Morgunblaðið - 18.02.1997, Qupperneq 49

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 18. FEBRÚAR 1997 49
í dag er Helga frænka lögð til
hinstu hvílu, síðust ellefu systkina
frá Tungufelli.
Eins og margir af hennar kynslóð
ólst hún upp í stórum systkinahópi
þar sem efnin voru lítil og daglegt
brauðstrit tók upp nær allan tíma
foreldranna. Börnin fóru að bjástra
um leið og þau urðu liðtæk. Helgu
þótti hlutskipti móður sinnar ekki
auðvelt og hún hugsaði sér ekki að
lenda í svipuðum aðstæðum. í stað
þess að stefna að giftingu og hús-
móðurstörfum í sveitinni flutti hún
til Reykjavíkur þar sem hún vann
fyrir sér með saumum, laus og lið-
ug, í mörg ár. Astarguðinn kom
henni þó að óvörum þegar hún hitti
Pétur Árnason, íþróttamann og
sundkappa. Ásetningur hennar um
einlífi og bamleysi gleymdist og
dæturnar Svandís og Sigríður Jóna
voru augasteinar samhentra for-
eldra og þær bera góðs uppeldis
og þeirrar fyrirmyndar sem þær
nutu í uppvextinum fagurt vitni.
Það var ófrávíkjanleg regla að
heimsækja Helgu frænku þegar við
á Jaðri komum til Reykjavíkur,
fyrst á Urðarstíginn og síðar á Silf-
urteig 3, þar sem þau Pétur bjuggu
lengst af. Þar var okkur tekið opn-
um örmum, kaffiborð dúkað, hlaðið
fínum kökum og setið að þægilegu
spjalli lengi kvölds. Gestagangur
var verulegur á heimili Helgu og
Péturs enda fundu menn að þar
voru þeir aufúsugestir.
Helga var fáguð kona, greind og
vel að sér. Hún hafði framkomu sem
í senn var virðuleg, elskuleg og lít-
illát. Okkur stelpurnar umgekkst
hún með sömu virðingu og þá full-
orðnu og ýtti þannig undir sjálfs-
virðingu óöruggra unglinga. Hún
var full hlýju og glettni, umtalsgóð
og umræðuefni hennar og áhuga-
mál voru uppbyggjandi og stuðluðu
að jákvæðni umhverfis hana.
Helga annaðist heimili sitt af
kostgæfni. Hún var smekkleg,
handlagin og vandvirk hvort sem
var við sauma eða aðra iðju.
Við frænkur hennar minnumst
hennar með væntumþykju og virð-
ingu og vottum Svandísi og Siggu
og íjölskyldum þeirra samúð á
kveðjustundu.
Jóa, Gunna, Lilja og Björg.
Helga tengdamóðir mín er látin
eftir langt og farsælt líf. Hún ólst
upp í Tungufelli og byijaði snemma
að taka til hendi að þeirra tíma sið.
Henni varð oft tíðrætt um þegar
hún sat yfir ánum inn á Tungu-
fellsdal á sumarin. Enn þann dag
í dag sjást ártölin 1907, 1912
o.s.frv. í klettunum, þar sem
Tungufellssystkinin ristu þau
Sem fullorðin flutti Helga til
Reykjavíkur. Þau Pétur giftu sig
seint og eignuðust dætumar Svan-
dísi og Siggu. Hjónabandið var far-
sælt og innilegt, þau voru samrýnd
og fjölskyldan var þeim mikilvæg.
Helga var dugleg saumakona,
vandvirk og iðin.
Ég kynntist Helgu fyrst þegar
hún var komin á efri ár og þannig
minnist ég hennar sem blíðlegrar,
vingjarnlegrar konu, sem aldrei sat
með hendur í skauti. Hún sat og
pijónaði, leit í bók eða var að taka
til í kringum sig. Þetta var gert af
mestu nákvæmni og vandvirkni sem
var svo einkennandi fyrir hana.
Ég man svo vel eftir því þegar
ég hitti hana fyrst. Hún brosti blíð-
lega og dálítið feimin og kynnti sig.
Hún hafði svo góð áhrif á mig á
sinn feimnislega hátt. Eftir það
heilsaði hún mér alltaf með brosi,
sem vermdi inn að hjartarótum.
Þegar talið barst að Tungufelli
ljómuðu augu hennar og hún fór
með vísur og kvæði sem hún lærði
sem barn.
Mér er minnisstæð ferð út í Við-
ey sem við fórum með Helgu. Hún
átti erfítt með að ganga, en gafst
ekki upp þrátt fyrir sársauka í fæti.
Þar sýndi hún þrautseigju og seiglu
sem einkenndu hana alla tíð.
Ég er þakklátur fyrir að hafa
kynnst Helgu. Blessuð sé minning
hennar.
Steen Lindholm.
