Morgunblaðið - 25.01.1997, Blaðsíða 39

Morgunblaðið - 25.01.1997, Blaðsíða 39
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 25. JANÚAR 1997 39 ADOLFÞÓR GUÐMANNSSON Adolf Þór Guð- mannsson var fæddur í Vest- mannaeyjum 23. júní 1951. Hann lést á Sjúkrahúsi Vestmannaeyja 15. janúar síðastlið- inn. Foreldrar hans voru hjónin Guðmann Adolf Guðmundsson vél- stjóri frá Kirkju- bóli í Vestmanna- eyjum, f. 4. apríl 1914, sem lifir son sinn, og Ásta Þór- hildur Sæmundsdóttir frá Draumbæ í Vestmannaeyjum, f. 26. janúar 1918, d. 4. janúar 1986. Systkini Adolfs Þórs eru: Jæja, Addi minn, þ_á ert þú farinn yfír móðuna miklu. Ég hrökk virki- lega í kút, þegar ég frétti að þú værir dáinn. Þegar svona er fer maður ósjálfrátt að hugsa um liðna tíð. Ég man svo vel þegar ég flutt- ist til Eyja, átta ára patti og byijaði í skóla, hvað það tókst strax góð vinátta okkar í milli, sem hélst alla tíð. Ég man að við fylgdumst að í uppvextinum og vorum eins og síamstvíburar. Það voru mörg strákapörin, sem við frömdum sam- Fjóla, f. 24. septem- ber 1940, eigin- maður hennar var Einar Indriðason, f. 17. nóvember 1933, d. 14. júní 1985, börn þeirra eru Jón, Stefán, Einar Fjölnir, Dav- íð Þór, Indriði Helgi og Rósberg Ragnar; og Guð- finnur, f. 6. júlí 1958, eiginkona hans er Eyrún Sæ- mundsdóttir, börn Guðfinns eru Jón, Guðmann og Ástþór. Útför Adolfs fer fram frá Landakirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 11. an, þú, ég, Þorvaldur heitinn Waag- fjörð, og Fúsi læknissonur Einars- son. Við brölluðum margt saman, gerðum upp gamla bíla, stofnuðum leynifélag, þar sem margt var brall- að sem við vitum einir um. Já, það var fundið upp á ýmsu í þá daga. Síðan uxum við úr grasi, eins og lög gera ráð fyrir. Ég flutti til Færeyja og var þar í mörg ár, en aldrei slitnaði vinskapurinn. Manstu þegar þú komst á Ólafsvök- una, þá var nú margt skrafað. Ég JÓNA JÓHANNESDÓTTIR + Jóna Jóhannesdóttir fædd- ist að Ytra-Laugalandi í Eyjafjarðarsveit 5. október 1905. Hún lést á Kristnesspítala 18. janúar síðastliðinn. Foreldr- ar Jónu voru hjónin Jóhannes Helgason, bóndi á Ytra-Lauga- landi, f. 18. desember 1865, d. 23. nóvember 1944, og Aðal- björg Tryggvadóttir húsfreyja, Ytra-Laugalandi, f. 17. ágúst 1873, d. 17. maí 1921. Systkini Jónu eru Finnur, f. 11. ágúst 1907, d. 18. nóvember 1984, Tryggvi, f. 20. júní 1911, og Ólafur, f. 12. ágúst 1914, d. 9. október sama ár. Jóna var ógift og barnlaus en ól upp Guðnýju Magnúsdótt- ur frá fimm ára aldri, f. 12. febrúar 1923, húsfreyju á Öng- ulstöðum í Eyjafjarðarsveit, maki Sigurgeir Halldórsson bóndi Öngulsstöðum. Eiga þau fjögur börn. Utför Jónu fer fram frá Munkaþverárkirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13.30. Okkur systumar langar að minn- ast Jónu frænku eins og hún var alltaf kölluð af okkur systkinunum á Laugalandi. Frá því við munum fyrst eftir bjó hún uppi á loftinu heima ásamt afa og ömmu og var einn af þessum föstu punktum í tilverunni. Það var sárt að horfa á eftir henni af heimilinu fyrir sex árum þegar heilsan var orðin léleg, en um annað var ekki að ræða. Það var þá sem söknuður og eftir- sjá réðu ríkjum, en nú er það þakk- læti fyrir gamlar stundir og viss léttir yfir því að þessu jarðneska lífi þreyttrar og gamallar konu er lokið. Það, að alast upp í sveit í faðmi stórfjölskyldunnar, er forréttindi sem við munum búa að alla tíð, og þar á Jóna frænka stóran hlut að máli, þar sem