Morgunblaðið - 27.10.1996, Blaðsíða 28

28 SUNNUDAGUR 27. OKTÓBER 1996
MINIMINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
ORRIMOLLER
EINARSSON
+ Orri Möller Ein-
1 arsson var
fæddur í Reykjavík
13. mai 1976. Hann
lézt 17. október á
Gjörgæsludeild
Landsspítalans eft-
ir rúmlega árs bar-
áttu við krabba-
mein. Orri var son-
ur Súsönnu Jónu
Möller, starfs-
manns Slippstöðv-
arinnar á Akureyri,
f. 7. sept. 1943, og
Einars Guðnason-
ar, viðskiptafræðings í Reykja-
vík, f. 13. aprfl 1939. Orri var
einkabarn foreldra sinna. For-
eldrar Súsönnu J. Möller voru
Alfreð Möller, forstjóri á Akur-
eyri, f. 30. sept. 1909, d. 10.
janúar 1994, og Friðný S. Bald-
vinsdóttir Möller, f. 16. október
1918, d. 22. aprfl 1988. Foreldr-
ar Einars Guðnasonar voru
Guðni Jónsson, prófessor, f. 22.
júli 1901, d. 4. mars 1974, og
Sigríður H. Einarsdóttir frá
Hví grátið þér
þanns í gröf hvílir
ungan elskuson?
Örðug ganga
var oftar geymd
mörgum mæðudögum.
(Jónas Hallgrímsson.)
Rúmt ár er nú liðið síðan Orri
frændi kom veikur heim úr skóla-
ferðalagi frá Portúgal. Þá hóf hann
baráttu, sem við flölskylda hans hér
sunnan heiða, tókum þátt í eftir
mætti. Orri fiuttist komungur til
Akureyrar með foreldrum sínum og
því höguðu örlögin því svo að sam-
skipti okkar við Orra og hans nán-
ustu urðu minni en ella hefði orðið.
Foreldrar hans skildu þegar Orri var
10 ára gamall og þarf vart að taka
fram hve djúp áhrif það hafði á pilt-
inn. Samband okkar, föðurfólks
hans, varð eðli málsins samkvæmt
enn minna eftir skilnað foreldra
hans. Við höfðum að sjálfsögðu
spumir af Orra. Þar fór tápmikill og
kröftugur strákur, sem hafði ákveðn-
ar skoðanir á mönnum og málefnum.
Þá sjaldan við hittumst var auðvelt
að talast við. Hann var svo opinn,
jafnvel frakkur, og sagði sína mein-
Miðdal, f. 28. ágúst
1910, d. 18. júlí
1979. Orri fluttist
kornungur til Ak-
ureyrar með for-
eldrum sínum og
ól þar allan sinn
aldur. Þegar Orri
lézt var hann á síð-
asta námsári í MA.
Á yngri árum var
Orri virkur félagi í
Sundfélaginu Óðni
á Akureyri. Hin síð-
ari árin starfaði
Orri að sumrinu hjá
Slippstöðinni á Akureyri en á
veturna starfaði hann sem að-
stoðarljósameistari þjá Leikfé-
lagi Akureyrar. Þá tók Orri
virkan þátt í starfi tízkusýning-
arfólks á Akureyri. Er hér fátt
eitt talið sem hinn ungi maður
lét sig skipta á stuttri ævi.
Útför Orra Möller Einars-
sonar fer fram frá Akureyrar-
kirkju mánudaginn 28. október
og hefst athöfnin klukkan
13.30.
ingu umbúðalaust um allt milli him-
ins og jarðar.
Veikindi Orra frænda urðu svo til
þess að við kynntumst honum æ
betur eftir þvi sem dvöl hans lengd-
ist sunnan heiða vegna dvalar hans
hér til lækninga á meinum sínum.