Systkinin frá Tungufelli, sem
klöppuðu fæðingarár sín í Selkettin
við hjásetur á Tungufellsdal, eru
öll. Helga, sem var ein þeirra, bar
í sér mörg þau gildi sem gerðu það
mögulegt að komast af í bænda-
samfélagi fyrri tíma, svo sem
nægjusemi, trúmennsku og iðju-
semi.
Þegar Helga fæðist á hún fímm
bræður og tekur hún því fljótt þátt
í öllum inniverkum. Um þrítugt
lærir hún klæðskeraiðn og vinnur
lengst af við karlmannafatasaum
hjá Guðsteini á Laugaveginum.
Helga giftist Pétri Árnasyni sjó-
manni um 1940. Eftir giftingu býr
hún lengst af á Silfurteigi 3 í
Reykjavík. Þar kynnumst við systk-
inin henni, manni hennar og dætr-
um. Frá heimili þeirra eigum við
margs að minnast og margt að
þakka, sem reyndar verður aldrei
fullþakkað. Við minnumst sagna
úr sveitinni, af dýrum, búskapar-
háttum og breytingum, sagna af
erfíðum ferðalögum úr einangrun-
inni í Tungufelli til Reykjavíkur.
Okkur er minnisstætt erindisbrot
úr Þyrnum sem Helga fór oft með
og er svona:
En mæti þér stund sem er myrk eða köld,
þá manstu hvar bíður þín höll.
Tungufells morgnar og Tungufells kvöld
og Tungufells blómin þín öll.
(Þorst. Erl.)
Undir lokin var hugur Helgu
bundinn gamla tímanum og hreina
hjartalagið fylgdi henni allt til enda.
Við systkinin þökkum góða vin-
áttu og vottum Sigríði og Svandísi
og öðrum ástvinum innilegustu
samúð.
Hannes, Bryndís, Bragi
og fjölskyldur.
JÓHANNA
MAGNÚSDÓTTIR
ALONSO
+ Jóhanna Magnúsdóttir Al-
onso fæddist í Lágu-Kotey
í Meðallandi 20. nóvember
1940. Hún lést á heimili sínu í
Barcelóna á Spáni aðfaranótt
13. janúar síðastliðinn og fór
útför hennar fram í Barcelóna
16. janúar.
Mig langar að minnast hennar
Hönnu móðursystur minnar með
nokkrum orðum, en hún lést á
heimili sínu á Spáni 13. janúar síð-
astliðinn.
Þegar mamma hringdi í mig og
lét mig vita að hún Hanna væri
dáin rifjaðist margt upp fyrir mér,
m.a. þegar við systurnar vorum
litlar, þá fannst okkur svo gaman
að fá Hönnu í heimsókn. Við litum
mikið upp til ungu systur mömmu.
Hanna flutti snemma utan. Hún
bjó lengst af í Barcelona. Þegar
ég heimsótti hana þangað, þvílíkar
móttökur, sama hvort ég lét vita
á undan mér eða ekki; alltaf tók
hún mér og mínum opnum örmum.
Ég held ég hafí hvergi fengið betri
mat en þann sem Hanna eldaði.
Það var alltaf eins og hún hefði
ekkert fyrir því að útbúa veislur.
Það var rétt eins og hendi væri
veifað og borðið varð margréttað.
Elsku ampia, Alonso, Magnús
og systkini Hönnu. Ég vona að
gódur Guð gefi ykkur styrk í sorg
ykkar, því ég veit að missirinn er
mikill.
Elsku frænka, hvíl í friði.
Guðný Clore Laboratory.
ÞORBJÖRG HELGA
ÓSKARSDÓTTIR
+ Þorbjörg Helga
Óskarsdóttir
fæddist í Reyly'avík
18. nóvember 1932.
Hún lést á Land-
spítalanum 7. febr-
úar síðastliðinn.
Foreldrarhennar
voru Lára Bergs-
dóttir og Óskar Jó-
hannsson.
Eftirlifandi eig-
inmaður Þorbjarg-
ar er Sveinn Ing-
varsson. Börn
þeirra eru Lára,
Björk og Dröfn.
Útför Þorbjargar fer fram
frá Þjóðkirkjunni í Hafnarfirði
í dag og hefst athöfnin klukkan
13.30.
Kæra systir. Nú er komið að
kveðjustund.
Eftir stendur minningin um
hetjulega baráttu og þann lífsvilja
sem þú sýndir í veikindum þínum.
Þú talaðir um að nú færi að birta
og skammdeginu að ljúka. Bráðlega
ætlaðir þú að setja í forræktun
blómaplöntur og grænmeti. Þú ætl-
aðir að ferðast til Bjarkar í vor.
Þú varst búin að bjóða vinkonum
þínum í Kjósina í sumar. Þú ætlað-
ir að gera svo margt.