í mörg horn var að líta hjá mömmu með stórt sveita- heimili á sinni könnu. Jóna bjó uppi á lofti í stóru herbergi með ptjónakompu inn af og maður skyldi gjöra svo vel að banka á dyrnar þó að erindið væri brýnt. Hjá Jónu var allt í röð og reglu og hún var skapstór kona, hrein- skiptin, með stórt hjarta og hreinl- át með afbrigðum. Oft gat kastast í kekki milli hennar og krakkaskar- ans er lætin og hávaðinn gengu úr hófi fram og hún kannski að reyna að leggja sig, en allt var gert upp og málin jöfnuð áður en langt um leið. Fyrstu minningarnar tengdar Jónu frænku eru allar sögumar, kvæðin og bænirnar sem hún kunni og fór með fyrir okkur og oft var beðið um „bara eina sögu í við- bót“. Hún kunni sögur sem engir aðrir sögðu, s.s. söguna um Krók- nefju, þegar eldurinn slokknaði og margar fleiri. Einnig sagði hún okkur frá gömlum búskaparhátt- um, t.d. hvernig það var að heyja á engjunum í gamla daga, gamla torfbænum, hvernig hún hafði leik- ið sér sem barn og frá fólki sem bjó eða dvaldi á hennar bernsku- heimili þannig að allt stóð þetta manni ljóslifandi fyrir sjónum. Þá eru Stekkjarferðirnar ógleyman- legar þegar hún skundaði af stað með krakkaskarann úr Torfunni með gos og súkkulaði í farteskinu. Þegar fór að togna úr ungviðinu á neðri hæðinni tók lestrarkennslan við uppi á loftinu. Þar var setið við og leyndardómur stafanna numinn með bandpijónsaðferðinni upp úr Gagn og gaman og þegar þreytu- merki fóru að sjást á nemendunum var skúffan á gula borðinu opnuð og einhveiju góðgæti laumað í lít- inn lófa. Jóna frænka pijónaði lista- falleg dúkkuföt sem og fatnað á okkur systkinin og seldi pijónavör- ur í búðir á Akureyri á sínum yngri árum, enda handbragðið vandað Hún kenndi okkur margar kvenleg- ar dyggðir, s.s. að pijóna, sauma út myndir og púða og hafði mikla þolinmæði við þessa iðju. Oðru máli gegndi þegar við fórum að sýna einhveija tilburði í eldhúsinu, sérstaklega við bakstur. Það var yfirleitt allt of mikið kakó í brauð- inu og við bökuðum eftir uppskrift, en það hafði hún aldrei gert og svo voru bekkjartuskurnar ónothæfar á eftir, allar smurðar út í kakói og smjöri. Þó kom nú fyrir að útkom- an var æt og þá fékk maður hrós fyrir. Skólaganga Jónu var ekki löng, aðeins 24 vikur í farskóla en fáir MINNINGAR veit það vel, Addi minn, að þú gekkst ekki heill til skógar, en ég leit alltaf fram hjá því. Fyrir mér varst þú bara hann Addi sem ég sleit barns- skónum með, og var einn af mínum fáu sönnu vinum, því ef einhver var vinur vina sinna þá varst það þú, Addi minn. í hvert sinn sem við hitt- umst, hvar og hvenær sem var, riij- uðum við upp gamla daga. Þú hafð- ir svo gaman af því að tala um hið liðna. Það er eitt sem mig langar sér- staklega að þakka fyrir, Addi minn. Það er hvað þér var annt um að mér liði vel og að allt gengi upp hjá mér og minni fjölskyldu. Jæja, gamli vinur, það er svo margt sem ég gæti talið upp, það kæmist ekki fyrir í stuttri grein, svo að ég hef það bara út af fyrir mig. En það er eitt sem mig langar til að minnast á, og það er hún móðir þín, þessi yndislega kona. Þegar við vorum strákar, þá fórum við sumar eftir sumar með henni í heyskap vestur á eyju, og ég man hvað það var mikil tilhlökkun í okkur. Þangað fórum við með nesti, þetta fannst mér toppurinn á tilverunni. Ég veit að það var þér mikið áfall, þegar hún móðir þín lést allsnögglega, og öllum að óvörum fyrir rúmlega einu ári, og ég veit að þú sættir