Orri og móðir hans bjuggu hjá
okkur milli meðferða og urðu strax
hluti af flölskyldunni. Lífsvilji hans
og hugrekki var okkur undrunarefni
og vakti ómælda aðdáun okkar á
drengnum, sem sýndi okkur hveijum
mannkostum hann var búinn undir
kringumstæðum, sem urðu æ erfíð-
ari eftir því sem sjúkdómurinn tók
hann meiri heljartökum.
Við Hjördís og synir okkar, sem
nutum samvista við Orra þessa síð-
ustu mánuði munum aldrei gleyma
æðruleysinu, sem einkenndi alla
framkomu hans. Skopskyn hans hef-
ur eflaust hjálpað honum þegar þrek
og útlit hans urðu tilefni til athuga-
semda af hans hálfu. Aldrei fann
maður til biturleika yfir napurlegum
örlögum hjá honum. Hann spurði um
sjúkdóm sinn í þaula, þá sem önnuð-
ust hann. Hann vissi að hveiju dró
og Iét sem ekkert væri. Við hin gát-
um ekki annað en undrast sálarstyrk
hans.
SigríAur Arinbjarnardóttir, Einar Jónsson,
Dóra Arinbjarnardóttir, Sigurður Gestsson,
Bára Rogers, Edmund Rogers,
barnabörn, langömmubörn og langalangömmubarn.
Jóhann H. Haraldsson,
Svanhvrt Jóhannssdóttir, Þorsteinn G. Gunnarsson,
Lára Jóhannsdóttir, GuAmundur Þór NorAdahl,
Haraldur Jóhannsson,
Snævar Þór, Lilja og Ari Gunnar.
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SALÓME VETURLIÐADÓTTIR,
Köldukinn S,
HafnarfirAi,
sem lést á St. Jósefsspítala Hafnarfirði
17. október, verður jarðsungin frá Hafn-
arfjarðarkirkju 29. október kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hennar,
er bent ó líknarfélög.
Ástkær eiginkona mfn, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
ERLA ELÍNBORG SIGU RÐARDÓTTIR
Frostaskjóli 51,
Reykjavik,
lést í Landspítalanum 18. október síð-
astliðinn.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey
að ósk hinnar látnu.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent
á Styrktarsjóð Vífilsstaðaspítala.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki Vífilsstaðaspítala,
Reykjalundar og deildar 11A á Landspítalanum.
Fólk kann að spyrja: Hversvegna
er verið að bera slíka harmsögu á
torg? Vegna þess að við, sem eftir
lifum hljótum að velta fyrir okkur
fjölmörgum trúarlegum spumingum
þegar tvítugur maður fellur frá í
blóma lífsins. Sú lífsreynsla, sem
fylgir því að fylgjast með slíkri bar-
áttu ungs manns, leiðir hugann að
öllum þeim fjölmörgu, sem leggja
ómetanlega vinnu í að Iíkna hinum
sjúka. Læknar og hjúkrunarfólk á
deild 11E á Landsspítala, sjúkrahús-
presturinn, sálfræðingar og allir aðr-
ir, sem málinu tengdust eru í huga
okkar slíkt úrvalsfólk, að erfítt er
að skilja það þrek, sem þetta fólk
hefir til að bera. Við hjónin gleymum
aldrei þeirri nærgætni og mannkær-
leika, sem umvafði Orra frænda og
aðstandendur hans við dánarbeð
hans undir miðnættið þann 17. októ-
ber og bænastundinni, sem hinn
óþreytandi sjúkrahúsprestur stýrði
eftir andlát Orra á gjörgæsludeild
Landsspítalans. Slíkt verður seint
fullþakkað.
Elsku Súsanna og Einar! Við íjöl-
skyldan biðjum góðan Guð um að
styrkja ykkur í sorg ykkar. Vonandi
eru minningar ykkar um Orra megn-
ugar þess að deyfa sorgina við frá-
fall hans. Guð gefi ykkur styrkinn,
sem sonur ykkar hafði allt til hins
síðasta.
