Morgunblaðið - 12.12.1996, Qupperneq 62

62 FIMMTUDAGUR 12. DESEMBER 1996
MORGUNBLAÐIÐ
Þeim varð aldeilis
á í messunni
Út er komin bókin Þeim varð aldeilis á í
messunni, eftir Guðjón Inga Eiríksson og
Jón Hialtason, er hún sjálfstætt
framhald bókarínnar Þeim varð á í mess-
unni sem kom út í fyrra, og náði miklum
vinsældum. Viðfangsefnið er það sama;
gamansögur af íslenskum prestum sem
svo sannarlega kitla hláturtaugarnar.
HÉR eru nokkur dæmi úr
hinni væntanlegu bók
og er það séra Sigurður
Haukur Guðjónsson,
fyrrum prestur í Langholtskirkju,
sem hefur leikinn:
Það var við jarðarför í Lang-
holtskirkju, komið að æviágripi.
Kirkjan var yfirfull, og Kristján
meðhjálpari hafði sest uppi á lofti,
fylgdist vökull með. Þá er það að
inn á hljóðkerfið kemur tal tveggja
ungra manna, sem í galsa æskunn-
ar ræddu fyrirætlanir sínar næstu
helgi, og orð þeirra voru hreint
ekki við hæfi í kirkju, allra síst
við útför. Skelfing greip um sig,
ég reyndi að hækka róminn, en
mátti mín lítils í kappi við hávær-
ar æskuraddir. Kristján hljóp nið-
ur, ætlaði að loka rásinni, sem
þeir höfðu komist inn á, en fór
takkavillt, - skrúfaði fyrir mig!
Strákpjakkarnir færðust nú í auk-
ana, - auðvelt að gera sér í hugar-
lund, hvernig okkur leið þann tíma
er það tók Jón organista að kom-
ast að hljóðkerfinu og loka spjall
pjakkannna úti.
Séra Baldur Vilhelmsson í
Vatnsfirði gortaði eitt sinn af því
við kunningja sinn, að það hefðu
verið 180 manns við messu hjá
honum í tiltekinni kirkju.
„Nú, hvernig má það vera,“
stundi kunninginn, „ég hélt að
kirkjan tæki bara 90 manns.“
„Ég taldi bæði út og inn, góði,“
svaraði séra Baldur um hæl.
Jón, faðir séra Svavars prests
á Akureyri, vann á sínum tíma í
Akureyrar-Apóteki. Kom Svavar
þar stundum við, sennilega til að
betla smáaura eða sníkja hinn
margfræga apótekaralakkrís.
Á tíu ára afmælisdegi sínum
birtist Svavar í apótekinu ásamt
nokkrum félögum sínum og fékk
strákur að skoða sig um fyrir inn-
an afgreiðsluborðið í tilefni dags-
ins. Þar gerðist hann fremur
fingralangur og stakk í vasa sinn
nokkrum áprentuðum límmiðum
svo að lítið bar á.
Þegar heimsókn Svavars í apó-
tekið lauk, arkaði hann með félög-
unum inn í Kjörbúð Bjarna og
límdi einn miða á hvern pylsu-
pakka er hann sá.
Það var ekki fyrr en seinna um
daginn, sem starfsmenn versl-
unarinnar áttuðu sig á því, hvers
vegna enginn pylsupakki hafði
selst. Á miðunum stóð nefnilega
skýrum stöfum:
„Stingist í endaþarm." Hafði
piltur þá stolið límmiðum sem
ætlaðir voru á umbúðir enda-
þarmsstíla.
Séra Bragi Benediktsson, nú
prestur á Reykhólum, var frí-
kirkjuprestur í Hafnarfirði árin
1966-1971. Á Hafnarfjarðarárum
séra Braga átti kona hans, Berg-
ljót Sveinsdóttir, eitt sinn von á
sendingu frá Völundi, þar sem var
kista ein mikil er hún hafði erft
eftir föðursystur sína, Júlíönu
Sveinsdóttur, listmálara í Dan-
mörku.
Nú kemur bíll frá Völundi að
heimili hjónanna. Þau voru ekki
heima, en Soffía fjögurra ára dótt-
ir þeirra, varð fyrir svörum þegar
Guðsteinn bílstjóri spurði, hvar
láta mætti kistuna.