þig aldr- ei við það að fullu. En dauðinn er víst óumflýjanlegur. Þetta eru örlög sem bíða okkar allra. Þess vegna segi ég: Við sjáumst alveg örugglega aftur, Addi minn, og þá setjumst við niður og rifjum upp æskuárin. Að endingu langar mig að láta þessi erindi fylgja með, ég held það eigi vel við: stafsettu réttar eða voru eins vel að sér um marga hluti og hún, því hún var mjög bókhneigð. Hún átti margar góðar bækur sem við mátt- um ganga í og oft kom hún okkur á bragðið með því að lesa einhvern kafla úr góðri bók eða eina smá- sögu eftir Einar Kvaran sem varð svo til þess að maður las allt rit- safnið hans í framhaldi af því. Hún hafði mikinn áhuga á dulrænum efnum og átti margar bækur er fjölluðu um þau mál og ræddi oft við mann um eilífðarmálin. Hún hafði mikið dálæti á gömlu höfuð- skáldunum og fór oft með heilu ljóðabálkana eftir þá og Davíð Stef- ánsson var í sérstöku uppáhaldi. Svaf hún með ljóðabókina Svartar fjaðrir undir koddanum fyrst eftir að hún kom út eins og svo margar aðrar af hennar kynslóð. Hún fylgdist vel með þjóðmálunum og hafði yndi af því að rökræða við gesti og gangandi og enginn kom að tómum kofunum hjá henni. Hún var ein af þeim sem vildi heldur veita en þiggja og það voru ófáir seðlarnir og flíkurnar sem komu frá Jónu og seint gleymir önnur okkar því er hún gaf henni rauða strigaskó til að fara í að heim- sækja mömmu á fæðingardeildina þar sem skórnir jöfnuðust nú alveg á við þann nýfædda bróður sem þar var. Og þegar veikindi heijuðu á smáfólkið stjanaði hún við okkur á alla lund og seint gleymist það þegar hún sat og veifaði dagblaði yfir annarri okkar tímunum saman þegar hlaupabólukláðinn var í há- marki. Margs er að minnast en nú er langri vegferð lokið. Jóna talaði ósjaldan um það að hún óskaði þess að verða ekki háöldruð og ekki upp á aðra komin en hvoru tveggja varð hlutskipti hennar síð- asta spölinn á lífsleiðinni. Þá dvaldi hún á Kristnesspítala þar sem vel var að henni hlúð og þar hafði hún gott útsýni heim í Laugaland þar sem hugurinn var jafnan. En þó að minnið væri farið að svíkja þá var sumt sem ekki gleymdist og alltaf gátum við sungið saman Capri Catarínu og fleiri góð lög sem hún hélt upp á. Við kveðjum þig Jóna frænka í hinsta sinn. Það var þín trú að þín væri beðið þarna fyrir handan eins og þú sagðir og það erum við líka vissar um. Hafðu þökk fyrir allt og allt. Þínar, Þóra og Hugrún. Loks er dagsins önn á enda, úti birtan dvín. Byrgðu fyrir blökkum skugga björtu augun þín. Eg skal þerra tár þíns trega, tendra falinn eld, svo við getum saman, vinur, syrgt og glaðzt í kveld. Lífið hefur hendur kaldar, hjartaljúfur minn. Allir bera sorg í sefa, sárin blæða inn. Tárin falla heit í hljóði, heimur ei þau sér. Sofna, vinur, svefnljóð meðan syng ég yfir þér. Þreyttir hvílast, þögla nóttin þaggar dagsins kvein, felur brátt í faðmi sinum, fagureygðan svein, eins og hljóður engill friðar yfir jörðu fer. Sof þú væran, vinur, ég skal vaka yfir þér. (Kristján frá Djúpalæk.) Kæru þið, Manni, Fjóla, Finnur og allir ættingjar Adda, ykkur sendi ég mínar innilegustu samúðarkveðjur. Hvíldu í friði, Addi minn. Sjáumst. Þinn vinur, Ósvald Tórshamar. Bróðir minn, Adolf Þór, er látinn langt um aldur fram. Addi Þór, eins og hann var kall- aður, var glaðlynt og hraust barn og unglingur. Hann ólst upp í Vest- mannaeyjum og leið vel þar. Um tvítugsaldurinn veiktist Addi Þór og gekk ekki heill til skógar eftir