Ef við þekkjum Orra frænda rétt
vill hann að þið minnist sín sem hins
unga, hrausta og ljóshærða manns,
sem allir vegir voru færir.
Hjördís, Bergur og börn.
Sá sem eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni Ufir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnamir
honum yfír.
(Hannes Pétursson)
Þegar við ættmenni Orra frænda
kveðjum hann, sem varð illvígu
krabbameini að bráð aðeins tvítugur
að aldri, skulum við hafa þessi orð
skáldsins að leiðarljósi og huggun.
Við skulum vera himnamir yfir hon-
um og leitast við að gleyma ekki,
heldur muna eftir öllu því sem hvert
og eitt okkar geymir í hugskoti sínu
um Orra. Þær minningar rista dýpst
og eru dýrastar hjá foreldrum hans,
Einari bróður mínum og Súsönnu
sem verða að horfast í augu við þau
grimmu örlög að einkabam þeirra
er horfið úr þessari jarðvist fyrir
fullt og allt. Hjá þeim verða himnam-
ir bjartastir og víðastir.
Við föðurfólkið hans áttum því
miður svo allt of stutta samleið með
honum, og hana mest síðasta árið
þegar sjúkdómurinn krafðist þess að
Orri dveldi í Reykjavík íjarri heima-
högunum á Akureyri, móðurfjöl-
skyldu og sínu stóra vinaliði. Þá sýndi
Orri af sér hugrekki og æðmleysi
sem enginn á von á hjá svo ungum
manni. Það var ekki aðeins að hann
léti ýmislegt flakka við hjúkmnar-
fólkið sitt sem létti andrúmsloftið í
kringum þjáningar hans. Hann talaði
líka um sjúkdóm sinn og dauðann
af alvöm og horfðist í augu við að
hann myndi ekki hafa sigur í barátt-
unni. Það verður mér og heimilisfólk-
inu ógleymanlegt þegar hann var í
heimsókn hjá okkur með móður sinni
snemma á síðastliðnu sumri og ræddi
um það eins og ekkert væri eðlilegra
að hann teldi nú ekki að dauðinn
yrði svo mjög erfiður fyrir sig sjálfan
og bætti svo við: „En það verður
kannski verra fyrir þá sem em eft-
ir,“ og brosti kankvís, næstum striðn-
islega, til mömmu sinnar.
Sem betur fer átti Orri oft góðar
stundir á milli þess sem hann var í
læknismeðferðinni og hann naut
þeirra ekki síst þegar hann fór út
að borða, klæddur eins og greifi.
Þessar minningar eiga þau sem
fylgdu honum á slíkum gleðistund-
um. Ég veit líka að pabbi hans eign-
aðist dýrmætar stundir með honum
á heimili Bergs bróður okkar og Hjör-
dísar mágkonu minnar, en þau hlúðu
að honum síðustu mánuðina eins og
Orri væri einn sonanna á heimilinu.
Þeir feðgar höfðu ekki verið mörgum
stundum saman síðasta áratuginn,
en í sumar gafst þeim tóm til að
endurnýja kynnin og tengjast sterk-
um böndum á nýjan leik. Þessi tími
á eftir að ylja Einari um ókomin ár
og bæta í himin minninganna þar
sem Orri lifir.
Elsku Einar og Sússý. Ég veit að
þessi orð eru fátækleg frammi fyrir
sorg ykkar og söknuði, en ég bið
þess að Guð að gefi ykkur styrk, að
Orri lifi í hjarta ykkar og minni.
Jónlna Margrét Guðnadóttir.
Með þessum fáu orðum kveðjum
við þig, kæri frændi. Minningamar
streyma um hugann, allt frá því þú
varst lítill og til stundanna sem við
höfum átt saman undanfama mán-
uði.