Elsku systir, ég trúði því þegar
við töluðum saman um framtíðina
að við ættum framundan góða daga
í sveitinni næsta sumar. Þú varst
svo bjartsýn, læknarnir gáfu þér
góðar vonir. Ég er harmi slegin,
þú fórst allt of fljótt frá okkur.
Hugur minn reikar og minningam-
ar um þig streyma fram.
Ég man eftir því 5 ára gömul
þegar að þú kynntist Svenna sem
varð kærastinn þinn og hvað ég bar
óskaplega mikla virðingu fyrir
þessu sambandi ykkar. Myndina
sem þú áttir af honum og hafðir í
glugganum lagaði ég oft til og sneri
henni út á götu. Rammabakið sneri
þá inn í herbergið og ekki augna-
yndi af því í allri reglunni og snyrti-
mennskunni þinni. Mér fannst að
allir ættu að sjá Svenna sem gengu
götuna. Það var með ólíkindum
hvað þetta uppátæki mitt fór í taug-
arnar á þér og ég gat ekki skilið
hvað þú hafðir á móti því að sýna
kærastann þinn. Síðar kom að því
að þú tókst myndina og fórst á
húsmæðraskólann norður að Laug-
um í Þingeyjarsýslu.
Þennan vetur sem þú varst í
burtu kom Svenni í heimsókn reglu-
lega, en á þessum tíma vann hann
ötullega að byggingu hússins ykkar
að Grænukinn 16. Teikningarnar
voru oft skoðaðar í Meðalholtinu
og ég sá þær margoft. Uppi á lofti
voru herbergi sem mér var sagt að
ættu að vera gestaherbergi. Lotn-
ing mín og virðing sem ég bar fyr-
ir öllum þessum flottheitum er í
barnsminni mínu ógleymanleg. Að
loknu námi þínu á Laugum komst
þú heim með fullar ferðatöskur af
alla vega fatnaði ásamt útsaumuð-
um dúkum og fleiru. Ég man best
eftir angórapeysunni sem þú gafst
mér og ég notaði spari. Ég man
ennþá eftir bláa jólakjólnum sem
þú saumaðir á mig. Allt þetta var
svo flott og vandvirknislega gect.
Þú varst spes í öllu sem þú tókst
þér fyrir hendur.
Fyrsta hjúskaparárið ykkar áttuð
þið í Meðalholtinu og þá fæddist
Lára. Fyrir mig var að fá lítið barn
á heimilið toppurinn á tilverunni.
Fjölskyldan varð stór - ég átti svo
marga að og mátti passa litlu
frænku mína í fína vagninum. Ég
varð þessarar ánægju
aðnjótandi í níu mánuði
en þá kom að því að
þið fluttuð. Ég man
hvað ég saknaði ykkar
og fékk kvíðatilfínn-
ingu yfir því ef mamma
þyrfti að fara aftur á
spítala. Það gaf auga
leið að ég gat ekki ver-
ið hjá þér við slíkar
aðstæður vegna skóla-
göngu minnar. Við vor-
um ekki lengur öll sam-
an í Meðalholtinu. Eftir
flutninginn ykkar átti
ég kannski framan af
meiri samleið með Láru og síðar
Björk, en ævinlega tókst þú á móti
mér fagnandi og knúsandi. Eftir
að ég fullorðnaðist og eignaðist
Lindu breyttist samband okkar og
við fórum að eiga meira sameigin-
legt. Þú varst fyrst og fremst hús-
móðir og uppalandi og hafðir tæki-
færi til að njóta þess. Þegar gesti
bar að garði svignaði borðið undan
heimabakkelsi eða kræsilegum mat
sem þér einni var lagið að gera úr
engu. Svo ekki sé minnst á trakter-
ingarnar ef boðið var heim með
fyrirvara og jólaboðin síðustu 30
árin. Aldrei kom ég til þín öðruvísi
en allt væri stífbónað og fágað. Ég
sagði nú oft við þig: „Geturðu aldr-
ei verið með neina óreiðu - svo sem
óstraujaðar nærbuxur?" En svar
þitt var: „Þær fara miklu betur í
skápnum ef þær eru straujaðar. Ég
er bara húsmóðir." Og svo hlógum
við saman að pjattrófuhættinum
þínum. Á liðinni aðventu naut ég
þess að vera með þér og vinkonum
þínum frá heimaaðhlynningu. Þú
varst í essinu þínu, gestgjafi og
veitandi eins og ævinlega þegar þú
bauðst heim.
Þú geislaðir af ánægju og gleði
full tilhlökkunar um að jólin væru
í nánd. Búin að skreyta og tendra
jólaljós um alla íbúð.