„Þú verður að fara með þetta
aftur,“ svaraði sú stutta. „Það er
ekki hægt að jarða þetta núna.
Pabbi er ekki heima.“
Og þá að séra Vigfúsi Þór Árna-
syni, presti í Grafarvogi:
Það voru ekki stórvaxnir menn
sem útskrifuðust úr guðfræði-
deildinni 1975, en auk mín voru
það séra Svavar Stefánsson, nú
prestur í Þorlákshöfn, og séra
Þorvaldur Karl Helgason, for-
stöðumaður Pjölskylduþjónustu
kirkjunnar.
í brautskráningarboði, sem
haldið var á heimili mínu, gerði
séra Hjálmar Jónsson góðlátiegt
grín að okkur þremur í vísukorni
sem hann ritaði í gestabókina.
Vísan er þannig:
Vasaklútinn víst ég þráði,
varla sútur flýr.
Skrifast út með Ijúfu láði,
labbakútar þrír.
Kona séra Arnar Friðrikssonar
á Skútustöðum hóf á miðjum aldri
að læra á bíl. Þegar hún eitt sinn
rennir kennslubifreiðinni í hlað
prestsbústaðarins stendur séra
Órn þar utandyra og spyr öku-
kennarann, hvernig hafi nú gengið
hjá frúnni.
„Aiveg prýðilega," svaraði öku-
kennarinn, „ég kenndi henni að
bakka.“
Þá tautaði séra Örn:
„Það getur nú varla hafa geng-
Sigurður Haukur Baldur Bragi
Guðjónsson Vilhelmsson Benediktsson
Hjálmar
Jónsson
Sigurður
Ægisson
Pálmi
Matthíasson
ið vel. Við erum búin
að vera gift í fjölda
ára og ég man ekki
eftir því að hún hafi
bakkað með nokkurn
skapaðan hlut í sam-
búð okkar á þeim
tíma.“
Séra Sighvatur
Karlsson, sóknar-
prestur á Húsavík,
varð eitt sinn fyrir því
í messu að kenna
skyndilegs lasleika.
Eftir að hafa harkað
af sér um stund, fann
prestur að hann gæti
ekki komist fram úr
athöfninni og mælti því:
„Mér þykir það afar leitt, en ég
get ekki haldið áfram vegna las-
leika.“
Kórinn, sem var að sjálfsögðu
tilbúinn með messusvörin, svaraði
að bragði:
„Guði sé lof og dýrð fyrir sinn
gleðilega boðskap.“
Þegar séra Arnald-
ur Bárðarson, þá ný-
vígður til Raufarhafn-
ar, kom í fyrsta sinn
í matvöruverslunina á
staðnum voru þar
staddir nokkrir loðn-
usjómenn að taka kost
fyrir skip sín, enda
loðnuvertíð í fullum
gangi. Voru úttektir
þeirra skrifaðar í þar
til gerða bók og skyldi
reikningurinn sendur
til útgerðarinnar síð-
ar.
Er sjómennirnir
höfðu verið afgreiddir og röðin
kom að presti, blaðaði afgreiðslu-
konan lítið eitt í úttektarbókinni
og fann þar auða síðu. Að því
loknu leit hún á séra Arnald og
sagði:
„Jæja, og á hvaða loðnubáti ert
þú, vinurinn?“
Örn
Friðriksson
ÍSLENDINGAR V Ö L D U KARLAR £RU fRÁMARS Konur eru frdVenus 19 9 5

I
Vi’ims
.sidai
cTVIars
ogVenm
i svejnWWginu
‘fiófe sem ejlir uuað og
rdnwmtík i somböiulum
Gefðu þér og þínum nýju
Mars & Venus bókina
GtjyIdftlrokkut umUmlamxti(fttsuogiuriöu.svoununoii...
Það «,usU! a{bókírml.-.kosiut hcmur (ebt {hrelivskHrú...'
- Stgirtundur Emir Rúnarvson
Dr. lohn Gvay
í nýju Mars & Venus bókinni bendir John Gray á leiðir til að halda sambandinu
fersku. Hann fjallar um ástina, rómantíkina, tryggðabönd, tjáskipti, erótík og kynlíf.
John Qray lýkur bókinni svo: „Megið þið ætíð vaxa og þroskast í ást og ástríðu og njóta þessarar
sérstöku gjafar Guðs. Þið eigið það skilið.”