Þessir mánuðir voru þér erfiðir,
miklar sjúkrahúslegur, hér á Akur-
eyri, í Reykjavík og einnig í Stokk-
hólmi. Þú varst þó alltaf jákvæður
og ákveðinn í að sigrast á sjúkdómi
þínum. Þú áttir þér markmið og svo
marga drauma, sem áttu eftir að
rætast, þegar þú varst tekinn frá
okkur. Þú hugsaðir vel um foreldra
þína. Þó að þú værir mikið veikur þá
vildir þú að við færum rúnt á bflasöl-
umar til að athuga hvort þú sæir
ekki betri bfl fyrir mömmu þína. í
Svíþjóð í sumar varstu ákveðinn í að
kaupa skó handa pabba þínum. Við
fórum í bæinn en þurftum að fara
strax aftur án þess að kaupa skóna
því þú varst orðinn svo þreyttur.
Undanfama mánuði höfum við
mikið talað saman og þú hefur leyft
okkur að deila svo mörgu með þér
og emm við þakklát fyrir það.
Það er ekki nema rúmur mánuður
síðan þú varst hér á Akureyri í
nokkra daga. Það var alveg sama
hvenær komið var í heimsókn, það
var ailtaf fullt hús, þó þú værir slapp-
ur og svæfir þá sátu vinir þínir hjá
þér allan daginn. Engan gmnaði þá
að aðeins einn mánuður væri eftir
af jarðvist þinni.
Við vomm alltaf viss um að þú
mundir sigrast á sjúkdómnum en þér
hefur verið ætlað annað og meira
hlutverk á öðmm stað.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fýrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Á morgun kveðjum við þig hinstu
kveðju, elsku Orri, en minningamar
um þig munu lifa.
Elsku Sússí og Einar, megi Guð
gefa ykkur styrk í sorginni og
hjálpa ykkur að komast í gegnum
erfiðan tíma.
Góður Guð geymi drenginn ykkar.
Eygló, Gígja, Teitur
og Qölskyldur.
Undanfarið hálft annað ár höfum
við nemendur og kennarar Mennta-
skólans á Akureyri fylgst með harðri
baráttu ungs manns fyrir lífi sínu.
Með einstöku æðraleysi hefur hann
mætt hveiju áfallinu á fætur öðm
og alla tíð gerði hann sér grein fyrir
að bmgðið gat til beggja vona. Nú
er þessari hörðu baráttu lokið og við
horfum á eftir gáfuðum hæfíleika-
manni með söknuði.
Orri Möller var eina bam Súsönnu
Möller frá Akureyri og Einars
Guðnasonar frá Reykjavík. Hann var
því kominn af kjammiklu dugnaðar-
fólki í báðar ættir. Orri Möller hóf
nám í Menntaskólanum á Akureyri
haustið 1992 og hefði átt að ljúka
stúdentsprófi frá skólanum á liðnu
vori. í utanlandsferð nemenda skól-
ans í fyrrahaust veiktist Orri og lagð-
ist á sjúkrahús í Reykjavík þegar
heim kom og greindist þá með illkynj-
aðan sjúkdóm. En lífsvilji hans var
mikill og æðraleysi hans einstakt. í
fyrravetur sótti hann skóla eftir því
sem hann megnaði en ljóst var að
hann tefðist við nám sitt vegna sjúk-
dóms síns. Öll vonuðum við þó að
unnt yrði að vinna bug á vágestinum,
en von okkar brást. Snemmsumars
fór Orri til Svíþjóðar til þess að reyna
að drepa vágestinn en undir haust
var ljóst að hetjuleg barátta hans
var töpuð.
Ekki dugir að spyija hvers vegna,
því að það fæst ekkert svar, enda
em vegir guðs órannsakanlegir og
máttur okkar dauðlegra manna svo
lítill, svo lítill og skilningur enn
minni, enda þótt við þylg'ust vita og
neitum stundum að viðurkenna að
gátur hins mikla lífs verða aldrei
ráðnar. En minningin um góðan
dreng í blóma lífsins lifir með okkur
sem þekktum Orra Einarsson Möller.