Eftir að þær voru farnar sett-
umst við niður og röbbuðum sam-
an. Þú, eins og oft áður, hafðir orð
á því við mig hvað þessar konur
væru yndislegar, um leið og þú lýst-
ir því yfír að þig skorti lýsingarorð
yfír hvað þær allar sem ein væru
umhyggjusamar og fómfúsar. Ég
tek undir þau orð og þakka þeim
öllum velvilja í þinn garð og
skemmtilega kvöldstund þann 3.
desember sl.
Elsku hjartans pabbi minn. Þú
hefur þurft að sjá á eftir mörgum
ástvininum, eiginkonu og nú dótt-
ur. Megi Guð almáttugur vera með
þér og gefa þér styrk.
Kæri Svenni minn og frænkur,
söknuður ykkar er mikill og sár,
ég sendi ykkur öllum innilega sam-
úðarkveðju.
Að endingu, kæra systir, ég
þakka þér allar ánægjustundimar
og fyrir allt sem þú kenndir mér.
Við fráfall þitt er brostinn stór
hlekkur í fjölskyldunni. Ég bið al-
góðan Guð að lýsa þér leiðina.
Megir þú hvíla í friði. Blessuð sé
minning þín.
Gréta Óskarsdóttir.
í dag kveðjum við Helgu frænku,
eins og við systurnar kölluðum
hana, en hún var gift Svenna
frænda okkar. Sem börn vorum við
hálfgerðir heimalningar í Grænu-
kinninni og voru Svenni og Helga
stór hluti í uppvexti okkar. Við
fengum strax matarást á Helgu
enda sá hún alltaf til þess að við
færum ekki svangar úr húsi, hvort
sem við komum í heimsókn eða
vorum í pössun hjá henni. Okkur
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvu-
sett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveldust
er móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukcrfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld i úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins
í bréfasíma 5691115, eða á netfang þess Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar
þar um má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki
yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 2.200 slög.
Höfundar cru beðnir að hafa skirnarnöfn sin en ekki stuttnefni undir greinunum.
blokkarbömunum fannst stórkost-
legt að hafa garð út af fyrri okkur
fullan af tijám og blómum, enda
var Helga mikil garðyrkjukona.
Okkur fínnst í miningunni eins og
það hafí alltaf verið sól í þessum
garði og mikið um hlátrasköll.
Seinna þegar Helga og Svenni
voru að koma sér upp sumarbú-
staðnum í Kjósinni komum við oft
í heimsókn og fylgdumst með
hvemig þau breyttu melnum í
kringum bústaðinn, í gróðursælan
reit. Við minnumst Helgu sem konu
með stórt hjarta og opinn faðm og
þegar fram liðu stundir og við syst-
urnar eignuðumst okkar eigin börn
tók hún þeim með sömu hlýjunni
og hún ávallt veitti okkur. f
Elsku Sveinn frændi, Óskar,
Lára, Björk, Dröfn og fjölskyldur,
hugur okkar er hjá ykkur.
Samúðarkveðjur,
Sigrún, Sjöfn, Hildur
og Elín Edda.
Okkur langar til að minnast
Helgu Óskarsdóttur. Og þakka
henni fyrir allar góðu stundimar í
gegnum árin með þessu kvæði.
Ég minnist þín um daga og dimmar nætur,
mig dreymir þig, svo lengi hjartað slær.
Og þegar húmið hylur allt, sem grætur
mín hugarrós á leiði þínu grær.
Þín kærleiksbros mér aldrei, aldrei gleymast,
þitt allt - þitt bænarmál og hvarms þíns tár.
Hvert ráð, hvert orð, hvert andartak þitt
skal gleymast.
Þín ástarminning græðir iífs míns sár.
Ein friðarstjama á fagurhimni glitrar.
Eitt friðarljós í sölum uppheims skín
sem veitir fró og hvild, þá tárið titrar
á tæm aup harms við náðalín.
Þín Ijúfa minning lifir mér í hjarta,
hún Ijóma slær á ævi minnar braut.
Ég á þig enn, svo fagra, blíða og bjarta.
Ég bý sem fyrr við töfra þinna skaut.
Við öldur hjóms og óðs frá unnarsölum
um óttarstund ég tæmi djúpsins skál.
Á meðan söngfugl sefur innst í dölum,
mér svalar hafsins þunga tregamál.
Úr rúmsins fjarvidd aldnir berast ómar,
það allt, sem var, er enn og verður til.
Svo lengi skapaeldsins ljóshaf ljómar
er lífið allt ein heild, _með þáttaskil.
(Ásmundur Jónsson)
Elsku Svenni, Lára, Björk, Dröfn
og fjölskyldur. Við vottum ykkur
okkar dýpstu samúð og biðjum at-
góðan guð að styrkja ykkur.
Eygló og Eyrún
Sigurjónsdætur.
mm ad oto ad íja ym
AÖÍÍL AOAC
kUTflUMIiI • (fiff
Upplýsingar í s: 551 1247