það. Hann bjó í foreldrahúsum þar til fyrir nokkru að hann vildi standa á eigin fótum og fluttist að Ás- hamri 26. Addi Þór var duglegur og hjálp- samur og mikið náttúrubarn. Hann hafði yndi af búskap foreldra okk- ar, sem voru með kindur, og tók ætíð fullan þátt í honum. Við fórum margar ferðirnar saman út í Bjarnarey meÚ kindurnar þar sem þær voru yfir sumartímann. Seinna fóru synir minir, Einar Fjölnir og Jón, margar ferðir með þeim. Addi Þór var mikill tónlistarunn- andi og safnaði plötum og geisla- diskum. Hann var alltaf glaðlyndur þrátt fyrir veikindi sín og vildi að öllum liði vel í kringum sig. Hann hafði gaman af að gleðja fólk með gjöfum og gaf þá af persónulegum munum sínum, t.d. geisladiskana og voru það stórar gjafir. Hann var einnig mjög barngóður og barna- bömin mín minnast hans fýrir hlýju og allar kindasögurnar sem hann sagði þeim. Nú ert þú, elsku bróðir, hættur að hugsa um þína kindahjörð hér á jörðinni því nú hefur góði hirðirinn tekið við þér og mun annast þig. Gegnum Jesú helgast hjarta í himininn upp ég líta má, Guðs míns ástar birtu bjarta bæði fæ ég að reyna’ og sjá, hryggðarmyrkrið sorgar svarta sálu minni hverfur þá. (Hallgr. Pét.) Fjóla systir. HORÐUR VILHJÁLMSSON + Hörður Vil- hjálmsson fædd- ist í Reykjavík 5. september 1929. Hann lést á Land- spítalanum 16. jan- úar síðastliðinn og fór útför hans fram frá Breiðholtskirkju 24. janúar. Kallið er komið, komin er nú stundin, vinaskilnaðar viðkvæm stund. Vinimir kveðja vininn sinn látna, er sefur hér hinn síðsta blund. (V. Briem.) Okkur frændsystkinin langar að kveðja hann afa okkar með nokkrum orðum. Nú er hann elsku afí okkar horfinn burt frá þessu jarðneska lífi, frá fjölskyldu sinni og ástvinum sem elska hann og virða. Afi var góður og blíður og reyndist okkur vel. Hann vildi allt fyrir okkur gera eins og hann gat. Hann var bamgóður og hjartahlýr. Elsku afi, við viljum minnast allra hestaferðanna okkar, þegar þú keyrðir á þínum trausta fák. Það tók stundum allt að tveimur tímum að keyra það sem vanalega tók aðeins 20 mínútur. Þá reyndi mjög á þolin- mæði þína sem þú hafðir nóg af. í þessum ferðum okkar var margt óútreiknanlegt sem gerðist, t.d. var það í einni ferð að þú þurftir að bíða hátt í 12 tíma sem aðeins átti að vera í 4-6 tíma. Það er ljóst að við munum ávallt sakna þín mikið og Sérfræðingar í blómaskreytingum við öll tækifæri Skólavörðustíg 12, á horni Bergstaðastrætis, sími 551 9090 minnast góðra sam- verustunda okkar. Kristín, Sigríður og Hjalti Þór. Elsku afi. Okkar samskipti voru alltaf mjög góð, samt snerust okkar samtöl og sam- skipti aðallega um bíla- mál og þessháttar hluti. Ég átti margar ánægjulegar stundir með þér og þegar við vorum í sveitinni þá gerðir þú mig að að- stoðarbílstjóra þínum og leyfðir mér að keyra svolítið í sveitinni. Þú vildir okkur öllum vel og vildir fylgjast með því hvernig okkur gekk í skólanum og okkar daglega lífi. Ég mun ávallt sakna þín og minnast þín eins og þú varst. Jóhann Daði. Elsku afi, ég vil þakka þér allar þær stundir sem við áttum saman. Óll jólin, það voru skemmtilegar stundir þegar öll fjölskyldan kom saman hjá þér og ömmu. Ég mun sakna þín, elsku afi. Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi, hans dýrðarhnoss þú hljóta skait. (V. Briem.) Svandís Heiða. Viö erum á vaktinnl til 22.00 öll kvöld vikunnar * LYFJA Lágmúla 5 Sími 533 2300
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.