Nemendur, kennarar og starfs-
menn Menntaskólans á Akureyri
senda móður og föður dýpstu og inni-
legustu samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Orra Einars-
sonar Möller og megi almáttugur
Guð vera okkur náðugur.
Tryggvi Gíslason.
Það var erfitt og sárt að heyra
að Orri frændi okkar væri farinn frá
okkur. Við lifðum í þeirri von að
hann fengi að vera með okkur leng-
ur. Hann sem var alltaf svo hress
og skemmtilegur. Þegar við systkina-
börnin hittumst og skemmtum okkur
saman var Orri hrókur alls fagnað-
ar. Hans verður sárt saknað úr hópn-
um okkar.
Kæri Orri, minning þín er ljós í lífi
okkar.
Þau ljós sem skærast lýsa,
þau ljós sem skína glaðast,
þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur
og dóm þann enginn skilur.
En skinið logaskæra
sem skamma stund oss gladdi,
það kveikti ást og yndi
með öllum sem það kvaddi.
Þótt burt úr heimi hröðum
nú hverfí ljósið bjarta
þá situr eftir ylur
í okkar masdda hjarta.
(Friðrik Guðni Þórleifsson)
Elsku Sússý og Einar, sorg ykk-
ar er mikil en minningin um ljúfan
dreng lifir.
Þín frændsystkini,
Helga, Halla, Friðný, Arna,
Alfreð og fjölskyldur.
Elsku Orri.
Það var sárt að heyra að þú vær-
ir farinn eftir hetjulega baráttu við
þennan illviga sjúkdóm. Þú sem varst
alltaf svo hress og kátur á meðal
okkar skilur eftir stórt skarð í hópn-
um. Við viljum þakka þér fyrir tím-
ann sem við áttum með þér.
„Þú leitar að leyndardómi dauð-
ans. En hvemig ættir þú að finna
hann ef þú leitar hans ekki í æðaslög-
um lífsins? Uglan, sem sér í myrkri,
en blindast af dagsbirtunni, ræður
ekki gátu ljóssins."
(Úr Spámanninum)
Minning þín mun lifa með okkur.
Við vottum ættingjum og vinum
okkar dýpstu samúð.
Kveðja,
Bekkjarsystkini úr
MA 1993-1995.
Óréttlæti. Það var það fyrsta sem
kom upp í huga minn þegar ég frétti
af veikindum þínum. Ég skil ekki
hvers vegna þú hlaust þetta hlut-
skipti. Það mun ég aldrei skilja. Ég
þarf ekki að riíja upp allar þær stund-
ir sem við áttum saman á Akureyri
fyrir mörgum áram. Þó minnist ég
sérstaklega fótboltaleikja á lóðinni
framan við Einilundinn. Þú varst allt-
af svo hraustur og sterkur og vildir
alltaf vera lengur úti en mömmur
okkar sögðu til um. Lífskrafturinn
var svo mikill; sterkbyggður, ljós
yfirlitum, nieð roða f kinnum eftir
leikina og síðast en ekki síst góður
vinur og félagi. Manstu þegar ég var
að leiða þig í gegnum fmmskóga
garðanna og sýna þér allskyns
skúmaskot þar sem var gaman að
leika sér? Ég man líka eftir því þeg-
ar pabbi þinn kom frá útlöndum með
allskyns sælgæti sem var ekki fáan-
legt hér heima. Aldrei sást þú eftir
því að deila með vinum þínum og
einmitt það segir svo margt um þig.
Þú varst svo góður drengur.
Mér finnst vera svo margt sem
ég þarf að segja þér, en nú þegar
þú ert kominn á annan og betri stað
em þau orð ef til vill léttvæg. En
Orri minn, við hittumst bara seinna
og þá leiðir þú mig um staðinn sem