæðisflokksins, sé þegar
hafín.
Margt bendir til, að svo sé. Allavega
er ljóst, að í báðum tilvikum höfða Fram-
sóknarmenn og Alþýðuflokksmenn sterkt
til fjölmennra kjósendahópa Sjálfstæðis-
flokksins. Styrkur Sjálfstæðisflokksins er
hins vegar mikill. Frá gamalli tíð er holl-
usta og trúnaður við flokk og forystu mik-
ill í Sjálfstæðisflokknum. Stuðningsmenn
flokksins eru stoltir yfír leiðsögn hans á
síðustu hálfri öld á erfiðum tímum kalda
stríðsins, þegar Sjálfstæðisflokkurinn var
það bjarg, sem allar öldur brotnuðu á en
aðrir flokkar sveifluðust til eins og strá í
vindi, eftir því hvemig vindurinn blés
hveiju sinni. Kjarninn í kjósendafylgi Sjálf-
stæðisflokksins er mjög sterkur.
Hugmyndir Friðriks Sophussonar um
að svara gagnsókn vinstri manna með því
að undirstrika ábyrgð hvers og eins þjóðfé-
lagsþegns á sjálfum sér og gerðum sínum
era góðra gjalda verða og í fullu samræmi
við grundvallarstefnu Sjálfstæðisflokksins,
eins og hún hefur verið frá upphafi. En
meira þarf til að koma. Hin stóru mál líð-
andi stundar kalla á miklu víðtækari um-
ræður af hálfu Sjálfstæðismanna en raun
hefur orðið á. Það má ekki láta jafnaðar-
menn og Framsóknarmenn einoka þær.
„En nú kveður við
nýjan tón úr
óvæntri átt, sem
bendir til þess að
menn eigi að
staldra við orð
Friðriks Sophus-
sonar á lands-
fundi Sjálfstæðis-
flokksins. Þar er
átt við nýjan og
gjörbreyttan mál-
flutning Halldórs
Ásgrímssonar,
formanns Fram-
sóknarflokksins
og utanríkisráð-
herra, á undan-
förnum vikum og
mánuðum.“
<í
“f=t—